นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 493 การยั่วยวนของเฉินซินอ้าย
เมื่อเห็นลูกชายและลูกสะใภ้ตื่นแค่วันละสามครั้ง แม่หลินก็ไม่พอใจมาก เธอเอามือโอบหน้าอก ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า “ตอนนี้กี่โมงแล้ว พวกเธอพึ่งจะตื่นกัน ฉันอุ่นอาหารเช้าหลายครั้งแล้วนะ”
ยวี๋น่าจับไหล่ของหลินหนานและรู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังหลินหนานไม่กล้าพูดอะไร
“แม่ เป็นเพราะเมื่อตอนเช้าผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย เลยให้น่าน่าอยู่ในห้องเป็นเพื่อน” หลินหนานพูดช้าๆ โอบยวี๋น่าไว้ข้างหลัง “อย่าโทษน่าน่าเลยครับ”
ลูกชายของเธอพูดอย่างนั้น แม่หลินจึงไม่สามารถพูดอะไรได้ เธอทำได้เพียงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “โอเค ไม่ต้องพูดถึงแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ”
ยวี๋น่านั่งเงียบ ๆ ที่โต๊ะอาหารโดยไม่พูดอะไรสักคำ
แต่แม่หลินเอาแต่ดูเอ็มวีที่เฉินซินอ้ายและหลินหนานได้ถ่ายด้วยกัน “ลูก แม่คิดว่าลูกกับเฉินซินอ้ายดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี และเข้ากับตัวละครในเอ็มวีนี้มากเลยนะ”
หลินหนานจับมือยวี๋น่าไว้ใต้โต๊ะและกระตุกให้เธอหยุดคิดไปไกลและเพิกเฉยต่อคำพูดของแม่หลิน
ทั้งสองฝั่งตรงข้ามละเลยไม่สนใจ แม่หลินไม่พบเสียงตอบกลับใดๆ จึงจากไปด้วยความโกรธ
ตลอดทั้งวัน หลินหนานอยู่กับยวี๋น่าตลอด จนถึงค่ำเขาจึงออกจากบ้าน เพื่อรีบไปเข้าฉาก
“วันนี้ถ่ายฉากกลางคืน ฉันน่าจะกลับดึกเลย เธอก็รีบพักผ่อนไวๆนะ ไม่ต้องรอฉัน” หลินหนานจูบหน้าผากของยวี๋น่า
“อืม” ยวี๋น่าตอบเบาๆ มองดูหลินหนานจากไป
ในฉากของการถ่ายทำเอ็มวี เฉินซินอ้ายดูสคริปต์ของวันนี้ด้วยความสุขที่ซ่อนเร้นอยู่ในใจ เธอต้องถ่ายตลอดกลางคืนจนถึงเที่ยงคืน จึงทำให้เธอมีโอกาสมากขึ้นที่จะได้ใกล้ชิดกับหลินหนาน
หลินหนานที่กำลังเดินทางไปสตูดิโอยังไม่รู้เรื่องนี้ เขานั่งในรถของพี่เลี้ยงและพลิกดูสคริปต์อย่างสบายใจ พิจารณาว่าคืนนี้ควรจะแสดงอย่างไร
“พี่หนานมาแล้ว” ทันทีที่หลินหนานมาถึง เฉินซินอ้ายก็รีบเข้าหาหลินหนานพร้อมสคริปต์ในมือ “พี่ หลินหนาน นี่กาแฟที่ฉันซื้อให้พี่ค่ะ”
หลินหนานพยักหน้าเล็กน้อยโดยยังคงรักษาระยะห่างจากเฉินซินอ้าย
การถ่ายทำเอ็มวีเริ่มตั้งแต่ช่วงหัวค่ำจนถึงช่วงดึก หลินหนานรู้สึกง่วงเล็กน้อย แต่เฉินซินอ้ายยังคงแอบมองหลินหนานจากหางตาของเธอ ให้ความสนใจกับปฏิกิริยาของเขาอยู่เสมอ
ไม่ใช่ว่าหลินหนานไม่รู้เกี่ยวกับการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของเฉินซินอ้ายแต่เขาแค่แสร้งทำเป็นไม่เห็น
กลางคืนมืดลงเรื่อยๆ และจำนวนคนในกองถ่ายก็ค่อยๆ ลดลง
