ตอนที่ 46 คุณคิดจะชดใช้ให้ฉันยังไง
และภายในห้องนั่งเล่นก็เงียบขึ้นมาทันที
ไม่เพียงแต่ฉวีซือเหวินที่กังวล แต่จั๋วหรันและจั๋วซีก็กังวลด้วยเช่นกัน
มองดูเด็กผู้หญิงที่ถือโทรศัพท์ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความงงงวย และฉวีซือเหวินจึงใช้คำพูดที่อ่อนหวานโน้มน้าวเธอ“คุณหนูมู่ เมื่อวานตั้งแต่ช่วงบ่ายจนถึงตอนเย็นพวกเราออกจากคฤหาสน์จื่อเวย ซึ่งภายในระยะเวลานี้ฉันอยู่กับท่านตลอด ท่านยังจำได้ไหม? ”
มู่เทียนซิงทบทวนความคิดอย่างจริงจัง “อื้ม”
ฉวีซือเหวินพูดอีกครั้ง “งั้นคุณหนูมู่ ตลอดทางต่อหน้าท่านผมโทรออกสามสาย และเวลาที่โทรออกของทั้งสามสายนี้ไม่เกิน 5 นาที ครั้งแรกคือโทรให้ซื่อซ่าวครั้งที่สองคือโทรให้จั๋วหรัน และครั้งสุดท้ายคือโทรให้ฝ่ายบริการลูกค้าของสายการบินเรื่องการจองตั๋วถูกไหม? ”
จริงๆ มู่เทียนซิงอยากจะพยักหน้า แต่จู่ๆ ก็ขมวดคิ้ว“ไม่ใช่! ”
เพราะการปฏิเสธของเธอ จึงทำให้ทุกคนต่างพากันตกใจขึ้นมา!
จั๋วหรันคือผู้ที่รักและให้ความสำคัญกับภรรยาดั่งชีวิต ในวันธรรมดาๆ ของฉวีซือเหวินจะมีความเฉลียวฉลาดและมีความคึกคักร่าเริง ชอบทำเรื่องหยุมหยิมและทำให้ผู้อื่นอับอาย ซึ่งสวนหลังบ้านของคฤหาสน์จื่อเวยจะมีกรรมกรอยู่เยอะมากที่ถูกเธอเอาเปรียบ แต่มีจั๋วหรันปกป้องและมีหลิงเล่คลุมครองอยู่ จึงทำให้ความกล้าหาญกับนิสัยของเธอนั้นค่อยๆ กลายเป็นความเคยชินและติดเป็นนิสัยขึ้นมา
ถ้าหากอธิบายเรื่องนี้ได้ไม่ดีหรือชัดเจนพอ เค้กข้าวเหนียวของจวงเสว่ จะถูกพาจากสวนหลังบ้านไปหน้าบ้าน และจะทำให้การดำเนินชีวิตของครอบครัวอบอุ่นเล็กๆ ของพวกเขาสิ้นสุดลงแค่นี้
เขาไม่ทรยศฉวีซือเหวินเด็ดขาด แต่ผู้หญิงคนไหนที่เห็นชู้มาตามติดผู้ชายของตนเองทั้งวันแล้วจะไม่โกรธบ้างล่ะ?
จั๋วหรันจ้องฉวีซือเหวิน“คุณคิดทบทวนดูดีๆ! ”
ฉวีซือเหวินร้อนใจ “แค่สามสายอ่ะ! ”
จั๋วซีมองมู่เทียนซิง “คุณหนูมู่ ท่านจำผิดไหมครับ”
“ไม่ใช่สามสาย แต่เป็นสี่สาย! ” มู่เทียนซิงส่ายหัว แล้วเปิดหน้าบันทึกการโทรล่าสุดส่งให้ฉวีซือเหวินดู “หลังจากที่พวกเราออกจากคฤหาสน์จื่อเวย และตอนใกล้ถึงบ้านตระกูลมู่ ยังโทรไปหาแม่ฉัน ให้เธอเอากระเป๋าออกมาให้ฉัน! ”
ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก
ฉวีซือเหวินกลัวเธอมากจริงๆ และพูดออกไปอย่างยิ้มเจื่อนๆ ว่า“คุณหนูมู่ ไม่พูดถึงตอนที่เริ่มโทรหาแม่ของท่าน พวกเราพูดถึงก่อนหน้านั้นสามสาย ท่านดู นี้เสีย ชื่อฟางเสีย เป็นเพื่อนของฉัน นี้คือสายแรกที่ฉันโทรออก เพราะว่าตอนเช้าซื่อซ่าวต้องการจะพาท่านออกไป แต่ท่านไม่ยอม ทำให้ซื่อซ่าวเสียใจ ฉันจึงต้องอยู่คอยปรนนิบัติรับใช้ข้างๆ ซื่อซ่าว เพราะความเศร้าใจและความไม่สบายใจ ดังนั้นจึงทำให้ท่านรู้สึกไม่พอใจพอควร ทั้งยังทำให้ฉันเห็นว่า จริงๆ แล้วท่านชอบซื่อซ่าวมาก แต่ตอนนี้ท่านยังไม่เปิดใจยอมรับ และยังไม่เข้าใจชัดเจนว่าแท้จริงแล้วความรู้สึกแบบไหนคือความรัก คุณหนูมู่ ฉันโทรหาซื่อซ่าวเพราะจริงๆ แล้วตั้งใจจะโทรหาเสีย แต่เพราะว่าเสียงแรกที่ได้ยินเป็นเสียงผู้หญิง ดังนั้นฉันจึงวางสายทันที แล้วหลอกท่านว่าข้างๆ ซื่อซ่าวมีผู้หญิงอยู่ด้วย เพื่อจะดูปฏิกิริยาการโต้ตอบของท่าน หลังจากนั้นก็โทรหาจั๋วหรัน และสาเหตุที่ในบันทึกการโทรออกไม่มีการบันทึกไว้ เพราะว่าจริงๆ แล้วยังไม่ได้โทรออก มัวแต่ยุ่งกับอะไรอย่างอื่นอยู่ ฉันไม่ได้โกหกท่านจริงๆ! ”
มู่เทียนซิงยืนอยู่ที่เดิม และรู้สึกไม่สบายเหมือนมีอะไรอยู่ในจมูก
“ฮัดชิ้ว! ”
เธอจามอีกแล้ว!
ให้ตายสิ เมื่อคืนเธอกลับมาก็ไม่ห่มผ้าห่มให้เธอ ทำให้เธอถูกแอร์เย็นๆ พัดใส่ทั้งคืน!
จั๋วซีรีบส่งกระดาษทิชชูนุ่มๆ ให้ทันที มู่เทียนซิงรับมาเช็ดจมูกแล้วก็ทิ้งไปบนหน้าของหลิงเล่ “ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ! ยังจะพูดอีกว่าเมื่อคืนนอนด้วยกันกับฉัน ทำให้ฉันไม่มีผ้าห่มมาห่มทั้งคืน! คุณตั้งใจ! ฉันหนาวทั้งคืน! ”
จั๋วซีและพวกเขาทั้งหมดรู้สึกหวาดผวาจนหน้าขาวซีด
ใครกล้าเอาขยะที่ใช้เช็ดจมูกแล้วมาทิ้งบนหน้าของซื่อซ่าวล่ะ สกปรกมากๆ!
แย่แล้ว แย่แล้ว!
คราวนี้จวงเสว่มาทำงานแทนฉวีซือเหวิน ซึ่งแน่นอนว่าไม่ได้เตรียมทางหนีที่ไล่ไว้สำหรับสถานการณ์นี้!
แต่เห็นหลิงเล่ เขาแค่หยิบของสิ่งนั้นอย่างไม่ใส่ใจ แล้วเข็นรถเข็นเอามันทิ้งลงไปในถังขยะอย่างคล่องแคล่ว เมื่อเข็นรถเข็นกลับมา เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถ้าหากไม่สบาย ก็ไปตรวจ และกินยา”
“คุณหนูมู่ สิ่งที่ฉันพูดท่านเข้าใจใช่ไหม?” ฉวีซือเหวินกังวลมาก
แต่มู่เทียนซิงยังคิดมากขึ้นเรื่อยๆ และน้ำมูกไหลก็ไม่หยุดดั่งกับเหมือนกับสายน้ำ เธอเล็งเป้าไปที่กระดาษทิชชูกล่องใหญ่ เอามือทั้งสองข้างกอดอกและนั่งบนโซฟา แล้วหยิบกระดาษขึ้นมาเช็ดน้ำมูกทีละแผ่น เหมือนคนที่ไม่มีชีวิตชีวาอะไรเลย “ไม่ได้เข้าใจอะไรมาก ฉันปวดหัว”
“ยังอีกกี่นาที!”
หลิงเล่เข็นรถเข็น ไปทางห้องหนังสืออย่างช้าๆ!
จั๋วหรันก็กังวลขึ้นมา “คุณหนูมู่ ถ้าหากภายใน 5 นาทีท่านยังไม่เข้าใจ การใช้ชีวิตของฉันกับอาซือจะยากลำบากมาก ท่านช่วยหน่อยเถอะนะ!”
