นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 206 เรื่องด่วน

“ซูฉิงเธอเป็นยังไงบ้าง?” ฮ่อหยุนเฉิงกอดซูฉิงแน่น พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและกังวล
เขาตามรถของเฉินจุนเหยียนไปจนถึงวิลล่า และหลังจากได้รับโทรศัพท์จากถังรั่วอิ่ง เขาก็เห็นกลุ่มคนวิ่งเข้าไปในวิลล่า
ฮ่อหยุนเฉิงรีบลงจากรถและเดินเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เขาเดินเข้าไป เขาก็เห็นฉากที่ซูฉิงตกลงไปในน้ำ
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าซูฉิงว่ายน้ำเป็น แต่ด้วยความเป็นห่วงฮ่อหยุนเฉิงก็รีบกระโดดลงไปในสระอย่างไม่ลังเล
“ซูฉิง ซูฉิง เธอเป็นยังไงบ้าง…”
เสียงที่คุ้นเคยของฮ่อหยุนเฉิงเข้ามาในหูของซูฉิง ทำให้ซูฉิงตกใจเล็กน้อย
ทันใดนั้น ภาพในอดีตก็ผุดขึ้นมาในหัว
ตอนที่เครื่องบินตกในทะเลครั้งนั้น ทั้งสองคนตกอยู่ในมหาสมุทรกว้างใหญ่ ฮ่อหยุนเฉิงก็กอดเธอไว้แบบนี้ และทั้งสองก็เข้าใกล้กันมาก
ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ เขาไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง และปกป้องเธอเหมือนกับตอนนี้
“ซูฉิงเธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” ฮ่อหยุนเฉิงกังวลเล็กน้อยเมื่อเห็นคิ้วของซูฉิงย่นเข้าหากัน
“ฉันไม่เป็นไร…” ซูฉิงรู้สึกตัว “คุณก็รู้อยู่ไม่ใช่เหรอว่าฉันว่ายน้ำเป็น ฉันจะเป็นอะไรได้ยังไง?”
“เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” ฮ่อหยุนเฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาอุ้มฉิงเดินขึ้นฝั่ง
ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของทุกคน ฮ่อหยุนเฉิงอุ้มซูฉิงและเดินไปที่ประตูวิลล่า
ออร่าที่เย็นชาและทรงพลังของฮ่อหยุนเฉิงทำให้ผู้คนต้องยอมหลบทางให้ และแม้แต่อู๋ชิงหร่านก็ไม่กล้าปล่อยให้บอดี้การ์ดเข้าไป
“ฮ่อหยุนเฉิงวางซูฉิงลงเดี๋ยวนี้!” เฉินจุนเหยียนก้าวไปข้างหน้า และพยายามหยุดฮ่อหยุนเฉิง
“หลบไป!” ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
ออร่าของเขาดุดันมากจนทำให้เฉินจุนเหยียนสะดุ้ง
ฮ่อหยุนเฉิงเดินอ้อมเฉินจุนเหยียน และเดินออกจากประตูวิลล่าไป
ซูฉิงถูกฮ่อหยุนเฉิงอุ้มอยู่ในอ้อมแขน เป็นอ้อมกอดอันอบอุ่นและคุ้นเคย ทำให้เธอหน้าร้อนขึ้นเล็กน้อย
ซูฉิงจึงต้องหลับตาลง
เวลาแบบนี้เธอแกล้งตายดีกว่า…
ฮ่อหยุนเฉิงอุ้มซูฉิงขึ้นรถทันที ร่างของเธอเปียกโชก กระโปรงสีขาวแนบอยู่กับร่างของเธอ เผยให้เห็นเรือนร่างที่งดงามของเธอ
“ซูฉิงเธอโอเคไหม?” ฮ่อหยุนเฉิงกลืนน้ำลาย เขาถอดแจ็คเก็ตออกแล้วคลุมให้ซูฉิง
“ฉันไม่เป็นไร ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้?” ซูฉิงเม้มปากแล้วถาม
“ทางผ่านน่ะ” สีหน้าของฮ่อหยุนเฉิงราบเรียบ ริมฝีปากบางเซ็กซี่ของเขาค่อยๆ อ้าปากเอ่ยออกมา
ทางผ่าน…
เป็นไปได้อย่างไร?
ซูฉิงกระตุกมุมปากของเธอ ในใจเธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย
จู่ๆ ฮ่อหยุนเฉิงก็มาปรากฏตัวที่บ้านของเฉินจุนเหยียนเนี่ยนะ? เขาควรจะอยู่ที่โรงพยาบาลกับคุณปู่ฮ่อไม่ใช่เหรอ?
