เมื่อมองไปทางบ้านของเขาโนอาห์เห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ข้างนอกด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยวดูเหมือนกำลังมองหาใครบางคน เขารู้จักคนเหล่านั้นเป็นอย่างดีเนื่องจากพวกเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องไปโรงพยาบาลสองสามครั้ง
แม้กระทั่งวันนี้ที่ในที่สุดโนอาห์ก็ได้รับพรมาแล้ว เขาก็ยังรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยเมื่อมองไปที่พวกเขา เพราะการถูกทุบตีมาตลอดหลายปีสร้างรอยแผลเป็นทางจิตใจให้กับตัวเขาเป็นอย่างมาก
ในตอนที่โนอาห์เพิ่งจะกลายเป็นผู้ถูกเลือก เขาก็ยังคงเป็นคนขี้อายและขี้กลัว ในป้อมปราการแรกที่เขาบุกเข้าไป แน่นอนว่าเขาเป็นตัวถ่วงมากกว่าคนที่คอยช่วยเหลือ นอกจากนั้นเขายังต้องทนทุกข์ทรมานที่เขาต้องพยายามเอาชีวิตรอดโดยที่เขาไม่มีพลังอะไรเลยภายในป้อมปราการ ไม่เพียงแค่นั้นเขายังต้องถูกคนเหล่านี้กลั่นแกล้งและทำร้ายอย่างต่อเนื่อง นั่นทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดนี้มีอิทธิพลอย่างมากต่อการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพของเขา
เมื่อเวลาผ่านไปเขาตระหนักได้ถึงความโหดร้ายที่ผู้คนมีอยู่ในป้อมปราการ คนส่วนใหญ่ล้วนทำเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ไม่ว่าจะต้องเสียสละชีวิตจองคนอื่นไปก็ตาม นอกจากนี้เพราะการที่เขาอ่อนแอนั่นทำให้เขายังถูกทารุณกรรมในตอนที่เขาอยู่ภายนอกป้อมปราการอีกด้วย
โนอาห์เปลี่ยนจากชายหนุ่มขี้อายเป็นชายที่ต้องแบกรับภาระครอบครัวของตัวเอง เหตุผลที่เขาต้องทำยังงี้เพราะครอบครัวของเขาทำให้เขาต้องทำ
โนอาห์ถอดหูฟังแล้วเดินเข้ามาที่หน้าบ้านด้วยท่าทางเย็นชา ขณะที่เขากำลังเผชิญหน้ากับคนทั้งสามคน
“ในที่สุดเจ้าชายของเราก็ปรากฏตัวแล้ว!” ชายร่างสูงคนหนึ่งที่มีจมูกโตและมีรอยสักที่แขนขวาเป็นคนพูด
“ในที่สุดแกก็มาสักที! ถ้าแกปล่อยให้เราต้องรออีกนิดละก็ เราต้องสั่งสอนบทเรียนให้แกสักหน่อย เพื่อที่แกจะได้รู้ว่าไม่ควรจะทำแบบนี้อีก” ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดทำงานกล่าวขณะที่จ้องโนอาห์ด้วยสายชาเย็นชาผ่านแว่นตาที่เธอสวม หลังจากความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีอย่างมากการผ่าตัดเพื่อแก้ไขปัญหาการมองเห็นเป็นเรื่องปกติมาก แต่บางคนก็ยังคงสวมแว่นตาตามใบสั่งแพทย์เพื่อรักษาวัฒนธรรมและภาพลักษณ์ที่ดูเฉลียวฉลาด
“ฉันเพิ่งกลับมาจากการบุกป้อมปราการวันนี้” โนอาห์ตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนไม่สนใจ แต่ถ้ามีคนที่มีไหวพริบฟังและให้ความสนใจในสิ่งที่เขาพูดจะสังเกตเห็นว่ามีความโกรธเล็กน้อยในคำพูดของเขา
“เยี่ยมมาก! น่าเสียดายที่แกเป็นเพียงผู้ถูกเลือกระดับ F ดังนั้นป้อมปราการเดียวไม่เพียงพอที่จะจ่ายดอกเบี้ยสะสมในเดือนนี้ แกควรหาเงินมาจ่ายไม่งั้น…” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และด้วยท่าทางที่เย็นชายิ่งขึ้น
