บุปผาลิขิตแค้น – ตอนที่ 294 รับไป

เฉิน​ตัน​จู​ครุ่นคิด​ไป​เรื่อย​ตลอดทั้ง​ทาง​ ​แต่​คิดไปคิดมา​ก็​ยัง​ไม่รู้​ว่า​แม่ทัพ​หน้ากาก​เหล็ก​โกรธ​เรื่อง​ใด

นาง​จึง​ตัดสินใจ​เลิก​คิด​ ​อย่างไร​แม่ทัพ​หน้ากาก​เหล็ก​ก็​แค่​เสียดสี​นาง​สอง​ประโยค​ ​เพียงแค่​ยัง​ให้​นาง​ใช้​ชื่อ​ของ​เขา​โอ้อวด​ได้​ก็​พอ

“​คุณหนู​ตัน​จู​”​ ​จู๋​หลิน​พูด​ขึ้น​ ​“​ท่าน​โหว​โจว​มา​ขอรับ​”

เฉิน​ตัน​จู​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​ ​ก่อน​จะ​เห็น​ทาง​ด้าน​ภูเขา​ดอก​ท้อ​มีท​หาร​จำนวนมาก​หยุด​อยู่

เฉิน​ตัน​จู​รีบ​ขึ้น​เขา​ ​ยัง​ไม่ทัน​ได้​เดิน​ถึง​อาราม​ดอก​ท้อ​ ​นาง​ก็​เห็น​ทหาร​ผู้​หนึ่ง​สวม​ชุด​เกราะ​เอา​มือ​ไขว้หลัง​อยู่​บน​ทางเดิน​ภูเขา​ ​เขา​ไม่ได้​มอง​ลง​ไป​ยัง​เชิงเขา​ ​หากแต่​กำลัง​ชื่นชม​ทิวทัศน์​บน​ภูเขา​…​ท่าทาง​นี้​คุ้นเคย​ยิ่งนัก​ ​เฉิน​ตัน​จูนึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ตอนที่​องค์​ชาย​สาม​เสด็จ​มาค​ราก​่อ​นก​็​ทำท่า​เช่นนี้

เฉิน​ตัน​จู​หยุด​ลง​ ​“​ท่าน​โหว​โจว​ ​ท่าน​มา​ได้​อย่างไร​”

โจว​เสวียน​หันหลัง​กลับมา​ราวกับ​เพิ่ง​รู้​ว่านา​งมา​ ​พูด​ ​“​มาดู​ท่าน​ ​แต่​ได้ยิน​ว่า​ท่าน​ออก​ไป​ด้านนอก​”

เฉิน​ตัน​จู​ถอนหายใจ​ ​“​รู้​ว่า​ข้า​ออก​ไป​แล้ว​ ​ท่าน​ก็​รอที​่​เชิงเขา​สิ​”

โจว​เสวียน​อยาก​จะ​พูดจา​ดี​ๆ​ ​แต่​ไม่รู้​เหตุใด​ ​เมื่อ​เห็น​หญิงสาว​ ​เขา​ก็​โกรธ​ขึ้น​มา​อย่าง​ประหลาด​ ​ทุกครั้งที่​นาง​พูด​กับ​ตนเอง​ล้วน​แตกต่าง​จาก​ผู้อื่น

“​คุณหนู​ตัน​จู​ ​ตอนที่​องค์​ชาย​สาม​มาหา​ท่าน​ ​ท่าน​พูด​อย่างไร​ ​ท่าน​ไม่ได้​ถาม​ว่า​เหตุใด​เขา​จึง​ขึ้น​เขา​ ​หากแต่​ขอร้อง​ให้​เขา​เข้าไป​นั่ง​”​ ​เขา​พูด​อย่าง​ขุ่นเคือง​ ​“​อย่างไร​ ​ข้า​แม้แต่​เขา​ของ​ท่าน​ยัง​ขึ้น​มา​ไม่ได้​หรือ​?​”

