Chapter 329
โรงงานร้างขนาดใหญ่เบื้องหน้า.
“เราจะเข้าไปจริงๆหรอ?”มีหลายคนมองดูข้างในประตูอย่างประหม่า.
บางคนพูดอย่างหัวเสีย”ฉันได้ยินมาว่า มีมอนเตอร์ที่แข็งแกร่งอยู่ข้างในและบางคนก็ได้ยินเสียงคำรามที่น่ากลัวจากด้านใน.”
หลายคนลังเล.
“แต่นี่เป็นโรงงาน จะต้องมีชิ้นส่วนอยู่ในนั้น หากเราต้องการสร้างรถหุ้มเกราะ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้.”
ทุกคนอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ซึ่งบางคนถึงกับลิ้นจุกปาก.
“แล้วเราจะทำยังไง?”
ในเวลานี้ มีเสียงดังขึ้นด้านหลังของพวกเขา ซึ่งทำให้พวกเขาตกใจ.
มองกลับหลังไป เป็นหลินเฟยและเด็กสาว.
หลังจากที่เห็นทั้งสองชัดๆแล้ว พวกเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก.
“แกเป็นผีหรือไง?”มีบางคนจ้องไปที่หลินเฟย”ทำไมมาไม่สุ้มให้เสียง?”
“โทษที”หลินเฟยขอโทษออกมา.
เพราะเขาเพิ่งลงมาจากอากาศ พวกเขาจึงไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาตามธรรมชาติ.
“พวกนายมาทำอะไรที่นี่?”หลินเฟยถามอย่างสงสัย ทันทีที่เขาลงมาจากอากาศ เขาก็เห็นผู้คนกำลังเกาะกลุ่มทำตัวลับๆล่อๆเพื่อทำอะไรบางอย่าง?
“เราทำอะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย?”บางคนพูดออกมาอย่างไว”แล้วนาย นายนี่ดูแล้วไม่คุ้นเลยนะ?”
หลินเฟยมองไปที่เด็กสาวอย่างหมดหนทาง.
“ไปเถอะ.”
เดินเข้าไปในโรงงานที่มืดมิด.
“นายจะทำอะไร?”มีคนตอบสนองทันทีและพูดออกมา”มีมอนเตอร์ที่ทรงพลังอยู่ด้านใน ถ้าเขาไปแบบนี้ นายตายแน่.”
“ขอบคุณที่เตือน”หลินเฟยตอบโดยไม่หันกลับมามอง เขาหายไปในโรงงานที่มืดมิดในพริบตา.
“ถึงกับพาสาวสวยเพื่อมาตายพร้อมกัน”มีบางคนพูดอย่างดูถูก.
ในสายตาพวกเขา หลินเฟยและเด็กสาวกำลังมาตายตามกัน.
มนุษย์จะสู้กับมอนเตอร์ได้อย่างไร?
แต่ในเวลานี้.
ครึ่นนนน–
ภายในโรงงานต่างก็สั่นสะเทือน.
หลายคนมองเข้าไปในความมืดทันทีและมีบางคนรีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว.
มีบางสิ่งกำลังพุ่งออกมา.
ตูม!
มีบางสิ่งพุ่งออกมาจากความมืด กลับเป็นกระทิงแกร่งที่พุ่งออกมา ตอนนี้มันกำลังลุกขึ้นจากพื้นหลังจากที่ปลิวมาติดกำแพงและพุ่งกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว.
มีเสียงดังและกำแพงก็ถูกทำลาย.
ตูม!
เกิดเสียงดังอีกครั้งและกำแพงก็ถล่มลง.
จากนั้นก็เกิดการระเบิดขึ้น.
ผู้คนต่างยืนตาโตอย่างโง่งมตรงนั้น เพราะเขาเห็นว่าเป็นกระทิงพุ่งออกมาจากโรงงานก่อนจะทะลุกำแพงและพุ่งเข้าไปในป่า.
