ตอนที่ 78 ความสงสัยของโย่วโย่ว
ถัดจากหยุนเทียนโย่วคือชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่ในความทุกข์ ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็น หลี่หานหลิน ตัวแทนของคณะกรรมการบริหารของ บริษัท หลี่จื้อ
หลี่หานหลินเป็นผู้ชายที่ดูฉลาดและมีลักษณะโดดเด่นแต่ตอนนี้เขากลับดูไม่ดีนัก ที่เป็นเช่นนี้เพราะเมื่อเขามองไปที่เด็กอายุหกถึงเจ็ดขวบ เด็กชายคนที่อาจจะตัวเล็กแต่มีความเป็นผู้ใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ สายตาของเขาดูแปลกขึ้นทันทีเมื่อเห็นโย่วโย่ว
เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าหนึ่งในผู้ถือหุ้นที่ลึกลับที่สุดของคณะกรรมการ Lezhi Holdings จะเป็นเด็กอายุหกหรือเจ็ดขวบ?
ตอนแรกเขาปฏิเสธที่จะเชื่อข้อเท็จจริงนี้
เป็นไปได้อย่างไร ตอนที่เขาอายุหกหรือเจ็ดขวบเขายังเล่นโคลนอยู่เลย เด็กสมัยนี้มีอะไรผิดปกติ? เกิดจากการกลายพันธุ์ทางพันธุกรรมงั้นเหรอ?
เด็กน้อยคนนี้ที่ดูเหมือนเพิ่งหย่านมจากนมแม่เพียงไม่กี่ปี แต่สามารถทำเงินได้หลายล้านแล้ว!
Lezhi Holdings เป็นบริษัทของเล่นในยุโรปที่ใกล้จะล้มละลาย บริษัท Hurricane Group เข้าซื้อกิจการเมื่อปีที่แล้ว ได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้น ๆ และตอนนี้ได้กลายเป็นโรงงานผลิตของเล่นในฝันระดับโลก
ของเล่นต่าง ๆ ที่ออกโดย Lezhi Holdings จะกลายเป็นที่นิยมไปทั่วโลก
การมีของเล่นจาก Lezhi Holdings จะทำให้เด็ก ๆ ภูมิใจ
และใครจะไปคิดว่าของเล่นที่เด็ก ๆ ไม่สามารถวางมันลงได้นั้นวาดมาจากภาพวาดที่พัฒนาโดยเด็กวัยหกขวบ
ไม่ว่าในกรณีใดใครจะคิดว่าผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของ Lezhi Holdings เป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่ยังไม่จบการศึกษาระดับอนุบาล
มันช่างเพ้อฝันจนยากจะเชื่อ!
อย่างไรก็ตามมันเป็นความจริง!
ผู้ถือหุ้นรายนี้มักจะลึกลับและคาดเดาไม่ได้และไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา
เขารู้เพียงว่าหลังจากที่ Lezhi Holdings ถูกซื้อโดย Hurricane Group ผู้ถือหุ้นรายนี้ได้รับอำนาจสูงสุดในบริษัทด้วยหุ้นหกสิบเปอร์เซ็นต์ของเขา
เขายังเป็นหัวหน้าผู้ออกแบบโปรแกรมที่กำลังพัฒนาโดย Lezhi Holdings
เมื่อประมาณสองชั่วโมงที่แล้วเขาได้รับแจ้งให้ไปพบผู้ถือหุ้นลึกลับคนนี้ เขารีบวิ่งไปเพื่อดูเด็กตัวเล็ก ๆ ที่ไม่สูงกว่าเอวของเขา
เมื่อหยุนเทียนโย่วเปิดเผยตัวตนกับเขาหลี่หานหลิน หลี่หานหลินก็ส่งเสียงกรีดร้อง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
จนกระทั่ง เซียวเหนียนเป่า เอาเครื่องเปลี่ยนเสียงออกมาว่าตัวตนของเขาได้รับการยืนยันในรูปแบบปลอมตัว หากตัวตนที่แท้จริงของเขาถูกประกาศต่อสาธารณะคณะกรรมการต้องแทบคลั่ง!
