นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

ฮ่อหยุนเฉิงที่กำลังขับรถพาซูฉิงกลับไปที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่
“ท่านประธานฮ่อ คุณซู พวกคุณกลับมาแล้ว”แม่บ้านหวังพอเห็นทั้งสองก็ยิ้มตาหยี
หลายวันมานี้ ซูฉิงได้รับบาดเจ็บเข้าโรงพยาบาล ท่าทางของฮ่อหยุนเฉิงที่ดูเป็นห่วงมาก และก็อยู่ในสายตาของแม่บ้านหวังมาตลอด
โดยเฉพาะก่อนหน้านี้ ซูฉิงนอนไม่ได้สติมาสองวัน ฮ่อหยุนเฉิงไม่กินไม่นอน แม้แต่แม่บ้านหวังเปลี่ยนวิธีทำอาหารก็ยังไม่ถูกปาก
ตอนนี้ทั้งสองกลับมาด้วยกัน ซูฉิงไม่เป็นอะไรแล้ว ฟ้าหลังฝนมักสดใสเสมอ
ซูฉิงกลับมาที่ห้อง และกำลังจะเก็บของ ฉ่อหยุนเฉิงกลับกอดเธอไว้ “เธอพึ่งจะหายดี ไปพักผ่อนเถอะ”
“แต่ว่า…….”
ซูฉิงพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว
แล้วก็อุ้มเธอไปวางบนเตียงอย่างระมัดระวัง “พักผ่อนเถอะ ห้ามขยับตัว”
“ก็ได้…….”ซูฉิงพูดอย่างจนใจ
เดิมทีเธออยากจะคิดเรื่องการแข่งขันงานออกแบบแฟชั่นปารีส
ตอนนี้คงต้องรอให้ฮ่อหยุนเฉิงไปทำงานก่อน ถึงจะแอบคิดงานได้
ซูฉิงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็กดเลื่อนดูเรื่อยๆ อย่างเคยชิน
และก็มีหัวข้อข่าวที่ผ่านตาเธอ
[ทางตำรวจบุกทลายแก๊งมาเฟียในพื้นที่อโคจร ตรวจสอบชั้นใต้ดินของKTVที่ถูกปิดไว้ ร้านบาร์ และบ่อนพนัน]
และมีภาพของเฉินห้างตงอยู่ในข่าวด้วย
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองฮ่อหยุนเฉิง”เป็นฝีมือนายหรอ”
“แน่นอน”ฮ่อหยุนเฉิงยักคิ้ว
พอนึกถึงคืนวันที่ตื่นขึ้นมา แววตานิ่งขรึมของฮ่อหยุนเฉิงก็แข็งกร้าวขึ้นมา”ฉันเคยบอกแล้วว่า ใครกล้ารังแกผู้หญิงของฉัน ไม่ได้ตายดีแน่!”
ผู้หญิงของฉัน……
ผู้ชายคนนี้ หน้าหนาจริงๆ เลย
ซูฉิงมองเขากลอกตามองบน “ใครเป็นผู้หญิงของนายไม่ทราบ หน้าหนากว่ากำแพงอีกนะ!”
ฮ่อหยุนเฉิงเข้ามาใกล้ซูฉิงแล้วยิ้ม”ใกล้จะเป็นในเร็วๆ นี้แหละ ”
การเข้ามาใกล้ๆ กะทันหันทำให้ซูฉิงหน้าแดงขึ้นมา เธอก็รีบหันหน้าไปทางอื่น
ซูฉิงก้มมองดูเวลา “ตอนนี้ก็สายแล้ว นายรีบไปทำงานเถอะ…..”
“ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ”ฮ่อหยุนเฉิงยังไม่วางใจ
“ฉันไม่เป็นไรแล้ว นายไม่ได้ไปบริษัทมาหลายวันแล้ว รีบไปเธอ!”ซูฉิงที่ผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไปจากห้อง
ฮ่อหยุนเฉิงหน้าเคร่งขึ้นมา
ผู้หญิงคนนี้ ไม่อยากอยู่กับเขาหรอ
เขาที่พึ่งช่วยชีวิตเธอนะ และก็คอยดูแล้วเธอตอนอยู่ที่โรงพยาบาลตั้งหลายวันนะ!
