นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 647 การแข่งวาดภาพ
ในตอนนี้ ซูฉิงไม่ได้แสร้งทำเป็นว่าลึกลับหรือจงใจแล้ว เธอกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างมืออาชีพ แต่แค่ใช้เวลานานไปหน่อยเล็กน้อย
ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าไม่วาด หรือต้องวาด มันก็จะน่าทึ่งมาก
ไม่ทันไรเวลาหนึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป เย่ซวงวาดภาพเสร็จนานแล้ว และในวินาทีสุดท้าย ซูฉิงวางมือลง ทั้งสองเอาภาพขึ้นมาตั้งในเวลาเดียวกัน
“มีกล่องอยู่ตรงกลางของภาพวาดทั้งสอง ตอนนี้ทุกคนมีกระดาษสองแผ่นอยู่ในมือ ด้านซ้ายเป็นภาพวาดของเย่ซวง ถ้าคุณชอบโปรดหยิบลูกบอลสีแดง ด้านขวาเป็นภาพวาดของซูฉิง ถ้าชอบก็เอาลูกบอลสีน้ำเงินใส่ลงไป” พนักงานตอนรับพูด
ทันทีที่เสียงหายไป มีคนไปลงคะแนน การโหวตครั้งแรกและครั้งที่สองไปที่เย่ซวง เย่ซวงรู้สึกว่าเขามีเสถียรภาพ รอยยิ้มที่มุมตาของเขาไม่สามารถหยุดได้ แต่คะแนนโหวตช่วงหลังๆเกือบทั้งหมดเป็นของซูฉิง
เย่ซวงรู้สึกแปลกใจ แต่เธอไม่มั่นใจเลยและวางแผนที่จะเปลี่ยนใครบางคนเพื่อต่อสู้กับซูฉิง คนในใจของเธอก็คือหมิงหยุนชาง
หมิงหยุนชางเป็นลูกสาวของรองประธาน เธอมีสถานะสูงส่ง และได้รับการยกย่องอย่างสูงจากทุกคน แทบไม่มีใครกล้าทำร้ายเธอ
เย่ซวงรู้จักเธอและเคยพูดคุยกับเธอ ตอนนี้เธอเห็นหมิงหยุนชาง ซูฉิงต้องพ่ายแพ้และเธอต้องแพ้ไปอย่างยับเยิน
เย่ซวงตั้งใจที่จะตามหาเธอสักพักหนึ่งและชักชวนให้เธอหาซูฉิงเพื่อประลอง
เย่ซวงเดินไปข้างหน้าหมิงหยุนชางและพูดกับเธอว่า “คุณรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับการแข่งขันในตอนนี้?”
“น่าสนใจ” หมิงหยุนชางกล่าว
“ฉันได้ยินมาว่าความสามารถของคุณนั้นสูงมาก และภาพวาดของคุณก็อยู่ในระดับสูงเช่นกัน ไม่รู้ว่าคุณจะสนใจที่จะลองแข่งกับซูฉิงดูไหม?”
