Chapter 349
ลอร์ดแสงกำลังสั่นสะท้าน นี่คือการกลัวไปจนถึงวิญญาณ คนนี้น่ากลัวมากๆถึงเขาจะเร็วแต่เขาก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือของชายคนนี้.
เงียบ.
ที่นี่เงียบสงัด.
ไม่ว่าจะเป็นคนบนกำแพงหรือมวลซอมบี้ บัดนี้ ที่นี่ราวกับถูกหยุดเวลาเอาไว้.
เพราะพวกเขาตกใจกับพลังที่ชายด้านหน้านี้แสดงออกมา.
คนนี้น่ากลัว.
ว่ากันว่าลอร์ดแสงนั้นแข็งแกร่งมาก ผลก็คือเขาถูกบีบคอและทุบตีโดยชายผู้นี้ แถมเขายังไม่อาจโต้กลับได้.
ในเวลานี้ หลินเฟยหันหน้ามาเผชิญหน้ากับมวลซอมบี้.
เขายังต้องถามกับหัวหน้าของมวลซอมบี้นี้เพื่อขอข้อมูลเกี่ยวกับเทพ.
แต่หลังจากพบว่าหลินเฟยหันหน้ามาทางนี้ มวลซอมบี้ก็ถอยหลังอย่างพร้อมเพรียงกัน มันตกใจเพราะชายด้านหน้า.
“ไม่ต้องกลัว.”
ซอมบี้ที่เป็นหัวหน้าขมวดคิ้ว ความแข็งแกร่งของมนุษย์ด้านหน้าจะแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ แต่อย่างน้อยๆสิ่งที่เขาแสดงให้เห็นในตอนนี้ก็ไม่เหมือนศัตรู.
มันเดินไปด้านหน้ากองทัพซอมบี้ มองหลินเฟยและพูดว่า”สนใจที่จะมาร่วมกับเราไหม?”
หลินเฟยคิดอยู่พักหนึ่งและถามว่า”ถ้าฉันเข้าร่วม ฉันจะได้เห็นพระเจ้าไหม?”
หัวหน้าซอมบี้อึ้งไปพักและพูดว่า”หมายความว่าไง?”
“ความจริงแล้ว วันนี้ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาเอาเรื่องลอร์ดแสงเท่านั้น”หลินเฟยมองไปที่หน้าของมันและพูดว่า”ฉันมาที่นี่เพื่อมาหานายด้วย.”
“มาหาฉัน?”หัวหน้าซอมบี้มองไปที่หลินเฟยและพูดว่า”นายต้องการเข้าร่วมกับเราหรอ?”
“เปล่า ฉันไม่ต้องการ”หลินเฟยพูด”ฉันคิดว่ามันจะเป็นคนดีเกินไป นายสามารถนอนได้เพราะกินมังสวิรัสไหม?.”
“นั่นเป็นนิสัยของสัตว์ชั้นต่ำ”หัวหน้าซอมบี้ดูหมิ่น.
“ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันแล้ว”หลินเฟยพูด”ฉันได้ยินมาว่านายรู้เกี่ยวกับเทพเจ้า บอกฉันทีว่าพระเจ้าที่ว่านี่อยู่ไหน?”
“พระเจ้านั่นมีลักษณะอย่างไร?”
หัวหน้าซอมบี้มองไปที่หลินเฟยและพูดว่า”นายกำลังตามหาทำไม?”
“แน่นอนว่าต้องทุบตี”หลินเฟยพูด.
“อวดดี.”
ซอมบี้เยาะเย้ยทันที”นายกล้าหมิ่นพระเจ้า!”
หลินเฟยพูดทันที”อย่างตื่นเต้นสิ ที่จริงฉันมีเรื่องสำคัญในการหาเทพ.”
“อยากรู้ที่มาของเทพ งั้นก็มากับเรา”หัวหน้าซอมบี้พูด.
“มันเป็นไปไม่ได้”หลินเฟยปฏิเสธตรงๆ.
