ตอนที่ 397 ทำแท้งหรอ
“โอเคๆ ฉันเข้าใจแล้ว”
ซูฉิงหุบยิ้ม แล้วพูดรับปากฮ่อหยุนเฉิง แล้วก็หันมาจูบหน้าผากของเขา “อย่างนี้นายวางใจรึยัง”
…….
ช่วงนี้ยวี๋น่าพักอยู่ที่บ้าน เธอไม่อยากนอนอยู่ในห้องพักคนไข้ที่โรงพยาบาล แม้จะรู้ว่าตัวเองท้องแล้ว เธอก็ยังรับเรื่องนี้ไม่ได้ จนบางครั้งก็นอนไม่หลับ
ตอนนี้เป็นวันที่สามแล้วที่เธอรู้สึกเครียด
เธอท้องเด็กคนนี้ยังไม่นาน ท้องก็ยังไม่นูนขึ้น แต่ทุกครั้งที่เธอวางมือที่หน้าท้อง ล้วนนึกถึงสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในท้อง
สิ่งมีชีวิตที่เกิดมาจากความไม่ได้ตั้งใจ
และยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้พ่อกับแม่ของเธอยังไม่รู้ ถ้าหากพวกท่านรู้จะต้องโกรธฟ้าผ่าแน่ หากเป็นอย่างนั้นคงไม่ดี
ยวี๋น่าจับหัวตัวเอง ตอนนี้เธอเครียดอกจะแตกแล้ว
เธอไม่รู้จะทำยังไง ก็ได้โทรหาซูฉิง
ซูฉิงก็รีบมาที่โรงแรม ก็เห็นยวี๋น่านั่งหันหน้ามองออกไปทางนอกหน้าต่าง เธอคิ้วขมวด เดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง :”เป็นอะไรไป น่าน่า ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า”
ยวี๋น่าส่ายหน้า แล้วฉุดซูฉิงให้มานั่งข้างๆ นั่งก้มหน้านิ่งเหมือนจะพูดอะไรก็ไม่พูด ซูฉิงเห็นอย่างนั้นก็ถามต่อ เธอถึงได้ค่อยๆ เอ่ยปากพูด
“ซูฉิง……ฉันจะ ฉันว่าฉันจะเอาเด็กคนนี้ออกดีกว่า ระหว่างฉันกับหลินหนานเป็นเรื่องอุบัติเหตุ การเกิดมาของเขาอาจจะทำให้เราสองคนต้องเหนื่อย คงจะไม่มีเด็กคนไหนอยากจะออกมาในครอบครัวเดี่ยวหรอก ฉันคิดดีแล้ว หลังจากที่เอาเด็กออกแล้ว ฉันก็จะกลับไปฝรั่งเศส”
“เธอจะกลับฝรั่งเศสหรอ “ซูฉิงรู้สึกตกใจ แต่ว่าเป็นห่วงมากกว่า เธอรู้ว่าช่วงนี้ยวี๋น่าคิดแต่เรื่องเด็กที่อยู่ในท้องจนเครียด แต่เธอก็อยากให้ยวี๋น่าคิดให้ดีๆ ก่อน
“น่าน่า……..”