เกิดเสียงดังไม่หยุดและหายไป!
ในวันนี้ ไม่มีใครรู้ว่าทำไมกระทิงถึงต้องทำลายกำแพง.
“เกิดอะไรขึ้นด้านใน?”
“กระทิงนั้นบินออกมาใช่ไหม?”
มี’????’อยู่เต็มหัวของพวกเขา.
ตูม!
เกิดเสียงดังอีกครั้ง.
มีครึ่งร่างของมอนเตอร์ลอยออกมาจากความมืดและตกลงมาอยู่ด้านหน้าของพวกเขา.
ร่างของมอนเตอร์ตัวนี้มันเต็มไปด้วยเปลือกหนา มันส่องแสงแวววาวราวกับโลหะ และทำให้เห็นได้ว่ามันรู้สึกจะเป็นอมตะ.
แต่ตอนนี้ มันตายและเหลือเพียงแค่ครึ่งร่างเท่านั้น.
ผู้คน:”???”
เกิดอะไรขึ้นด้านในนั้นกัน?
ตูม!
เกิดเสียงดังอีกครั้ง.
ไอ้ลิ้นยาวบินออกมาจากข้างในและชนกำแพงตรงข้ามก่อนค่อยๆไหลลงมากองบนถนน.
“หมดแล้วยัง?”
ในขณะที่คนเหล่านี้ตกใจ เสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากด้านใน.
มันเป็นเสียงของชายคนนั้น!
ครึ่นๆๆ!
เมื่อเสียงเขาหายไป เมืองทั้งเมืองก็ถล่ม.
Chapter 330
ปัง ปัง ปัง–
ในเวลาต่อมา หนุ่มสาวหลายคนที่กลัวก็นั่งลงไปกองกับพื้น.
เพราะพวกเขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าโรงงานร้างขนาดใหญ่นี้ถูกแยกออก ราวกับมีมือใหญ่มาฉีกมันออกจากกันอย่างไร้ความปราณี.
จู่ๆแสงแดดก็ส่องเข้าไปในโรงงาน.
พวกเขาที่อยู่ห่างออกไปก็มองเห็นร่างที่ถูกแสงแดดส่องกระทบ.
เป็นชายคนนั้น!
แสงแดดที่ส่องมาที่เขา ราวกับพวกเขาได้เห็นภาพลวงตาของเทพ.
“ดูข้างๆเขา!”
ใครบางคนแทบหายใจไม่ออก เพราะคนๆนี้เห็นซอมบี้มากมายนอนอยู่ข้างๆหลินเฟย.
กระทิงแกร่งถูกเขาทุบตีงั้นหรอ ใช่ไหม?
เขาเอาชนะกระทิงแกร่งตัวนี้ได้ เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?
เขาต้องเป็นพระเจ้าแน่นอน!
แล้วหลินเฟยที่อยู่ในโรงงานจะรู้ความคิดของคนเหล่านี้ได้ไหม?
เขาหยิบกระดานออกมาและพูดกับเด็กสาวว่า”รีบไปหามันเถอะ เราจะพยายามทำทุกอย่างให้เสร็จในวันนี้.”
เด็กสาวพยักหน้าและมองไปยังรูปจุดต่างๆบนกระดาน.
ความจริง หลินเฟยแค่แสร้งทำเป็นว่าเขาได้รับ เผื่อว่าสักวันหนึ่งเรื่องสบายๆอย่างนี้อาจมีประโยชน์?
“หาต่อไป!”
เสียงของเด็กสาวที่ประหลาดใจนั้นดึงดูดความสนใจของหลินเฟย.
หลินเฟยเดินนพไป และหยิบแผงวรจรสีแดง.
หลินเฟยเก็บมันไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขา หลินเฟยอุ้มเด็กสาวและกระโดดบินหายไปบนท้องฟ้าและออกเดินทางเพื่อหาวัสดุที่สองของพวกเขา.
