ยี่เฉียวถงเป็นคนที่มีชื่อเสียงในการถอนขน และยังเป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้ประโยชน์จากมัน
อันรันเป็นหลานสาวของเขาเอง ของๆหลานสาว ก็เป็นของเขา!
นี่จะไฟเขียวแล้ว อันรันจะไปแล้ว และพูดว่า : “ตอนนี้ฉันยุ่งมาก ฉันวางสายก่อนแล้ว”
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงวางสายโทรศัพท์โดยไม่รอคำตอบของยี่เฉียวถง
สองนาทีต่อมา ก็ได้ยินเสียงตี๊ด
นี่คือเสียงการแจ้งเตือนทาง SMS อันรันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
อันหงไชส่งข้อความมาบอกว่า : “รันรัน เธอไม่ได้กลับบ้านมานานแล้วนะ คืนนี้กลับบ้านมาทานอาหารด้วยกันเถอะ! ”
อันรันยิ้มเยาะในใจ พวกเขาใจดีที่บอกตัวเองให้กลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็น?
เธอต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับการหาประโยชน์ * แน่นอนว่าต้องการแสวงหาผลประโยชน์บางอย่างจากครอบครัวฮัวของเธอ
“ฉันไม่ว่าง” อันรันใช้เสียงเปลี่ยนเป็นตัวอักษร ส่งกลับไป
คราวนี้เธอกำลังจะกลับบ้าน และโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นสายเรียกเข้า
อันรันรู้ว่าไม่สามารถซ่อนได้ และสายนั้นมาจากอันหงไช
เธอถอนหายใจ หยุดอยู่ข้างทาง และกดรับสาย
“รันรัน เธอมีมารยาทไหม? รู้หรือไม่ว่าลูกสาวแต่งงาน จะต้องกลับไปเยี่ยมที่บ้านและพาลูกเขยไปด้วย อบรมสั่งสอนเธอมาหลายปี ถูกสอนให้สุนัขแล้วหรือ? ”
อันหงไชพูดจา แต่เขาไม่สุภาพเลยสักนิด
เขาเป็นคนที่สีหน้าเหมือนคนใจดี แต่ในใจเขาหยิ่งผยองกว่าใครๆ
“คุณผู้ชายอัน ฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณ ดังนั้น ฉันไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามข้อผูกมัดนี้ และคุณไม่ได้อบรมสั่งสอนฉัน คุณรู้สิ่งนี้ในใจของคุณดี อย่าเอาทองปิดหน้า ”
สำหรับครอบครัวสามคนของอันหงไช อันรันพูดไม่ไว้หน้าอย่างแน่นอน
ที่เรียกว่าการบีบจมูกบนใบหน้า ก็หมายถึงคนแบบอันหงไช
เธอไม่สามารถกลับไปในครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน หากเธอกลับไป ครอบครัวอันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้รับประโยชน์บางอย่างจากเธอในตระกูลฮัว
เมื่อนึกถึงสิ่งที่ฮัวเทียนหลันพูด อันรันก็ถอนหายใจในใจ
ฉันไม่มีครอบครัวที่แท้จริง แต่มีครอบครัวปลอมๆ
แม้ว่าจะเป็นการปกป้องไม่ให้พ่อแม่ของเธอถูกโยนเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร เธอก็ทำได้เพียงแค่บีบจมูกเพื่อรับรู้
อันหงไชพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความโกรธ : “ฉันเป็นลุงของเธอ และพ่อคนที่สองของเธอ พ่อของเธอจากไปแล้ว ฉันกำลังให้ความรู้แก่เธอ รันรัน คืนนี้ต้องพาลูกเขยมา นี่เป็นคำสั่ง! ”
ความเสียใจเพิ่มขึ้นในใจของอันรัน พ่อคนที่สอง?
