นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 195 ซูฉิงทำรุนแรงมากนะ

“ไม่ ไม่ใช่แบบนี้!” ไป๋หลานกลอกตาและพูดอย่างสงสัย “ฉันไม่รู้ว่าเสื้อผ้าของฉันขาดตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มีเพียงคุณกับฉันเท่านั้นที่ทะเลาะกันอยู่ในตอนนี้ ฉันต้องสงสัยคุณอยู่แล้วว่าคุณเป็นคนทำลายมัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะใส่ร้ายคุณ ”
เธอแพ้ไม่ได้!
เป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะคุกเข่าลงและขอโทษผู้หญิงอย่างซูฉิง!
“จริงเหรอ?” ซูฉิงยิ้มเบา ๆ ยืนขึ้นและเดินตรงไปข้างหน้าไป๋หลาน
“ใช่นะสิ แล้วคุณมีหลักฐานอะไรว่าฉันเป็นคนทำลายมันเอง!” ไป๋หลานโกรธเล็กน้อย
ซูฉิงชี้ไปที่เสื้อผ้าของไป่หลานและพูดเบา ๆ “แน่นอน รูในเสื้อผ้าของคุณเกิดจากการมีคนดึงมันอย่างแรง
เมื่อฉันออกไป คุณและสวีหว่านเอ๋อร์จะตามทันฉัน ก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที ในช่วงเวลาสั้นๆ เช่นนี้ นอกจากตัวคุณเองจะมีใครได้อีกไหม? ”
ร่างกายของไป๋หลานนิ่งแข็งในทันที “นี่เป็นเพียงการคาดเดาของเธอเท่านั้น อย่ามาใส่ร้ายฉัน!”
“ซูฉิงไม่ได้ใส่ร้ายคุณ คุณทำลายมันเอง” ฮ่อหยุนเฉิงที่เงียบอยู่พักหนึ่งก็พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึก
“คุณฮ่อ?” ไป๋หลานถูกสายตาที่เย็นชาของฮั่วหยุนเฉิงมองกวาดไป และอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
เธอไม่กล้าถามว่าทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงพูดเช่นนี้ ได้แต่กัดริมฝีปากแน่นและพูดอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่ได้ทำ”
“หยุนเฉิง คุณหมายความว่ายังไง ทำไมคุณถึงยังเข้าข้างซูชิง คุณยังชอบเธออยู่ใช่ไหม?” สวีหว่านเอ๋อร์พูดอย่างร้อนรน
เดิมทีเธอและไป๋หลานออกแบบมาเพื่อให้ซูฉิงขายหน้า แต่ซูฉิงกับพลิกสถานการณ์อย่างง่ายดาย ซึ่งเท่านี้ก็น่าละอายมากพอแล้ว
ทุกคนรู้ว่าไป๋หลานเป็นเพื่อนสนิทของสวีหว่านเอ๋อร์ ถ้าไป๋หลานคุกเข่าให้กับซูฉิงเพื่อขอความเมตตาจริงๆ เท่ากับว่าเธอตบหน้าสวีหว่านเอ๋อร์เพื่อนของเธอเอง!
ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงยังคงพูดเพื่อช่วยซูฉิงอยู่ เห็นทีเขายังคงมีเยื่อใยต่อซูฉิงอยู่?
สวีหว่านเอ๋อร์หน้าเสีย เธอจ้องไปที่ซูฉิงอย่างโกรธเคือง
หากดวงตาสามารถฆ่าคนได้ เกรงว่าสวีหว่านเอ๋อร์คงจะตัดซูฉิงเป็นชิ้น ๆ
ฮั่วหยุนเฉิงเพียงแค่ขดริมฝีปากของเขาเบา ๆ “ฉันไม่ได้พูดเข้าข้างใคร ฉันพูดความจริง”
เมื่อจบ ฮ่อหยุนเฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา แล้วก้าขายาวๆของเขาไปหาซูฉิง
“พี่เฉิง…” ถังรั่วอิงจับแขนของฮ่อหยุนเฉิงไว้แน่น ความหึงหวงฉายแววในดวงตาของเธอ
ฮ่อหยุนเฉิงพยายามที่จะออกหน้าให้ซูฉิง??