ไม่มีอะไรดีเลยจริงๆ
“งั้นฉันไปแล้วนะ จำไว้หากมีอะไรโทรหาฉัน”ฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยกำชับเสียงเรียบ
ซูฉิงพยักหน้า “รู้แล้วน่า!”
ในที่สุดฮ่อหยุนเฉิงก็ไปแล้ว ซูฉิงก็ถอนหายใจโล่งออกมา แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ เริ่มดูข้อมูลการแข่งขันการออกแบบแฟชั่นปารีสที่ยวี๋น่าส่งมาให้เธอ
ซูฉิงเปิดคลิปดู เป็นคลิปที่ซูชานให้การสัมภาษณ์
ในคลิป ซูชานที่หยิ่งผยอง ในคำสัมภาษณ์ของเธอสื่อถึงเป็นการสบประมาท leo เหมือนว่าครั้งนี้มีความมั่นใจมาก
ซูฉิหัวเราะเยาะออกมา
ซูชาน?
แค่เธอ?
ตอนนี้ก็คนขี้แพ้ ยังจะทำเป็นทะนงตนอีก
คอยดูเถอะ ครั้งนี้ เธอจะต้องทำให้ซูชานแพ้อีกครั้งให้ได้!
หลังจากกินอาหารเสร็จแล้ว ซูฉิงมองดูเวลา เธอน่าจะไปรับยวี๋น่าที่สนามบินได้แล้ว
และพอลงมาข้างล่าง ก็เห็นรถโรลส์รอยซ์ที่คุ้นตาจอดอยู่ไม่ไกลจากซูฉิง
ประตูรถเปิดออกมาก็เห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่เดินลงมาจากรถ
และก็เป็นฮ่อหยุนเฉิง
“ซูฉิง ขึ้นรถเถอะ!” ฮ่อหยุนเฉิงเดินเข้ามาหาซูฉิงแล้วเอ่ยบอก
ซูฉิงที่รู้สึกแปลกใจ”ฮ่อหยุนเฉิง นายมาได้ยังไง”
ฮ่อหยุนเฉิงยื่นมือออกมาแล้วโอบเอวของซูฉิงพาไปที่รถ แล้วก็หันมองเธอ”เธอไม่ใช่บอกว่าจะไปรับยวี๋น่าหรอ ฉันจะไปส่งเธอไง”
ดังนั้นเขาก็เลยตั้งใจกลับมารับเธอไปที่สนามบินงั้นหรอ
ซูฉิงเม้มปากแล้วพูด”ฉันไปเองก็ได้”
ฮ่อหยุนเฉิงไม่พูดอะไรอีก แล้วยื่นมือผ่านหน้าอกของซูฉิงไปช่วยรักเข็มขัดนิรภัยให้เธอ
และบังเอิญที่ซูฉิงก็กำลังจะคาดเข็มขัดนิรภัยเช่นกัน
มือของทั้งสองที่ชนกันเข้า
ปลายนิ้วร้อนของฮ่อหยุนเฉิงก็แผ่ออกมา จนทำให้ซูฉิงหน้าแดงระเรื่อ แล้วรีบชักมือกลับ
เห็นผู้หญิงข้างๆ ทำท่าทางเขิน ฮ่อหยุนเฉิงก็แอบยิ้ม แล้วช่วยเธอรักเข็มขัดนิรภัย
ระหว่างทางทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกัน ฮ่อหยุนเฉิงก็ขับรถมาถึงสนามบิน
“ลงรถเถอะ”ฮ่อหยุนเฉิงหันไปพูดกับซูฉิงที่นั่งอยู่ข้างๆ
ซูฉิงมองดูเวลา อีกครึ่งชั่วโมงกว่า ยวี๋น่าจะมาถึง
“ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ”ซูฉิงบอกฮ่อหยุนเฉิง
“อืม”ฮ่อหยุนเฉินเอ่ยตอบ
ไม่รู้ทำไม ระหว่างทาง ซูฉิงมักรู้สึกว่าเหมือนมีใครตามเธออยู่
และพอตอนหันหลังกลับไป ก็ไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติ
หรือว่าเธอคิดมากไปเอง
ซูฉิงคิ้วขมวดเป็นปม หลายวันแล้ว อู๋ชิงหร่านไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ที่ไหน
ก่อนหน้านี้ผู้หญิงบ้าอย่างอู๋ชิงหร่านเหมือนโรคจิต อู๋ชิงหร่านจะต้องคิดหาวิธีลงมือทำร้ายเธอแน่่
ซูฉิงที่กำลังรออยู่
ขอแค่อู๋ชิงหร่านปรากฏตัว เธอจะต้องจับตัวอู๋ชิงหร่านส่งให้ทางการเข้าสู่กระบวนการทางกฎหมายแน่
ครั้งนี้ เธอจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่!
