นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 183 การยั่วยวนของถังรั่วอิง

ฮ่อหยุนเฉิงขับรถไปจนถึงที่ที่ถังรั่วอิงอาศัยอยู่
“ถังถัง ถังถัง!” เขาทั้งเคาะประตูและตะโกนด้วยความกังวล
เสียงร้องของถังรั่วอิงดังมาจากข้างใน “ปล่อยฉันนะไอ้คนเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
แล้วเสียงผู้ชายก็ดังขึ้น “ยัยตัวแสบ ฉันชอบเธอก็ถือเป็นบุญแล้ว ยังคิดหนีอีก ฉันจะรอดูว่าจะหนีไปไหนได้!”
ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงนิ่งก่อนจะเตะประตูเข้าไป
เห็นเพียงแต่ของกระจัดกระจายอยู่ทุกที่ตามมุมบ้าน
ถังรั่วอิงรีบออกจากห้องด้วยผมที่ยุ่งเหยิง
ข้างหลังตามด้วยชายที่ย้อมผมเหลือง
“พี่เฉิง ช่วยฉันด้วย” ทันทีที่เธอเห็นฮ่อหยุนเฉิง เธอก็รีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและพูดอย่างตื่นตระหนก
“ยัยตัวแสบ ฉันใช้เงินไปกับเธอตั้งเยอะ ไปที่บาร์ทุกวันเพื่อสนับสนุนเธอ ตอนนี้จะมาบอกว่าไม่ทำอย่างนั้นก็ได้เหรอ?” ชายหัวเหลืองก้นด่า ดวงตาที่เย้ายวนจับจ้องไปที่ร่างกายของถังรั่วอิง
ถังรั่วอิงร้องไห้และพูดว่า “ฉันเคยบอกไปแล้วว่าลาออก ไม่ได้ทำงานที่บาร์แล้ว ฉันจะไม่กลับไปร้องเพลงอีก”
“ไม่ร้องก็ได้ อยู่กับฉันคืนหนึ่ง รับใช้ฉันอย่างดีแล้วทุกอย่างจะราบรื่น” ชายหัวเหลืองพูดไปพร้อมกับเหยียดมือออกเพื่อจะดึงตัวถังรั่วอิง
ถังรั่วอิงหลบตัวสั่นอยู่ข้างหลังฮ่อหยุนเฉิง “อย่าเข้ามานะ พี่เฉิง ฉันกลัวจังเลย”
ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองชายหัวเหลืองอย่างเย็นชา ก่อนจะขวางมือที่จะเข้ามาดึงตัวถังรั่วอิง และผลักเขาลงไปกองกับพื้น
“กล้าดียังไงมาแส่เรื่องชาวบ้าน?” ชายหัวเหลืองที่ล้มไปอยู่กับพื้นก่อนด่าและพยายามจะลุกขึ้น
ฮ่อหยุนเฉิงเหยียบหน้าอกของอีกฝ่าย “ไปให้พ้น!”
ออร่าอันทรงพลังของเขาพุ่งออกมา ชายหัวเหลืองถังได้กวาดสายตามองฮ่อหยุนเฉิง
ยิ่งมองยิ่งคุ้นตาก่อนจะพูดอย่างตกใจ “คุณ คุณคือประธาณฮ่อ?!”
“ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าพี่เฉิงคือใคร? พี่เฉิงไม่ยอมให้นายมารังแกฉันได้หรอก!” ถังรั่วอิงจับแขนของฮ่อหยุนเฉิงและจ้องไปที่ชายหัวเหลืองอย่างดุเดือด
“ประธานฮ่อ ผมไม่รู้ว่าแองเจล่าคือแฟนคุณ ผมมีตาหามีแววไม่ ได้โปรดอย่าถือโทษเลยนะครับ” ชายหัวเหลืองลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะโค้งคำนับเพื่อขอโทษฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา “ยังไม่ออกไปอีก!”
“ครับ ครับ จะออกไปเดี๋ยวนี้เลยครับ” ชายหัวเหลืองพยักหน้าและรีบออกไป
“ถังถัง ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่ต้องกลัว” ฮ่อหยุนเฉิงหันมองถังรั่วอิงก่อนจะยกยิ้มและพูดปลอบโยน
ถังรั่วอิงคว้าแขนของอีกคนไว้แน่น ก่อนจะซบอกร้องไห้ พร้อมพูดด้วยเสียงสั่น “พี่เฉิง โชคดีที่มีพี่วันนี้ ไม่อย่างนั้นฉันคง…”
“คนเมื่อกี้คือใคร?” ฮ่ะหยุนเฉิงถามด้วยเสียงทุ้ม
ถังรั่วอิงสะอื้นไห้และพูดว่า “เป็นลูกค้าของฉันในบาร์ที่คอยตามรังควาน ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะมาถึงบ้านฉัน และต้องการจะ…พี่เฉิง ถ้าไม่มีพี่ ฉันคงโดนเขาทำลายความบริสุทธิ์ไปแล้ว”
ฮ่อหยุนเฉิงตบไหล่อีกคนเบาๆก่อนจะพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “อย่าร้องไห้เลยถังถัง ไม่เป็นไรแล้วนะ”
ถังรั่วอิงปาดน้ำตา “พี่เฉิง ฉันกลัวจริงๆ คืนนี้พี่อยู่กับฉันได้ไหม?”