เฉิน​ตัน​จู​ทั้ง​โกรธ​ทั้ง​ขบขัน​ ​“​ท่าน​อารมณ์เสีย​อัน​ใด​ ​พูดเหลวไหล​อัน​ใด​กัน​ ​ข้า​หมายความว่า​ ​ท่าน​รอ​ข้า​อยู่​ด้านล่าง​ ​ข้ามา​แล้ว​พวกเรา​ก็​คุย​กันได​้​ ​ท่าน​ไม่ต้อง​ปีน​เขา​ขึ้น​มา​ ​เหนื่อย​แย่​”

ดวงตา​ของ​โจว​เสวียน​เต็มไปด้วย​ความโกรธ​ ​“​ข้า​ไม่​กลัว​เหนื่อย​”

เฉิน​ตัน​จู​เดิน​ขึ้น​มา​ ​ยืน​ต่อหน้า​เขา​ ​พูดเสี​ยง​เบา​ ​“​ท่าน​ต้อง​เดินทาง​ไม่ใช่​หรือ​ ​ประหยัด​กำลัง​ได้​ก็​ต้อง​ประหยัด​ ​ทั้ง​สวม​เกราะ​ทั้ง​พกอาวุธ​ ​อีกทั้ง​ยัง​ต้อง​นำ​ทัพ​ต้อง​เหน็ดเหนื่อย​เพียงใด​”

ความโกรธ​ภายใน​ดวงตา​ของ​โจว​เสวียน​สลาย​หาย​ไป​ในทันที​ ​หญิงสาว​ผู้​นี้​พูด​กับ​ตนเอง​เช่นนี้​ครั้งแรก

“​ถือว่า​ท่าน​มีมโนธรรม​”​ ​เขา​พึมพำ

คน​ผู้​นี้​เปรียบเสมือน​ลา​ที่​ต้องการ​ให้​ลูบ​ขน​ ​เฉิน​ตัน​จู​ถาม​ต่อ​ ​“​ท่าน​ต้องการ​เข้าไป​ดื่ม​ชา​สัก​ถ้วย​หรือไม่​ ​ข้า​เพิ่ง​ทำ​ชา​สมุนไพร​ใหม่​ ​เพื่อ​ท่าน​โหว​…​”

โจว​เสวียน​ถ่มน้ำลาย​ ​“​โกหก​ ​ท่าน​เพิ่ง​ไป​ส่ง​ชา​สมุนไพร​ให้ท่าน​แม่ทัพ​ ​คุณหนู​ตัน​จู​ ​ท่าน​ตั้งใจ​เสียบ​้าง​ได้​หรือไม่​”

เฉิน​ตัน​จู​ตอบรับ​ ​“​ข้า​ตั้งใจ​มาก​ ​ข้า​ตั้งใจ​เอาใจ​ทุกคน​อย่างมาก​”

โจว​เสวียน​ถลึงตา

เฉิน​ตัน​จู​เหลือบมอง​เขา​ ​พูดเสี​ยง​เบา​ ​“​เหมือน​ที่​ท่าน​ตั้งใจ​ให้​ทุกคน​เกลียด​ท่าน​”

ความ​ประจบ​ล้วน​เป็นการ​เสแสร้ง​ออกมา​ ​ความ​เอาแต่ใจ​ของ​เขา​ก็​เป็นการ​เสแสร้ง​ออกมา​ ​ล้วน​เป็น​เพราะ​ต้องการ​ให้​ตนเอง​มีชีวิต​อยู่​ต่อไป​ได้​ ​ดังนั้น​พวกเขา​ล้วน​เป็น​คน​แบบ​เดียวกัน​ ​โจว​เสวียน​มอง​ดวงตา​อ่อนโยน​ของ​หญิงสาว​ ​อด​ยิ้ม​ไม่ได้

“​เอาเถิด​ ​ข้า​แค่​มาบ​อก​ท่าน​”​ ​เขา​พูด​ ​“​ข้า​ไป​แล้ว​”

เขา​ก้าวเดิน​ออก​ไป​ ​เฉิน​ตัน​จู​รีบ​เดินตาม​ ​ถาม​ ​“​ข้า​ต้อง​ส่ง​ท่าน​หรือไม่​?​”

โจว​เสวียน​พูด​ ​“​ไม่​…​”​ ​พูด​ยัง​ไม่ทัน​จบ​ก็​เห็น​หญิงสาว​ชะงัก​ฝีเท้า​ลง​ ​เขา​ขุ่นเคือง​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ในทันที​ ​“​ต้อง​”

