ตอนที่ 171 : บาร์ดติดกับ
จอห์นนั้นไม่ได้โง่ หากเขาโง่เขาคงโจมตีพวกบุตรทองคําตั้งแต่บาร์ดมาถึงแล้ว เขาวางแผนไว้ว่าจะร่วมมือกับคนภายนอก
เพราะว่าเขาไม่โง่ เขาจึงสังเกตุเห็นคําเตือนที่ออกมาไม่บ่อยนักของบาร์ด
รูปปั้นที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นปาฏิหารย์มีรูปร่างเหมือนโรแลนด์ มันหมายความว่ายังไงกัน?
จอห์นเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยความผิดหวัง “บุตรทองคําพวกนั้นแข็งแกร่งจริงๆ พวกเขาสามารถสร้างได้กระทั่งปาฏิหารย์…มันไม่มีโอกาสอีกแล้วที่ตระกูลข้าจะกลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง”
เสียงที่เอ่ยอย่างใจเย็นของเขาไม่สามารถปิดบังความเศร้าของเขาไว้ได้
“ข้าไม่คิดว่ามันเป็นเพียงปาฏิหารย์” บาร์ดจิบไวน์ไปอีกหนึ่งอีก ซึ่งทั้งหวานและแอบขมปลายๆ “ข้าเองก็โยนเหรียญทองไปเช่นกัน จากนั้นก็มีเสียงบอกข้ามาว่าความสามารถนี้คือผนึกพลังแห่งโรแลนด์
จอห์นไม่ได้พูดอะไรขึ้นอีก เขาเพียงแค่จ้องไปที่หน้าต่างเท่านั้น
เมื่อเห็นดังนั้นบาร์ดก็เริ่มเล่นถึงเหตุการณ์ในเมืองหลวงโดยไม่สนใจว่าจอห์นจะพร้อมรับฟังมันหรือกไม่
ตอนนี้เขาจะทําอะไรได้อีกให้ความหวังงั้นเหรอ?
ช่วยแก้แค้น?
มันเป็นไปไม่ได้
ไม่นานนักก็ถึงช่วงเย็นช่วงเวลากลางคืนมาถึงอย่างรวดเร็วในฤดูหนาว
สายลมยามราตรีค่อนข้างหนาวเหน็บ
บาร์ดถึงกับกระชับเสื้อผ้าให้แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
เขากระโดดลงจากรถม้า และพบเข้ากับสิ่งที่น่าประหลาดใจ มีรถม้าจํานวนมากจอดอยู่ที่หน้าคฤหาสน์ของโรแลนด์และมีขุนนางจํานวนมากกําลังเข้าไปด้านใน และยังมีเพิ่มขึ้นอีกเรื่อยๆ
ก่อนที่เขาจะได้ทําอะไร พ่อบ้านที่ทําหน้าที่รับแขกก็เห็นเขาและเริ่มทักทายเขา “ท่านบาร์ด ในที่สุดท่านก็กลับมา เยี่ยมมากๆ!”
บาร์ดชี้ไปยังคฤหาสน์ซึ่งถูกประดับด้วยเทียนพร้อมถามออกมาอย่างสงสัยว่า “นี่มันอะไรกัน?”