“…แกจะได้ไปเยี่ยมน้องสาวแกที่โรงพยาบาลเร็วกว่ากำหนด”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดชายสองคนที่อยู่ข้างๆเธอก็เปิดรอยยิ้มเล็กๆบนใบหน้าของพวกเขา แต่ละคนและเอามือประสานกันโดยไม่รู้ตัวและหักข้อนิ้ว
เมื่อโนอาห์ได้เห็นฉากนี้ ความทรงจำอันเลวร้ายของเขาก็กลับคืนมา เขาเป็นเพียงผู้ถูกเลือกระดับ F ที่ไม่มีพรอะไร เขาต้องทนทุกข์ทรมานมากมายจากน้ำมือของชายผู้ถูกเลือกระดับ E ทั้งสองคนนี้ตั้งแต่วันที่แม่ของเขาเสียชีวิต
ผู้หญิงคนนั้นเป็นเลขาของลุงของโนอาห์ ก่อนที่จะได้รับพรโนอาห์อาศัยอยู่กับแม่และน้องสาวของเขา พ่อของเขาเสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็กและในขณะที่เขาทำงานหนักโนอาห์แทบจะไม่นึกถึงพ่อของเขาเลยดังนั้นแม่ของเขาจึงต้องเลี้ยงลูกสองคนด้วยตัวเธอเอง
เธออาจไม่มีความสามารถมากมายในชีวิตนอกจากการเป็นแม่ที่เอาใจใส่มาก แต่เธอมีความสามารถพิเศษในการทำอาหาร อาหารที่เธอทำได้รับการยกย่องจากทุกคนที่เคยลิ้มลอง
น่าเสียดายที่เธอทำงานเป็นเพียงแม่ครัวในร้านอาหารเล็กๆในท้องถิ่น แม้จะทำอาหารได้อร่อยแต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะรักษาร้านอาหารของเธอที่ไม่มีการควบคุมหรือบริหารผลกำไรใดๆจนร้านอาหารต้องปิดตัวลง
ตอนที่เธอไม่มีงานทำ เธอพยายามสมัครงานเท่าที่เธอหาได้ แต่เมื่อได้ทำงานในร้านอาหารที่ล้มละลาย คนจำนวนมากก็ปิดโอกาสของเธอและไม่รับเธอเข้าทำงาน ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง เธอไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป เธอจึงตัดสินใจไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชายของเธฮ
พี่ชายของเธอเป็นคนร่ำรวย เธอรู้อยู่แล้วว่าพี่ชายของเธอสามารถช่วยเธอได้ ในขณะที่เธอต้องการเปิดร้านอาหารของตัวเองเขาจึงเสนอเงินกู้ให้กับเธอโดยมีอัตราดอกเบี้ยสูง
แม่ของโนอาห์รู้ดีว่าผลประโยชน์ที่น่ารังเกียจนั้นเป็นอย่างไร แต่เธอต้องดูแลลูกสองคนที่ต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมาก เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับในสิ่งที่พี่ชายของเธอเสนอ
อย่างไรก็ตามไม่นานหลังจากที่เธอยอมรับข้อตกลงที่ไม่เหมาะสมนี้ น้องสาวของโนอาห์ก็ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคที่หายาก โรคนี้กำลังกัดกินเซลล์ในร่างกายของเธอทีละน้อย แต่โชคดีที่โรคนี้สามารถรักษาให้หายได้ แต่อย่างไรก็ตามการรักษาน้องสาวของโนอาห์นั้นมีค่าใช้จ่ายสูงมาก
ในฐานะแม่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถปล่อยให้ลูกสาวของตัวเองผ่านความยากลำบากเช่นนี้ได้ ดังนั้นเธอจึงนำเงินที่ยืมมาจากพี่ชายเพื่อเปิดร้านอาหารมารักษาลูกสาวของเธอแทน เธอรู้ดีว่าหากไม่มีผลกำไรจากร้านอาหาร เธอก็จะไม่มีเงินไปจ่ายดอกเบี้ยเงินที่กู้พี่ชายของเธอมา แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น
