The king of War บทที่ 2167 ไม่มีวันทรยศ
หยางเฉินหัวเราะอย่างเย็นชา และถามอย่างติดตลก “นี่คุณตั้งใจที่จะยอมรับผมเป็นนายเหรอ?”
มือผียังคงก้มศีรษะลงและพูดอย่างจริงใจ ผู้อาวุโสสี่มอบยาเซียนแก่ผม ช่วยให้ผมก้าวผ่านพันธนาการแดนบูโด สำหรับผมแล้ว มีบุญคุณที่ยิ่งใหญ่ ขอเพียงผู้อาวุโสสี่ยินยอม ท่านก็คือนายของผม”
หยางเฉินถามอีก “คุณต้องการที่จะรับเทพมารเป็นนายเหรอ? หรือว่า คุณต้องการยอมรับร่างเดิมของหยางเฉินเป็นนาย?”
อนุภาพมารอันน่าสะพรึงกลัว แผ่กระจายออกมาจากร่างเขา ล็อคมือผีไว้แน่น
ในขณะนี้ มือผีรู้สึกว่าร่างกายเยือกเย็นเข้ากระดูก ราวกับว่าร่างของเขาอยู่ในห้วงเหวลึกของมารที่เข้าได้แต่ออกไม่ได้
ดูเหมือนว่า หยางเฉินแค่คิดก็สามารถฆ่าเขาได้ในทันที
ร่างของมือผีสั่นเล็กน้อย
แต่เขายังคงก้มศีรษะ และตอบอย่างจริงจัง “ผมต้องการยอมรับเจ้าของร่างนี้หยางเฉิน เป็นนาย!”
“ฮื่ม!”
หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา “คุณไม่กลัว ผมจะฆ่าคุณเหรอ?”
ทันใดนั้น มือผีก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่หยางเฉิน และพูดอย่างจริงจัง “ท่านก็คือหยางเฉินนายของร่างนี้ ทำไมผมต้องเลือกทางอื่นอีกล่ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยางเฉินก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาแทบไม่คาดคิด มือผีจะจำตัวตนของเขาได้
ถูกต้อง เขาในตอนนี้ ก็คือหยางเฉินเอง ไม่ว่าร่างกายหรือจิตวิญญาณ ก็คือตัวตนของเขาเอง
แม้ว่าจิตวิญญาณของเทพมารเคยอยู่ในร่างของเขามาสักระยะหนึ่ง นอกจากอาศัยร่างของเขาเพื่อข่มขู่ผู้แข็งแกร่งของโลกบู๊โบราณล่างแล้ว ไม่เคยรุกล้ำร่างกายของเขาเลย
หลังจากการฟื้นขึ้นมาในครั้งนี้ เขาพบว่า แต่เดิมจิตวิญญาณของเทพมารที่อาศัยอยู่ในร่างกายของเขาได้หายไปแล้ว
ดังนั้น เขาในตอนนี้ เป็นตัวตนของตัวเองอย่างสมบูรณ์
หยางเฉินถามอย่างเฉยเมย “คำพูดประโยดนี้ของคุณหมายความว่าอย่างไร?”
มือผีพูดอย่างจริงจัง “เหตุผลที่ผมถูกเรียกว่ามือผี ไม่ใช่เพราะผมมีฝีมือที่เก่งกาจ แต่เป็นเพราะผมได้ฝึกฝนดวงตาคู่หนึ่งที่สามารถมองเห็นจิตวิญญาณ”
“เมื่อกี้ตอนผมเห็นคุณครั้งแรก ผมก็รู้แล้วว่า คุณคือผู้อาวุโสสี่ หยางเฉิน!”
หยางเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่ามือผีถึงกับฝึกฝนวิชานัยน์ตา และได้รู้ถึงตัวตนของเขาตั้งแต่แรกแล้ว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เทพมารบนร่างของหยางเฉินก็หายไป และยิ้มแหย่ๆ “คิดไม่ถึงว่าคุณจะดูออกตั้งแต่แรกแล้ว”
มือผีรีบพูด “ผู้อาวุโสสี่ ท่านไม่ต้องกังวลว่าจะถูกเปิดเผยวิชานัยน์ตาที่ผมฝึกฝนนั้นค่อนข้างพิเศษ และในโลกบู๊โบราณล่างทั้งหมด นอกจากผมแล้ว ไม่มีคนไหนฝึกฝนวิชานัยน์ตาได้เลย”
“ผมเข้าใจ เพราะครั้งนี้ความแข็งแกร่งของคุณพุ่งสูงขึ้นมาก คุณเกรงว่าจะเปิดเผยตัวตนของตัวเอง ดังนั้นคุณจึงจงใจใช้ตัวตนของเทพมารเพื่อข่มขู่ทุกฝ่าย”
“ท่านวางใจได้ ผมจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด!”
หยางเฉินชำเลืองมองมือผีและถามว่า “คุณต้องการติดตามผมจริงๆเหรอ? คุณรู้ดีว่าในตอนนี้สถานการณ์ของผมยากลำบากแค่ไหน และแม้แต่ผู้มีอิทธิพลใหญ่แห่งโลกบู๊โบราณล่างก็ยังอยากฆ่าผม”
“คุณไม่กลัวเหรอว่า หากติดตามผมแล้ว ผมจะทำให้คุณเดือดร้อน?”
มือผีส่ายหัว “ในเมื่อผมตัดสินใจติดตามท่าน แน่นอนผมต้องคิดทบทวนอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว ท่านอายุยังไม่ถึงสามสิบปี ก็สามารถมีพลังเท่าเทียมกับแดนนภาขั้นสามชั้นกลางแล้ว พรสวรรค์ด้านบูโดเช่นนี้ มองไปทั่วโลกบู๊โบราณล่างก็ไม่เคยมาก่อน”
“แม้ว่าผมจะไม่เคยไปโลกบู๊โบราณกลาง ดังนั้นจากความเข้าใจอันตื้นเขินของผมที่มีต่อโลกบู๊โบราณกลาง และรู้ว่า แม้อยู่ในโลกบู๊โบราณกลาง พรสวรรค์ด้านบูโดของท่าน ก็ยังเป็นชั้นเลิศ”
“แน่นอน สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญคือ คุณไม่เพียงมีพรสวรรค์ด้านบูโดที่เก่งกาจเท่านั้น แต่ยังเป็นปรมาจารย์นักปรุงยาชั้นเลิศอีกด้วย แค่ให้ยาเม็ดเดียวแก่ผม ก็สามารถรักษาโรคที่ซ่อนอยู่ในตันเถียนของผมให้หายได้”
“ผมอยู่ในโลกบู๊โบราณล่าง ตามหาหมอเทวดาเพื่อรักษาโรคตันเถียนที่เก็บซ่อนไว้เป็นเวลาสิบปีเต็มๆแล้ว แต่ก็ไม่เคยพบเลย แต่ท่านกลับใช้ยาเม็ดเดียวก็รักษาให้หายได้”
“มีเพียงติดตามท่านเท่านั้น แดนบูโดของผมจึงจะมีโอกาสเติบโตได้! ดังนั้น ได้โปรดผู้อาวุโสสี่ให้ผมได้ติดตามท่านด้วย ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน! หากมีการทรยศ ขอให้ฟ้าดินลงโทษ!”
มือผีในเวลานี้ สีหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง และส่วนลึกในหัวใจ เต็มไปด้วยความคาดหวัง
หยางเฉินมองมือผีอย่างลึกซึ้ง ด้วยพลังแดนนภาขั้นสามชั้นต้นของมือผี หากสามารถติดตามอยู่ข้างกายของเขา ก็สามารถช่วยเขาได้หลายอย่างได้จริงๆ
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หยางเฉินก็พูดว่า “ผมจะเชื่อใจคุณได้อย่างไร?”
