“เดี๋ยวก่อน…นายคือโนอาห์ใช่ไหม?!” เสียงผู้หญิงพูดขณะที่ผู้หญิงคนหนึ่งชี้นิ้วไปที่โนอาห์
ทันใดนั้นหลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาดังๆด้วยน้ำเสียงที่ตะโกน คำพูดของเธอก็ดึงดูดความสนใจของผู้ถูกเลือกคนอื่นๆเข้ามา ทุกๆคนหันหน้ามามองด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น
โนอาห์รู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันของผู้หญิงคนนั้นและด้วยเหตุผลบางอย่างเธอก็ดูคุ้นเคยกับเขาเล็กน้อย โนอาห์จึงยืนยันความสงสัยของเธอด้วยคำพูด
“ใช่ฉันชื่อโนอาห์ ทำไมหรอ?” เขาพูดด้วยความไม่แน่ใจว่าทำผมผู้ถูกเลือกระดับ E คนนี้ถึงต้องมุ่งความสนใจมาที่เขา
“ฉันรู้ว่าเป็นนาย! ฉันได้บุกป้อมปราการกับนายมาก่อน นายคือผู้ถูกเลือกระดับ F ที่ได้รับพรจากเทพเจ้าแห่งความงาม! นายมาทำอะไรที่นี่ที่ป้อมปราการระดับ E นายอยากจะไปตายงั้นหรอ หรือนายคิดว่านายจะร่ายมนตร์ความงามใส่มอนเตอร์พวกนั้น?” ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างดูถูกเหยียดหยามขณะที่เธอมองไปที่โนอาห์
เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดในที่สุดโนอาห์ก็จำได้ว่าเธอเป็นใคร ครั้งหนึ่งเขาถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มการบุกป้อมปราการที่มีผู้มาใหม่หยิ่งผยองหลายคน (คล้ายกับป้อมปราการสุดท้ายที่เขาบุกเข้ามา) และผู้หญิงคนนี้เป็นหนึ่งในผู้ถูกเลือกระดับ E ที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าผู้ถูกเลือกระดับ F ในป้อมปราการ
เนื่องจากป้อมปราการนั้นเป็นเพียงป้อมปราการระดับ F ธรรมดาความยากจึงไม่สูงสำหรับกลุ่มทั่วไป ดังนั้นในการบุกครั้งนั้น มีเพียงผู้มาใหม่ที่เป็นผู้ถูกเลือกระดับ F 2 คนเท่านั้นที่เสียชีวิตจากความประมาทในขณะที่ผู้ถูกเลือกระดับ E สามารถผ่านป้อมปราการได้โดยมีวัยรุ่นไม่กี่คนที่บาดเจ็บ และนั่นทำให้ความเย่อหยิ่งของพวกเขาพุ่งสูงขึ้น
น่าเสียดายที่โนอาห์ไม่ได้ให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้มากพอที่เขาจะจำได้ว่าเธอได้รับพรอะไรมา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเตรียมตัวได้หากเธอก่อปัญหาในป้อมปราการ
“เหตุผลที่ฉันมาที่ป้อมปราการระดับ E ทำไมไม่สำคัญกับเธอ แต่มันจะดีที่สุดถ้าเธอเงียบปากของเธอลงไปซะ”
เมื่อคนในกลุ่มได้ยินผู้หญิงคนนั้นพูดว่าโนอาห์เป็นผู้ถูกเลือกระดับ F ความประทับใจครั้งแรกของทุกคนที่มีต่อโนอาห์ก็กลายเป็นเลวร้ายอย่างที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ บางคนมองเขาด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม
โนอาห์รู้ดีว่าสิ่งนี้กำลังจะเกิดขึ้นและนั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ ระหว่างนั่งรถบัสเขาสงสัยว่าจะต้องใช้ข้อแก้ตัวอะไรในการแยกกลุ่มหลังจากเข้าไปในป้อมปราการ แต่ตอนนี้โอกาสที่ดีในการแยกกลุ่มได้ปรากฏขึ้นมาให้เขาแล้ว เขาจะไม่ปล่อยให้โอกาสแบบนี้ผ่านไปแม้ว่ามันจะทำให้สมาชิกคนอื่นๆไม่ชอบเขาก็ตาม แต่เขาก็รู้ตัวดีว่าคนอื่นมองว่าเขาเป็นเพียงผู้ถูกเลือกระดับ F ที่ไร้ประโยชน์ เพราะฉะนั้นจะไม่มีใครเห็นอกเห็นใจเขา และคิดว่าถ้าโนอาห์ไปกับพวกเขาก็มีแต่จะทำให้พวกเขาผ่านป้อมปราการช้าลง