ช่างเป็นชื่อที่ห่างเหิน ทันทีที่บิดาผู้ให้กำเนิดของเธอจากไป คนที่อ้างตนว่าเป็นพ่อคนที่สองของเธอ ก็พรากทุกอย่างไปจากตระกูลฮัว
และเพื่อป้องกันไม่ให้เธอสร้างปัญหา ยิ่งไปกว่านั้นให้เธอและอันเฮาออกจากบ้านอัน
เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ไม่ได้ถาม จนกระทั่งต้องการประจบประแจงตระกูลฮัว ถึงจำได้ว่ายังคงมีตัวเองอยู่
ในใจของอันรันนั้นชัดเจน และพูดตรงๆว่า : “ขอโทษ พ่อคนที่สอง ถ้าคุณไม่มีฉัน คุณจะไม่สามารถจับตระกูลฮัวได้ ตอนนั้นไล่ฉันออกจากบ้านอัน และปล่อยให้ฉันดูแลตัวเองมาหลายปีแล้ว ถ้าคุณเป็นพี่ชายแท้ๆของพ่อฉันจริงๆ คุณจะไม่ทำแบบนี้! ”
อันหงไชพูดไม่ออก อันรันก็พูดถูกจริงๆ
แต่เขาไม่เคยคิดริเริ่มที่จะยอมรับว่าเขาผิด ยิ่งไปกว่านั้น ในใจของเขา จำคำพูดที่ว่าหากผู้คนไม่ปลูกฝังตนเอง ฟ้าดินยังไม่รับไว้ประโยคนี้ได้ตลอด
ดังนั้นเขาจึงไอเล็กน้อย และพูดอย่างจริงจัง : “รันรัน ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นผู้ใหญ่ของเธอ ฉันกับป้าและน้องสาวของเธอ คิดถึงเธอมาก เมื่อถึงจุดนี้ เธอก็กลับมาหน่อยเถอะ ”
อยากบีบเธอให้ตายหรอ?
ในใจของอันรันมุ่งมั่น เธอวางสายโทรศัพท์โดยตรง และกลับไปที่คฤหาสน์ฮัว
อันหงไชโทรออกไม่ขาดสายในเวลาต่อมา ซึ่งสร้างความรำคาญให้กับอันรัน และก็บล็อกมันโดยตรง
อย่างไรก็ตาม เธอไม่กลัวว่าอันหงไชจะไปหาแม่ฮัว เพราะอันหงไชมีสมองเพียงเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าถ้าทำให้เธอขุ่นเคือง เธอก็แค่ดำเนินการ แม่ฮัวก็จะไม่ให้อะไรเขาเลย
ในตอนกลางคืน อันรันยังคงนอนหลับอยู่ แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือฮั่วเทียนหลันกลับมา
ป้า Ding เปิดประตู และเห็นท่าทางที่ทำงานหนักเกินไปของฮั่วเทียนหลัน ก็อดไม่ได้ที่จะสนใจ : “เทียนหลัน คุณต้องดูแลสุขภาพของคุณหน่อยนะคะ! ”
ฮั่วเทียนหลันส่งเสียงอืม ทันใดนั้นก็จำอะไรบางอย่างได้ และจ้องไปที่ป้า Ding และถามว่า : “ป้า Ding ป้าทำซุปนกพิราบที่อันรันส่งมาในให้วันนี้ใช่ไหมครับ? ”
“ใช่ค่ะ” ป้า Ding กล่าวโดยไม่ลังเล
ฮั่วเทียนหลันครุ่นคิดในใจ ผู้หญิงคนนี้ ยังคงต้องการโกหก เห็นได้ชัดว่าไม่รู้อะไรเลย ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากตระกูลฮัวเท่านั้น
“พูดอย่างเคร่งครัด ฉันแค่แนะนำ คุณนายน้อยเป็นคนทำ เทียนหลัน คุณอย่าพูดเลย คุณนายน้อย ที่จริงแล้วเป็นคนมีคุณธรรมจริงๆ ความคิดก็ดี……”
สิ่งที่ป้า Ding พูดในภายหลัง ฮั่วเทียนหลันไม่ได้ยิน
มีทะเลที่มีพายุในใจของเขา ผู้หญิงคนนี้ทำอาหารให้เขาจริงๆ?
เขาเห็นได้ชัดว่าเหมือนเธอทิ้งแล้ว แต่ทำไมเธอถึงไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย?
เขาขึ้นไปชั้นสองคนเดียว ประตูของห้องนอนใหญ่ชั้นสองไม่ได้ล็อค และเปิดทันทีที่เขาผลักมัน
อันรันจะเปิดประตูไว้เสมอ เพื่อป้องกันฮั่วเทียนหลันกลับมาจริงๆจะเข้าไม่ได้ นั่นเป็นเรื่องน่าอาย
เป็นเวลาสองทุ่ม อันรันกำลังนอนหลับอย่างสบาย
ฮั่วเทียนหลันมองไปที่ผู้หญิงคนนี้ นอนหลับอย่างกล้าหาญ แต่ในวันปกติ เธอใส่ใจและเรียนรู้ที่จะดูแลเขา
และประเด็นก็คือซุปนี้ไม่เลว แต่มันทำให้ฮัวเทียนหลันรู้สึกเหมือนอยู่บ้านเป็นครั้งแรก
เขาเปิดประตูอย่างเบามือ เดินลงไปชั้นล่าง พูดอะไรบางอย่างกับป้า Ding และขับรถออกไป
วันรุ่งขึ้น อันรันส่งรายการอาหารมา ได้เพิ่มอาหารอีกหนึ่งอย่าง ก็คือซุปนกพิราบตังกุย
อันรันยังคงไปส่ง เธอจะจากไปทุกครั้งที่วางมันลง โดยไม่ยอมให้ฮั่วเทียนหลันจับได้หรือเป็นเป้าหมาย
อันรันส่งมาสามวันแล้ว จู่ๆก็อยากเข้าใจสิ่งหนึ่ง
ตัวเองวิ่งไปวิ่งมาแบบนี้ ต่างกันกับคนส่งข้าวอย่างไร?