เฉิน​ตัน​จู​ฟัง​ไม่เข้าใจ​ ​นาง​ถาม​ ​“​ตกลง​ต้อง​ส่ง​หรือไม่​”

โจว​เสวียน​ยื่นมือ​ไป​จับ​แขนนาง​ ​“​ส่ง​”​ ​ก่อน​จะ​ลาก​นาง​เดินลง​เขา​ไป

เฉิน​ตัน​จู​ไม่ได้​ดิ้นรน​ ​เดินตาม​เขา​ไป​อย่าง​ระอา​ ​“​ส่ง​ก็​ส่ง​ ​ท่าน​พูดดี​ๆ​”

โจว​เสวียน​พูด​อย่าง​ขุ่นเคือง​ ​“​ท่าน​พูด​ไม่ดี​กับ​ข้า​ก่อน​”​ ​เขา​ชะงัก​ฝีเท้า​ลง​ ​“​คุณหนู​ตัน​จู​ ​ท่าน​ดี​ต่อ​ข้า​บ้าง​ไม่ได้​หรือ​”

เฉิน​ตัน​จู​ระอา​เล็กน้อย​ ​“​ท่าน​โหว​โจว​ ​ท่าน​ก็​ไม่ได้​ดี​ต่อ​ข้ามาก​นัก​ ​ท่าน​ดูท่า​นพู​ดกับ​ข้า​ ​เดี๋ยว​ร้อน​เดี๋ยว​หนาว​ ​ไม่มี​ความมั่นคง​”

โจว​เสวียน​หลุบ​ตาต่ำ​ ​สายตา​จับจ้อง​ไป​ยัง​แขน​ของ​นาง​ ​มือ​ของ​เขา​จับ​แขน​ของ​นาง​ ​ชุด​ใน​ฤดูใบไม้ผลิ​บางเบา​ ​สามารถ​สัมผัส​ได้​ถึง​ผิว​นุ่ม​ของ​หญิงสาว​ ​สายตา​จับจ้อง​ไป​ยัง​ข้อมือ​ของ​นาง​ ​มือ​ของ​นาง​ ​หาก​มือ​ของ​เขา​เลื่อน​ต่ำ​ลง​ไป​อีก​ ​ย่อม​สามารถ​กุมมือ​ของ​นาง​เอาไว้​ได้​ ​เหมือน​ดั่ง​นาง​กับ​องค์​ชาย​สาม​…

“​คุณหนู​ตัน​จู​”​ ​เขา​พูด​ขึ้น​ ​“​ข้อมือ​ที่​ข้า​ให้ท่าน​ ​เหตุใด​ท่าน​จึง​ไม่​สวม​”

พูด​ประหลาด​ ​เดี๋ยว​เรื่อง​นั้น​เดี๋ยว​เรื่อง​นี้​ ​เฉิน​ตัน​จู​พูด​ ​“​เพราะว่า​ข้า​ต้อง​ทำ​ยา​ใน​แต่ละวัน​ ​ไม่​ชอบ​สวม​เครื่องประดับ​”

นาง​อาศัย​จังหวะ​ดึง​แขน​ออก​ ​ยกมือ​ขึ้น​ต่อหน้า​ให้​เขา​ดู​ ​“​ท่าน​ดู​ ​ข้า​ไม่​สวม​อัน​ใด​ทั้งสิ้น​”

มือ​เล็ก​ขาว​นุ่ม​ ​เล็บ​สีชมพู​ระเรื่อ​ ​เป็นธรรมชาติ​ไร้​การ​ประดับ​ตกแต่ง

โจว​เสวียน​เบ้​ปาก​เบน​สายตา​ ​“​พูด​ราวกับ​ท่าน​พึ่ง​สิ่ง​นี้​ใน​การ​หาเงิน​”

“​ข้า​ย่อม​ต้อง​พึ่ง​สิ่ง​นี้​ ​ไม่อย่างนั้น​ข้า​จะ​พึ่ง​อัน​ใด​”​ ​เฉิน​ตัน​จู​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​ท่าน​โหว​โจว​ ​ข้า​พึ่ง​สิ่ง​นี้​ถึง​ได้​มีชีวิต​อยู่​”