เมื่อมองไปที่ถังรั่วอิงที่กำลังร้องไห้ตรงหน้า คำปฏิเสธก็จุกอยู่ที่คอจนฮ่อหยุนเฉิงต้องพยักหน้าเบาๆ
“พี่เฉิง พี่ดีกับฉันมาก!” เมื่อเห็นฮ่อหยุนเฉิงตกลงจะอยู่ ถังรั่วอิงก็เหยียดมือสองข้างไปโอบรอบคออีกคนก่อนจะพูดข้างหูเขา
ฮ่อหยุนเฉิงดันอีกคนออกไปอย่างเงียบๆ “ถังถัง เธอคงจะเหนื่อยมาก รีบพักผ่อนเถอะ”
“ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” ถังรั่วอิงยิ้มเล็กน้อยก่อนจะมองฮ่อหยุนเฉิงอย่างลึกซึ้ง
พูดจบเธอก็หันหลังเดินไปที่ห้องน้ำ
ฮ่อหยุนเฉิงนั่งอยู่บนโซฟา ในหัวมีแต่เสียงที่ไพเราะและรอยยิ้มของซูฉิงผุดขึ้นมา
เมื่อกี้เขามาอย่างรีบร้อน ซูฉิงคงจะเข้าใจผิดอีกแล้วใช่ไหม?
หัวใจ ดำดิ่งลง
ฮ่อหยุนเฉิงหยิบโทรศัพท์ออกมาและกำลังจะโทรหาซูฉิง ทันใดนั้นถังรั่วอิงก็กรีดร้องออกมาจากห้องน้ำ “โอ๊ย!!!”
“ถังถัง เธอเป็นอะไรน่ะ?” หัวใจของฮ่อหยุนเฉิงเต้นแรงก่อนจะลุกขึ้นถาม
“พี่เฉิง มานี่เร็วเข้า! ฉันกลัว!!” เสียงตื่นตระหนกของถังรั่วอิงดังออกมาราวกับว่ามีเรื่องน่ากลัวเกิดขึ้น
เมื่อเดินไปที่ประตูห้องน้ำ ฮ่อหยุนเฉิงก็ชะงักฝีเท้า
“ถังถัง เธอโอเคไหม?” ฮ่อหยุนเฉิงเคาะประตูถามด้วยเสียงทุ้ม
“มีแมลงสาบ!” ถังรั่วอิงเหลือบมองแมลงสาบบนพื้นและตั้งใจตะโกนจนเกินจริง “พี่เฉิง เข้ามาเร็วเข้า ฉันกลัวแมลงสาบที่สุด”
ที่แท้ก็เป็นแมลงสาบ
ฮ่อหยุนเฉิงถอนหายใจและพูดเสียงเรียบ “ถังถัง ไม่ต้องกลัว แค่เหยียบมันก็ตายแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะเข้าไปจัดการตอนเธออาบน้ำเสร็จแล้วกัน”
เมื่อเห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงกำลังยืนอยู่นอกประตู ไม่มีทีท่าจะเข้าไป ดวงตาของถังรั่วอิงก็หรี่ลง
คืนนี้เธอจะต้องได้เขาให้ได้!
สำหรับฮ่อหยุนเฉิง เธอต้องชนะ!
ถังรั่วอิงรีบอาบน้ำ สวมชุดนอนสุดเซ็กซี่ ทั้งยังฉีดน้ำหอมที่เธอโปรด
เมื่อมองดูตัวเองที่เซ็กซี่และสดใสในกระจก เธอก็ยกยิ้มก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำ และเดินออกไปอย่างสง่างาม
“ถังถัง เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นอีกคนออกมาจึงถามด้วยความเป็นห่วง
“พี่เฉิง แมลงสาบเมื่อกี้ตัวใหญ่มาก! ฉันกลัวจริงๆ…” หน้าอกของถังรั่วอิงดันขึ้นก่อนจะตั้งใจสะดุดล้มไปอยู่ในอ้อมแขนของฮ่อหยุนเฉิง
“ถังถัง เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” ฮ่อหยุนเฉิงตะลึงแต่ก็ประคองอีกคนโดยไม่รู้ตัว
เห็นชุดนอนผ้าไหมสีขาวขุ่นเกือบโปร่งแสง และรูปร่างที่สง่างามของเธอได้ปรากฏใต้ชุดนอนที่เซ็กซี่อย่างสุดจะบรรยาย
ร่างกายที่อ่อนนุ่มของถังรั่วอิงจงใจชิดกับแขนที่แข็งแรงของฮ่อหยุนเฉิง ก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างเสน่หา “ไม่เป็นไรค่ะพี่เฉิง”
กลิ่นน้ำหอมลอยฟุ้งเข้ามาจนฮ่อหยุนเฉิงขมวด ก่อนจะยื่นมือดันร่างของถังรั่วอิง “ถังถัง ดึกมากแล้วนะ เธอควรไปพักได้แล้ว ”
“พี่ไปส่งฉันที่ห้องได้ไหม?” ถังรั่วอิงนวดขมับและทำท่าทางอ่อนแอ “ฉันรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อยน่ะ”
เธอเอนกายพิงฮ่อหยุนเฉิง ฮ่อหยุนเฉิงที่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากประคองเธอไปที่ห้อง
ทันทีที่เข้าไปในห้อง ถังรั่วอิงก็ออกแรงดันฮ่อหยุนเฉิงขึ้นเตียง
ฮ่อหยุนเฉิงที่คาดไม่ถึงจนทั้งคู่ล้มลงบนเตียงใหญ่
“พี่เฉิง…” สองมือถังรั่วอิงโอบไหล่ของอีกคน แววตาฉายแววเขินอาย มองใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้าจนใจสั่นไหว เธอพูดอย่างเบาๆ “พี่ยังจำได้ไหม ที่พี่เคยบอกว่าจะแต่งงานกับฉัน พี่บอกว่าฉันช่วยชีวิตพี่และพี่จะอุทิศทุกอย่างให้ฉัน”