นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 492 ไม่มีสติ
เช้าวันรุ่งขึ้น หลินหนานรีบเข้าไปที่บริษัท
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เร่งรีบถ่ายทำ mv เขาไปที่สตูดิโอแต่เช้าเพื่อรายงานตัว
เมื่อหลินหนานเดินเข้าไปในสตูดิโอ เฉินซินอ้ายก็มาปรากฏตัวตรงหน้าเขาพร้อมกับชานมหนึ่งแก้ว
เฉินซินอ้ายกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พี่หลินหนาน วันนี้เป็นการถ่ายทำวันแรก ฉันสั่งชานมมาเลี้ยงทีมงาน แก้วนี้ฉันสั่งมาให้พี่เป็นพิเศษเลย ไม่ใส่น้ำตาลค่ะ”
เฉินซินอ้ายรู้จักรสชาติที่หลินหนานชอบเป็นอย่างดี ซึ่งกระตุ้นต่อมความสงสัยของทีมงานมาก พวกเขาจึงเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของทั้งสองคน
“พวกเธอสังเกตเห็นไหมว่าซินอ้ายกับพี่หลินหนานดูมีความสัมพันธ์กัน ดูเหมือนทั้งสองจะคุ้นเคยกันมาก”
“ใช่ เฉินซินอ้ายมาแต่เช้า เพื่อรอหลินหนานมา”
เมื่อหลินหนานได้ยินคำซุบซิบของทีมงาน หลินหนานก็นึกถึงสีหน้าที่เศร้าเสียใจของยวี๋น่าเมื่อวานนี้ เขาจึงจงใจรักษาระยะห่างจากเฉินซินอ้าย “ซินอ้ายเมื่อเช้าฉันทานอาหารเช้ามาจากบ้านแล้ว ฉันไม่ดื่มชานมนะ”
เขาส่ายหัวเล็กน้อย แสดงถึงการปฏิเสธเฉินซินอ้าย
เฉินซินอ้ายที่ถูกปฏิเสธก็มีสีหน้าบูดบึ้ง เธอกัดริมฝีปากด้วยความอิจฉา “โอเค งั้นมาทำความคุ้นเคยกับพล็อตเรื่องแล้วเริ่มถ่ายทำกันเถอะ”
หลินหนานพยักหน้าอย่างเย็นชา และเดินผ่านเฉินซินอ้ายไปที่สถานที่ถ่ายทำ
ในระหว่างถ่ายทำเฉินซินอ้ายก็พยายามเข้าหาหลินหนานทั้งโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจตลอด หรือบางครั้งก็พยายามแกล้งทำเป็นล้มลง และต้องการให้หลินหนานประคองเธอ
แต่หลินหนานมองเธอออกหมด เขามองเฉินซินอ้ายอย่างเย็นชา แต่ไม่ได้พูดอะไร แสร้งทำเป็นไม่เห็นการกระทำของเฉินซินอ้าย
“ยังมีกี่หลายฉากที่ต้องถ่าย?” หลินหนานเปลี่ยนชุดสำหรับฉากนี้ และถามผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ เขา
เมื่อมองไปที่หลินหนานที่ไม่สนใจเธอ เฉินซินอ้ายก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา เมื่อวานนี้เห็นได้ชัดเลยว่าพี่หลินหนานยังดูเข้าถึงง่ายอยู่เลย แต่วันนี้เขากลับไม่สนใจเธอเลย ต้องเป็นเพราะยวี๋น่าที่พูดอะไรบางอย่างลับหลังเธอแน่ ๆ
ในใจของเฉินซินอ้ายที่เกลียดยวี๋น่าอยู่แล้วก็ยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก
เธอคิดไม่ออกเลยว่ายวี๋น่ามีดีอะไร? ก็ไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้น แถมยังแก่กว่าหลินหนานอีก
ต้องเป็นเพราะยวี๋น่าทำให้ตัวเองท้องแล้วก็เข้าไปเกาะหลินหนานอย่างไร้ยางอายแน่นอน
เพลิงอิจฉาริษยาในใจของเฉินซินอ้ายลุกโชน ในแง่ของรูปลักษณ์ภายนอก ภูมิหลังของครอบครัว และพรสวรรค์ เธอมีจุดไหนที่เทียบกับยวี๋น่าไม่ได้?
เธอเชื่อมั่นว่าถ้าเธอพยายามมากขึ้น เธอจะสามารถคว้าคว้าหลินหนานมาจากยวี๋น่าได้แน่นอน!
