ตอนที่ 407 มีเพียงเจ้าสาวคนเดียว
พิธีกำลังจะเริ่มแล้ว ทำไมพี่เฉิงยังไม่มาอีก?
ถังรั่วอิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจรู้สึกไม่สบายใจ แต่ในไม่ช้าเธอก็ระงับความรู้สึกไม่สบายใจนี้ไปอีกครั้ง
ไม่มีทางหรอก วันนี้เขาไปช่วยฉันเลยนะ เขาไม่มีทางหลอกฉันแน่
“คุณถัง คุณถังใช่ไหมคะ?”
มีเสียงแผ่วเบาดังมาจนถังรั่วอิงได้สติอีกครั้ง ก่อนจะเธอจะหันหลังกลับและตามผู้หญิงคนหนึ่งไปถึงขอบเวที
ในขณะที่กำลังเดินไป เธอก็เผลอหันมองไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับเห็นคนที่คุ้นเคยในฝูงชน
—หลี่เฉิงหยาง
หัวใจของถังรั่วอิงกระตุก และกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว
วันนี้เป็นพิธีหมั้นระหว่างเธอกับฮ่อหยุนเฉิง แม้ว่าเธอจะเชื่อฟังคำสั่งของหลี่เฉิงหยางให้เข้าใกล้ฮ่อหยุนเฉิง แต่มาถึงจุดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย หลี่เฉิงหยางมาปรากฏตัวที่นี่เวลานี้ คงไม่ทำเธอเสียเรื่องใช่ไหม?
เธอจ้องไปที่ชายคนนั้นครู่หนึ่ง แต่ใครจะไปรู้ว่าหลี่เฉิงหยางเหมือนจะไม่สังเกตเห็นเธอและคุยอยู่แต่กับคนอื่น ท่าทางมีมารยาทและสุภาพของเขาต่างไปจากตอนที่เขาสั่งให้ถังรั่วอิงทำนู่นทำนี่
เขาเบนสายตามาเห็นถังรั่วอิงก่อนจะยิ้มบาง หญิงสาวรีบหันหน้าหนีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเดินต่อไป
【ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว หลี่เฉิงหยางมาที่นี่แค่เข้าร่วมพิธีเท่านั้น ไม่มีอะไรอื่นหรอก…】
ถังรั่วอิงปลอบตัวเองก่อนจะจัดการความคิดให้ตัวเองผ่อนคลาย
หลังจากที่เธอและฮ่อหยุนเฉิงหมั้นกันแล้ว เธอก็จะเป็นคุณนายฮ่อในอนาคต ถึงตอนนั้นหลี่เฉิงหยางก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ เพียงแค่เธอจับฮ่อหยุนเฉิงได้มั่น แล้วให้เขาจัดการหลี่เฉิงหยาง เธอจะได้ไม่ต้องเป็นหุ่นเชิดภายใต้เงื้อมมือชายคนนั้นอีก
เธอกำลังจะเป็นอิสระแล้ว
“สวัสดีท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่านนะคะ ฉันคือพิธีกรในคืนนี้ค่ะ ก่อนอื่นขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่พิธีหมั้นของคุณฮ่อหยุนเฉิงและคุณถังรั่วอิงนะคะ เราทุกคนต่างรู้ว่าพวกเขาทั้งสองได้ผ่านความยากลำบากมาทุกรูปแบบกว่าจะได้อยู่ด้วยกัน…”
หลังจากที่พิธีกรบนเวทีกล่าวคำปราศรัย แขกในห้องโถงก็ปรบมือด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แต่อันที่จริงมันเป็นพรที่จริงใจหรือเพียงแค่รอที่จะเห็นเรื่องตลกนั้น
ก็ไม่มีใครรู้
ซูฉิงนั่งอยู่บนโซฟาและจิบน้ำเป็นครั้งคราว เธอหันศีรษะมองดูนาฬิกาบนผนังเล็กน้อย
หกโมงสี่สิบ ยังเหลือเวลาแกยี่สิบนาที
ขับรถไปโรงแรมจินหลานได้พอดี
ได้เวลาไปแล้ว
ตระกูลฮ่อกรุ๊ป
“ประธานฮ่อ ตอนนี้จะยังไม่ไปจริงเหรอครับ?”
ฮ่อหยุนเฉิงที่นั่งหน้าโต๊ะทำงาน นิ้วกำลังเคาะอยู่บนคีย์บอร์ด ท่าทางมีสมาธิ เสียงตั้งคำถามก็ดังขึ้นข้างใบหูเขา
เขายกมือเหลือบมองนาฬิกา ก่อนจะเคาะปลายนิ้วลงบนโต๊ะ “ตอนนี้ยังเร็วเกินไป รอซูฉิงไปถึงก่อนฉันค่อยไปก็ยังไม่สาย”
“ครับผม”
หลังจากที่ผู้ช่วยออกไป ฮ่อหยุนเฉิงก็ปิดหน้าเว็บบนหน้าจอและมองไปที่แสงสลัวของไฟถนนนอกหน้าต่าง
ละครสนุกๆ กำลังจะเริ่มแล้ว
หกโมงห้าสิบห้า
“ต่อไป เชิญหนึ่งในตัวเอกของวันนี้ คุณถังรั่วอิงค่ะ!”
