องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 746 สัตว์อสูรกับความอัปยศอีกหนหนึ่ง

บทที่ 746 สัตว์อสูรกับความอัปยศอีกหนหนึ่ง

“​เกิด​อะไร​ขึ้น​”​ ​เหล่าซ​วี​มอง​เพื่อน​อย่าง​สับสน

ทันใดนั้น​ร่าง​ที่อยู่​ตรงหน้า​ของ​เขา​ก็​ระเบิด​ออก​ ​เลือด​สดๆ​ ​กระเซ็น​ไป​ทั่ว​บริเวณ​ ​บางส่วน​ยัง​กระเซ็น​ขึ้น​มา​โดน​ใบหน้า​ของ​เขา​อีกด้วย​!

ความรู้สึก​หวาดกลัว​อย่างที่​ไม่เคย​เป็นมา​ก่อน​จู่โจม​เหล่าซ​วี​เหมือน​มี​มือ​ที่​มองไม่เห็น​บีบ​หัวใจ​ของ​เขา​เอาไว้​แน่น​ ​เขา​ไม่เคย​เจอ​ความรู้สึก​กดดัน​เช่นนี้​มาก​่อน

ปฏิกิริยา​แรก​ของ​เขา​คือ​ความเสียใจ​อย่าง​สุดซึ้ง

เขามอ​งการ​เคลื่อนไหว​ของ​คน​คน​นั้น​ไม่​ออก​ด้วยซ้ำ​ ​นอกจาก​ขนนก​สีดำ​สนิท​อันเป็น​สัญลักษณ์​ของ​ความ​ชั่วร้าย​นั้น​ ​ทุกสิ่งทุกอย่าง​ก็​พร่ามัว​และ​รวดเร็ว​จน​สายตา​ของ​เขา​ตาม​ไม่ทัน

“​เจ้า​ ​เจ้า​ไม่ใช่​มนุษย์​ ​เจ้า​เป็น​ปี​…​”​ ​ชื่อ​นั้น​ติดอยู่ที่ปาก​ ​เขา​ยัง​ไม่ทัน​ได้​ตะโกน​ออกมา​ด้วยซ้ำ​ตอนที่​ค้างคาว​ดูด​เลือด​ฝูง​หนึ่ง​บิน​เข้ามา​จาก​ทาง​ด้านหลัง

ค้างคาว​ทุก​ตัว​ดูเหมือน​จะ​ทำตาม​คำสั่ง​จาก​คน​ผู้​นั้น​ ​พวก​มัน​พุ่ง​มาทาง​เขา​ราวกับ​สายลม​สีดำ​สนิท​ ​แล้ว​ผ่าน​ร่าง​ของ​เหล่าซ​วี​ไป

ร่าง​นั้น​ค่อยๆ​ ​ถอยห่าง​ออกจาก​บริเวณ​นั้น​พร้อมกับ​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ ​เขา​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​รอยยิ้ม​ที่​มุม​ปาก​ว่า​ ​“​ข้า​ไม่​ชอบ​ให้​ใคร​เรียก​ข้าว​่า​ปีศาจ​ ​ถึง​นั่น​จะ​เป็น​สิ่ง​ที่​ข้า​เป็น​ก็ตาม​”

ขนนก​สีดำ​หาย​ไป​ทันทีที่​เท้า​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​แตะ​ลง​บน​พื้น​ ​เขา​เดิน​ไป​ข้างหน้า​สอง​ก้าว​ ​ก่อน​จะ​สังเกตเห็น​รอย​เลือด​ที่​เปื้อน​อยู่​บน​มือ​ ​ชายหนุ่ม​หยุด​ยืน​ด้วย​ท่วงท่า​สง่างาม​ ​แล้ว​ถอด​ถุงมือ​ออก​ ​ก่อน​จะ​โยน​มัน​ลง​บน​ศพ​ของ​เหล่าซ​วี

ค้างคาว​ดูด​เลือด​เริ่ม​บินหนี​ไป​อีก​ทาง​ ​พวก​มัน​บินวน​อยู่​รอบตัว​เขา​ ​แต่​ไม่มี​ตัว​ไหน​ที่​กล้า​เข้าใกล้​เขา​เกินไป​ ​ได้​แต่​รวมกัน​เป็น​ฝูง​อย่าง​ตื่นเต้น

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยืน​อยู่​ท่ามกลาง​ฝูง​ค้างคาว​ดูด​เลือด​ ​ดวงตา​ลึกล้ำ​ของ​เขา​เป็น​สีดำ​ราวกับ​น้ำหมึก​ขณะที่​สายลม​พัด​เอา​เสื้อคลุม​ขนสัตว์​ของ​เขา​และ​ผม​ดำ​ถึง​เอว​นั้น​ลอย​สะบัด​ไป​ตาม​ลม​ ​แสงอาทิตย์​ยาม​เย็น​ยิ่ง​ทำให้​กลิ่นอาย​อัน​สูงส่ง​แต่​ชั่วร้าย​ที่​ออกมา​จาก​ร่าง​ของ​เขา​ยิ่ง​ชัดเจน