“นาย…นายเป็นเพียงผู้ถูกเลือกระดับ F ที่ไร้ประโยชน์นายไม่มีทางเอาชีวิตรอดในป้อมปราการระดับ E ได้ด้วยพรที่ไร้ประโยชน์ของนายหรอก ฉันหวังว่านายจะบอกครอบครัวของนายไว้ก่อนแล้วว่านายจะไม่ได้กลับบ้านอีกต่อไป” ผู้หญิงคนนี้พูดด้วยท่าทางเย็นชาราวกับว่าเธอกำลังมองดูศพ
โนอาห์ไม่แปลกใจกับความหยิ่งผยองจากผู้หญิงคนนี้เนื่องจากหลังจากถูกเยาะเย้ยมานานเรื่องแบบนี้สำหรับเขาก็เหมือนกับ “อรุณสวัสดิ์” ธรรมดาๆ ดังนั้นเขาถึงไม่สนใจคำยั่วยุของผู้หญิงคนนี้ โนอาห์เพียงตอบกลับไปด้วยท่าทางเรียบเฉยอีกครั้ง
“อย่าที่ฉันเคยพูดไปแล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอ อยู่เงียบๆและอย่าทำให้ฉันโกรธ”
เมื่อเธอเห็นว่าเธอถูกคนที่มีฐานะต่ำกว่าเยาะเย้ย ผู้หญิงคนนั้นจึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และพูดออกมาดังๆด้วยความเกลียดชังสุดขีดว่า
“ฉันอยากเห็นว่านายจะทำยังไงในป้อมปราการ” เมื่อเธอเห็นท่าทางโกรธที่คนอื่นๆในกลุ่มกำลังให้โนอาห์อยู่ เธอรู้ว่าถ้าเธอเลือกที่จะขับไล่เขาออกจากกลุ่มจะไม่มีใครคัดค้านเพราะถ้าเขาถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวเขาจะต้องตายและส่วนแบ่งครึ่งหนึ่งจากส่วนของเขาจะกลายมาเป็นค่าตอบแทน ของคนในกลุ่มที่เหลือ
“พอแล้ว! ประตูวาปเปิดแล้วตู้สำหรับของใช้ส่วนตัวได้ถูกนำออกจากรถบัสแล้วและตั้งไว้ใกล้กับทางเข้า เก็บของของคุณไว้ที่นั่นและเข้าไปในประตูวาปก่อนที่มอนสเตอร์จะออกมาจากป้อมปราการนี้ ป้อมปราการนี้เปิดมาเกือบสัปดาห์แล้ว” เจ้าหน้าที่ของรัฐกล่าวโดยไม่ละสายตาจากแท็บเล็ตของเขาที่เก็บข้อมูลของผู้ถูกเลือกทั้งหมดในปัจจุบันไว้
เมื่อฟังสิ่งที่เขาพูดบางคนในกลุ่มไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร คนอื่นๆก็กังวลเกี่ยวกับข่าวนั้นแต่โนอาห์แตกต่างออกไป เขารู้สึกตื่นเต้นเนื่องจากยิ่งป้อมปราการเปิดอยู่นานเท่าไหร่มอนเตอร์ก็จะยิ่งอยู่ข้างในเยอะขึ้นเท่านั้นจนถึงจุดที่ว่าถ้าป้อมปราการใช้เวลาเปิดนานกว่าหนึ่งสัปดาห์โดยไม่มีใครทำลายมันมอนเตอร์เหล่านั้นก็จะทะลักออกมาและบุกฆ่าทุกอย่างบนโลก
สำหรับป้อมปราการประเภทนี้มันจะไม่เป็นที่ต้องการสำหรับผู้ถูกเลือกทั่วไป เพราะมันมีมอนเตอร์ที่ต้องจัดการเยอะกว่าปกติ แต่สำหรับโนอาห์มันเป็นข่าวดีเพราะมันหมายความว่าเขามีมอนเตอร์ให้ฆ่ามากขึ้นและนั่นทำให้เขาได้รับค่าประสบการณ์จากการตายของพวกมันมากขึ้น
ดังนั้นในขณะที่คนอื่นๆกำลังกังวลเกี่ยวกับการพูดคุยเกี่ยวกับกลยุทธ์ของพวกเขาในการฆ่ามอนเตอร์โนอาห์ซึ่งรู้ตั้งแต่แรกว่าจะต้องเผชิญกับป้อมปราการแบบนี้เขาก็มีแผนในใจอยู่แล้วว่าเขาจะทำอย่างไรเพื่อเอาชีวิตรอดจากป้อมปราการนี้
โชคไม่ดีสำหรับเขานี่อาจเป็นหนึ่งในสถานที่ที่แย่ที่สุดในการไปคนเดียวเนื่องจากก็อบลินเป็นที่รู้กันดีว่าอ่อนแอกว่ามอนสเตอร์ระดับ E ทั่วไป แต่ต่างจากมอนสเตอร์อื่นๆ
ก็อบลินชอบอยู่เป็นกลุ่มและความสามารถทางสติปัญญาของพวกมันก็สูงกว่ามอนเตอร์ชนิดอื่นๆ
สำหรับโนอาห์ที่จะไปคนเดียวการต้องจัดการกับมอนเตอร์เป็นกลุ่มก็มีปัญหาเล็กน้อย
