ตอนที่ 13 ไม่เคยไยดีมาโดยตลอด
ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อยและเมื่อมองไม่เห็นทั้งคู่แล้วเขาก็ลดสายตาลงเพื่อปกปิดความเหงาในใจ แล้วกลับไปโฟกัสแล็ปท็อปบนตัก เขามองไปที่การบ้านที่ทำเสร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง เขารู้สึกไม่สบายใจจึงตัดสินใจปิดแล็ปท็อปลง
ชายวัยกลางคนในชุดสูทเปิดประตูด้านหลังของรถลินคอล์นอย่างระมัดระวังและแสดงขนมที่เขาซื้อมาให้เด็กชาย “ขนมที่คุณหนูต้องการครับ”
พ่อบ้านแกะห่อบรรจุภัณฑ์อย่างระมัดระวังและส่งเค้กให้เขาพร้อมกับส้อม
เขาหยิบมันอย่างไม่สนใจ เมื่อมองไปที่ขนมแสนอร่อย ภาพใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเด็กชายขณะที่ถือของเล่นยังคงปรากฏอยู่ในหัว มันทำให้เขาก็เบื่ออาหารในทันใด
“ไม่กินแล้ว” เขาดันขนมไปข้างๆแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ไปกันเถอะ”
พ่อบ้านเฉียวจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า เขาทำความสะอาดและโยนเค้กที่ยังไม่ได้กินลงถังขยะข้างถนนแล้วขึ้นรถ
รถคันดังกล่าวขับออกไปในระยะไกล
ตกกลางคืน
ที่สำนักงานท่านประธานมู่
ในสายตาของคนอื่นๆ คือการตกแต่งที่โอ่อ่าและเต็มไปด้วยความหรูหรา
ชายคนหนึ่งยืนนิ่งอยู่ข้างหน้าต่าง ร่างสูง เรียวที่ดูแข็งแรงและด้วยความสูงตระหง่าน 1.9 เมตร เขาจึงดูน่าเกรงขาม
เขามองทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่คึกคักของเมืองนี้ด้วยคิ้วที่ขมวดเล็กน้อยและสายตาที่ดูห่างไกล
มู่หว่านโหรวค่อยๆผลักประตูแง้มออกและเห็นร่างสูงที่ยืนเงียบๆอยู่ข้างหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส มุมปากของเธอโค้งอย่างอ่อนโยน
ชายคนนี้มีอำนาจสูงสุดในเครือบริษัทตระกูลมู่ เขาเป็นซีอีโอของ มู่เอ็มไพร์ มู่หยาจื่อคนนี้ยังเป็นคู่หมั้นของเธออีกด้วย
แม้ว่าพวกเขายังไม่ได้จัดงานแต่งงาน แต่เธอก็เป็นหญิงสาวที่มีคุณสมบัติที่คู่ควรของตระกูลมู่อยู่แล้ว และงานแต่งงานในอนาคตจะยิ่งใหญ่อลังการและเป็นที่ฮือฮาไปอีกศตวรรษ
คนชั้นสูงอย่างชายคนนี้ไม่ต้องสงสัยเลยหากมีหญิงสาวหลายคนจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงสนใจในตัวเขา เมื่อมู่หว่านโหรวนึกถึงข่าวลือวันนี้เกี่ยวกับการออกเดทระหว่างมู่หย่าเจ๋อและคนดังท่านหนึ่ง เธอก็รู้สึกอิจฉาอย่างมาก!
ในสายตาของคนนอกเธอคือภรรยาในอนาคตของมู่หย่าเจ๋อ แต่ใครจะรู้ว่าเธอกับเขาเป็นเพียงสามีภรรยาในนาม ไม่ใช่ความจริง
ผู้ชายคนนี้เย็นชากับเธอมาก
สิ่งนี้ทำให้เธออึดอัดใจเป็นอย่างมาก
มู่หว่านโหรววางกระเป๋าบนโซฟาอย่างเบามือ และเดินไปด้านหลังของเขา แขนของเธอเอื้อมไปโอบร่างกายที่แข็งแรงและเอนใบหน้าไปบนแผ่นหลังที่กว้างและแข็งแรงของเขาเบาๆ
“เจ๋อ…”
มู่หยาเจ๋อกลับมาโฟกัสสายตาของเขาและหันหน้าไปอย่างเงียบ ๆ ภายใต้แสงไฟโครงหน้าของเขาโดดเด่นและรูปลักษณ์ที่ดูสะอาดตาจนดูเหมือนเวทมนตร์ คิ้วที่หล่อเหลาและกรามที่น่าดึงดูดโดยเฉพาะดวงตารูปอัลมอนด์ที่มีเสน่ห์และมีรูม่านตาดำราวกับออบซิเดียนซึ่งสามารถเขย่าหัวใจของหลาย ๆ คนได้
นี่คือผู้ชายที่หล่อเหลาและเป็นผู้ใหญ่ ความหล่อเหลาของเขาไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตา แม้ว่าใบหน้าเย็นชาของเขาจะดูเด็กแต่ก็มีกลิ่นอายของจักรพรรดิในตัวของเขามาแต่กำเนิด เป็นความหยิ่งผยองและมีอำนาจที่สมบูรณ์แบบ
เขาดูโอ่อ่าในทุกท่วงท่าทีเช่นเดียวกับจักรพรรดิและผู้มีอำนาจในสมัยก่อน ด้วยคลื่นมือของเขาที่สามารถครอบงำทุกสิ่งได้
ลักษณะแบบนี้เมื่อมองแวบแรกใคร ๆ ก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ฝ่าฟันสิ่งต่างๆมามากมายและเป็นคนที่มีนิสัยเย็นชา
“คุณปู่ให้ฉันมาถามคุณว่าพรุ่งนี้จะกลับบ้านมู่ไหม?”
คิ้วของเขากระตุกเล็กน้อยและเสียงที่ไม่ไยดีออกมาจากริมฝีปากของเขา “ไม่กลับ”
เมื่อเห็นการแสดงออกที่ไม่แยแสของเขาและเธอเหลือบไปเห็นกองเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาและถามอย่างแผ่วเบา “เจ๋อ ฉันรบกวนคุณหรือเปล่า ?”