“​เอาล่ะ​ ​พวก​เจ้า​กลับ​ไป​ได้​แล้ว​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ใช้​ผ้าเช็ดหน้า​สีขาว​เช็ดมือ​ตัวเอง​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ยังคง​เย็นชา​เฉกเช่น​เดิม

ฝูง​ค้างคาว​ดูด​เลือด​ส่งเสียง​ฟ่อ​ ​พวก​มัน​บิน​กระจัดกระจาย​กัน​ออก​ไป​ ​ก่อน​ร่อน​ลง​กับ​พื้น​ราวกับ​ต้องการ​ทำความเคารพ​เขา

จู​เก​่​ออ​วิ​๋น​ไม่รู้​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​สิ่ง​เดียว​ที่​เขา​คิด​ตอน​ได้ยิน​เสียง​นั้น​ก็​คือ​เขา​ต้อง​รีบ​ไป​ช่วย​อีก​ฝ่าย

แต่ก่อน​ที่​เขา​จะ​ทัน​ได้​ก้าว​เท้า​ออก​เดิน​ ​เขา​ก็​สังเกตเห็น​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ที่​กำลัง​เดิน​กลับมา​ใน​สภาพ​ไร้​รอยขีดข่วน​ ​ใบหน้า​ของ​เขา​ยังคง​หล่อเหลา​จน​แทบ​หยุด​หายใจ​ ​และ​ร่าง​ของ​เขา​ก็​ยังคง​สะอาดสะอ้าน​ดังเดิม​ ​มิหนำซ้ำ​ยัง​ดูเหมือน​กับ​ว่า​เขา​เพิ่ง​ล้างมือ​มา​อีกด้วย

“​หนู​สอง​ตัว​นั้น​เล่น​สกปรก​ ​ข้า​ก็​เลย​ใช้เวลา​จัดการ​กับ​มัน​นาน​ไป​หน่อย​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​หัวเราะ​ ​ทุก​การกระทำ​ของ​เขา​สง่างาม​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​“​ตอนนี้​พวกเรา​ไป​กันต​่อ​ได้​แล้ว​”

จู​เก​่​ออ​วิ​๋น​ตาโต​ทันทีที่​ได้ยิน​เช่นนั้น​ ​ผู้ชาย​คน​นี้​ดู​ผ่อนคลาย​ถึง​เพียงนี้​ได้​อย่างไร

“​ท่าน​ไม่เห็น​ค้างคาว​ดูด​เลือด​ที่​บิน​อยู่​เหนือศีรษะ​ของ​พวกเรา​หรือ​ขอรับ​”​ ​จู​เก​่​ออ​วิ​๋น​ถาม​พร้อมกับ​ลด​เสียง​ลง​เพราะ​เขา​กลัว​ว่า​ค้างคาว​พวก​นั้น​จะ​หันมา​สนใจ​เขา​ถ้า​เขา​เผลอ​พูดเสี​ยง​ดัง​ขึ้น​มา

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​จัด​แขน​เสื้อ​อย่างใจ​เย็น​ ​“​ไม่เห็น​จะ​มี​”

“​เป็นไปได้​อย่างไร​!​”​ ​จู​เก​่​ออ​วิ​๋น​หันไป​มอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​“​พี่​เว​่ย​ ​พวก​มัน​บิน​มาจาก​ทาง​นั้น​ใช่​หรือเปล่า​ขอรับ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยัง​ง่วนอยู่กับ​การ​เล่น​กับส​ตร​อว​์​เบอร์​รี​ใน​มือ​ ​นาง​ยิ้ม​ให้​เขา​เล็กน้อย​พร้อมกับ​ตอบ​ว่า​ ​“​จริง​หรือ​ ​ทำไม​ข้า​ถึง​ไม่เห็น​เลย​ล่ะ​”

“​เอ๋​?​”​ ​จู​เก​่​ออ​วิ​๋​นงง​เป็น​ไก่​ตา​แตก​ ​เขา​ขยี้ตา​ตัวเอง​อย่างแรง​ ​หรือ​มัน​จะ​เป็น​ภาพลวงตา​?​ ​แต่​เมื่อครู่นี้​เห็นชัด​เจน​ว่า​ค้างคาว​ดูด​เลือด​ฝูง​นั้น​มัน​บิน​มาจาก​ทาง​นี้​นี่​นา​!

