The king of War บทที่ 2161 ต้องเป็นเขาแน่นอน
ในเวลานี้ ยอดเขาที่สูงที่สุดของเขาหวังซานได้พังทลายลง ฝุ่นฟุ้งไปทั่ว
จิตวิญญาณของเทพมารล่องลอยอยู่บนอากาศ จ้องมองซากปรักหักพังตรงหน้าเขา เขาไม่รู้ว่าทำไมเขารู้สึกประหม่าในใจเล็กน้อย
เขาเองไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางเฉินอะไรทั้งนั้น แต่ในขณะนี้ เขาไม่ได้รู้สึกถึงลมหายใจของชีวิตภายใต้ซากปรักหักพัง เขารู้สึกกลัวแล้วจริงๆ
กลัวว่าหยางเฉินได้เสียชีวิตไปแล้วในฝ่าฟันภัยพิบัติเมื่อกี้นี้ ฝ่าฟันภัยพิบัติครั้งที่สิบ ฝ่าฟันภัยพิบัติที่แม้แต่เขาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน
เทพมารอดไม่ได้ที่จะพูด”ไอ้หนู นายเกิดมาพิเศษ แค่ฝ่าฟันภัยพิบัติ ไม่สามารถที่จะทำลายวิญญาณของนายได้หรอก!”
อย่างไรก็ตาม ไม่มีการตอบสนองใดๆ และไม่มีลมหายใจของสิ่งมีชีวิตใต้ซากปรักหักพัง ราวกับว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
ดวงตาของเทพมารเป็นสีแดง เขาจ้องมองที่ซากปรักหักพัง เขาไม่เชื่อว่า หยางเฉินจะล้มลงอย่างสมบูรณ์
พรสวรรค์ด้านพลังบู๊เช่นนี้ แม้จะอยู่ในโลกบู๊โบราณเบนล้วนเป็นอัจฉริยะด้านพลังบู๊ชั้นนำ ในโลกใหม่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดมีเพียงความแข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามชั้นยอด ฝ่าฟันภัยพิบัติจะสามารถเอาชีวิตของหยางเฉินได้อย่างไรล่ะ?
ในเวลาเดียวกัน ซากปรักหักพังของเขาหวังซานที่พังทลาย กลุ่มหมอกเลือดค่อยๆ ก่อตัวขึ้น จากนั้นรวมตัวกันเป็นแอ่งเลือดด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
และในเลือดสดๆ พลังสายเลือดที่น่ากลัวอย่างยิ่งก็ปะทุขึ้น ทำให้ผู้คนใจสั่น
“นี่คือ……”
เทพมารที่ตามหาหยางเฉินรู้สึกถึงพลังสายเลือดที่ทรงพลังนี้ รูม่านตาของเขาหดลงอย่างกะทันหัน และใบหน้าของเขาก็มีความสุขทันที
เทพมารพูดอย่างตื่นเต้น “นี่คือพลังสายเลือดของหยางเฉิน เขายังมีชีวิตอยู่!”
เกี่ยวกับสถานการณ์ของหยางเฉิน เขาคือคนที่รู้ดีที่สุด
ด้วยเลือดที่ทรงพลังในร่างกายของหยางเฉิน แม้ว่าเขาจะตายในฐานะขยะเขาก็ยังมีโอกาสที่จะฟื้นตัว ยิ่งกว่านั้นหยางเฉินหายตัวไปภายใต้ฝ่าฟันภัยพิบัติครั้งที่สิบในเมื่อกี้นี้
เดิมทีลิขิตสวรรค์จะปรับร่างกายของนักรบ เพื่อทำให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้น เช่นเดียวกัน มันยังปรับจิตวิญญาณเพื่อทำให้จิตวิญญาณของนักรบแข็งแกร่งขึ้น
หลังจากที่หยางเฉินอดทนต่อฝ่าฟันภัยพิบัติครั้งที่สิบในตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึงร่างกายของเขา แม้แต่กระดูกของเขาก็กลายเป็นฝุ่นทันที
ดูเหมือนว่า หยางเฉินตายไปแล้ว แต่จริงๆ แล้วเขาไม่เป็นเช่นนั้น ในทางกลับกัน หลังจากที่ร่างกายของเขาถูกทำลายโดยลิขิตสวรรค์ จากนั้นก็ถูกจัดระเบียบร่างกายโดยพลังสายเลือดที่แข็งแกร่ง