หมิงหยุนชางมองย้อนกลับไปที่เย่ซวงและพูดว่า “การแข่งขัน?” คนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามพยักหน้า “ก็ดีนะ ฉันสนใจซูฉิงมาเป็นเวลานานแล้ว”
หมิงหยุนชางไม่ค่อยรู้เรื่องความอาฆาตพยาบาทของเย่ซวง
แต่เธอชื่นชมซูฉิงมาก เธอยังเป็นเด็ก พรสวรรค์ของเธอก็สูงมาก และเธอก็มีชื่อเสียงที่ดีมาก
เธอไม่รู้เรื่องตลกของคนที่ดูซูฉิงมากนัก แต่ในโอกาสนี้ เกือบทุกคนกำลังรอดูความสนุกอยู่
แน่นอน ตอนนี้เธอถูกรวมอยู่ด้วย แต่หมิงหยุนชางไม่ได้มีชีวิตชีวาอะไรมาก เธอคิดว่ามันเป็นเกมที่น่าตื่นเต้นมาก ใช่ มันเป็นเพียงเกมการแข่งขัน
เมื่อเห็นว่าเธอเห็นด้วย เย่ซวงก็พูดกับฝูงชนทันทีว่า “ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องรีบร้อนไป ไม่ทราบว่าคุณหนูซูพอจะสามารถปะลองกับคุณหนูหมิงหยุนชางอีกครั้งได้ไหม ฉันอยากเป็นผู้ชมด้วย จะเป็นประสบการณ์ที่แตกต่างอีกแบบ”
เย่ซวงตอนที่เธอพูด เธอกำลังรอดูความสนุกอย่างชัดเจน และตอนนี้เธอก็ไม่ได้สดใสอะไรมากเกินไป
เธออยากให้ซูฉิงอับอาย ด้วยตัวตนของหมิงหยุนชาง เธออาจรู้ว่าเขาเป็นเจ้านายที่ไม่ง่ายที่จะยุ่งด้วย เย่ซวงจึงต้องการดูว่าตอนนี้หน้าของซูฉิงเป็นอย่างไร
“สวัสดี ซูฉิง ฉันชื่อหมิงหยุนชาง” หมิงหยุนชางไม่ได้ดูสีหน้าซูฉิง แต่ทักทายซูฉิงอย่างจริงใจ
“สวัสดี” ซูฉิงวางสายด้วยรอยยิ้มอย่างมืออาชีพ “อยากแข่งขันงั้นเหรอ?”
หมิงหยุนชางพยักหน้า
เมื่อเห็นความจริงใจของหมิงหยุนชางแล้ว ซูฉิงก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ ในขณะเดียวกัน เธอก็ชื่นชมหมิงหยุนชางเป็นอย่างมาก ดังนั้นเธอจึงต้องพูดว่า “เอาล่ะ ให้เวลาฉันพักสักครึ่งชั่วโมงก่อนจะแข่งกับคุณเถอะ ตอนนี้ฉันเหนื่อยนิดหน่อย”
ไม่มีเหตุผลใดที่หมิงหยุนชางจะปฏิเสธสิ่งนี้ แค่สามสิบนาทีเอง อย่างไรก็ได้แข่งอยู่ดี
เดิมทีเย่ซวงต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หมิงหยุนชางจ้องมาที่เธอ และเธอจึงต้องหุบปากอย่างเชื่อฟัง
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ทั้งคู่ก็เตรียมพร้อม
ฝูงชนเริ่มในความสนใจมากขึ้น “ในเมื่อที่ผ่านมาเมื่อกี้ธีมของเราเป็นฝน คราวนี้ ธีมของเราเป็น หิมะ และเวลาเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ไม่ทราบว่าคุณหนูหมิงหยุนชางคิดยังไง?”
หมิงหยุนชางไม่ตอบในทันที แต่หันไปมองซูฉิง เมื่อเธอเห็นซูฉิงพยักหน้า เธอก็ตอบว่า “ตกลง”
คราวนี้ ซูฉิงไม่ลังเลเลย เธอลงมือวาดทันที ตอนนี้เธอมีไอเดียเกี่ยวกับธีมนี้อยู่ในใจแล้ว และเธอชอบมันมาก ความคิดจึงเร็วไปหน่อย
ในทำนองเดียวกัน มีม่านกั้นระหว่างสองคนเพื่อไม่ให้รบกวนกันและยังมีฝูงชนที่ตั้งตารอดูความสนุกสนานอยู่ตลอดเวลา
เมื่อเทียบกับครั้งแรกตอนนี้ซูฉิงคุ้นเคยมากขึ้นแล้ว ความสามารถในการปรับตัวของซูฉิงนั้นดีมาก
