นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

สิ้นเสียง ฮ่อหยุนเฉิงก็เผยรอยยิ้มขอโทษ
“…”
นิ้วมือถังรั่วอิงที่อยู่ข้างโต๊ะกำแน่นขึ้นเล็กน้อย ความเร็วในการเคี้ยวช้าลง หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดจบ ไม่กี่วิต่อมาเธอจึงพยักหน้าอย่างครุ่นคิด และพูดอย่างเข้าใจ “ได้ค่ะ พี่มีธุระก็ไปทำเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงเรื่องของฉันนะคะ”
หลังจากทานอาหารเสร็จอย่างรวดเร็ว ฮ่อหยุนเฉิงก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องหนังสือไป ถังรั่วอิงที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ได้แต่มองตามแผ่นหลังชายคนนั้นไป
เมื่อฮ่อหยุนเฉิงเดินมาถึงประตูห้องหนังสือก็ชะงักฝีเท้า แล้วหันกลับมาพูดกับอีกคนว่า “โปรเจ็กต์นี้กำลังจะเริ่มเร็วๆ นี้ นอกจากต้องยืนยันเนื้อหาของแผนอีกครั้งแล้ว ยังมีเรื่องอื่นๆ อีกมาก อาจจะน่าเบื่อ เธอไปหาอะไรน่าสนใจทำก่อน เป็นเด็กดีล่ะ”
ชายคนนั้นพูดเบาๆ ราวกับสามีที่ใส่ใจภรรยาอย่างอ่อนโยน ถังรั่วอิงยิ้มและพยักหน้า ก่อนจะกล่าวว่า “ไม่เป็นไร พี่เฉิงไปงานเถอะค่ะ”
เธอเดินไปนั่งที่โซฟา และเมื่อเธอได้ยินเสียงปิดประตูห้องหนังสือ ก็หันไปเหลือบมอง แล้วหันหลังกลับช้าๆ ก่อนที่ดวงตาของเธอจะฉายถึงความหยั่งลึก
เธอถือโทรศัพท์ที่วางไว้ข้างๆ อย่างลังเล
ในเมื่อเมื่อกี้รู้แล้วว่าโครงการเป่ยไห่วานกำลังจะเริ่ม ก็แสดงว่างานที่หลี่เฉิงหยางมอบให้เธอนั้นเสร็จไปครึ่งแล้ว และฮ่อหยุนเฉิงเชื่อมั่นในตัวเองแล้ว
ถ้าอย่างนั้น จากนี้แค่ต้องบอกหลี่เฉิงหยางถึงเรื่องนี้ แล้วขโมยแผนขณะที่ฮ่อหยุนเฉิงไม่อยู่…
แต่ว่าต่อไปหลี่เฉิงหยางจะควบคุมเธอมากขึ้นเรื่อยๆ จนเธอถอนตัวไม่ได้
ไม่ได้!
รูม่านตาถังรั่วอิงหดตัวขึ้น
เธอต้องให้ฮ่อหยุนเฉิงเป็นของตัวเองแบบสมบูรณ์แบบในตอนช่วงเวลานี้ นี่คือสิ่งที่ดีที่สุด
เธอวางโทรศัพท์กลับลงบนโซฟา แล้วเข้าห้องอาหารไปสักครู่
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ถังรั่วอิงก็เคาะประตูห้องทำงานพร้อมกับชามซุปฟักทองหวาน
หลังจากได้ยินเสียง “เข้ามา” จากด้านใน เธอถึงกล้าเปิดประตูเข้าไป และสิ่งที่เธอเห็นคือฮ่อหยุนเฉิงกำลังพิมพ์บนแป้นพิมพ์หน้าจอแล็ปท็อป
“พี่เฉิง” ถังรั่วอิงเรียกเสียงหวาน ก่อนจะเดินไปหาฮ่อหยุนเฉิงพร้อมกับชาม “งานก็ส่วนงาน แต่กตอนเย็นฉันเห็นว่าพี่กินไม่เยอะเท่าไร เลยทำซุปมาให้ พี่ลองชิมดูนะ”
“ลำบากเธอแล้วล่ะ”
ฮ่อหยุนเฉิงหยุดสิ่งที่เขาทำไว้ชั่วครู่ และขณะที่ถังรั่วอิงกำลังคิดจะดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาก็หันกลับมามองเธอด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน
“แต่ฉันยังไม่หิวเลย เธอวางไว้ก่อนนะ อีกเดี๋ยวฉันค่อยดื่ม”
ถังรั่วอิงเม้มริมฝีปาก ช่วงนี้ฮ่อหยุนเฉิงเป็นแบบนี้ทุกวัน ทั้งอ่อนโยนและสุภาพจนทำให้เธอพลาดโอกาสนี้ไปหลายครั้ง ไม่ได้ ครั้งนี้ต้องสำเร็จ!
เธอชะงักไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มอย่างไม่มั่นใจ “ต้องดื่มต้องร้อนๆ นะ ถ้าเย็นแล้วมันจะไม่อร่อย”
พูดไป มือก็เคลื่อนไปข้างหน้า ขณะที่ฮ่อหยุนเฉิงกำลังจะดันกลับ มือของถังรั่วอิงก็ “บังเอิญ” สั่น และซุปหวานในชามก็ทะลักออกมาเปื้อนเสื้อผ้าของเขา
ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมก้าวถอยหลัง
เมื่อเห็นอย่างนั้น ถังรั่วอิงก็แสดงสีหน้าตื่นตระหนก ก่อนจะรีบวางชามไว้ในมือ และหยิบทิชชู่ออกมาช่วยฮ่อหยุนเฉิงเช็ด
“ฉันขอโทษนะ ขอโทษนะพี่เฉิง…เมื่อกี้ฉันไม่ระวังเอง ถึง…”
“ไม่เป็นไร” ฮ่อหยุนเฉิงหายใจเข้าลึกๆ แล้วส่ายหัว ทั้งยังพูดปลอบถังรั่วอิง “ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก ชุดนี้ควรเปลี่ยนซักแล้วล่ะ”
ถังรั่วอิงช่วยเช็ดคราบซุปหวานบนเสื้อของเขา ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล แต่หลังจากเช็ดสะอาดแล้ว ก็ยังทิ้งคราบสีเหลืองบนเสื้อ
“อา…” ถังรั่วอิงหายใจออกเบาๆ มองคราบที่เห็นได้ชัดอย่างขอโทษ “พี่เฉิง ฉันจะไปหาชุดนอนสะอาดๆ ให้เปลี่ยนนะ”
ไม่นานถังรั่วอิงก็กลับมาพร้อมกับชุดนอนชุดใหม่จากห้องเปลี่ยนชุด เธอเอื้อมมือจะช่วยฮ่อหยุนเฉิงปลดกระดุมและเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่อีกฝ่ายกลับก้าวถอยหลัง
ถังรั่วอิงชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างรู้สึกผิด “พี่เฉิง พี่ไม่ชอบฉันแล้วเหรอ? ฉันแค่อยากจะเปลี่ยนชุดนอนให้เอง…”
“…ไม่ใช่นะ”
ฮ่อหยุนเฉิงเงียบไปครู่หนึ่ง แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่ซูฉิงพูดกับเขา เขาก็กลืนคำปฏิเสธที่เขาอยากพูด และในที่สุดก็พยักหน้าให้ถังรั่วอิงเปลี่ยนเสื้อให้
กระดุมถูกปลดออกทีละเม็ด จนเผยให้เห็นแผงอกที่แข็งแกร่งของชายผู้นี้เนื่องจากความฟิตระยะยาวของเขา
ถังรั่วอิงก้มหน้าอยู่ตลอด แต่ดวงตาก็ฉายแววคลุมเครือ เดิมทีแค่จะช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ก่อนที่จะรู้ตัว นิ้วของเธอก็ค่อยๆ เคลื่อนลง เธอสัมผัสกล้ามเนื้อจากปลายเสื้อผ้า