สิ่งที่คนอื่นๆ ฝ่าฟันภัยพิบัติได้คือจิตวิญญาณและร่างกาย แต่หยางเฉินนั้นฝ่าฟันภัยพิบัติคือพลังสายเลือด เขาได้ฟื้นฟูร่างกายและกระดูกโดยพลังสายเลือด
เทพมารรู้สึกตื่นเต้นมากจนไม่สามารถตื่นเต้นได้อีกแล้ว เขากลัวว่าจะมีคนที่แข็งแกร่งมารบกวน หยางเฉิน ด้วยร่างของเขาแวบเดียว เขาเดินวนรอบซากปรักหักพัง หยุดและเดิน และชั่วขณะหนึ่ง วิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วน หินที่เจาะลงไปในดินก่อตัวเป็นยักษ์ที่ซ่อนเร้นมาก อาร์เรย์
ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามชั้นยอดจะมาถึงก็ตาม เขาก็จะไม่พบการมีอยู่ของหยางเฉิน
“ไอ้หนุ่ม นี่เป็นโอกาสของนาย หลังจากการจัดโครงสร้างร่างกายของนายใหม่ นายจะมีร่างกายที่เหมาะสำหรับการฝึกฝนมาก จากนี้เป็นต้นมา การฝึกฝนของนายจะพัฒนาอย่างรวดเร็ว เมื่อมองดูโลกบู๊โบราณทั้งหมด ไม่มีใครสู้พรสวรรค์ด้านพลังบู๊ของนายได้”
เทพมารกล่าวด้วยความอิจฉา
เมื่อคำพูดของเขาจบลง ร่างกายจิตวิญญาณของเขาก็อ่อนแอลงเรื่อย ๆ เขารู้ว่าเขาใช้ร่างกายของหยางเฉิน เพื่อผ่าท้องฟ้าด้วยกระบี่โอรสสวรรค์ซึ่งใช้พลังงานจำนวนมาก หากเขาไม่สามารถเติมเต็มได้ เขาอาจจะสลายไปอย่างสมบูรณ์ในเวลานี้
“ไอ้หนู ต่อไปนี้ก็ต้องพึ่งตัวเองละนะ”
เทพมารมองไปทางซากปรักหักพังและกล่าว จากนั้นก็หายไปจากเขาหวังซานในชั่วพริบตา
สิบวันผ่านไปตั้งแต่ยอดเขาที่สูงที่สุดของเขาหวังซานพังทลายลง ในช่วงสิบวันที่ผ่านมาผู้แข็งแกร่งด้านอาณาจักรแห่งสวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนได้เยี่ยมชมซากปรักหักพังของเขาหวังซานแต่พวกเขาไม่พบอะไรเลยมีเพียงกองซากปรักหักพัง
“ท่านอาจารย์ครับ ชายผู้แข็งแกร่งที่ท่านกล่าวถึง เป็นไปได้ไหมผู้ซึ่งพ้นภัยพิบัติเซียน ได้เข้าสู่โลกบู๊โบราณกลางไปแล้วเปล่าครับ?”
รอบๆเขาหวังซาน คนข้างซางหยุนเฟิง มู่หรงเยียนเอ๋อร์ถามด้วยท่าทางงุนงง
ซางหยุนเฟิงส่ายหัวของเขา “คนที่พ้นภัยพิบัติเซียนในวันนั้น อาจมีความแข็งแกร่งของแดนนภาขั้นสี่ชั้นต้นแล้ว ถ้าเขาได้เข้าสู่โลกบู๊โบราณกลางจริงๆ พันธมิตรพิทักษ์ก็คงได้รับข่าว แต่พันธมิตรพิทักษ์ไม่ได้รับข่าวนี้เลย”
“ไม่เพียงแค่นั้น แม้แต่ พันธมิตรพิทักษ์ ก็ยังมองหานักรบที่พ้นภัยพิบัติเซียนในวันนั้นอีกด้วยเช่นกัน และพันธมิตรพิทักษ์ประกาศข่าวว่าถ้าพ้นภัยพิบัติเซียนสนใจเข้าร่วมพวกเขา พวกเขายินดีที่จะให้เข้าร่วม พันธมิตรพิทักษ์ เขา สามารถเป็นร้องเจ้าสำนักของ พันธมิตรพิทักษ์ได้โดยตรง ใน พันธมิตรพิทักษ์ สถานะเป็นรองของตู้อวี้ซาน หัวหน้าสมาคม”
หลังจากได้ยินคำพูดของ ซางหยุนเฟิง มู่หรงเยียนเอ๋อร์ก็อึ้งและพูดอย่างอิจฉาว่า “ผู้ฝึกเซียน นั้นน่าอิจฉาจริงๆ เลยครับ！ไม่รู้ว่าผู่แข็งแกร่งที่พ้นภัยพิบัติเซียนในวันนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางเฉินหรือเปล่า”
ซางหยุนเฟิงเงียบไปครู่หนึ่งและไม่พูดอะไร