“พี่หนาน วันนี้คุณต้องเหนื่อนมากเลยนะ” ผู้กำกับกล่าวเป็นนัยว่าการถ่ายทำของหลินหนานในวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว
“ครับ” หลินหนานพยักหน้าเบา ๆ สวมเสื้อสูทและเตรียมจะจากไป
เขากังวลเกี่ยวกับยวี๋น่าอยู่ในใจและสงสัยว่ายวี๋น่าหลับไปหรือยัง
เมื่อเห็นว่าหลินหนานกำลังจะจากไปเฉินซินอ้ายก็มีแผนในใจทันที เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย และเมื่อเธอบอกลาหลินหนาน เธอก็แสร้งทำเป็นวิงเวียนศีรษะ “พี่หลินหนาน ฉัน เวียนหัวจังเลย…”
ก่อนที่คำพูดจะจบลง เฉินซินอ้ายก็เขย่าร่างกายของเธอและล้มลงกับพื้น
คนในกองถ่าย ตกใจเมื่อเห็นเช่นนี้ “นี่… ซินอ้าย ซินอ้าย… เป็นอะไรหรือเปล่า ตื่นสิ…”
หลินหนานไม่สามารถบอกได้ว่าเฉินซินอ้ายกำลังแสร้งทำหรือไม่ แต่เขากังวลไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เฉินซินอ้ายกับเขาก็เติบโตขึ้นมาด้วยกันและทั้งสองครอบครัวก็เป็นมิตรที่ดีต่อกัน
ในแง่ของความรักหรือเหตุผล หลินหนานก็ไม่สามารถปล่อยให้เฉินซินอ้ายเป็นลมที่นี่ได้
“พี่หลินหนาน…” เฉินซินอ้ายตื่นขึ้นมาอย่างอ่อนแอและกอดหลินหนาน “ฉันอยากกลับบ้าน…”
ไม่มีใครรู้ว่าบ้านของเฉินซินอ้ายอยู่ที่ไหน และพวกเขาทั้งหมดมองไปที่หลินหนาน
“ผู้กำกับครับ ผมจะพาเธอกลับบ้านเอง” หลินหนานพูดช้าๆ เนื่องจากเป็นเพื่อนบ้านของเขาเป็นเวลาหลายปี เขาจึงส่งเฉินซินอ้ายกลับบ้าน เขาคิดว่าจะส่งเธอกลับบ้านแล้วจากไป ไม่รีรออะไร
เฉินซินอ้ายผู้ซึ่งประสบความสำเร็จในแผนของเธอ มีความยินดีในความรัก และเธอแสร้งทำเป็นอ่อนแอและพิงหลินหนาน
ระหว่างทางเฉินซินอ้ายพิงคนขับรถตลอดทาง แสร้งทำเป็นไม่สบายและฉีกเสื้อผ้าของเธอออกเล็กน้อย “พี่หลินหนาน…พี่หลินหนาน…” เธอยังคงพูดชื่อชายคนนั้น
เมื่อเห็นทั้งหมดนี้ หลินหนานก็ไม่หวั่นไหวและขับรถอย่างเย็นชา
“หลินหนาน…ฉันชอบคุณ…” เฉินซินอ้ายหลับตาและพูดขึ้นในทันใด เธอต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อยั่วยวนหลินหนาน
หลินหนานที่ไม่แยแสแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน “อีกไม่นานก็จะถึงบ้านคุณแล้ว ฉันจะพาคุณลงไปส่งข้างล่างตึก”
ในรถเฉินซินอ้ายกำลังยั่วยวนใจเขา หลินหนานกังวลว่าหลังจากขึ้นไปส่ง เฉินซินอ้ายจะยิ่งทำมากกว่าเดิม ดังนั้นหลนหนานจึงเลือกที่จะส่งเฉินซินอ้ายที่ชั้นล่าง
“พักผ่อนให้เต็มที่นะ” หลินหนานส่งเฉินซินอ้ายที่ชั้นล่างและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
เมื่อมองย้อนกลับไปที่ความมุ่งมั่นของหลินหนาน เฉินซินอ้ายก็รู้สึกโกรธและหึงหวง
ในทางกลับกัน ยวี๋น่ารอที่บ้านเป็นเวลานาน หากไม่รอให้หลินหนานกลับบ้าน เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
แม้ว่าหลินหนานจะบอกให้เธอนอนก่อนโดยไม่รอเขา แต่ยวี๋น่าก็หลับไม่ลง
นี่ก็ดึกมากแล้ว ทำไมหลินหนานยังไม่กลับมา?