หาก​ไม่ได้​ศึกษา​การทำยา​ ​หรือว่า​ทำ​ยาพิษ​ถอนพิษ​ ​นาง​คง​ไม่​อาจ​สังหาร​หลี​่​เหลียง​ ​อีกทั้ง​ไม่ได้​รับ​โอกาส​ใน​การเกิดใหม่​ ​ไม่​อาจ​สังหาร​หลี​่​เหลียง​ได้​อีกครั้ง​ ​ช่วยชีวิต​ของ​คนใน​ตระกูล​เอาไว้

โจว​เสวียน​ไม่ได้​โต้เถียง​กับ​นาง​อีก​ ​หากแต่​ไขว้​มือ​ที่ว่างเปล่า​ไว้​ด้านหลัง​ ​“​ข้า​ไป​แล้ว​ ​ไม่ต้อง​ส่ง​”

เฉิน​ตัน​จู​เดินตาม​ขึ้น​มาส​อง​ก้าว​ ​“​ท่าน​โหว​โจว​”

โจว​เสวียน​หันกลับ​มาม​อง​นาง​อีกครั้ง

“​ข้า​จะ​รักษา​ความลับ​ ​ท่าน​วางใจ​”​ ​เฉิน​ตัน​จู​พูดเสี​ยง​เบา​ ​มอง​เขา​ ​ไม่รู้​ว่า​เป็น​เพราะ​แผล​จาก​การถูก​เฆี่ยน​ ​หรือว่า​เป็น​เพราะ​ความลับ​ใน​วันวาน​ที่​ฝัง​ไว้​ใน​ใจ​ถูก​เปิดเผย​อีกครั้ง​ ​โจว​เสวียน​ผอม​ลง​กว่า​แต่ก่อน​อย่างมาก​ ​ความ​เหิมเกริม​และ​หยิ่งยโส​ใน​อดีต​ก็​หาย​ไป​ ​บน​ใบหน้า​มี​ความสงบ​สุขุม​ขึ้น​ไม่น้อย​ ​“​ท่าน​ ​มีชีวิต​อยู่ดีๆ​”

ดังนั้น​นาง​คิด​ว่า​เขา​มา​เพื่อ​ตักเตือน​นาง​หรือ​ ​หรือว่า​นาง​กำลัง​ตักเตือน​เขา​ ​ระหว่าง​นาง​กับ​เขา​ ​มี​เพียง​ความลับ​ที่​ถึงแก่ชีวิต​เท่านั้น​ ​โจว​เสวียน​มอง​หญิงสาว​ที่​ห่าง​ออก​ไป​ไม่​กี่​ก้าว​ ​เบน​สายตา​หันหลัง​เดิน​จากไป

เฉิน​ตัน​จู​ไม่ได้​เดินตาม​เขา​ไป​อีก​ ​นาง​ยืน​มอง​ส่ง​โจว​เสวียน​จน​อีก​ฝ่าย​หาย​ลับ​ไป​จาก​บน​ทางเดิน​ภูเขา​ ​หลังจากนั้น​ ​นาง​ได้ยิน​เสียงร้อง​และ​เสียง​ฝีเท้า​ของ​ม้า​ห่างไกล​ออก​ไป

เฉิน​ตัน​จู​ถอนหายใจ​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​นาง​ย่อม​รู้​ว่า​ชาย​ผู้​นี้​ไม่ได้​มา​เพื่อ​ข่มขู่​นาง​ ​แต่​จะ​ทำ​อย่างไร​ได้​ ​เขา​กับ​นาง​ยัง​ไม่รู้​ว่า​จะ​มีชีวิต​อยู่​ได้​ถึง​เวลา​ใด

ระยะนี้​นาง​ย้อน​คิด​ ​มีชีวิต​อยู่สุข​สบาย​เป็นเวลา​นาน​ทำให้​นาง​ลืม​ ​บังอาจ​คิดถึง​เรื่อง​ความรักใคร่​เสีย​แล้ว​ ​อีกทั้ง​ยัง​เป็นกังวล​ว่า​จะ​สูญเสีย​องค์​ชาย​สาม​จน​ยาก​ที่จะ​นอนหลับ​ ​อีกทั้ง​ยัง​หลั่ง​น้ำตา​ให้​กับ​ท่าที​ของ​อีก​ฝ่าย​…

