นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

ซูฉิงเหมือนฝันไปนาน
เธอฝันว่าเธอกำลังถูกไล่ล่าและฆ่าโดยผู้คนมากมาย และเธอก็วิ่งหนีอย่างสิ้นหวัง
แต่มีหน้าผาอยู่ข้างหน้าและข้างหลังก็มีทหารไล่ล่าอยู่…
เธอถูกต้อนให้จนมุม!
“ฮ่อหยุนเฉิง ช่วยฉันด้วย…” ซูฉิงตะโกนโดยไม่รู้ตัว แต่คอของเธอแห้งมากจนพูดอะไรไม่ออก
เธอถูกผลักลงจากหน้าผา เหวลึก และเธอก็ตกลงไป…
“อ่ะ…..”
ซูฉิงตกใจอยู่ครู่หนึ่ง และสติของเธอก็ค่อยๆ ฟื้นตัว
เธอเป็นอะไรไป?
ฝันร้าย?
ไม่สิ ความฝันตอนนั้นมันชัดเจนมาก ราวกับว่ามันเกิดขึ้นจริง มันไม่ใช่ความฝันอย่างแน่นอน!
ซูฉิงพยายามขยับนิ้ว แต่เธอรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของเธอเจ็บจนแทบจะทนไม่ไหว
เธอจำได้ว่าคนของเฉินห้าวตงตัดเบรกรถของเธอ หลังจากที่เธอรู้วิธีที่จะออกจากรถแล้ว เธอก็ถูกคนของเฉินห้าวตงปิดล้อม
เธออักพกเขาจนล้มลงทีละคน แต่กลวิธีของฝูงชนที่อีกฝ่ายใช้ ดูเหมือนจะเหมือนว่ามีคนจำนวนนับไม่ถ้วนมาปิดล้อมเธอ
ต่อมา…เธอรู้สึกว่าเธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็ตกลงมาจากฟากฟ้าและช่วยชีวิตเธอเอาไว้!
ใบหน้าที่สง่างามอย่างหาที่เปรียบมิได้ของฮ่อหยุนเฉิงปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ และซูฉิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่น
ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงอยู่ที่ไหน?
เธอพยายามลืมตาช้าๆ
แต่ก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้น เธอก็ได้ยินเสียงดังลั่น
“พี่คะ ซูฉิงเธอไม่ใช่คนดีอะไร เธอไปยั่วโมโหพวกอันธพาลอีก พี่สามารถช่วยเธอได้ในวันนี้ ใครจะไปรู้ว่าเธอจะไปยั่วโมโหคนที่ใหญ่กว่านี้ในสักวันหนึ่งหรือเปล่า และมันก็ไม่สามารถตกลงกันได้ง่ายๆ!” นี่เป็นเสียงของฮ่อเฉียน
ทันทีหลังจากนั้น เสียงของแม่ฮ่อก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ใช่ หยุนเฉิง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกละ คุณปู่ของลูกก็ยังอยู่ในอาการโคม่า ถ้าเขาตื่นขึ้นกระทันหัน แม่จะอธิบายให้ท่านฟังได้อย่างไร”
“นั่นสิคะ พี่ฮ่อ ซูฉิงเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและจับปลาสองมือ และตอนนี้เธอได้กลับสู่โลกอันธพาลอีกครั้ง เธอไม่คู่ควรกับพี่เลย พี่ฮ่อคะพี่อย่าหน้ามืดตามัวสิคะ!”
เสียงของฮ่อเฉียนที่แม่ฮ่อส่วนเติมเสริม ยังคงเป็นรสชาติที่คุ้นเคย
ซูฉิงเยาะเย้ยในหัวใจของเธอ ผู้หญิงสองคนนี้ไม่ลืมที่จะละเลงสีตีไข่ใส่เธอเลยจริงๆ
เธอลืมตาและหันศีรษะเพื่อดูฮ่อหยุนเฉิงที่หันหลังให้กับเธอยืนอยู่ที่ประตูของวอร์ดด้วยร่างกายที่สูงและเพรียวของเขาปิดกั้นประตูไว้แน่น
แม่ฮ่อและฮ่อเฉียนที่เข้ามาก็ถูกปิดกั้นอยู่ข้างนอก
ดวงตาที่ลึกล้ำของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความเยือกเย็น และเสียงของเขาก็ใจร้อนมาก “ฉันพูดแล้ว ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระหว่างฉันกับซูฉิง และอย่ามาท้าทายขีดจำกัดของฉันอีก!”