ยวี๋น่ากังวลเล็กน้อย เธอเดินไปมาในบ้านและมองไปที่ประตูอย่างกังวล
ไม่ว่ายวี๋น่าจะโทรหาหลินหนานอย่างไร ก็ปิดเครื่อง
“หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น?” ยวี๋น่าคิดในใจ และเธอก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้
ตอนนี้แม่หลินยังไม่รู้ว่าหลินหนานยังไม่ได้กลับมา ยวี๋น่าก็ขอให้คนขับรถพาเธอไปที่กองถ่ายเพื่อหาหลินหนาน “ไปส่งฉันที่กองถ่าย เร็วเข้า”
คนขับมองไปที่ยวี๋น่าที่กำลังกังวลอย่างมากและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเห็นด้วยกับเธอ
ที่กองถ่ายนั้น มืดสนิท และไม่มีแม้แต่ร่องรอยของแสงหรือเงาใด ๆ อุปกรณ์ที่ใช้ก่อนหน้านี้ก็ถูกวางกองไปที่พื้นทำให้มันรกร้างยิ่งขึ้นไปอีก
สิ่งนี้ทำให้ยวี๋น่ากังวลมากขึ้น “หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหลินหนาน?”
ยวี๋น่ามองไปรอบๆ อย่างกังวลและต้องการหาคนมาถาม แต่ไม่มีใครอยู่ในกองถ่าย
ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของยวี๋น่าก็ดังขึ้น เธอคิดว่าเป็นสายจากหลินหนาน เธอเปิดโทรศัพท์มือถือ แต่เห็นรูปถ่ายที่ส่งมาจากใครบางคนโดยไม่ระบุชื่อ
ในภาพหลินหนานกำลังประคองเฉินซินอ้ายและเดินไปที่บ้านของเฉินซินอ้ายด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
เห็นฉากนี้ยวี๋น่าก็ตกใจ นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมหลินหนานไม่กลับมา วันนี้เขาอยู่กับเฉินซินอ้าย ตลอดทั้งคืน!
คนสองคนในภาพดูสนิทสนมกันมาก ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา
หัวใจของยวี๋น่าดิ่งลงทีละน้อย
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้…
หลินหนานกล่าวอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ชอบเฉินซินอ้ายเลย
ทำไมคุณถึงใกล้ชิดกับเฉินซินอ้าย?
เป็นไปได้ไหมที่หลินหนานโกหกเธอตลอดเวลา?
ยวี๋น่าจ้องไปที่รูปนั้นอย่างละสายตา และจู่ๆ เธอก็รู้สึกอึดอัดอยู่ครู่หนึ่ง และท้องของเธอก็เริ่มปวด เธอเอามือจับท้องแล้วพูดด้วยความเจ็บปวดว่า “ฉัน… เจ็บท้อง… ลูกฉัน”
“คุณยวี๋ เป็นอะไรครับ?” คนขับถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นยวี๋น่าปวดท้อง
ยวี๋น่าเอามือปิดท้องแน่น ใบหน้าซีด “ฉันปวดท้อง!”