หลี่หานหลินยังคงมึนงงและสับสนอยู่
โย่วโย่วหยิบฟางและจิบโค้กอย่างมีความสุข เขาปิดบานหน้าต่างและเหลือบไปเห็นร่างที่คุ้นเคย
ร่างนั้นดูคุ้นเคยมากเพราะร่างนั้นดูเขาเหมือนกันทุกประการ
ในตอนท้ายของการมองของเห็นเด็กผู้ชายอายุประมาณเขาถูกผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจูงมือไปที่รถลินคอล์น
เด็กชายตัวเล็กสวมสูทด้วยคุณสมบัติอันสง่าที่เหมือนกับเขาทุกประการ แต่สิ่งเดียวที่แตกต่างของเด็กชายกับเขาคือความเย็นชาระหว่างคิ้ว
หยุนเทียนโหยวนั่งอยู่ในภวังค์ขณะที่เขาเบิกตากว้างและคิ้วขมวดใส่เด็กชาย
ทำไมเด็กคนนี้หน้าตาเหมือนเขาจัง
รถลินคอล์นขับออกไปอย่างช้าๆ
หยุนเทียนโย่วกล่าวทันทีว่า “ตามลินคอล์นข้างหน้าไป”
“ท่าน….ท่านประธานหยุน” หลี่หานหลินแก้ไขคำพูดของเขาอย่างรวดเร็วและถามอย่างระมัดระวัง “มีอะไรเหรอครับ?”
“ ตามไป!” หยุนเทียนโหยวสั่งอย่างเฉียบขาด
“ครับ!”
รถเบนท์ลีย์เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วและด้วยแรงขับที่ไล่ตามลินคอล์น
มันตามมาติดๆ
หยุนเทียนโย่วที่นั่งอยู่เบาะหลังด้วยท่าทางหม่นหมองถามอย่างเด็ดเดี่ยว “
ได้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับคนที่ฉันให้ตรวจสอบเมื่อสองสามวันก่อนไหม?”
“ครับ ข้อมูลทั้งหมดอยู่นี่” หลี่หานหลินส่งเอกสารหนาให้ด้วยความเคารพ
หยุนเทียนโย่วเอื้อมมือไปหยิบมัน ใบหน้าของเขาไร้ความรู้สึกขณะที่เขาพลิกหน้ากระดาษ
เขาดูจริงจังมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่ออ่านต่อ
รถลินคอล์นขับเข้าไปในย่านที่อยู่อาศัยของคนรวยในเมืองหลวง Shimao Champagne Lake
บริเวณนี้มีวิลล่าที่แพงที่สุดในเมืองหลวง ใครที่อาศัยอยู่ที่นี่คือคนฐานะสูงและมีมูลค่าหลายร้อนล้าน
วิลล่าที่นี่มีข่าวลือว่ามีราคาประมาณ 500,000 ต่อ 1 ฟุต
มันแพงมาก!
รถลินคอล์นขับผ่านโดยไม่มีใครขัดขวางขณะที่รถเบนท์ลีย์หยุดอยู่ที่ประตูรั้ว
ทะเลสาบ Shimao Champagne มีการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนาดังนั้นคนที่น่าสงสัยจึงไม่สามารถหลุดเข้าไป
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดรถและหลี่หานหลินก็ลดหน้าต่างลง ขณะที่เขากำลังจะพูด ยามที่นั่งอยู่ข้างประตูเห็นหยุนเทียนโย่วก็แสดงความกลัวและเคารพ
“ ที่แท้นายน้อยมู่ก็กลับมาแล้ว!”
ยามที่ไม่สามารถจดจำป้ายทะเบียนรถได้เข้าใจผิดว่าหยุนเทียนโย่วเป็นนายน้อยของตระกูลมู่ พวกเขาจึงไม่กล้าละเลย
ใครจะกล้าหยุดรถที่มีนายน้อยมู่อยู่ข้างใน?