ชัดเจนว่าทุกคนรู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงได้ยกเลิกการหมั้นแล้ว คนที่ฮ่อหยุนเฉิงรักในตอนนี้คือถังรั่วอิง!
แต่ตอนนี้ ต่อหน้าผู้คนมากมาย ฮ่อหยุนเฉิงไม่ลังเลใจที่จะยืนหยัดเพื่อซูฉิง ซึ่งทำให้เธอเสียหน้า!
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว ดึงแขนออกด้วยท่าทีนิ่งเฉย เดินตรงไปยังซูฉิง เปิดโทรศัพท์ และดำเนินการบางอย่างบนคอมพิวเตอร์
ภาพถ่ายหลายภาพปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์
“พวกคุณมาดูเอาเอง” ฮ่อหยุนเฉิงยืนขึ้น น้ำเสียงของเขาเย็นชา
ซูฉิงมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยความประหลาดใจ
เมื่อมองในภาพ ที่ถูกถ่ายรูปไว้อย่างชัดเจนว่าไป๋หลานยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งของประตูร้านHNบูติก ภายใต้การควบคุมของสวีหว่านเอ๋อร์ เธอดึงไหล่ของชุดอย่างแรง
ฮ่อหยุนเฉิงมีภาพนี้ได้อย่างไร?
หัวใจของซูฉิงสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองขึ้นไปที่ชายตรงหน้าเธอ
เพียงเห็นคิ้วที่ยกขึ้นของฮ่อหยุนเฉิง ดวงตาลึกคู่นั้นมองเธอด้วยรอยยิ้ม
ทั้งสองสบตากัน ซูฉิงหลับตาลง
เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ฮ่อหยุนเฉิงก็ปรากฏตัวเพื่อช่วยเธอ
แต่ในตอนนี้ เธอเห็นการจ้องมองของถังรั่วอิงที่ไม่เป็นมิตรนัก
หัวใจของซูฉิงห่อเหี่ยวลงอย่างไม่สามารถควบคุมได้
และไป๋หลานก็พูดเสียงดังว่า “มันจะเป็นไปได้อย่างไร!”
ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
โดยถ่ายได้ยังไงกัน!!
มันจบแล้ว ครั้งนี้มันจบแล้ว!
“ไป๋หลาน คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม?” ซูฉิงมองตรงไปที่ไป๋หลานและพูดทีละคำ “รีบคุกเข่าขอโทษเถอะ!”
ไป๋หลานกัดฟันแน่น ใบหน้าที่บอบบางของเธอบิดเบี้ยว ดวงตาของเธอเป็นสีแดง “ซูฉิง เธอจะให้ฉันคุกเข่าลงและขอโทษเธอเหรอ ฝันไปเถอะ!”
แม้ว่าตอนนี้เธอจะพ่ายแพ้ แต่เธอก็จะไม่ยอมคุกเข่าขอโทษซูฉิงเด็ดขาด!
ซูฉิง เธอไม่สมควรได้รับมัน!!
“ทำไมล่ะ พูดเฉยๆฉันไม่นับนะ?” ซูฉิงเยาะเย้ยและเดินไปทางไป๋หลานทีละก้าวทีละก้าว
รังสีอันทรงพลังของซูฉิงทำให้ไป๋หลานถอยหลังและพูดด้วยความตื่นตระหนก “ซูฉิง เธอจะทำอย่างไร”
“แน่นอนว่าจะให้เธอทำตามสัญญา คุกเข่าลงแล้วขอโทษฉัน!” เมื่อเธอพูดจบ ดวงตาของซูฉิงก็แข็งก้าว เธอเตะเข่าของไป๋ หลาน
ไป๋หลานไม่ได้ตั้งตัว เขาเข่าของเธออ่อนลง ทำให้เธอล้มคุกเข่าลงไปกับพื้น
ซูฉิงยื่นมือออกไปจับผมของเธอแล้วดุเธออย่างแรง “ยังไม่ขอโทษอีกเหรอ!”
