นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 667 นอนข้างคนแปลกหน้า
อีกด้านหนึ่งในโรงแรม
เมื่อหมิงหยุนชางตื่นขึ้น เธอก็พบว่าเธอกำลังนอนอยู่ข้างชายแปลกหน้า เธอมองดูเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอ และเธอก็มีสภาพเปลือยเปล่า
สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเธอพองโตอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อมองไปยังชายที่ไม่คุ้นเคยที่อยู่ข้างๆ เธอ ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว
ตู้เจ๋อหรานตื่นขึ้นจากเสียงร้องไห้ เขามองรอบตัวเขา ลืมตาขึ้นและเห็นหมิงหยุนชางนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆเขา
เขาถูขมับและมองดูแสงแดดที่ส่องประกายอยู่ข้างนอก และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอยู่พักหนึ่ง
“แก ทำไมแกถึงทำกับฉันแบบนี้!”
หมิงหยุนชางโกรธและกำลังจะรวบรวมพลังงานทั้งหมดเพื่อโจมตีชายคนนั้น วินาทีถัดมา คำพูดของตู้เจ๋หรานก็ทำให้เธอลดความโกรธลงอีกครั้ง
“เมื่อคืนฉันได้ยินที่คุณพูด คุณเกลียดซูฉิงใช่ไหม?”
เมื่อพูดถึงซูฉิง ดวงตาของหมิงหยุนชางก็ดูแสดงถึงความตกตะลึง
“แกรู้จักซูฉิงได้อย่างไร…”
เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็ตื่นตัวต่อชายตรงหน้าเธอทันที
“คุณไม่จำเป็นต้องมองมาที่ฉันแบบนี้ บริษัทของฉันและซูฉิงก็เป็นศัตรูตัวฉกาจกัน”
“จริงเหรอ?”
หมิงหยุนชางกระพริบตา มองดูดวงตาของชายคนนั้นที่ดูมุ่งมั่นอีกครั้ง และเชื่อมั่นในใจเขามากขึ้นอีกเล็กน้อย
ใบหน้าของตู้เจ๋อหรานอยู่ในรสนิยมของหมิงหยุนชางโดยสิ้นเชิง และด้วยเหตุนี้ เธอจึงมีความรู้สึกดีต่อตู้เจ๋อหรานมากขึ้น
เธอเห็นว่าร่างกายของเธอยังคงสะอาดมาก แต่ความเจ็บปวดจากร่างกายส่วนล่างของเธอทำให้เธอตื่นขึ้นอีกครั้ง “นาย นายอาบน้ำให้ฉันงั้นเหรอ?”
“ใช่…” ใครจะไปรู้ว่าตู้เจ๋อหรานจะยอมรับมันอย่างตรงไปตรงมา เขายิ้มแล้วใส่หูของหมิงหยุนชาง “หอมมากเลย”
หมิงหยุนชางหน้าแดงทันทีและตบหน้าอกที่แข็งของชายคนนั้นเบา ๆ เธอตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ที่เธอพบเป็นครั้งแรกโดยไม่คาดคิด
เมื่อคิดว่าตู้เจ๋อหรานเป็นศัตรูตัวฉกาจของซูฉิง เรื่องนี้ทำให้หมิงหยุนชางรู้สึกโล่งใจมาก
“ถ้าอย่างนั้น นายจะสอนบทเรียนให้กับซูฉิงหรือไม่?”
เมื่อกล่าวถึงสิ่งนี้ สีหน้าของชายคนนั้นก็มืดลง
“ยังไม่รู้ มาดูกันว่าหัวหน้าจะว่าอย่างไร”
“หืม? งั้นก็แปลว่า นายช่วยฉันไม่ได้เหรอ?”