เมื่อทุกคนเห็นว่า ซูฉิงไม่ลังเลที่จะวาดในครั้งนี้ พวกเขาก็รู้สึกว่าเธอหยิ่งไปหน่อย คิดว่าถ้าเธอชนะครั้งแรก แล้ว เธอจะครั้งที่สองได้อีกเหรอ ครั้งแรกฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงรุ่นน้องที่ไม่มีใครรู้จักเท่านั้น
แต่คราวนี้เป็นหมิงหยุนชางและทุกคนก็รู้สึกว่าซูแงไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง และทุกคนก้ต่างรอดูเรื่องตลกของซูฉิงกัน
เย่ซวงได้สังเกตการกระทำของซูฉิงและเห็นซูฉิงเช่นนี้ คิดว่าเธอหยิ่งยโส และอยากที่จะเยาะเย้ยเธอในภายหลัง
เธอจับตาดูภาพวาดของซูฉิง เมื่อห้านาทีที่แล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าซูฉิงกำลังวาดภาพอะไร เพราะตอนนี้ดูภาพวาดของซูฉิงดูเหมือนภาพวาดแบบวาดมั่วๆ และไม่มีรูปแบบเลย
เวลาผ่านไปทีละน้อย ครั้งนี้ซูฉิงวาดภาพเสร็จก่อน เมื่อเธอทำเสร็จ ก็ยังเหลือเวลาอีกห้านาที ซูฉิงเก็บปากกาเสร็จ และหมิงหยุนชางก็วาดภาพเสร็จเช่นกัน
คราวนี้เนื่องจากแสงดวงจันทร์ที่สว่างไสวทำให้มีคนจำนวนมากขึ้นและจากนั้นก็กลายเป็นการแข่งขันที่เป็นทางการมากขึ้น คราวนี้ไม่ใช่ซูฉิงที่วางภาพ แต่มีพนักงานสองคนที่สวมถุงมือเอาภาพไปวางต่อหน้าพวกเขา
ทันทีที่คำพูดของคนทั้งสองคนออกมา ทุกคนก็พูดถึงมัน ไม่ใช่ว่าคนหนึ่งวาดรูปได้ไม่ดี อีกคนก็เก่ง แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่สามารถเปรียบเทียบภาพวาดของพวกเขาได้ ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขา ไม่รู้จะโหวตให้ใครดี
“ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ซูฉิงยังคงเป็นลูกบอลสีน้ำเงิน ตรงกันข้าม คือลูกบอลสีแดงเป็นของคุณหนูหมิงหยุนชาง” แม้แต่พนักงานต้อนรับก็ตื่นเต้นมาก และคำพูดของเธอก็สั้นลงมาก
ซูฉิงไม่ประหม่าเหมือนตอนเย่ซวง เธอวาดภาพสองภาพเสร็จภายในสามสี่ชั่วโมง แม้ว่านี่จะเป็นปัญหาเล็ก ๆ สำหรับซูฉิง แต่มันยังคงต้องใช้กำลังกายอย่างมาก บวกกับเธอนอนหลับไม่สนิทเมื่อคืนนี้ เธอจึงง่วงและไม่มีเรี่ยวแรงเลย
พนักงานต้อนรับนับคะแนนเสร็จ ซูฉิงก็เกือบจะหลับแล้ว
“คุณหนูหมิงหยุนชางและซูฉิงมีคะแนนโหวตเท่ากัน”
คำพูดของพนักงานต้อนรับดังออกมา ซูฉิงก็ถูกหัวเราเยาะทันที เพราะพวกเขารู้สึกว่าตอนนี้ซูฉิงเฉยเมยมาก ซูฉิงคงคิดว่าเธอชนะแล้ว
“ฉันคิดว่าการแสดงออกของซูฉิงเมื่อกี้คงคิดว่าเธอจะชนะ แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเสมอกัน ฉันก็นึกว่าเธอจะมีความสามารถมากกว่านี้สะอีก” ไม่รู้ว่าใครพูดอะไรเพื่อใส่ร้ายซูฉิงในฝูงชน ทันใดนั้นทุกคนก็พูดถึงซูฉิงและทุกคนก็หัวเราะเยาะเธอ
หมิงหยุนชางไม่คิดอย่างนั้น แต่เธอรู้สึกว่าซูฉิงค่อนข้างเก่ง และเธอก็เป็นคู่ต่อสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมในฐานะคู่ต่อสู้