ไป๋หลานรู้สึกเพียงว่าความเจ็บปวดที่ศีรษะของเธอนั้นหาที่เปรียบมิได้ ราวกับว่าหนังศีรษะของเธอกำลังจะถูกซูฉิงกระชาก
ทุกคนรอบตัวชี้มาที่เธอ ต่างดูหมิ่นต่างๆนานา
“จะขอโทษไหม?” ซูฉิงเพิ่มกำลังในมือของเธออีกเล็กน้อย
ไป๋หลานเจ็บปวด น้ำตาไหลไม่หยุด เธอมองไปที่สวีหว่านเอ๋อร์ด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ แต่สวีหว่านเอ๋อร์กับจ้องมองที่เธอด้วยความรังเกียจ
คราวนี้การป้องกันทางจิตใจของไป๋หลานพังทลาย เธอร้องไห้และพูดว่า “ฉันขอโทษ…”
“แค่ขอโทษแค่นี้ ตั้งแต่แรกก็จบแล้วไหม?” ซูฉิงหัวเราะเบาๆใส่ไป๋หลาน และเสียงเย็นชาก็ดังขึ้น “ฉันขอเตือนเธอไว้เลยนะ ถ้ายังกล้าใส่ร้ายฉันอีก มันจะไม่ง่ายเหมือนคุกเข่าขอโทษแบบนี้หรอกนะ!”
วันนี้เธอจะสอนบทเรียนแก่ไป๋หลานและสวีหวานเอ๋อร์!
ซูฉิงคนนี้ไม่ง่ายที่จะรังแก!
ไป๋หลานหมดอาลัยตายอยากอยู่บนพื้น ไม่สามารถลุกขึ้นได้เป็นเวลานาน เธอจึงทำได้เพียงคลานไปหาสวีหว่านเอ๋อร์และขอความช่วยเหลือ “หว่านเอ๋อร์ หว่านเอ๋อร์ ช่วยด้วย…”
สวีหว่านเอ๋อร์เตะเธอออกและพูดอย่างโกรธเคือง “ของไร้ประโยชน์!”
ซูฉิงเอามือโอบหน้าอกของเธอและมองดูฉากนี้อย่างเย็นชา
อันที่จริงเธอค่อนข้างเสียใจต่อไป๋หลาน
เธอพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเอาใจสวีหว่านเอ๋อร์ แต่เธอกับถูกสวีหว่านเอ๋อร์หลอกใช้ ตอนนี้ที่ไป๋หลานเป็นแบบนี้ ฉันกลัวว่าอีกไม่นานเธอจะติดฮ็อตเสิร์ตและกลายเป็นตัวตลกของทุกคน
ถังรั่วอิงมองไปที่ไป๋หลานที่กำลังอายอย่างมาก และทันใดนั้นก็เอื้อมมือออกไปช่วยเธอ เธอแสร้งทำเป็นกลัวและซ่อนอยู่หลังฮ่อหยุนเฉิง
“ซูฉิงเธอทำรุนแรงเหลือเกิน…”
ซูฉิงมองไปที่ถังรั่วอิงอย่างไร้ความรู้สึก ดอกบัวสีขาวนี้จะเริ่มแสดงอีกครั้งหรือไม่?
แกล้งทำเป็นอ่อนแอต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง ล้วยังไม่ลืมที่จะใส่ร้ายเธอ?
ขณะที่ซูฉิงกำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นเธอก็เห็นอู๋ชิงหรานเดินตรงไปที่ประตู
“หยุดเดี๋ยวนี้! อู๋ชิงหราน!” ซูฉิงขึ้นเสียงเล็กน้อยและเดินไปหาอู๋ชิงหรานในไม่กี่ก้าว
อู๋ชิงหรานหยุดอยู่กับที่ “คุณกำลังทำอะไร?”
ซูฉิงขดริมฝีปากของเธอ “ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณให้การว่าฉันทำให้เสื้อผ้าของไป๋หลานเสียหาย แสดงว่าคุณกำลังโกหก คุณเองก็ต้องขอโทษฉันเหมือนกันใช่ไหม?”