เมื่อเห็นการแสดงออกที่ผิดหวังของหมิงหยุนชาง ตู้เจ๋อหรานก็ลูบผมของเธอเบา ๆ อีกครั้ง เมื่อนึกถึงร่างที่แพรวพราวของหญิงสาวเมื่อคืน เขาก็รู้สึกสดชื่นอยู่พักหนึ่ง เขาจึงตกลงไปว่า “แน่นอน มันทำให้คุณโกรธมากเช่นนี้ ตอนนี้คุณเป็นที่รักของฉัน ฉันจะปล่อยให้มันมารังแกที่รักของฉันได้อย่างไรกัน? ”
คำพูดของตู้เจ๋อหรานทำให้หมิงหยุนชางหน้าแดง เธอก้มศีรษะเบา ๆ จากนั้นจึงริเริ่มที่จะกอดหน้าอกแข็งแรงของชายคนนั้น
ตู้เจ๋อหรานพอใจมาก เขาวางมือบนไหล่อันบอบบางของหมิงหยุนชางและมองไปที่ร่องรอยที่เขาทิ้งไว้เมื่อคืนนี้บนตัวเธอ และรู้สึกภาคภูมิใจอย่างมากในใจของเขา
ทั้งสองอยู่บนเตียงครู่หนึ่งก่อนที่ตู้เจ๋อหรานจะลุกขึ้นอย่างช้าๆ
ระหว่างทางเขาชนกับเหยียนถังหลินแบบตรงๆ เขายักกคิ้วขึ้น เขาอยากจะเพิกเฉย แต่ใครจะรู้ว่าเหยียนถังหลินจะหยุดเขาไว้อีกครั้ง
“เมื่อคืนนายอยู่กับหมิงหยุนชางงั้นเหรอ?”
เหยียนถังหลินได้รับข่าวนี้ตั้งแต่เช้า เพราะเรื่องของซูฉิง เขาจึงให้ความสนใจการเคลื่อนไหวของหมิงหยุนชางเบื้องหลังอย่างเงียบๆ
เขากลัวเพียงว่าหมิงหยุนชางจะตื่นตัวชั่วขณะหนึ่งและทำสิ่งที่ไม่สามารถให้อภัยได้ลงไป
“ใช่ ทำไมเหรอ?” ใครจะรู้ว่าตู้เจ๋อหรานยอมรับมันตรงๆอย่างไม่เห็นแก่ตัว เมื่อนึกถึงความงดงามของเมื่อคืนนี้ “สงสัยว่าคนอย่างนายคงไม่เคยมีความสุขกับผู้หญิงสาวสวยสินะ”
เหยียนถังหลินดูเย็นชา “นายรู้ว่าหมิงหยุนชางมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับซูฉิง นายทำลงไปโดยเจตนา”
“ใช่ ฉันตั้งใจทำมัน”
ตู้เจ๋อหรานไม่มีความคิดแม้แต่น้อยที่จะหลีกเลี่ยงมัน และกล่าวโดยตรงถึงความคิดของเขาเอง: “แล้วไงล่ะ หมิงหยุนชางเองก็เต็มใจ และเธอเองก็รักฉัน”
ตู้เจ๋อหรานภูมิใจมากและแสดงความสำเร็จของเขาต่อเหยียนถังหลิน
แต่เหยียนถังหลินไม่สนใจเลย และขัดจังหวะความคิดของเขาขึ้นมาทันที “ทางที่ดีนายไม่ควรทำอะไรซูฉิงโดยพละการ มิฉะนั้น นายจะรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร”
ใครจะรู้ว่าตู้เจ๋อหรานไม่ฟังเลย เขายักไหล่และกล่าวว่า “แล้วจะทำยังไงล่ะ? ซูฉิงจะเก่งขนาดไหนกัน ทำไมฉันต้องมีข้อห้ามด้วย”
ใครจะรู้ว่าตู้เจ๋อหรานไม่ฟังเลย แถมยังดูถูกซูฉิงอีกด้วย
“นี่คือคำเตือนจากฉัน ไม่อย่างนั้น ฉันจะปล่อยให้นายได้ลิ้มรสความลำบากของจริง”
เหยียนถังหลินมองตู้เจ๋อหรานอย่างชั่วร้าย
“โอ้? งั้นเหรอ?”