นาง​คือ​ผู้ใด​กัน​ ​นาง​คือ​เฉิน​ตัน​จู​ ​ตาย​เพียง​ครั้ง​เดียว​ก็​หยิ่งยโส​จน​ไม่รู้​ที่ต่ำที่สูง​เสีย​แล้ว

สามารถ​มีชีวิต​อยู่​ก็​เพียงพอ​แล้ว​ ​เพียงพอ​แล้ว

เฉิน​ตัน​จู​เบน​สายตา​กลับมา​ ​เดิน​กลับ​ไป​ยัง​อาราม​อย่าง​เชื่องช้า​ ​ไม่ได้​หันหลัง​กลับ​ไป​มอง​อีก

แต่​ความจริง​พิสูจน์​แล้ว​ว่าการ​มีชีวิต​อยู่​นั้น​ไม่​ง่าย​ ​โจว​เสวียน​นำ​ทัพ​ไปรั​บองค​์​ชาย​สาม​เป็น​วันที่​สิบ​ ​จู๋​หลิน​นำ​ข่าว​มา​ให้​นาง​ด้วย​สีหน้า​หนักใจ​ ​องค์​ชาย​สาม​ถูก​ลอบ​โจมตี

โรงน้ำชา​บริเวณ​เชิงเขา​ยัง​ไม่มี​การเคลื่อนไหว​แม้แต่น้อย​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เป็นความลับ​ที่​เพิ่ง​เกิดขึ้น​ ​ข่าว​ยัง​ไม่​ถูก​แพร่กระจาย​ออก​ไป

เฉิน​ตัน​จู​เดินทาง​ไป​ยัง​ค่ายทหาร​อย่างเร่งรีบ​ ​นาง​ไม่ได้​พบ​แม่ทัพ​หน้ากาก​เหล็ก​ ​เพราะว่า​เขา​เข้า​วัง​ไป​แล้ว​ ​ยังดี​ที่​มี​เฟิง​หลิน​อยู่

“​ท่าน​แม่ทัพ​บอกว่า​ท่าน​จะ​มา​”​ ​เฟิง​หลิน​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​ข้า​ยัง​คิด​ว่า​ท่าน​จะ​เดินทาง​ไป​พระราชวัง​ก่อน​เสียอีก​ ​โชคดี​ที่​ไม่ได้​พนัน​กับ​ท่าน​แม่ทัพ​ ​มิฉะนั้น​ข้า​คง​แพ้​แล้ว​”

เวลานี้​เป็นเวลา​ที่​ฮ่องเต้​กำลัง​ร้อนใจ​ ​หาก​นาง​ไป​คง​ไม่ได้​รู้​ใน​สิ่ง​ที่​ตนเอง​ต้องการ​ ​อีกทั้ง​ยัง​อาจจะ​ถูก​ฮ่องเต้​ระบาย​ความโกรธ​ ​นาง​ไม่ได้​โง่เขลา​เพียงนั้น​ ​มีท​่าน​แม่ทัพ​อยู่​ ​เหตุใด​นาง​จึง​ต้อง​ไป​ขอร้อง​ฮ่องเต้​…

ท่าน​แม่ทัพ​ก็​ด้วย​ ​เรื่อง​แบบนี้​ยัง​ต้อง​พนัน​กับ​เฟิง​หลิน​หรือ

“​เจ้า​อย่า​พูดเล่น​กับ​ข้า​เลย​”​ ​เฉิน​ตัน​จู​พูด​อย่าง​ระอา​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​เฟิง​หลิน​ยัง​สามารถ​ยิ้ม​ได้​ ​หัวใจ​ของ​นาง​สงบ​ลง​เล็กน้อย​ ​“​เรื่อง​เป็น​อย่างไร​ ​องค์​ชาย​สาม​ไม่​เป็นอัน​ใด​ใช่​หรือไม่​”

เฟิง​หลิน​หุบ​ยิ้ม​ลง​ ​“​เรื่อง​ใน​ครานี​้​ ​องค์​ชาย​สาม​ตกอยู่ในอันตราย​อย่างยิ่ง​”