“อย่างนั้นแล้วนายก็ไม่อาจรู้ว่าเทพอยู่ที่ไหน”มอนเตอร์พูด.
หลินเฟยเงียบและพูดหลังจากนั้นครู่หนึ่ง”ถ้าอย่างนั้นเราต้องสู้กัน?”
“นายเป็นมนุษย์ สิ่งมีชีวิตที่ถูกเทพทอดทิ้ง แต่เทพองค์นั้นเลือกเรา เรามีจุดที่แตกต่างกัน”ซอมบี้พูดว่า”พวกเราเลยต้องสู้กัน.”
หลินเฟยพูดอีกครั้ง”ถ้าฉันชนะ นายจะบอกที่อยู่ของเทพให้ฉัน ถ้าฉันแพ้ ฉันจะเข้าร่วมกับนาย.”
“ได้”ซอมบี้เห็นด้วย.
คนอื่นที่มองฉากนี้ถึงกับอึ้ง.
นี่อาจเป็นครั้งแรกในประวัติศาตร์ที่มีมนุษย์กับซอมบี้พูดดีๆ.
ใครจะคิดว่าซอมบี้ที่นำมวลซอมบี้มาจะคุยกับคนๆหนึ่งอย่างดีๆ?
“นี่หรอ เบอร์หนึ่งของโลก…”
ทุกคนเงียบ.
พวกเขาตระหนักดีว่าอาจมีเพียงเบอร์หนึ่งของโลกเท่านั้นที่คุยกับซอมบี้ได้ เพราะเขาแข็งแกร่งพอที่แม้แต่ซอมบี้ก็ไม่กล้าที่จะหยิ่ง.
ตูม!
เกิดเสียงดังขึ้นทันที.
การต่อสู้จบแล้ว.
ซอมบี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและเขาก็ไม่เห็นแม้แต่ตอนที่หลินเฟยลงมือ ดังนั้นเขาเลยกระเด็นออกไปหลายสิบเมตรและกลิ้งไปตามถนนหลายสิบตลบก่อนที่จะหยุด.
Chapter 350
ก่อนที่มันจะทันได้ลุกขึ้น หลินเฟยก็มาอยู่ด้านหน้ามันแล้ว.
“นายแพ้แล้ว”หลินเฟยพูด”นายบอกฉันมาได้เลย.”
“ฉันแพ้ได้ไง?”
มอนเตอร์งง”นายโจมตีตั้งแต่เมื่อไหร่?”
หลินเฟยพูด”ฉันโจมตีนายด้วยความเร็ว 10เท่าของความเร็วเหนือเสียง เมื่อฉันโจมตีนาย นายก็แพ้.”
“10 เท่าของความเร็วเสียง?”
อึ้ง.
คนที่ได้ยินก็อึ้งเหมือนกัน.
นี่มันต้องเร็วขนาดไหน?
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่เพียงแต่ไม่มีการเร่งความเร็วใดๆ จาก 0-10เท่าของความเร็วเสียง มันน่ากลัวมากๆ.
“ฉันแพ้”มอนเตอร์ถอนหายใจ มันเตรียมที่จะบอกเรื่องของเทพ.
ในเวลานั้นหลินเฟยก็เปิดใช้งาน[perspective] ระมัดระวังรอบๆตัวของเขา ถ้าไอ้บ้านั่นกล้ามาหาเขา เขาต้องสู้กับมันแน่ๆ.
และเมื่อมอนเตอร์ต้องการจะพูด ดวงตาของมันก็เบิกกว้างทันทีและมองไปที่ด้านหลังของหลินเฟยด้วยความสยดสยอง.
หลินเฟยใช้ความเร็วสูงโดยไม่ลังเล หันกลับไปอย่างกระทันหันและเห็นร่างโปร่งแสง จากนั้นก็ใช้หมัดเดียวทำลายล้างออกไป.
ตูม!
เกิดระเบิดเสียงดังตรงนั้น.
อุฟฟ!