“กำลังคิดอะไรอยู่หรอ”ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นผู้หญิงข้างๆ มีท่าทีเคร่งขรึม ก็อดที่จะถามไม่ได้
ซูฉิงดึงสติกลับมา คิ้วขมวดพูด”ฉันกำลังคิด ไม่รู้ว่าหลายวันมานี้อู๋ชิงหร่านไปอยู่ที่ไหน เธอจะยังลงมือกับฉันอีกเมื่อไหร่”
“ซูฉิง ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะต้องปกป้องเธอ”ฮ่อหยุนเฉิงจับเข้าโอบไหล่ของซูฉิงแล้วพูดเสียงขรึม ที่ข้างหูของซูฉิง
น้ำเสียงของเขาทำให้ซูฉิงรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
และทันใดนั้นเอง ยวี๋น่าก็เดินออกมาจากประตูผู้โดยสาร แค่เธอมองมาก็เห็นสองคนที่ดูสะดุดตาท่ามกลางกลุ่มคน ฮ่อหยุนเฉิงกับซูฉิง
“ไฮ ซูฉิง!”ยวี๋น่าโบกมือให้กับซูฉิง
ซูฉิงก็รีบผลักฮ่อยุนเฉิงออก เพื่อรักษาระยะห่างจากเขา
ยวี๋น่าเดินไปหาซูฉิงแล้วกะพริบตาปริบๆ พูดเหมือนล้อๆ”พวกเธอสองคน ฉันไม่ได้เป็นก้างขวางคอใช่มั้ย หรือว่าจะเป็นมารอะไรมั้ย”
“อย่าพูดมั่วๆ นะ “ซูฉิงเม้มปาก เผยแววตาไม่เป็นธรรมชาติออกมา
ฮ่อหยุนเฉิกัดริมฝีปาก แล้วยกยิ้มขึ้นมา
จากนั้นเขาก็ขับรถมาส่งยวี๋น่า ที่โรงแรม
“ซูฉิง คืนนี้ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ฉันค่อยคุยกับเธอเรื่องการแข่งขันออกแบบแฟชั่นปารีส “ยวี๋น่ายิ้มพูดกับซูฉิง
ซูฉิงพยักหน้า”ได้”
เช้าวันต่อมา ท้องฟ้ามืดครึ้ม
ซูฉิงก็ได้ไล่ให้ฮ่อหยุนเฉิงไปทำงานตั้งแต่เช้า “วันนี้ยวี๋น่าจะมา นายรีบไปเถอะ!”
ฮ่อหยุนเฉิงน่าเคร่ง ผู้หญิงคนนี้ไม่อยากอยู่กับเขางั้นหรอ
“ซูฉิง รีบไล่ฉันไปขนาดนี้เลยหรอ”ฮ่อหยุนเฉิงเม้มริมฝีปากบาง เห็นได้ชัดว่าเขาดูไม่ชอบใจ
ซูฉิงผลักเขาไปที่ประตู”เดี๋ยวฉันมีเรื่องต้องคุยกับเพื่อนของฉัน นายเป็นผู้ชายคนเดียว จะอยู่ทำไม”
โอเค เขาถูกรังเกียจแล้ว
ฮ่อหยุนเเฉิงหมดคำจะพูด แล้วไปตระกูลฮ่อกรุ๊ปด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
แต่ทว่าซูฉิงรอนานมากแล้วยวี๋น่าก็ยังไม่มา
หรือว่าเมื่อวานเดินทางไกลเลยเหนื่อยล้า เลยยังไม่ตื่นหรอ