ไม่ว่ายังไง เขาไม่ค่อยได้ติดต่อคลุกคลีกับมือผีมากนัก
ก่อนหน้านี้เขาทำข้อตกลงกับมือผี ก่อนที่พลังการต่อสู้ของเขาจะถึงแดนนภาขั้นสามชั้นยอด มือผีจะต้องติดตามเขา เพื่อช่วยงานเขา
และค่าตอบแทนที่หยางเฉินต้องทำ คือการรักษาโรคตันเถียนที่ซ่อนไว้ของมือผีให้หายเป็นปกติ
ก่อนหน้านี้ เขากลั่นยาระดับต้นชั้นสามสำหรับมือผีโดยเฉพาะ เดิมทีเขาหวังแค่จะลองดู คิดไม่ถึงว่า เขาถึงกับรักษาโรคตันเถียนที่ซ่อนไว้ของมือผีให้หายได้จริงๆ ไม่เพียงแค่นี้ มือผีก็ยังสามารถบุกทะลวงเข้าสู่แดนนภาขั้นสามชั้นต้นอีกด้วย
ดังนั้นทั้งสองคนจึงไม่ได้มีมิตรภาพต่อกันนัก เดิมทีก็เป็นแค่การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์
ตอนนี้มือผีเป็นคนเสนอเองที่จะติดตามอยู่ข้างกายหยางเฉิน แน่นอนหยางเฉินย่อมไม่ค่อยเชื่ออยู่แล้ว
หลังจากมือผีเงียบไปครู่หนึ่ง มือผีก็พูดขึ้นทันที “ด้วยพรสวรรค์ในการกลั่นยาของผู้อาวุโสสี่ สามารถกลั่นเม็ดยาที่ควบคุมความเป็นความตายของผมได้ ให้ผมกิน น่าจะเป็นเรื่องง่ายมากใช่ไหม?”
หยางเฉินขมวดคิ้ว แน่นอนเขาต้องเข้าใจว่ามือผีหมายถึงอะไร
หยางเฉินถามว่า “พูดจริงหรือ?”
มือผีพยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง “ผมเชื่อว่า ขอเพียงผมติดตามผู้อาวุโสสี่ด้วยความจริงใจ ผู้อาวุโสสี่คงจะไม่มีความคิดที่จะฆ่าผมอย่างแน่นอน”
พูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลง และพูดอย่างแน่วแน่และจริงใจ “ได้โปรดผู้อาวุโสสี่มอบยาให้ผมด้วยเถอะ!”
มือผีทำเช่นนี้ เกินความคาดหมายของหยางเฉินจริงๆ
หยางเฉินสามารถกลั่นยาระดับสามได้ แน่นอนเขาก็สามารถกลั่นยาที่สามารถควบคุมมือผีได้เช่นกัน
แต่ว่า หากเขามอบยาดังกล่าวให้กับมือผีจริงๆ แม้ว่ามือผีจะไม่มีความแค้นเคือง แต่เรื่องนี้ก็อาจฝังความเกลียดชังไว้
ตอนนี้เป็นเวลาที่สมาคมผู้อาวุโสสี่กำลังต้องการผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสาม ถ้าหากหยางเฉินสามารถทำให้มือผียอมจำนนได้ ก็คงเป็นเรื่องที่ดีจริงๆ
ครั้งนี้ หยางเฉินเงียบไปห้านาทีเต็มๆ ในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นมอง
“ดี ในเมื่อคุณคิดติดตามผมด้วยใจจริง ผมจะให้โอกาสนี้แก่คุณ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจงติดตามผม”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน สีหน้าของมือผีก็มีความสุขทันที หยางเฉินได้เปลี่ยนคำพูด และพูดว่า “สำหรับการใช้ยาเพื่อควบคุมชีวิตการเป็นอยู่ของคุณ ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องทำ!”
“ขอเพียงคุณภักดีต่อผม ผมจะไม่เอารัดเอาเปรียบคุณแน่นอน ถ้าวันหนึ่งคุณอยากไป แค่บอกผมคำเดียว ผมจะปล่อยคุณไป!”
“แต่ถ้าวันหนึ่งคุณทรยศผม ถ้าอย่างนั้นผมจะไม่ปล่อยคุณอย่างเด็ดขาด!”
หยางเฉินในขณะนี้ สีหน้าเยือกเย็น และออร่าที่น่าสะพรึงกลัวกระจายออกมาจากร่างกายของเขา
มือผีสั่นสะท้านไปทั้งตัวอย่างช่วยไม่ได้ และรีบพูดว่า “อาวุโสสี่ ท่านวางใจเถอะ ผมไม่มีวันทรยศท่าน! หากมีการทรยศใดๆ ขอให้วิญญาณผมแตกสลาย ไปจากโลกมนุษย์นี้!”