จริงๆ แล้วเขายังมีข้อสงสัยในใจ เท่าที่เขารู้ผู้ฝึกเซียนที่แท้จริง แม้แต่ในโลกบู๊โบราณเบนยังหายากมาก และไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือระดับสูงในโลกบู๊โบราณเบน
และวิธีลับในการฝึกเซียนนั้นไม่ใช่สิ่งที่นักรบคนใดจะฝึกฝนได้ กล่าวกันว่า วิธีลับในการฝึกเซียนนั้นค่อนข้างพิถีพิถันและเกี่ยวกับพรสวรรค์ของนักสู้ในพลังบู๊ เฉพาะผู้ที่มีพรสวรรค์ด้านพลังบู๊ที่โดดเด่นอย่างแท้จริงเท่านั้นที่จะมีโอกาสประสบความสำเร็จในการฝึกฝน
เขาสงสัยอยู่เสมอว่าหยางเฉินก็คือผู้ฝึกเซียนคนนั้น และสงสัยว่าคนที่พ้นภัยพิบัติเซียนในเขาหวังซานในวันนั้นคือหยางเฉิน
ก่อนหน้านั้นที่ทางเข้าของโรงแรมจงโจว ก็มีกลิ่นลิขิตสวรรค์ในคืนนั้น แต่มันถูกดาบของเทพมารที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันผ่าขาด
ซางหยุนเฟิงสงสัยว่า หยางเฉินกำลังจะพ้นภัยพิบัติเซียนในวันนั้น และเทพมารกังวลเกี่ยวกับการถูกเปิดโปง ดังนั้นเขาจึงกำจัดก่อนที่ภัยพิบัติเซียนจะล่มสลาย
หลังจากวิกฤตของหยางเฉินได้รับการแก้ไข เขาพาหยางเฉินไปที่จุดสูงสุดของเขาหวังซานเพื่อดึงดูดการภัยพิบัติเซียน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ซางหยุนเฟิงไม่สามารถเข้าใจได้คือ เหตุใดวันนั้นจึงเกิดภัยพิบัติเซียนเพียงครั้งเดียวใน เขาหวังซาน เป็นไปได้ไหมว่ามีภัยพิบัติเซียนเพียงครั้งเดียว?
แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับของซางหยุนเฟิงก็ไม่สามารถทำความเข้าใจกับภัยพิบัติเซียนได้มากนัก
ในเวลาเดียวกัน ในวิลล่าครอบครัวเดี่ยวในจงโจว
หม่าชาวหวยหลันและคนอื่น ๆ มีสีหน้ากังวล
ในช่วงสิบวันที่ผ่านมา พวกเขามองหาเบาะแสของหยางเฉิน แต่ไม่เคยพบเลย
ในเวลานี้ รถม้าสีเขียวของกองทัพจอดอยู่นอกวิลล่า และเมิ่งชิงหลันในเครื่องแบบทหารเดินเข้ามา
“ผู้อำนวยการเมิ่ง มีข่าวเกี่ยวกับพี่เฉินบ้างยังคะ?”
เมื่อเห็นเมิ่งชิงหลัน หม่าชาวรีบเดินไปข้างหน้าและถามอย่างกระวนกระวาย
ดวงตาขอเมิ่งชิงหลันเป็นสีแดง เห็นได้ชัดว่าช่วงนี้เธอนอนหลับได้อย่างไม่สงบ เธอส่ายหัวด้วยดวงตาสีแดง “ผู้คนจากหน่วยนักรบกำลังตามหาเขา แต่ไม่มีวี่แววของเขาเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หม่าชาวและคนอื่นๆ ต่างก็ดูผิดหวัง
หม่าชาวกัดฟันและพูดว่า “พี่เฉิน พี่อยู่ไหนกันแน่เนี่ย?”
ในขณะนี้ มีการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอย่างฉับพลันในทิศทางของเขาหวังซาน
หม่าชาวและคนอื่น ๆ ยืนขึ้นทันที ค่อยค่อยออกมานอกวิลล่าทีละคน และมองไปในทิศทางของ เขาหวังซาน
ซ่งจั่วจ้องไปที่ทิศทางของเขาหวังซาน และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “มันคือทิศทางของเขาหวังซาน!”
ดวงตาขอเมิ่งชิงหลันเต็มไปด้วยความคาดหวัง เธอจ้องมองไปยังทิศทางของเขาหวังซาน และพูดว่า “ต้องเป็นเขาแน่ๆ!”