ฮา!
เมื่อใบหน้าที่นิ่งๆ เฉยๆ ขอร้องเธอ?
มู่เทียนซิงจ้องเขา และไม่เชื่อ “อย่าคิดจะใช้วิธีนี้เพื่อทำให้สิ่งที่เห็นหรือได้ยินมาสับสน! ผู้ชายจะนอกใจเพราะมีหลักการที่ยึดถือผิดพลาด! และถ้าครั้งแรกนอกใจ ต่อให้มีโอกาสร้อยครั้งก็จะไม่ยอมรับ และไม่ให้อภัย! จะว่าไป คนที่เรียกชู้ออกมาออกมาและทำลายความรู้สึกของพวกคุณคือหลิงเล่ ไม่ใช่ฉัน และดูเหมือนว่าคุณหาคนมาช่วยผิดคน!”
แท้จริงแล้วในตอนนี้ ความรู้สึกของมู่เทียนซิงคลุมเครืออยู่ไม่น้อย
ถ้าจัดการได้ไม่ดีคุณอาก็คือบุคคลที่ไม่มีความผิดจริงๆ
หนึ่ง คิดว่า เธอจะรู้สึกสบายใจมากขึ้น
สอง คำพูดของฉวีซือเหวินชัดเจนไม่มีช่องโหว่เลย
เธอเริ่มเชื่อว่าหลิงเล่นอกใจ หรือเป็นเพราะเชื่อว่าการโทรไม่กี่สายนั้นเป็นเรื่องจริง!
ฟังแค่ฉวีซือเหวินพูด เธอก็เริ่มชอบคุณอาแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าความรักคืออะไร
มู่เทียนซิงคิดทบทวนคำพูดของฉวีซือเหวินอย่างละเอียด และรู้สึกทั้งเขินทั้งสับสน
ดังนั้น ตอนนี้เธอยอมที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่ากลับไปยุ่งเกี่ยวอีก ทำให้คนกลุ่มใหญ่อยากจะช่วยเธอวิเคราะห์ว่าสรุปแล้วเธอรักหรือไม่รักคุณอา แต่คุณอาที่เคารพคนนั้นยังอยู่ที่นี่ จริงๆสิ่งนี้ ทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลย!
“คุณหนูมู่!” ฉวีซือเหวินร้อนใจ เพราะรอบๆดวงตาแดงเล็กน้อย และดูเหมือนอยากจะร้องไห้
จั๋วหรันก้าวออกมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และดึงมือของเธอไว้ แล้วมองหลิงเล่“ซื่อซ่าว!”
หลิงเล่ยังไม่สะทกสะท้านใดๆ!
ราวกับว่าทั้งโลกไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับเขาเลย เขาแค่รอดูผลลัพธ์เท่านั้น!
จั๋วหรันร้อนใจ และตะโกนออกไปด้วยความกระวนกระวายใจว่า“คุณหนูมู่! ได้โปรด!”
“ฉันต้องการดูกล้องวงจรปิดของโรงแรม!” มู่เทียนซิงหันไปพูดกับหลิงเล่ว่า “เริ่มจากที่พวกคุณเข้าโรงแรม ข้อมูลหรือภาพ คลิปของคุณฉันต้องการดูทั้งหมด! คุณไป ห้องไหน เข้าไปนานแค่ไหน และนอกจากจั๋วหรัน จั๋วซี กับคุณ ในช่วงเวลานั้นมีผู้หญิงเข้าไปบ้างไหม ซึ่งเหล่านี้ วิดีโอในกล้องวงจรปิดถ่ายเอาไว้หมด แค่ดูก็จะชัดเจน!”
ดวงตาที่ยากจะคาดเดาคู่นั้นจ้องมองเธออยู่แบบนี้ ด้วยสายตาที่มีคำถามจะถามอย่างเจาะลึก
ในที่สุดผู้ชายที่อยู่บนรถเข็นคนพิการพูดออกไปอย่างจำใจว่า “ได้ยินมาว่าผมกำลังหาผู้หญิง และทำให้คุณเจ็บปวดเช่นนี้ ทั้งร้องไห้ทั้งเมาทั้งไม่สืบหาสาเหตุไม่ยอมหยุด กล้องวงจรปิดของโรงแรมผมสามารถหามาให้คุณได้ แต่ปัญหาคือ ถ้าหากคุณผิดและกล่าวหาผม คุณคิดว่าจะชดใช้ให้ผมยังไง? คุณมาใส่ร้ายป้ายสีและเกียรติของผมแบบนี้ ซึ่งไม่สามารถให้อภัยกันได้ง่ายๆ”