และพนักงานส่งข้าว สามารถส่งสินค้าได้?
อันรันทำตามที่คิด จากนั้นก็เริ่มขอให้คนของบ้านฮัวไปส่งให้ บางครั้งคนของบ้านฮัวก็ไม่ว่าง แม้กระทั้งให้พนักงานส่งอาหารของเมืองหลวงไปส่งแทน
ยังไงก็ต้องไปส่งเสมอ ไม่ว่าฮั่วเทียนหลันจะกินหรือไม่ เธอก็จะทำให้ดีที่สุด
คืนนั้น เนื่องจากอันรันหมกมุ่นอยู่กับการอ่านนิยาย Fat House ในคืนก่อน ดังนั้นเธอจึงตั้งใจอ่านมันเพลินมากเกินไป
เมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น ก็ปวดหัวแทบแตก แต่ตอนกลางคืนนอนไม่หลับ
ดังนั้น เมื่อฮั่วเทียนหลันเมา ถูกมู่เหว่ยพยุงเข้าไปในห้องนั่งเล่น ก็ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นอย่างจงใจที่ชั้นล่าง อันรันยังคงกลั้นไม่อยู่และเดินลงไปชั้นล่าง
เมื่อเห็นอันรัน มู่เหว่ยจงใจกอดฮั่วเทียนหลันอย่างแรง ราวกับกำลังสาธิตให้กับอันรัน
ในใจของมู่เหว่ย อันรันเป็นมือที่สาม * เธอปล้นสามีของเธอ เธอก็เป็นมือที่สาม
งั้นเธอก็สมควรบ้านแตกสาแหรกขาด!
“อันรัน เธอรีบมาประคองเทียนหลันหน่อย ฉันรับไม่ไหวแล้ว”
ฮั่วเทียนหลันดื่มเบียร์ไปมาก เห็นได้ชัดว่ามีความมึนเล็กน้อย
แต่เมื่อมองไปที่ท่าทางนั้น อันรันรู้สึกว่ามู่เหว่ยจงใจแสดงให้ตัวเองเห็น
ครั้งนี้ป้า Ding ตื่นแล้ว แต่เธอกำลังทำซุปอยู่เงียบๆ ในครัว
อันรันรู้ว่าเธอไม่สามารถแพ้ได้ และพูดอย่างเรียบเฉยว่า : “คุณมู่ * ปล่อยเทียนหลันเถอะ ละครปลอมได้สร้างเสร็จแล้ว และมันทำให้คุณอึดอัดมาก เขาตื่นจากแอลกอฮอล์ เขาก็จะดีขึ้นเอง”
ท่าทีเฉยเมยของอันรัน ทำให้หัวใจของมู่เหว่ยที่รอดูเธอลุกลี้ลุกลนเพราะความหึงหวง ทันใดนั้นก็ตกลง
“อันรัน เธอเป็นภรรยาของเทียนหลัน เธอจะไม่สนใจแบบนี้ได้อย่างไร?
จากมุมหางตาของเธอ มู่เหว่ยเห็นว่าป้า Ding กำลังเดินออกมาจากห้องครัว โดยถือน้ำซุปแก้อาการเมาค้าง และเธอก็รีบแสดง
แน่นอนว่าอันรันเห็นป้า Ding ออกมา แต่เธอรู้ว่าป้า Ding มองว่าตัวเองเป็นคุณนายน้อย และก็ไม่ชอบมู่เหว่ย
เธอก็เลยยิ้มเยาะและพูดว่า : “คุณผู้หญิงมู่ ถึงแม้รู้ นั่นทำไมต้องทำอะไรที่ฉันต้องทำด้วยตัวเอง หรือว่าคุณมู่ * ยังมีความคิดที่จะเป็นมือที่สาม”
