นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 494 ไม่เป็นอันตราย
คนขับตกใจกับอาการของยวี๋น่า จึงรีบพาเธอไปที่รถอย่างรวดเร็ว และพูดอย่างกังวลว่า “คุณยวี๋อดทนไว้นะครับ ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลทันที!”
ยวี๋น่านอนอยู่ที่เบาะหลัง ปวดท้องและเหงื่อเย็นไหลออกจากหน้าผากของเธอ
เกิดอะไรที่ผิดปกติกับเธอ?
เด็กอายุหกเดือนแล้ว จะไม่เป็นไรใช่ไหม?
ทำไมท้องของฉันถึงได้เจ็บมากขนาดนี้?
ยิ่งยวี๋น่าคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น และเธอสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อทำให้ตัวเองสงบลง
คนขับรีบพาเธอไปโรงพยาบาล หากวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับยวี๋น่า มันคงจบลงแล้วจริงๆ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ คนขับก็รีบโทรหาแม่หลิน
ขณะที่แม่หลินกำลังหลับ จู่ๆ เธอก็ถูกปลุกด้วยโทรศัพท์ที่ดังขึ้น
“ใครกันนะ? โทรมาตอนกลางดึกแบบนี้” แม่หลินพึมพำ แล้วรับโทรศัพท์อย่างโกรธเคือง
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงตื่นตระหนกของคนขับดังขึ้น “คุณผู้หญิงครับ ไม่ดีแล้วครับ คุณยวี๋ปวดท้องหนัก ผมพาเธอไปโรงพยาบาล”
“อะไรนะ?” แม่หลินตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้ “เธอบอกว่าพูดยวี๋น่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”
ณ เวลานี้ ยวี๋น่าควรนอนที่บ้านไม่ใช่หรือ?
ทำไมจู่ๆถึงปวดท้อง?ล้วยังอยู่ในโรงพยาบาลอีก?
ทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย!
“คุณผู้หญิง คุณยวี๋ไปที่สตูดิโอเพื่อตามหานายน้อย แต่เมื่อเธอไม่เห็นนายน้อย จู่ๆ คุณยวี๋ก็ปวดท้อง ตอนนี้เราอยู่ในโรงพยาบาลประชาชน คุณจะส่งคนมาดูแลคุณยวี๋ใช่ไหมครับ?” คนขับถามอย่างระมัดระวัง
“โอเค เข้าใจแล้ว” หน้าแม่หลินเย็นชา
คุณพ่อหลินก็ตื่นขึ้นและถามไปด้านข้างว่า “เกิดอะไรขึ้น มีอะไรเกิดขึ้นกับยวี๋น่าหรือ?”
แม่หลินจ้องพ่อหลินอย่างโกรธเคือง “ใครจะไปรู้กันล่ะ ว่ากันว่าอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว ดึกดื่นขนาดนี้ทำไมไม่รู้จักหลับจักนอน จะไปสตูดิโอทำไมก็ไม่รู้!”
“อะไรนะ เด็กปลอดภัยดีไหม?” พ่อหลินตกใจและลุกขึ้นทันที “รีบไปดูเร็ว!”