การต้องจัดการกับมอนเตอร์ที่ชาญฉลาดและอยู่เป็นกลุ่มนั่นทำให้การต่อสู้ของเขายากยิ่งขึ้น แต่เนื่องจากเขาได้คิดแผนเกี่ยวกับแผนการของเขาสำหรับป้อมปราการนี้ไว้แล้วในช่วงสองสามชั่วโมงที่ผ่านมา เขาจะจัดการกับสถานการณ์นี้โดยมีความเสี่ยงน้อยที่สุดและทำให้ได้ผลประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
สิ่งหนึ่งที่โนอาห์คิดว่าตลกก็คือนอกจากตัวเขาเองแล้วยังมีอีกสองคนที่กังวลกับการสวมใส่เสื้อผ้าให้เหมาะกับการใช้งานมากที่สุดสำหรับป้อมปราการป่าแห่งนี้ ส่วนที่เหลือของผู้ถูกเลือกเลือกใส่เพียงเสื้อผ้าน้อยชิ้นที่พวกเขาเห็นว่าสวยงามและสะดวกสบาย แต่พวกเขาไม่สนใจว่าเสื้อผ้าของพวกเขาจะมีประโยชน์อะไรในป้อมปราการในแง่ของการพลางตัวหรือเปล่า
หลังจากเก็บโทรศัพท์มือถือหูฟังและอุปกรณ์เทคโนโลยีอื่นๆแล้ว โนอาห์สังเกตว่ากลุ่มผู้ถูกเลือกยังคงคุยกันว่าพวกเขาจะใช้กลยุทธ์อะไรภายในโดยไม่คิดจะขอให้เขาเข้าร่วมด้วยซ้ำ โนอาห์ใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายของพวกเขาเข้ามาในประตูวาปก่อน
ในขณะที่เขาเดินข้ามประตูไปเขาก็หัวเราะให้กับความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่ประกอบด้วยผู้มีประสบการณ์ของผู้ถูกเลือกระดับ E และกลุ่มทั่วไปที่เพิ่งออกจาป้อมปราการระดับ F และมาเข้าป้อมปราการระดับ E พวกเขาทั้งสองกลุ่มกำลังหารือเกี่ยวกับกลยุทธ์ที่พวกเขาจะใช้ในป้อมปราการนี้
แน่นอนว่าเขารู้ว่าหลายคนในกลุ่มไม่ได้สนใจที่จะศึกษาอะไรเกี่ยวกับป้อมปราการเลย แต่คนที่มีประสบการณ์มากกว่าก็เติมเต็มคนที่ไม่ได้ศึกษาเหล่านั้น อย่างน้อยพวกคนที่ไม่ได้ศึกษามาก็มีข้อมูลขั้นต่ำที่จำเป็นสำหรับการบุกรุก
เมื่อข้ามประตูไปโนอาห์พบว่าตัวเองกำลังเคลื่อนตัวจากคลื่นพลังสีม่วงไปสู่ป่าสีเขียวอย่างสมบูรณ์ สถานที่แห่งนี้ปกคลุมไปด้วยต้นไม้สีเขียวมากมาย พื้นดินปกคลุมไปด้วยหญ้าสูง โนอาห์รู้ดีว่าเสื้อผ้าของเขาจะมีประสิทธิภาพในสถานที่แห่งนี้ต่างจากเสื้อผ้าที่มีสีฉูดฉาดที่ผู้ถูกเลือกคนอื่นๆสวมใส่ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วจะมีประโยชน์เพียงเพื่อดึงดูดความสนใจของมอนเตอร์โดยไม่จำเป็นและเปิดเผยตำแหน่งของกลุ่ม
โนอาห์ออกไปในทิศทางแบบสุ่มในป่าและเดินออกไปจากประตูเพื่อค้นหามอนสเตอร์
การค้นหาก็อบลินสีเขียวในป่าสีเขียวเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเนื่องจากในลักษณะเดียวกับที่เสื้อผ้าของโนอาห์ มันช่วยในการพรางตัวและพวกมอนเตอร์ที่มีผิวสีเขียวก็มีจุดประสงค์เดียวกันเช่นกัน แต่มีบางอย่างที่โนอาห์ถูกใจนั่นคือเนื่องจากป้อมปราการนี้เปิดมานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว นั่นหมายความว่ามีมอนเตอร์มากมายอยู่ข้างหน้าของเขา ดังนั้นโนอาห์จึงหามอนเตอร์ได้ง่ายกว่าปกติมาก
และอย่างที่เขาคิดไว้ เขาไม่ต้องเดินไปไกลหลายเมตร เขาก็พบก็อบลินกลุ่มเล็กๆ 3 ตัวเดินลาดตระเวนในป่า พวกมันอาจกำลังมองหาอาหารอยู่
‘นี่เป็นโอกาสของฉันแล้ว’ โนอาห์คิดในขณะที่เขาเตรียมการซุ่มโจมตีอย่างตื่นเต้นเพื่อดูว่าเขาจะได้รับประสบการณ์เท่าไรหลังจากฆ่ากก็อบลินพวกนี้