ในที่สุดพิธีกรก็พูดสคริปต์จบ หันตัวไปด้านข้างและยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้ถังรั่วอิงขึ้นไปบนเวที ถังรั่วอิงเผยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ เดินไปหน้าเวทีและโบกมือให้แขก
“สวัสดีทุกท่านนะคะ ฉันถังรั่วอิงค่ะ ดีใจมากที่ทุกท่านมาร่วมงานหมั้นของฉันกับหยุนเฉิง ฉันรู้ว่าพวกคุณหลายคนเป็นหุ้นส่วนของหยุงเฉิง และยังไม่รู้จักฉัน แต่ว่าฉันเชื่อถ้าหยุงเฉิงรู้ว่าทุกท่านมาได้ต้องดีใจมากแน่นอนค่ะ”
“คราวนี้งานเร่งรีบและอาจให้การต้อนรับได้ไม่ดี โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะคะ หยุนเฉิงยังคงยุ่งกับงานที่บริษัทนิดหน่อย อีกเดี๋ยวก็มาแล้วล่ะค่ะ โปรดอดใจรอสักครู่นะคะ”
ถังรั่วอิงที่พูดออกไป ในใจก็รู้สึกมั่นใจจริงๆ เพราะช่วงนี้งานของตระกูลฮ่อกรุ๊ปนั้นเพิ่มมากขึ้นจริง
แต่ตอนนี้ เธอเชื่อในตัวฮ่อหยุนเฉิง เขาจะไม่มีวันทิ้งเธอไว้ที่นี่ตามลำพังแน่นอน
แขกที่อยู่ด้านล่างเวทีที่ได้ยินก็ต่างพากันมีข้อสงสัย แต่คู่หมั้นเขายังไม่สนใจ แล้วพวกเขาจะไปใส่ใจทำไม
“คุณถัง วันนี้เป็นพิธีหมั้นระหว่างคุณกับประธานฮ่อ ประธานฮ่อไม่มาตามกำหนด ไม่ทราบว่าคุณถังไม่โกรธเหรอคะ?”
เมื่อเผชิญกับคำถามของนักข่าวคนนี้ หลายคนก็มองอย่างตื่นเต้น เพราะยังไงพวกเขาก็รู้สึกว่าถังรั่วอิงเป็นแค่นักร้องบาร์ในไม่ได้คู่ควรกับฐานะฮ่อหยุนเฉิงมากนัก
ถังรั่วอิงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่ก็ตอบสนองด้วยการส่ายหัวและยิ้มอย่างอ่อนโยน
“หยุนเฉิงมีอาชีพของเขาเอง ทั้งยังทำงานหนักมากก็เพื่อเรามีชีวิตที่ดีขึ้นในอนาคต ในฐานะคู่หมั้นของเขา ฉันจะเมินเฉยและไร้เหตุผลได้ยังไงล่ะคะ?”
นักข่าวที่เพิ่งถามที่ฉุนเฉียวสะอึกไปก่อนจะพยักหน้า และเก็บไมโครโฟนกลับอย่างไม่พอใจ
หลี่เฉิงหยางยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน หันไปมองผู้หญิงบนเวทีพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก
เวลานี้ฮ่อหยุนเฉิงยังไม่มา สำหรับทุกคนนั้นได้กลายเป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอจะทนไปได้ยังไง
หนึ่งทุ่ม พิธีหมั้นเริ่มตรงเวลา
ถังรั่วอิงยืนอยู่คนเดียวบนเวที บางครั้งเธอก็จะถามคนที่อยู่ข้างๆ เธอว่าฮ่อหยุนเฉิงจะมาเมื่อไร แต่สิ่งที่เธอได้รับคือคำตอบในเชิงลบ แม้แต่โทรหากว่าสิบสาย ทางนั้นก็ไม่รับ
เธอเริ่มประหม่า มือประสานกันโดยไม่รู้ตัว
และแขกที่อยู่ด้านล่างเวทีก็เริ่มกระซิบกัน ในสายตาพวกเขานี่มันถึงเวลาเริ่มพิธีแล้ว ไม่ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะงานยุ่งแค่ไหนก็ไม่น่ามาสายในช่วงพิธีหมั้น
“คุณถัง…พิธีหมั้นยังเริ่มอยู่หรือเปล่าคะ?”
พิธีกรที่รอเป็นเวลานานเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงบ่นในใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก่อนจะเดินไปถามถังรั่วอิงเสียงเบา
ถังรั่วอิงเหลือบมองอีกฝ่าย ขณะนี้เธอหงุดหงิดมากแต่กลับต้องข่มมันเอาไว้ และพูดแค่ว่า “รออีกหน่อยแล้วกันค่ะ”
แต่ไม่คิดว่าเธอยังไม่ทันทำอะไร คนด้านล่างก็ถามขึ้นว่า “ประธานฮ่อจะมาเมื่อไหร่เนี่ย?”
“นั่นน่ะสิ เขาไม่มางานหมั้นที่ใหญ่ขนาดนี้ คิดจะแต่งงานไหมเนี่ย?”
“…”
ด้านล่างตอนนี้เละเป็นโจ๊กแล้ว ในถังรั่วอิงประหม่ามาก แต่เธอรู้ว่าตอนนี้เธอจะแสดงความขี้ขลาดไม่ได้
ไม่มีทางอื่นแล้ว เธอพูดได้เพียงว่า “หยุนเฉิงเพิ่งโทรหาฉันว่ามีเหตุฉุกเฉินที่บริษัทค่ะ เขากำลังจะมาแล้ว หวังว่าทุกท่านจะรออีกหน่อยนะคะ”
ในที่สุดการจลาจลก็ค่อยๆ สงบลง ถังรั่วอิงถอนหายใจ แต่ไม่นึกว่าจะเกิดเสียงรองเท้าส้นสูงเหยียบพื้นตรงทางเข้าห้องโถง
เธอเงยหน้าขึ้น กลับเห็นซูฉิงปรากฏตัวตรงประตู