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหลานชายของฉัน ฉันคงไว้ชีวิตเธอไม่ได้!” เมื่อนึกถึงเด็กที่อยู่ในท้องยวี๋น่าใบหน้าของแม่หลินก็ฉายแวววิตกกังวล
หลินหนานเหน็ดเหนื่อยทั้งคืนและกลับบ้านอย่างหมดแรง แม่หลินรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า “แม่ ดึกขนาดนี้คุณแม่จะไปไหน?” เขายังไม่รู้เรื่องปวดท้องของยวี๋น่า
แม่หลินยกโทรศัพท์มือถือขึ้นและพูดอย่างกังวลว่า “คนขับโทรมาบอกว่าจู่ๆ ยวี๋น่าก็ปวดท้อง ไปโรงพยาบาลแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดของแม่หลิน หลินหนานก็ขมวดคิ้ว “อะไรนะ น่าน่าไปที่โรงพยาบาล!” เขารีบไปโรงพยาบาลทันทีโดยไม่ได้กลับเข้าบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า
ระหว่างทาง เขากังวลเรื่องร่างกายของยวี๋น่า และภาวนาขอให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอและเด็กในท้องของเธอ
ขณะที่หลินหนานกำลังนั่งอยู่ในรถ เขาพบว่าโทรศัพท์มือถือของเขาไม่มีไฟและถูกปิด เป็นไปได้ไหมว่ายวี๋น่าไม่สามารถติดต่อกับเขาได้ ดังนั้นจึงปวดท้องอย่างกะทันหัน
หลินหนานมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเขาอย่างโกรธจัดและโยนมันลงบนที่นั่งของรถ
เมื่อมาถึงโรงพยาบาล หลินหนานก็รีบพบคนขับ “น่าน่าอยู่ที่ไหน?”
คนขับชี้ไปที่ห้องตรวจ “หมอกำลังตรวจภายในอยู่ครับ”
หลินหนานรีบวิ่งเข้ามาถามอย่างกังวลว่า “หมอครับ คู่หมั้นของผม เธอปลอดภัยดีไหมครับ?”
หมอดันแว่นขึ้น “สภาวะทางจิตใจของหญิงตั้งครรภ์มีการผันผวน เธอสภาวะจิตใจและอารมณ์ไม่ดีจึงส่งผลต่อทารกในครรภ์และทำให้ปวดท้อง แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาร้ายแรง ต่อไปต้องทำจิตใจให้มีความสุขก็จะไม่เป็นปัญหาครับ ”
สภาพจิตใจไม่ดี?
หลินหนานงง เขานั่งข้างยวี๋น่าและโอบแขนของเธอไว้ “น่าน่า เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”
เมื่อคิดว่าหลินหนานและเฉินซินอ้ายสนิทกันแค่ไหนในรูปถ่ายนั้น ยวี๋น่าก็รู้สึกจี๊ดขึ้นมาในใจดังนั้นเธอจึงหันหน้าไปทางอื่น ไม่สนใจหลินหนาน
“ฉันจะบอกให้นะยวี๋น่า หมอบอกให้เธอมีสภาพจิตใจที่ดี ทำไมเธอถึงทำหน้าบึ้งล่ะ” แม่หลินเดินเข้าไปที่ประตู ได้ยินคำพูดของหมอพอดี และจ้องไปที่ยวี๋น่า
“แม่ อย่าพูดอะไรเลย” หลินหนานปกป้องยวี๋น่า
“ไม่เป็นไรแล้ว ก็กลับบ้านกันเถอะ” พ่อหลินพูดจากด้านข้าง
โชคดีที่ยวี๋น่าและลูกไม่เป็นอะไร ถือเป็นเรื่องที่ดี
หลังจากนอนพลิกไปพลิกมาทั้งคืน หลินหนานก็พายวี๋น่ากลับไปที่บ้านหลิน
“น่าน่า เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงปวดท้องในเมื่อก็สบายดี?” หลินหนานอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเป็นห่วงหลังจากเห็นท่าทางที่ไม่มีความสุขของยวี๋น่า
“ดูเอาเอง!” ยวี๋น่าหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา ปฺดรูปแล้วยื่นให้หลินหนาน
หลินหนานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเหลือบไปเห็นเพียงเขาและเฉินซินอ้ายในรูปถ่าย
ในเวลานั้นเฉินซินอ้ายเป็นลมและเขาช่วยเธอพยุงเข้าไปในรถ ท่าทางของทั้งสองจึงดูใกล้กันมาก
เท่านั้น……
ทำไมถึงมีรูปถ่ายนี้ได้นะ?
“คุณได้ภาพนี้มาจากไหน?” หลินหนานถามอย่างครุ่นคิด
“ฉันไม่รู้!” ยวี๋น่ามองด้วยสายตาโกรธๆหลินหนาน “ตัวเองทำอะไรไว้ย่อมรู้ดีไม่ใช่เหรอ?”