ปลายนิ้วของเธอลูบหน้าอกของฮ่อหยุนเฉิงเบาๆ ขณะที่เธอจงใจเชยตามองชายคนนั้นด้วยรอยยิ้ม ฮ่อหยุนเฉิงก็ปลายตามองเล็กน้อยก่อนจะเบี่ยงสายตาออกไปเพื่อเลี่ยงที่จะสบสายตาถังรั่วอิง
“พี่เฉิง พี่ชอบฉันไหม…ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าช่วงนี้พี่หลบหน้าฉันตลอดเลย”
“จะเป็นไปได้ยังไง”
ฮ่อหยุนเฉิงจัดการความคิดและความรู้สึกของเขา ก่อนจะหันกลับไปมอง และจับข้อมือของถังรั่วอิงเพื่อไม่ให้เธอขยับ
เขาก้มศีรษะลงเพื่อสบตาผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะพูดอย่างสนิทสนมว่า “ช่วงนี้ฉันแค่ยุ่งมาก และฉันไม่อยากทำตัวเหลวไหลเวลาอยู่กับเธอ”
ฮ่อหยุนเฉิงเอื้อมมือไปจัดผมทัดหูให้ถังรั่วอิง “ถังถัง ที่ฉันไม่อยากสัมผัสเธอตอนนี้ เพราะอยากจะรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้จนถึงวันที่เราแต่งงานกัน ฉันจะทรยศเธอได้ไงล่ะ?”
ถังรั่วอิงยิ้มอย่างดีใจก่อนจะโอบรอบเอวของอีกคน แล้วแนบอิงใบหน้ากับแผ่นอกก่อนจะพยักหน้าอย่างจริงจัง
ดูท่าหัวใจของฮ่อหยุนเฉิงจะเป็นของเธอแล้ว ตำแหน่งคุณนายยฮ่อคงจะอยู่ไม่ไกลสินะ?
เมือง H
เพียงชั่วพริบตา หลินหนานก็พักอยู่ที่บ้านของยวี๋น่ามาหลายวันแล้ว ส่วนความคิดเขาก็เหมือนกับผู้จัดการ ที่จะระงับเรื่องอื้อฉาวไปก่อน และไม่รบกวนยวี๋น่า ส่วนที่เหลือเขาจะรอจนกว่าเขาจะกลับไปทำงานในเมือง A และให้คำตอบกับแฟน ๆ และสื่อเอง
แต่ช่วงนี้อารมณ์มักจะตรงกันข้ามกับยวี๋น่า หลินหนานมีความสุขมากและหวังว่าเวลานี้จะยาวนานขึ้น
แต่ยวี๋น่าไม่คิดอย่างนั้น
ในมื้อเที่ยงของวันนี้ ยวี๋น่าครุ่นคิดอยู่บนโต๊ะอาหารก่อนจะวางตะเกียบลง และพูดกับพ่อแม่ของเธอ “พ่อ แม่ หนูกับหลินหนานอยู่บ้านนานเกินไปแล้ว หนูยังมีงานอยู่ที่เมือง A นะคะ ถ้าไม่มีอะไร หนูกับเขาก็จะได้รับกลับ”
หลังจากพูดจบ ยวี๋น่าก็เตะเท้าของหลินหนานใต้โต๊ะ เป็นการให้เขาช่วยพูด
หลินหนานวางตะเกียบลงทันทีและแสดงรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ของเขากับผู้ใหญ่ทั้งสอง “ใช่แล้วครับ ครั้งนี้ผมกลับมาพร้อมกับพี่น่าโดยไม่บอกบริษัท พวกเขาต้องมีกองงานรอผมไว้เยอะมากแน่เลยล่ะครับ”