หัวของมอนเตอร์ที่อยู่ด้านหลังของหลินเฟยก็ระเบิดออก แต่มีสายเลือดสีทองกระเซ็นออกมาจากความว่างเปล่าด้านหน้าของเขา มันตกลงพื้นพร้อมกับยังมีไออุ่น.
เขาเห็นอย่างชัดเจนว่า ร่างนั้นวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว.
“มันวิ่งเร็วมาก”หลินเฟยเยาะเย้ย”ลองดูสิว่ามันจะกล้าที่จะหยุดฉันในครั้งถัดไปหรือเปล่า.”
“มันก็เหมือนกับแต่ก่อน อย่าให้เล่าจื่อจับได้ นายได้โดนหมัดอีกแน่ๆ.”
และในเวลานั้น ลำแสงพุ่งออกมาจากที่ชุมนุมและล้มลงต่อหน้าหลินเฟย มันเป็นลอร์ดแสงที่เอาเครื่องเทเลพอตมา.
เขาส่งเครื่องให้กับหลินเฟยอย่างสั่นๆ.
“แค่นี้?”หลินเฟยรับมาอย่างสบายๆและถาม”นายจะทำอะไรอีกไหม?”
“ไม่.”
ลอร์ดแสงตอนนี้เหมือนกับเด็กที่ทำผิดและเขาไม่กล้าที่จะอวดตัวเอง.
“ไม่เป็นไรที่จะยอมรับความผิด ตอนนี้ฉันจะไม่เอาเรื่อง”หลินเฟยบินออกไปทันทีเมื่อพูดประโยคนี้เสร็จ.
ตูมมม!
ทันทีที่เขาเห็นหลินเฟยจากไป ลอร์ดแสงก็ไม่อดทนอีกต่อไป เขาเป็นลมหมดสติทันที.
ส่วนซอมบี้ที่เหลือ เมื่อเห็นว่าหัวหน้าถูกฆ่า มันก็วิ่งกันอย่างวุ่นวายทันที เพราะกลัวว่ามนุษย์ที่น่าสะพรึ่งคนที่สองจะออกมาจากชุมนุม.
หลินเฟยหยิบเครื่องเทเลพอตออกมาทันทีหลังจากกลับมาถึงโรงแรม.
“ดูเหมือนจะเกิดมวลซอมบี้เกิดขึ้น”เด็กสาวพูดทันที.
“หัวหน้ามันตายไปแล้ว มวลซอมบี้ก็ควรจะสลายไป”หลินเฟยพูด”สิ่งที่เราต้องทำตอนนี้คือเรียนรู้วิธีใช้เครื่องเทเลพอต.”
ในมือของเขา เครื่องสีน้ำเงินที่มีขนาดเท่ากับอ่างล้างหน้า มันหนา 10 เซนฯและรู้สึกว่ามันจะหนัก 300 กรัม.
น่าเสียดายที่หลินเฟยใช้ไม่เป็น.
“ไปหาเฒ่าจางเพื่อให้เขาสอนเถอะ”เด็กสาวพูด.
“ใช่”หลินเฟยพยักหน้าและพูด”งั้นฉันจะไปหาเขา เราก็ไปด้วยกันเถอะ.”
ทั้งสองรีบไปที่ยอดเขาอย่างรวดเร็ว.
ชายชรายังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง.
“เฒ่าจาง ร่าเริงขึ้นหน่อย”หลินเฟยยิ้ม”ฉันเอาเครื่องเทเลพอตกลับมาแล้วและคุณต้องสอนผมด้วย.”
“หืม?”
ทันทีที่เฒ่าจางเงยหน้าขึ้นมอง เขาก็เห็นเครื่องเทเลพอตที่คุ้นเคยและเขาก็ตะลึง.
“นายเอากลับมาได้จริงๆ?”เขาทำหน้าตกใจ.
“ง่ายๆ”หลินเฟยยิ้ม”สอนวิธีใช้ไอ้นี่หน่อยเร็วๆเลย.”