“พี่หลินหนาน ฉากนี้ต้องแสดงความรู้สึกยังไงคะ? ฉันรู้สึกว่าฉันทำออกมาได้ไม่ค่อยดี” เฉินซินอ้ายขมวดคิ้วและถาม แสร้งทำเป็นว่าถามอย่างกระตือรือร้นจะเรียนรู้
สีหน้าของหลินหนานเย็นเล็กน้อย เขารักษาระยะห่างจากเฉินซินอ้าย ก่อนที่เขาจะพูดเบา ๆ ว่า “ในส่วนนี้เธอต้องเปลี่ยนความรู้สึกของตัวเองและพยายามแทนที่ตัวเองในบทบาท เพื่อจะได้แสดงออกมาได้สมจริงยิ่งขึ้น”
เขารู้ว่าเฉินซินอ้ายตั้งใจเข้าหาเขา และหลินหนานก็รักษาระยะห่างไว้เสมอ
แม้ว่าการแสดงออกของหลินหนานจะชัดเจน แต่เฉินซินอ้ายก็ยังคงยิ้ม “ขอบคุณค่ะพี่หลินหนาน มีพี่อยู่ด้วยฉันก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น”
ขณะที่เฉินซินอ้ายกำลังรับบทและหันกลับมา ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความโกรธ
ในตอนเย็น เมื่อหลินหนานกลับมาจากกอง เขาก็รู้สึกไม่สบายใจเมื่อนึกถึงการยั่วยวนของเฉินซินอ้ายทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจในวันนี้
ยวี๋น่าลงมาข้างล่างหลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอถามด้วยเสียงที่นุ่มนวล “นายกลับมาแล้วเหรอ การถ่ายทำวันนี้ราบรื่นดีไหม?”
“ราบรื่นดี” หลินหนานร้อนรนไปทั้งตัว ทันทีที่เขาเห็นยวี๋น่า เขาก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาทันที “ขอฉันกอดหน่อย”
ยวี๋น่ารับรู้ได้ทันทีว่าหลินหนานต้องการอะไร…
หลังจากค่ำคืนอันเหน็ดเหนื่อย ยวี๋น่าก็นอนมองหลินหนานที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ ราวกับว่าเธอได้ย้อนกลับไปเมื่อก่อน
ในวันนั้น ทั้งสองคนเมามาก และยวี๋น่าก็ไม่มีสติ เธอไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นจนกระทั่งถึงเช้าวันรุ่งขึ้น
แต่วันนี้มันแตกต่างออกไป
ยวี๋น่าพยายามลุกขึ้นและปลุกหลินหนานที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ
“เป็นอะไรไป? ไม่สบายเหรอ?” หลินหนานมองไปที่ยวี๋น่าด้วยรอยยิ้มขี้เล่น เมื่อนึกถึงความบ้าคลั่งของทั้งสองคนเมื่อคืนนี้ ยวี๋น่าก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง
“ฉัน…อาจจะเหนื่อยเกินไป” ยวี๋น่าพูดอย่างเขินอาย
เมื่อเห็นผู้หญิงที่เขากำลังแกล้งหน้าแดง หลินหนานก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ยวี๋น่าไม่อยากพูดถึงเรื่องเมื่อวานอีก เธอรีบเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “วันนี้นายไม่ต้องไปถ่ายแล้วหรอ ตอนนี้เก้าโมงแล้วนะ นายยังไม่ไปอีก”
หลินหนานได้ยินอย่างนั้น ก็นอนลงบนเตียงอย่างสงบ และพูดอย่างเรียบ ๆ ว่า “วันนี้ฉันมีถ่ายฉากกลางคืน ฉันไม่มีบทในตอนกลางวัน ฉันสามารถอยู่บ้านกับเธอได้”
ตอนที่เขาบอกว่าเขาอยู่กับเธอ เขาจงใจเน้น ทำให้ยวี๋น่ายิ่งเขินอายขึ้นไปอีก
“ถ้านายไม่ตื่น งั้นฉันตื่นแล้วนะ” ยวี๋น่าดึงผ้าห่ม แล้วลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ
ชั้นล่าง แม่หลินเริ่มโวยวาย “นี่มันกี่โมงแล้ว ทำไมพวกเธอยังไม่ลงมากินข้าวเช้า”
เดิมทีเธอก็ไม่ได้ประทับใจอะไรยวี๋น่ามากนัก แล้วตอนนี้เธอก็ยังพาลูกชายเธอนอนตื่นสายโด่งขนาดนี้ มันทำให้แม่หลินโกรธมาก
ยวี๋น่ารีบผลักหลินหนาน “รีบลุกขึ้นเร็ว แม่นายเร่งเราแล้ว”
เธอคิดในใจ ตอนนี้แม่หลินต้องโทษเธออีกแล้วแน่ๆ
หลินหนานรู้ถึงอารมณ์ของแม่ของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้น เพื่อป้องกันไม่ให้ยวี๋น่าโดนว่า
“รู้แล้วครับแม่” หลินหนานตอบ “เรากำลังจะลงไปแล้วครับ”