ซูฉิงที่ลังเลไม่น้อย เธอรู้ว่าตัวเองไม่ควรเอาตัวเข้ามาแทรกในสถานการณ์อย่างนี้ แต่เธอก็ไม่อยากให้ยวี๋น่าเป็นอย่างนี้ต่อไป
“เธอคิดให้ดีๆ อีกหน่อยมั้ย หลังจากที่ทำการผ่าตัดเอาเด็กออกมีผลเสียตามมามากนะ…..อีกทั้งหลินหนานเป็นพ่อของเด็ก เขาก็น่าจะมีสิทธที่จะรู้เรื่องนี้ ที่จริงแล้วฉันคิดว่า งั้นเธอพิจารณาเรื่องหลินหนาน ถึงแม้ว่าเขาจะอายุน้อยกว่าเธอ บางครั้งยังมีนิสัยเหมือนเด็กอยู่บ้าง แต่เขานั้นก็มีความรับผิดชอบ ครั้งที่แล้วตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาล…..เธอก็น่าจะมองออกนะ”
คำพูดนี้ซูฉิงคิดแล้วคิดอีกถึงได้พูดออกไป และหลินหนานที่มาคุยกับเธอหลายครั้งเกี่ยวกับหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้น เธอมองออกว่าผู้ชายคนนี้จริงใจและเด็ดขาด ก็ไม่อยากให้ยวี๋น่าที่ผ่านการอกหักเรื่องความรักมาแล้วจะพลาดคนที่ดีต่อเธออีก
“แต่ฉันยังชอบเทียนเหอ–”
ยวี่น่าเข้าใจความหมายของซูฉิง เธอก็รู้ว่าหลินหนานดีต่อเธอ แต่ว่าในใจของเธอตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ อู๋เทียนเหอพึ่งกลับไปแล้วไม่กี่วัน แต่เธอก็ยังคิดถึงเขาอยู่
ยวี๋น่ามองตาของซูฉิงก็ส่ายหน้า แล้วก็ถอนหายใจยาวออกมา “ตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้คิดดี ฉันยังลืมอู๋เทียนเหอไม่ลง และเด็กคนนี้……..”
ซูฉิงพ่นลมหายใจออกมา เธอรู้ว่ากังวลเรื่องอะไรอยู่ และมันก็เป็นของความรู้สึกของคนทั่วไป เธอตบหลังมือยวี๋น่าแล้วพูดปลอบเบาๆ
“เอาละ ฉันรู้แล้วว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ว่าเรื่องนี้เธอจะต้องคิดให้ดีๆ นะ ดูใต้ตาเธอคล้ำมาก จะต้องอดนอนมาหลายวันแล้วใช่มั้ย งั้นนอนก่อนนะ ฉันจะนั่งเฝ้าเธออีก”
“อืม”
ยวี๋น่าพยักหน้า แล้วนอนลงบนเตียง ซูฉิงก็ห่มผ้าห่มให้เธอ แล้วก็นั่งข้างๆ บนเตียง
จากนั้นยวี๋น่าก็หายใจสม่ำเสมอ เธอถึงได้แน่ใจว่ายวี๋น่านอนหลับแล้ว
ซูฉิงก็ค่อยๆ ย่องเข้าไปในห้องน้ำแล้วโทรหาหลินหนาน พูดเสียงเบา:”หลินหนาน ฉันซูฉิงนะ ตอนนี้ฉันอยู่กับยวี๋น่า เธอบอกว่า…….เธอยากจะไปเอาเด็กออกที่โรงพยาบาล แล้วก็จะกลับฝรั่งเศสไป”
หลินหนานที่ตอนนี้กำลังถ่ายละครอยู่ที่กองถ่าย และพึ่งถ่ายเสร็จไปหนึ่งฉากก็ได้รับสายจากซูฉิง
พอเขาได้ยินคำพูดของซูฉิงเขาก็หน้าตื่นขึ้นมา”เอาเด็กออกงั้นหรอ….พี่เฉิง ตอนนี้พวกพี่อยู่ที่ไหน ผมจะรีบไป!”
“เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ของโรงแรมไปให้นาย ถ้าหากนายว่างก็รีบมานะ ยวี๋น่าพึ่งจะถูกฉันกล่อมนอนหลับไป รีบมาละ”
หลังจากที่วางสายแล้ว หลินหนานก็ได้รับข้อมูลจากซูฉิงเขากำโทรศัพท์แน่ แล้ววิ่งไปหาผู้กำกับ พูดอย่างจริงใจว่า:”ผู้กำกับครับ ผมมีเรื่องเร่งด่วนต้องการที่จะออกไปจากกองถ่าย เร่งด่วนมาก แต่ผมจะรีบจัดการแล้วรีบกลับมา!”