ซูฉิงเหลือบมองไปด้านข้าง และไม่พูดอะไรต่อ
หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งคืน เธอจึงหลับตาลง และว่าจะงีบหลับสักหน่อย
ฮ่อหยุนเฉิงสตาร์ทรถ จับพวงมาลัยแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง และขับมุ่งหน้าไปทางเมืองใหม่สุ่ยเยว่
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฮ่อหยุนเฉิงก็ขับรถมาถึงเมืองใหม่สุ่ยเยว่
เขาจอดรถ และเหลือบมองซูฉิงที่อยู่ข้างๆ เขา
จึงเห็นว่าเธอหลับตา หายใจอย่างสม่ำเสมอ ดูเหมือนจะหลับสนิท
แสงไฟถนนส่องมาที่ใบหน้าของเธอ ผมตรงหน้าผากของเธอบางส่วนยังเปียกชื้นอยู่
หัวใจของฮ่อหยุนเฉิงเต้นแรง เขาเอื้อมมือไปลูบผมของซูฉิง
ซูฉิงตื่นขึ้นมา จึงเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยอยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย
“ซูฉิงลงรถได้แล้ว ถึงแล้ว” ฮ่อหยุนเฉิงกล่าวด้วยเสียงนุ่มลึก
ซูฉิงมองออกไปนอกหน้าต่างรถ และตกใจที่นี่ไม่ใช่เฉิงตงฮวาหยวน แต่เป็นเเมืองใหม่สุ่ยเยว่
“ฮ่อหยุนเฉิงพาฉันกลับบ้าน” ซูฉิงขมวดคิ้วแน่น
ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้ว และพูดนิ่งๆ “โครงการอ่าวเป๋ยไห่ มีเรื่องด่วน ต้องการให้เธอดูตอนนี้”
“เรื่องด่วนอะไร?” ซูฉิงถาม
“ลงรถก่อนค่อยว่ากัน” ฮ่อหยุนเฉิงเม้มริมฝีปากของเขา
ในเมื่อฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างนั้น ซูฉิงจึงปฏิเสธไม่ได้
เพราะยังไงตอนนี้เขาก็ยังเป็นเจ้านายของเธออยู่
ซูฉิงเดินตามฮ่อหยุนเฉิงเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเขา
เมื่อกลับมาที่นี่อีกครั้ง ทุกอย่างก็ยังคุ้นเคยเหมือนเดิม
ซูฉิงรู้สึกมึนงงเล็กน้อย
“ประธานฮ่อ คุณซู” แม่หวางรู้สึกประหลาดใจมากเมื่อเห็นซูฉิง
ช่วงที่ซูฉิงย้ายออกไป แม่หวางก็เห็นฮ่อหยุนเฉิงก็ดูหดหู่ทุกวัน
ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงหรี่ลงเล็กน้อย และกล่าวว่า “แม่หวางที่นี่ไม่มีธุระอะไรแล้วกลับไปได้เลย”
“ได้ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” แม่หวางเหลือบมองซูฉิงด้วยรอยยิ้ม “คุณซูคะ คุณกลับมาก็ดีแล้วค่ะ คุณไม่รู้หรอกว่าประธานฮ่อคิดถึงคุณมากแค่ไหนหลังจากที่คุณหายไปนานขนาดนี้ ”
ซูฉิง: ……
แม่หวางเดินจากไป ซูฉิงจึงรู้สึกตัว “ฮ่อหยุนเฉิง โครงการอ่าวเป๋ยไห่มีเรื่องด่วนอะไร?”
ฮ่อหยุนเฉิงไม่ตอบคำถาม “เธอไปอาบน้ำก่อนเถอะ จะได้สบายตัว”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ซูฉิงก็รู้สึกไม่สบายตัวเช่นกัน
เมื่อกี้ตอนอยู่ในสระว่ายน้ำ ร่างซูฉิงเปียกโชก และโดนลมเย็นใส่อีก จึงรู้สึกไม่สบายตัวจริงๆ
แต่ว่า–
ซูฉิงส่ายหัว “ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน”
ตอนเธอย้ายออกไป เธอเอาของทุกอย่างไปด้วย
“ฉันมี” ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองเธอด้วยรอยยิ้ม แล้วหันหลังเดินขึ้นไปชั้นบน
ซูฉิงพูดไม่ออก
สองนาทีต่อมา ฮ่อหยุนเฉิงลงมาพร้อมกับถุงเสื้อผ้าแล้วยื่นให้ซูฉิง “รับไปสิ”
ซูฉิงก้มศีรษะลงมองด้วยความประหลาดใจ “นี่คือ?”
“ฉันขอให้คนซื้อไว้ให้เธอน่ะ” ฮ่อหยุนเฉิงพูดนิ่งๆ
สายตาของเธอจับจ้องไปที่ถุงเสื้อผ้า และมุมปากของซูฉิงก็กระตุก เขาซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้ตอนไหน
ฮ่อหยุนเฉิงยังคิดว่าเธอจะกลับมาที่นี่อีกงั้นเหรอ?
นี่เขา…วางแผนไว้อยู่เหรอ?
“รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา” เมื่อเห็นซูฉิงยืนนิ่ง ฮ่อหยุนเฉิงก็เร่ง
ภายใต้ดวงตาลุ่มลึกของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็เอื้อมมือออกไปรับถุง และเดินไปที่ห้องน้ำ
หลังจากได้อาบน้ำอุ่น ซูฉิงก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก
เธอหยิบชุดนอนสีแดงออกมาสวม ชุดนี้เธอใส่ได้พอดี
เมื่อคิดว่าฮ่อหยุนเฉิงซื้อมาให้เธอ เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย
ซูฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามขับอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูกเหล่านั้นออกไปจากหัว และเธอเดินออกไป
ฮ่อหยุนเฉิงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ถือนิตยสารการเงินอยู่ในมือ นั่งไขว่ห้างสบายๆ ท่าทางของเขาดูสง่างาม
เมื่อได้ยินเสียง ฮ่อหยุนเฉิงก็เงยหน้าขึ้น และทันทีที่เขาเห็นซูฉิงแววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความชตกตะลึง
ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมยาวบนผ้าคลุมไหล่ก็เปียกแฉะ และผิวของเธอก็ขาวเนียนราวกับหิมะ
ชุดนอนสีแดงที่เขาเลือกเองกับมือ เผยให้เห็นเรือนร่างสูงโปร่งและเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งได้เป็นอย่างดี ซึ่งทำให้เธอดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์อย่างสุดจะพรรณนา
ฮ่อหยุนเฉิงอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย และเขาก็ยืนขึ้นทันที เขาก้าวขายาวเข้าไปหาซูฉิง และก้มหน้าลงไปมองเธอ พูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ซูฉิง…”