“น่าน่า มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด คุณไม่เชื่อใจผมเหรอ ในใจผมมีคุณแค่คนเดียว” หลินหนานอธิบาย “เฉินซินอ้ายเป็นลม ผมแค่ช่วยเธอเท่านั้นเอง”
ยวี๋น่าหมุนตัวแล้วหันหลังให้หลินหนาน
เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะเชื่อคำอธิบายของหลินหนานดีหรือไม่
เมื่อคิดถึงภาพนั้น ก็ทำให้ยวี๋น่าตื่นตระหนกในใจ
วันรุ่งขึ้นหลินหนานยังคงกังวลเกี่ยวกับ ยวี๋น่าดังนั้นเธอจึงโทรหาซูฉิง”พี่ฉิง เมื่อคืนนี้มีบางอย่างเกิดขึ้นกับยวี๋น่า พี่มาดูเธอหน่อยได้ไหมครับ?”
ขณะที่ซูฉิงกำลังจะไปที่สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากหลินหนานและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “น่าน่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”
หลินหนานอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้และในที่สุดก็พูดว่า “พี่ฉิง คุณรู้ความรู้สึกของผมที่มีต่อน่าน่า ส่วนผมกับเฉินซินอ้ายไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันจริงๆ แต่น่าน่าอารมย์ค่อนข้างแปรปรวนเมื่อเธอตั้งครรภ์ ดังนั้นเธอจึงไม่ฟังคำอธิบายใด ๆ ที่ผมมีเลย”
“โอเค ฉันไม่รู้ล่ะ ฉันจะไปเกลี้ยกล่อมน่าน่าเอง” ชูฉิงขมวดคิ้ว “แต่หลินหนาน เมื่อคุณกลับไปทำงาน คุณควรนึกถึงความรู้สึกของยวี๋น่าด้วย โดยเฉพาะเมื่อเธอยังตั้งครรภ์อยู่ ”
“ผมรู้ครับ พี่ฉิง ผมจะอธิบายต่อเฉินซินอ้ายให้ชัดเจน” หลินหนานพยักหน้า
ซูฉิงขับรถไปที่บ้านหลินและพบกับยวี๋น่า
“ซูฉิง ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้?” ยวี๋น่าแปลกใจเล็กน้อย ในเวลานี้ ซูฉิงควรไปทำงานเหรอไม่ใช่เหรอ?
ซูฉิงเดินเข้าไปในห้องและยิ้มเบา ๆ “ฉันได้ยินจากหลินหนานว่าเธอเข้าในโรงพยาบาลเมื่อคืนนี้ ฉันเลยมาเยี่ยม”
เมื่อพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ดวงตาของยวี๋น่าก็หม่นลง “หลินหนาน เขา…”
“หลินหนานบอกฉันว่าเขากับเฉินซินอ้ายไม่ได้มีอะไรกัน” ซูฉิงตบไหล่ยวี๋น่าและปลอบเธอเบา ๆ “ฉันรู้จักหลินหนานมาหลายปี ฉันรู้ดีว่าเขาเป็นคนแบบไหน แม้ว่าบางทีเขามักจะดูเย่อหยิ่งเล็กน้อย แต่เมื่อพูดถึงความรู้สึกเขาก็เป็นคนที่รักเดียวใจเดียว
น่าน่า อย่าคิดมาก มั่นใจในตัวเองและในตัวหลินหนาน
ที่จริงแล้ว ถ้าเธอคิดให้ดี คนที่ส่งรูปมาให้โดยไม่เปิดเผยตัวตน ไม่ใช่ว่าอยากให้เธอเข้าใจหลินหนานผิดและทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอหรอกเหรอ? ”
“อืม” ยวี๋น่าพยักหน้าเบา ๆ
ซูฉิงปลอบยวี๋น่าสักครู่ก่อนที่จะขับรถไปที่สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์