ตอนนี้เขากังวลเพียงเรื่องสุขภาพของซูฉิง
เมื่อสองวันก่อน เขาพาเธอไปโรงพยาบาล หมอบอกเขาว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและเลือด ซึ่งดูน่าตกใจมาก
ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกลำบากใจมากและถึงกับโทษตัวเอง
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาไปประเทศ M อย่างกะทันหัน บางทีซูฉิงอาจไม่ได้รับความเดือดร้อนจากอาชญากรรมดังกล่าวนี้ก็ได้
แน่นอนเขาจะไม่ปล่อยให้เฉินห้าวตงและคนที่อยู่เบื้องหลังเฉินห้าวตงลอยนวนไปได้เด็ดขาด!
“พี่ฮ่อคะ!” เมื่อเห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงกำลังปกป้องซูฉิง ฮ่อเฉียนก็โกรธมาก จนเธอกระทืบเท้าโดยไม่คิดว่าเขาจะหมกมุ่นอยู่กับมันขนาดนี้
ซูฉิงนั่งเลวนั่น มีอะไรดีขนาดนั้นนะ!
ทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงได้ชอบเธอแบบนี้!
หัวใจของฮ่อเฉียนร้อนรุ่มด้วยความหึงหวง เธอแอบชอบฮ่อหยุนเฉิงมาหลายปีแล้ว
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเข้าไปในบ้านของฮ่อและเห็นฮ่อหยุนเฉิง เธออดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักเขา
แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการระบุตัวตนของพวกเขาที่อยู่ในฐานะลูกพี่ลูกน้อง ฮ่อเฉียนจึงต้องซ่อนความรู้สึกนี้ไว้ลึก ๆ ในใจของเธอเท่านั้น
และฮ่อหยุนเฉิงก็ถือว่าเธอเป็นน้องสาวเสมอมาและปฏิบัติต่อเธออย่างอบอุ่น
แต่ฮ่อหยุนเฉิงไม่เพียงแค่ปฏิบัติกับเธอแบบนี้ แต่เขาทำกับผู้หญิงทุกคน
ฮ่อเฉียนเคยคิดว่าเธอมีโอกาส
อย่างน้อยเธอก็สามารถเห็นฮ่อหยุนเฉิงได้บ่อยๆ และบางครั้งก็ทำตัวเหมือนเด็กที่เอาแต่ใจสำหรับเขา
แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปหลังจากที่ซูฉิงมาที่บ้านของตระกูลฮ่อ!
ในสายตาของฮ่อหยุนเฉิงก็มีเพียงซูฉิงเท่านั้น!
เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก!
“พอได้แล้ว พวกคุณกลับไปเถอะ!” ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองฮ่อเฉียนและแม่ฮ่ออย่างเย็นชา เขากังวลเกี่ยวกับอาการของซูฉิงและไม่ต้องการพูดอะไรเพิ่มเติมกับพวกเขา
“พี่ฮ่อ สักวันหนึ่ง พี่จะต้องเสียใจ!” ฮ่อเฉียนกัดฟันพูด
“เฉียนเฉียน ไปกันเถอะ!” แม่ฮ่อคว้าตัวฮ่อเฉียนที่โกรธจัด แล้วหันหลังกลับและจากไป
หลังจากเข้าขึ้นไปในลิฟต์แล้ว ฮ่อเฉียนก็บ่นอย่างไม่เต็มใจ “คุณป้าคะ คุณรั้งฉันไว้ทำไมคะ?”