ผู้กำกับเห็นท่าทางของหลินหนาน ก็ไม่อาจะจะปฏิเสธได้เลยพยักหน้า”ได้ งั้นนายอย่าลืมรีบกลับมานะ”
พอเห็นผู้กำกับพยักหน้าอนุญาต หลินหนานก็รีบวิ่งไปทางลานจอดรถทันที แล้วก็โบกมือพร้อมกับพูดรับปากอยู่ไกลๆ
หลินหนานขับรถมาราวกับบิน แต่ก็ตั้งใจขับรถอย่างระมัดระวัง เพียงไม่นานก็ขับมาจอดที่หน้าโรงแรมที่ยวี๋น่าพักอยู่ แล้วก็วิ่งเข้าไปอย่างรีบร้อน
“น่าน่า!”
ยวี๋น่าที่ตอนนี้ตื่นแล้ว เธอที่อาการนอนไม่หลับยังไม่รุนแรง เพียงแค่ได้นอนครึ่งชั่วโมงก็ดีมากแล้ว
และตอนที่เธอกำลังพูดกับซูฉิงแต่ก็ไม่เห็นแล้ว ก็เห็นเพียงหลินหลานเดินเข้ามา เหงื่อชุ่มไปทั้งหน้า พอเห็นเขาแววตายวี่น่าก็พลันเปลี่ยนเป็นลังเลขึ้นมา และยังมีท่าทีเย็นชาอยู่บ้าง
“…….นายมาได้ยังไง”
หลินหนานที่หายใจหอบ แล้วเดินเข้าไปหายวี๋น่า คุกเข่าลงบนพื้น จับมือของยวี๋น่าพร้อมพูดขอร้อง:”น่าน่า ผมอยากจะให้พี่คิดเรื่องเด็กให้ดีอีกครั้ง พี่จะยังยอมรับผมไม่ได้ไม่เป็นไรผมไม่เร่งรัด แต่เด็กเขาไม่ผิดอะไร และถ้าหากทำแท้งไป มันไม่ดีต่อร่างกายของพี่ด้วยนะ”
ยวี๋น่าคิ้วขมวด ตอนนี้ซูฉิงได้ออกไปจากห้องแล้ว เธอหลบตาเพราะที่จริงแล้วก็ยังรู้สึกลังเล
[ฉันควรจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้มั้ย]
แต่ว่าสุดท้ายแล้ว ยวี๋น่าก็กัดฟัน ฉุดมือออกจากมือของหลินหนานแล้วพูดกับเขา :”หลินหนาน นายก็รู้ว่าระหว่างเราสองคน…….มันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุ รวมถึงเด็กนี่ด้วย และฉันก็ไม่ได้ชอบนาย แม้นายจะบอกฉันว่าจะรับผิดชอบฉันกับเด็กคนนี้ แล้วต่อไปในอนาคตเขาพบว่าตัวเองเกิดมาในครอบครัวอย่างนี้ เขาก็คงจะไม่มีความสุข!……เรื่องนี้ฉันไม่ฟังนายหรอกนะ ฉันคิดดีแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะไปที่โรงพยาบาลเพื่อนัดผ่าตัด”
“น่าน่า!”หลินหนานที่รู้สึกร้อนใจ อดไม่ได้ที่จะตะโกนขึ้นมา
แต่ยวี๋น่าก็หันหน้าไปทางอื่นแล้วก็ไม่มองหลินหนานเลย
หลินหนานนั่งอึ้งอยู่กับที่ แล้วก็ปล่อยมือลง แววตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า เขาเม้มปากแล้วลุกขึ้น
“…….งั้นผมกลับก่อนนะ แต่ว่าผมก็ยังอยากให้พี่คิดให้ดีอีกครั้ง ผมรอพี่ตลอดนะ”
ตอนที่ 396 ที่แท้ก็เป็นเธอ
ตอนที่ 398 เกิดอุบัติเหตุรถยนต์