ปัง ปัง ปัง–
เมื่อเห็นฉากนี้ กลุ่มคนหนุ่มสาวที่อยู่หน้าประตูก็ตกใจมากเสียจนคุกเข่าลงกับพื้น.
“บินได้ด้วย!”
“เทพเซียน!”
“แม่ ผมเห็นเทพบินออกมา!”
มันต้องใช้เวลานานกว่าพวกเขาจะรู้สึกตัว.
“เร็วๆ เข้าไปเก็บอะไหล่ พวกมันเป็นของเทพที่มาช่วยเรา.”
“เราเคยคิดร้ายกบัเขามาก่อน หากมีโอกาศเราต้องคุกเข่าขอโทษเขา!”
เป็นธรรมดาที่หลินเฟยจะไม่รู้เรื่องนี้.
เพราะเขาพาเด็กสาวขึ้นไปบนฟ้าและเจอกับอีกโรงงานอีกแห่งหนึ่ง.
และในโรงงานนี้ก็มีชายคนหนึ่งกำลังถูกซอมบี้ไล่ล่า!
ตูม!
เขาสะดุดท่อนเหล็กและล้มลงหน้าฟาดกับพื้นอย่างแรงจนฟันเขาแทบจะหลุดออกจากปาก.
แทร็คเกอร์ที่ตามเขามาติดๆก็กระโดดขึ้นมาที่หลังเขาอย่างรวดเร็วและกดเขาลงกับพื้น ชายคนนั้นหันมามองราวกับว่าเขาได้เห็นรอยยิ้มบนหน้าของแทร็คเกอร์!(ไม่รู้ว่ามันเป็นขั้นสองของลีดเดอร์หรือเชสเตอร์)
“ช่วยด้วย!”
เขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น.
เขาตะโกนเสียงดังด้วยความกลัว”ใครก็ได้มาช่วยฉันที!”
“พระเจ้า!”
“คุณอยู่ไหน?”
“เร็วเข้า มาช่วยคนที่เชื่อในตัวท่านที!”
ตูม!
ตอนนี้เอง มีเสียงดังลงมาจากเพดานของโรงงานที่ถูกกระแทกอย่างแรง และมีร่างหนึ่งร่วงลงมาจากท้องฟ้าและเหยียบแทร็คเกอร์จนตาย.
“พระเจ้า…”
ชายคนนั้นอ้าปากกว้างและคำพูดที่เหลืออยู่ก็ติดอยู่ในลำคอ เขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้.
หลินเฟยที่กอดเด็กสาวมองไปรอบๆและพูดอย่างแปลกๆ”ดูเหมือนว่าเมื่อกี้จะมีคนเรียกให้เราช่วย?”
“ช่างเถอะ เราไปหาของก่อน.”
หลังจากนั้น เขาก็เดินลึกเข้าไปในโรงงานพร้อมกับเด็กสาวในอ้อมแขนของเขา.
ชายคนนั้นเฝ้ามองหลินเฟยจากไปอย่างเหม่อลอยและใช้เวลานานกว่าจะกลับมาได้สติ.
“เทพ ผมอยู่นี่!”
แต่เมื่อเขาวิ่งลึกเข้าไปในโรงงาน เขาก็ไม่พบหลินเฟย ที่นี่มีแต่ความว่างเปล่าและมีฝุ่นเกาะอยู่เต็มไปหมด ราวกับว่าไม่มีใครเคยผ่านมาที่นี่.
ทันใดนั้นชายคนนั้นก็รู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อย.
ร่างกายของเขาสั่นและเขาก็เดินถอยหลังออกไปอย่างไม่รู้ตัว.
“มันต้องเป็นเทพ!”
“เขาต้องเป็นเทพ!”
“แน่นอนว่าพระเจ้าได้ยินเสียงเพรียกของเราและลงมาเพื่อช่วยฉัน!”
พร้อมกับคุกเข่า.