“เธอยังดูไม่ออกเหรอ ตอนนี้เราพูดอะไรไปหยุนเฉิงก็ไม่ฟังทั้งนั้น” แม่ฮ่อพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ป้า คุณหมายความว่ายังไง…” ฮ่อเฉียนตกใจ
แม่ฮ่อถูขมับของเธอ “ต้องให้หยุนเฉิงเห็นใบหน้าที่แท้จริงของซูฉิงอย่างชัดเจนเท่านั้น”
“คุณป้า คุณพูดถูก!” ฮ่อเฉียนพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เธอจำสิ่งที่หลินเจียต้งพูดก่อนหน้านี้ได้
ดูเหมือนว่าถึงเวลาที่จะต้องไปพบหลินเจียต้งอีกครั้งแล้ว
เมื่อเห็นว่าแม่ฮ่อและฮ่อเฉียนจากไปในที่สุด ฮ่อหยุนเฉิงก็หันกลับมาที่วอร์ด
ทันทีที่เขาหันกลับมา เขาก็เห็นว่าซูฉิงตื่นแล้ว
ในที่สุดดวงตาที่หมองคล้ำและเย็นชาของฮ่อหยุนเฉียนก็ลุกวาวขึ้น
เขาเดินไปที่เตียงอย่างรวดเร็วและนั่งลง ริมฝีปากบางๆของเขายกขึ้นเล็กน้อย และเสียงที่ชัดเจนของเขาก็เต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยกับซูฉิง”ซูฉิง ฟื้นแล้วเหรอ เธอรู้สึกอย่างไรบ้าง?
ซูฉิงส่ายหัว “น้ำ…”
คอของเธอแห้งเพราะเป็นหวัด
“เธอรอเดี๋ยนะ” หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงได้ยิน เขาก็รีบหันกลับมาและเทน้ำอุ่นหนึ่งแก้วให้เธอ
เขาช่วยซูฉิงอย่างระมัดระวัง ประคองศีรษะของเธอวางบนไหล่ของเขา จากนั้นจึงชิมอุณหภูมิของน้ำด้วยตัวเขาเองก่อนที่จะป้อนน้ำอุ่นให้ซูฉิงอย่างนุ่มนวลและระมัดระวัง
ดื่มน้ำสักแก้วทำให้ท้องรู้สึกดีขึ้นมาก
แต่สิ่งที่ตามมาก็คือร่างกายทั้งหมดรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดออกมาด้วยความเจ็บปวด
เมื่อเห็นอาการที่ไม่สู้ดีของเธอ ฮ่อหยุนเฉิงจับมือเล็ก ๆ ของเธอไว้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ “ซูฉิง ไม่เป็นไร หมอบอกว่าเธอได้รับบาดเจ็บจากอาการบาดเจ็บที่ผิวหนัง และเธอจะดีขึ้นหลังจากพักผ่อนสองสามวัน”
“อื้ม” ซูฉิงพยักหน้า
ในฐานะลูกศิษย์ของฉียวี่ชู ซูฉิงมีฝีมือด้านการแพทย์และรู้ดีว่าอาการบาดเจ็บของเธอไม่ร้ายแรง
“ฉันอยู่ในอาการโคม่ามานานแค่ไหนแล้ว?” ซูฉิงถามเบา ๆ โดยพิงหน้าอกของฮ่อหยุนเฉิง
“สองวัน” ฮ่อหยุนเฉิงตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
นานขนาดนั้นเลยเหรอ?
คิ้วที่สวยงามของซูฉิงขมวดเป็นปม
“คุณปู่ฮ่อเป็นอย่างไรบ้าง?” เธอกังวลว่าในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเมื่อเธออยู่ในอาการโคม่า อาการของท่านผู้เฒ่าฮ่อก็จะทรุดโทรมลงไปอย่างกะทันหันด้วย
คำพูดของฮ่อหยุนเฉิงทำให้เธอมั่นใจ “คุณปู่นะ ฉันให้หมอหนี่ดูแลท่านแล้ว ไม่ต้องกังวล ถ้าเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไปหาอาจารย์ฉี”
“อื้ม”
ซูฉิงพยักหน้า “นายรู้ไหมว่าใครอยู่เบื้องหลังเฉินห้าวตง?”
ฮ่อหยุนเฉิงเหล่ตาเล็กน้อยและพูดด้วยเสียงต่ำข้างหูของซูฉิง” หลินเหยียนเฟิงกำลังสืบอยู่และน่าจะรู้กันในไม่ช้า”