เมื่อพี่ชายของเธอพบว่าแทนที่เธอจะใช้เงินที่เขาให้เธอมาเพื่อเปิดร้านอาหารและสร้างรายได้มากขึ้นเพื่อจ่ายดอกเบี้ยที่สูงให้กับเขา แต่เธอกลับนำเงินนั้นไปเป็นค่ารักษาของลูกสาวของเธอ นั่นทำให้เขาโกรธเป็นอย่างมาก
เมื่อรู้ว่าเธอไม่มีทางที่จะทำในสิ่งที่เขาต้องการ เขาจึงพยายามอย่างหนักเพื่อให้เธอคืนเงิน เขาจึงส่งเลขาของเขาไปพร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่เขาไว้ใจให้ไปรับเงินคืนหรือจ่ายดอกเบี้ยให้กับเขา
หลังจากนั้นไม่นานหลังจากที่แม่ของโนอาห์ได้ผ่านความทุกข์ทรมานมามากในชีวิตของเธอ และเธอไม่สามารถทนต่อการถูกเลขาและถูกผู้ชายคุกคามได้อีกต่อไป วันหนึ่งเธอก็หลับไปและไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย ตามที่แพทย์ระบุไว้เธอเสียชีวิตจากอาการหัวใจวายเนื่องจากความเครียดและเสียชีวิตลง
สิ่งนี้เกิดขึ้นในตอนที่โนอาห์อายุ 16 ปีและพรของลูซิเฟอร์เพิ่งตื่นขึ้น แต่ตอนนั้นเขายังไม่มีพลัง เขาไม่เคยเอาชนะคนของพี่ชายของแม่ได้เลย เมื่อใดก็ตามที่พวกเขามาเก็บหนี้พวกเขาพยายามบังคับให้โนอาห์คืนเงินที่เหลืออยู่หรือจ่ายดอกเบี้ยที่เงินกู้สร้างขึ้น และบังคับให้เขาบุกป้อมปราการมากกว่าที่คนปกติจะบุกเพื่อให้ได้เงินเพียงพอที่จะจ่ายดอกเบี้ย
เมื่อเขาไม่ได้รับเงินของพวกเขา ชะตากรรมของโนอาห์ก็ต้องถูกทุบตี ครั้งหนึ่งพวกเขาทุบตีโนอาห์อย่างรุนแรงจนแขนข้างหนึ่งของเด็กชายหัก โชคดีที่ยาได้ก้าวหน้ามากพอที่แขนของเขาจะหายดีในสองสามวัน แต่เขายังจำความเจ็บปวดและความอัปยศอดสูที่นอนอยู่บนพื้นด้วยแขนที่ปวด ขณะที่ทั้งสามยืนจ้องเขาอย่างเยาะเย้ย
นั่นคือวันที่โนอาห์ตระหนักว่าผู้คนไม่ได้มองว่าตัวเองเท่าเทียมกัน ตราบใดที่ใครบางคนมีความแข็งแกร่ง คนๆนั้นก็จะรู้สึกเหนือกว่าอีกฝ่าย และหลังจากนั้นเขาสาบานกับตัวเองว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้นไม่ว่าจะมีค่าใช้จ่ายเท่าใดก็ตาม แม้ว่าเขาจะต้องฆ่าคนอื่น ตราบใดที่พวกเขาไม่บริสุทธิ์เขาก็จะฆ่า
เมื่อมองไปที่สามคนนั้นความโกรธที่โนอาห์เก็บไว้ในช่วงเวลาที่ผ่านมาก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นมือของเขาลดระดับลงเล็กน้อยและปล่อยเปลวไฟเล็กๆลอยออกมาพร้อมที่จะโจมตี
“ฉันมีเงินเพียงพอที่จะให้พวกแก” โนอาห์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สนใจอะไรมากนักและพยายามเก็บอารมณ์ของตัวเองไว้ เขารู้ว่าเงินที่จ่ายไปนั้นไม่ยุติธรรม แต่แม่ของเขาก็เซ็นสัญญา ถ้าเขาไม่จ่ายเงินตามที่ตกลงไว้ในสัญญา ลุงของเขาก็สามารถเอาบ้านที่ใช้เป็นหลักประกันไปได้
ปัญหาคือในบางครั้งแม้ว่าโนอาห์จะจ่ายเงินเท่าไหร่ พวกเขาก็ยังจะทุบตีโนอาห์อยู่ดี
แต่ความรู้สึกอันอบอุ่นที่อยู่ในฝ่ามือของเขาในตอนนี้ ทำให้โนอาห์รู้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้นในวันนี้แน่นอน