ตู้เจ๋อหรานไม่ได้จริงจังกับมันมาก เขามองไปที่ด้านหลังของเหยียนถังหลินที่หันหลังและจากไปแล้วทำหน้าบึ้ง เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเหยียนถังหลินเลย ขณะที่เหยียนถังหลินหันศีรษะและจากไป เขาก็โทรหาลูกน้องของเขาทันที
“ครับลูกพี่”
มีเสียงของพวกอันธพาลดังออกมา ซึ่งเป็นผู้ช่วยที่ตู้เจ๋อหรานเก็บไว้ข้างนอกตลอดหลายปี
“ลงไปข้างล่างที่บริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์หารถของซูฉิง แล้วทำลายเครื่องยนต์ของเธอให้ฉัน”
ตู้เจ๋อหรานพูดอย่างชั่วร้าย เดิมทีเขาแค่แสร้งทำเป็นสัญญากับหมิงหยุนชาง แต่เพราะถูกเตือนโดยเหยียนถังหลิน ความรู้สึกภายในของเขา
ความโกรธทำให้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป
“ซูฉิงงั้นเหรอ?”
นักเลงที่อยู่ตรงนั้นงุนงงเล็กน้อย “ลูกพี่ เราไม่รู้ว่ามันคือรถอะไร พี่ส่งรูปรถมาให้เราหน่อยสิ”
“โอเค”
หลังจากพูดเช่นนี้ ตู้เจ๋อหรานก็เปิดปากของเขาและยิ้ม เมื่อวางสายแล้ว ก็โทรหาพวกอันธพาลสองสามคนและตามเขาไปที่ชั้นล่างของบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์
“พวกนาย เดี๋ยวรอสักพักขึ้นไปและปล้นผู้หญิงในรถ ใครก็ตามที่จับเธอได้ก่อนจะได้รับโบนัสที่มากกว่านี้ ”
ตู้เจ๋อหรานชี้ไปที่รถของซูฉิง ซึ่งอยู่ไม่ไกล และมีคนอยู่ที่นั่นเพื่อแงะเปิดหน้ารถของซูฉิง และกำลังจัดการเครื่องยนต์ของเธอ
อันธพาลเหล่านั้นเมื่อได้ยินคำว่าเงิน พวกเขาทั้งหมดก็ตกลงกันจากนั้นก็ไปดูคนเข้าออกหน้าบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ทันทีที่เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาเขาก็เตรียมที่จะรีบพุ่งออกไปทันที
ในขณะนี้ ซูฉิงยังคงทำงานเกี่ยวกับเอกสารของบริษัทในสำนักงาน
สักพักก็มีคนจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์โทรมาบอกว่าเธอต้องเตรียมที่สำหรับหลินเจียวเจียว ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องอยู่ในบริษัท
มองแวบแรกก็รู้แล้วว่า หลินเจียวเจียวก็ดูถูกเลี้ยงมาแบบไหน สภาพแวดล้อมของบริษัทนั้นเรียบง่ายมาก และเธออาจไม่ชินกับมัน
ซูฉิงทำอะไรไม่ถูก ดูเหมือนว่าเธอจะทำได้เพียงเป็นกังวลกับพนักงานเหล่านี้เท่านั้น
หลังจากคุยกับตัวแทนอสังหาริมทรัพย์แล้ว ซูฉิงก็ลุกขึ้นและไปที่กลางบ้าน เธอแค่ต้องการเรียกหาหลินเจียวเจียวเพื่อเรียกเธอมาดูด้วยกัน แต่ใครจะรู้ว่ามีคนจากบริษัทบอกว่าหลินเจียวเจียวได้ออกไปแล้ว
สิ่งนี้ทำให้ซูฉิงงงเล็กน้อย แต่ตอนนี้หลินเจียวเจียวไม่มีที่ไป เธอจึงต้องตรงไปที่โรงจอดรถ
ในเวลานี้ซูฉิงไม่ทราบว่ามีชายร่างใหญ่หลายคนอยู่ข้างหลังเธอและจ้องมองมาที่เธอ จนกระทั่งซูฉิงเปิดประตูและเข้าไป นั่ง สอดกุญแจเข้าไปในรถ และทันใดนั้นก็พบว่ารถสตาร์ทไม่ติด
เรื่องนี้ทำให้ซูฉิงงงงวยมาก เธอกำลังจะออกมาตรวจสอบ แต่จู่ๆตาของเธอดำสนิทและแม้แต่ปากของเธอก็ถูกฝ่ามือหยาบๆมาปิดไว้