“นี่คืองานเลี้ยงที่นายท่านจัดขึ้นให้กับท่านมีขุนนางผู้ทรงอิทธิพลและพ่อค้ามากมายภายในเมืองได้รับเชิญให้เขามาในงานเลี้ยงเช่นกัน” ขณะนําทางพ่อบ้านก็กล่าวว่า “นายท่านของข้ารอท่านอยู่ที่ห้องแล้ว”
บาร์ดทักทายคนที่คุ้นเคยเขาระหว่างทาง และขุนนางที่เขาไม่คุ้นเคยกับเขาต่างเดินเข้ามาทักทายและขอผูกมิตรกับเขา
ในงานเลี้ยง บาร์ดเห็นกลุ่มคนที่ต่างออกไปอย่างชัดเจน
การแต่งกายของพวกเขาแปลกประหลาดทว่าก็ดูสุภาพและไม่ต่างมากเกินไป ยิ่งไปกว่านั้น บาร์ดก็สัมผัสได้ถึงออร่าที่คล้ายๆกับโรแลนด์ในตัวของพวกเขา
เขาตกตะลึงไปชั่วครู่
เมื่อมองดูเหล่าคนที่อยู่รอบๆงานเลี้ยงที่แสดงท่าทีขาดมารยาท บาร์ดก็เดินขึ้นไปยังชั้นสาม
เขารู้สึกว่าหลังของเขานั้นเย็นเขาจับมันและพบว่ามีเหงื่อเย็นไหลออกจากผิวหนังของเขา
จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจเข้าลึกและเข้าไปยังห้องวิจัย และพบเจอกับโรแลนด์
ไม่มีแสงเทียนอยู่ภายในห้องทว่ามีบอลแสงลอยส่องสว่างภายในห้องทําให้ราวกับเป็นตอนกลางวัน
บาร์ดนั่งลงตรงหน้าของโรแลนด์พร้อมถามอย่างจริงจัง “พวกที่อยู่ชั้นล่างคือบุตรทองคําทั้งหมดใช่หรือไม่?”
โรแลนด์พยักหน้า
สีหน้าของบาร์ดกลายเป็นอ่านยาก “พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้เชี่ยวชาญใช่ไหม?”
โรแลนด์พยักหน้าอีกครั้ง
จากนั้นบาร์ดก็ถอนหายใจยาวพร้อมมองไปที่หน้าทางราวกับต้องการปล่อยวางทุกสิ่ง
ก่อนที่โรแลนด์จะได้ถามอะไรบาร์ดพูดขึ้นว่า “จอห์นผู้น่าสงสาร
โรแลนด์ม็นไปทันที เขาตามความคิดของบาร์ดไม่ทัน
เมื่อเขาออกจากห้องวิจัยของโรแลนด์ไปเมื่อ 15 นาทีให้หลัง บาร์ดยิ่งสับสนมากกว่าเดิม เขาถูกบงการโดยโรแลนด์ถูกใช้ราวกับหุ่นเชิด เขาพูดอย่างขบขันพร้อมยกแก้วเพื่อดื่มสังสรรค์กับเหล่าขุนนางก่อนที่เขาจะขึ้นแสดงและยิ้มให้กับทุกคนราวกับเป็นเพียงหุ่นเชิด
บาร์ดยังคงไม่ได้สติกลับมาจนกระทั่งเหล่าขุนนางเกือบทั้งหมดจากไปในตอนดึก
ตอนนี้เป็นยามค่ําคืนที่หนาวเหน็บ
บาร์ดสูดลมหายใจเข้าลึก พร้อมพ่นลมหายใจเอาหมอกที่คลุมเครือออกมา
เขานั่งอยู่ริมหน้าต่าง พร้อมถือแก้วไวน์สีเขียว แทนที่จะดื่มมันเขามองไปยังคลื่นสีเงินในคืนที่แสงจันทร์เย็นยะเยือก แก้วในมือของเขาสั่น
บาร์ดรู้ว่าเหล่าบุตรทองคําเป็นคนดีและจะมีปัญหากับเหล่าขุนนางในไม่ช้า
ทว่าเขาไม่คาดคิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้
ในคืนนี้ เขายกแก้วของเขาขึ้นเหนือดวงจันทร์ เขาไม่ได้ดื่มมัน มันเป็นคืนที่เขานอนไม่หลับ
ในวันถัดไป บาร์ดเดินไปหาโรแลนด์และพูดว่า “ข้าต้องการอยู่ที่นี่สักพัก ข้าสามารถเข้าร่วมหอคอยเวทย์ของเจ้าและเรียนรู้รากฐานเกี่ยวกับเวทมนตร์จากพวกเขาได้หรือไม่?”
โรแลนด์ยิ้มและพูดว่า “ไม่มีปัญหา”
งานเลี้ยงในคืนก่อนหน้าจริงๆแล้วโรแลนด์นั้นตั้งใจจัดให้เขาจริงๆ
เพราะถึงยังไง บาร์ดก็ทําให้เขาได้รางวัลเพิ่มมาเป็นสองเท่า ไม่ว่าจะเป็นเหรียญทองหรือวัสดเวทย์บางอย่างที่ไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน
ดังนั้นเพื่อเป็นการขอบคุณโรแลนด์จึงจัดงานเลี้ยงให้แก่เขา
เป็นเพราะเขาตัดสินใจอย่างเร่งรีบโรแลนด์จึงคิดว่ามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเข้าร่วม
ทว่าสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเขาคือเกือบทุกคนที่พ่อบ้านเขาเชิญนั้นมาร่วมงานทั้งหมด
ในส่วนของผู้เล่นที่มาเข้าร่วมงานเลี้ยงนั้นคือสมาชิกของปีกสีเงินที่พึ่งมาถึงเมื่อไม่กี่วันก่อน
พวกเขามีทั้งหมดเจ็ดสิบคนถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีเพียงเลเวล 2-3 แต่พวกเขาก็ถือว่าเป็นกองกําลังที่ทรงพ
โรแลนด์จัดงานเลี้ยงส่วนหนึ่งก็เพื่อบาร์ด อีกส่วนหนึ่งก็เพื่อดูว่าผู้เล่นสามารถเข้ากับขุนนางในเมืองเดลพอลได้ไหม
และได้บทสรุปแล้วว่าผลลัพธ์ที่ได้ไม่ดีนัก
ถึงแม้ว่าสองกลุ่มจะพยายามพูดคุยกัน ทว่าทั้งความเชื่อและทัศนคติของพวกเขานั้นต่างกันเกินไป
บทสนทนาของพวกเขาจบลงอย่างรวดเร็วโชคดีที่พวกเขาไม่ได้ทะเลาะกันต่อ
ถึงแม้ว่าความพยายามของเขาจะผิดพลาด แต่งานเลี้ยงที่จัดขึ้นก็เป็นที่ถูกพูดถึงในฟอรั่ม
ผู้เล่นได้บันทึกวีดีโอและโพสต์มันลงหลังจากตัดต่อแล้ว
ชื่อกระทู้คือ งานเลี้ยงของขุนนางที่แท้จริงฉันเบิกเนตรแล้ว!
มีผู้เล่นจํานวนมากออกมาตอบในกระทู้นี้
“แม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี แต่จริงๆแล้วพวกเขานั้นเป็นเพียงหัวขโมยและ กะ**เท่านั้น”
“เพื่อน ไหงนายถึงรู้สึกแบบนั้นล่ะ? จากที่ฉันเห็นมันก็ไม่มีอะไรนอกจากงานเลี้ยงอันยิ่งใหญ่?”
“ต่างคนต่างความคิดน่าพ่อหนุ่ม”
“ถ้าหากไม่ใช่เพราะต้องการให้เกรียติโรแลนด์ คนพวกนั้นคงเป่าเทียนและควบม้าออกจากที่นั่นไปแล้ว”
“เดี๋ยวก่อน นายรู้ได้ไง?”
“ฉันไม่เห็นอะไรเลย”
“แน่นอนอยู่แล้วคนธรรมดาไม่มีทางเข้าใจหรอก คนที่เข้าใจนั้นมีแต่คนร่ํารวยที่เข้าร่วมงานเลี้ยงอยู่ตลอด พวกเขาสามารถเข้าใจภาษากายในงานเลี้ยงได้อย่างดีเยี่ยม เหมือนกับฉันไง”
คนที่ตอบกลับคือประธานหวง เขามาในชื่อที่เป็นเอกลักษณ์สีทอง
ในตอนนั้น โรแลนด์นําทางบาร์ดไปยังหอคอยเวทย์และกล่าวกับนักเวทย์ฝึกหัด “บาร์ดจะมาอยู่ในหอคอยเวทย์ประมาณสองสามวัน เขาจะมาพูดคุยกับพวกนายและเรียนรู้พื้นฐานเวทย์กับพวกนายต้อนรับเขาหน่อยละกัน”
พวกนักเวทย์ฝึกหัดปรบมือ ทว่าพวกเขาดูหวาดกลัวและเป็นกังวล
ในขณะที่ผู้เล่นนักเวทย์ดูใจเย็นและต่างให้ความสนใจกับคนแปลกหน้า