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​มอง​เด็กหนุ่ม​ที่​กำลัง​ขมวดคิ้ว​และ​พึมพำ​กับ​ตัวเอง​อยู่​ ​แต่กลับ​หันไป​มอง​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​แทน​ ​“​ท่าน​จัดการ​มัน​เรียบร้อย​แล้ว​หรือ​”

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยส​่ง​เสียง​ตอบ​ใน​ลำคอ​อย่าง​เย็นชา​ ​ก่อน​จะ​ดึง​นาง​เข้าหา​ตัว

ทั้งสอง​เข้าใจ​กันและกัน​เป็น​อย่างดี

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ลูบ​จมูก​ ​นิ้ว​ของ​นาง​ไล้​ไป​บน​แผนที่​ ​“​กลิ่น​เลือด​ค่อนข้าง​ฉุน​ทีเดียว​”​ ​ประสาท​การ​รับ​กลิ่น​ของ​นาง​อ่อนไหว​อย่างมาก​หลังจาก​ตั้งครรภ์

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยม​อง​นาง​ด้วย​สีหน้า​จนปัญญา​ ​ใน​ดวงตา​ของ​เขา​มี​ประกาย​ความอ่อนโยน​วาบ​ผ่าน​ ​เขา​จูบ​หน้าผาก​ของ​นาง​พร้อมกับ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​ติดจะ​รำคาญ​ว่า​ ​“​ไม่มี​ที่​ให้​ล้างมือ​ ​แถว​นี้​มี​แต่ต้น​ไม้​ ​แต่​ข้า​เช็ด​มัน​จน​สะอาด​แล้ว​ ​กลิ่น​คงจะ​หาย​ไป​ในไม่ช้า​นี้​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…

นาง​เพียงแค่​พูด​ธรรมดา​ ​แต่​มัน​กลับกลาย​เป็นการ​กระตุ้น​องค์​ชาย​เข้า​จนได้​ ​ดูเหมือน​โรค​คลั่ง​ความสะอาด​ของ​องค์​ชาย​จะ​กำเริบ​อีกแล้ว

แต่​เขา​ฆ่า​คน​พวก​นั้น​ได้​อย่างไร​ ​มี​เพียง​จู​เก​่​ออ​วิ​๋น​ผู้​ทรงคุณ​ธรรม​คนเดียว​เท่านั้น​ที่​ไม่ได้​สังเกต​เลย​ว่า​กลิ่น​เลือด​นี้​ทั้ง​ฉุน​และ​รุนแรง​เพียงใด

นอกจาก​กลิ่นคาว​เลือด​แล้ว​ ​ยัง​มีกลิ่น​ไม้จันทน์​และ​กลิ่น​ใบ​ป๋อเหอ​ที่นา​งคุ​้น​เคย​ลอย​ออกมา​จาก​ตัว​ของ​เขา​อีกด้วย​ ​กลิ่น​ที่​ผสม​ปนเป​กัน​นี้​ไม่ได้​ทำให้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​อึดอัด​แต่ประการใด​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​โน้มตัว​เข้าไป​แล้ว​จูบ​เขา​กลับ

ดวงตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยดำ​ทะมึน​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​เขา​รู้สึก​ว่า​จู​เก​่​ออ​วิ​๋​นที​่​อยู่​ข้างหลัง​พวกเขา​น่ารำคาญ​ขึ้น​มาทัน​ใด

จู​เก​่​ออ​วิ​๋น​ไม่ได้​สังเกตว่า​ตัวเอง​กลายเป็น​ก้างขวางคอ​ทั้งสอง​ไป​เสีย​แล้ว​ ​จิตใจ​ของ​เขา​ยังคง​หมกมุ่น​อยู่​กับ​คำถาม​ที่ว่า​เมื่อครู่นี้​เขา​เห็นภาพ​หลอน​ไป​เอง​หรือไม่

เขา​คิดไม่ออก​ ​ดังนั้น​จึง​ทำได้​เพียง​ส่ายหน้า​แล้ว​วิ่ง​นำ​ไป​ข้างหน้า​พร้อมกับ​บอกว่า​ ​“​ถ้า​เรา​ผ่าน​ป่า​ไป​ได้​ ​เรา​จะ​ไป​ถึง​น้ำตก​แห่ง​เดียว​บน​ภูเขา​แห่ง​นี้​ขอรับ​ ​ท่าน​พ่อ​ของ​ข้า​เคย​บอก​ข้าว​่า​ที่นั่น​มีสัตว​์​อสูร​หลับใหล​อยู่​ ​หลังจากนี้​เมื่อ​เรา​ไป​ถึงที่​นั่น​แล้ว​ ​คงจะ​ดี​เป็น​อย่างยิ่ง​ถ้า​เรา​ไม่ได้​ปลุก​มัน​ขึ้น​มา​”

“​เข้าใจ​แล้ว​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตอบ​อย่างรวดเร็ว

แต่​เมื่อ​พวกเขา​ไป​ถึงที่​นั่น​ ​นาง​ก็​ยัง​เลือก​ที่จะ​ใช้​เส้นทาง​ที่​ใกล้​ที่สุด​เพื่อ​เดินทาง​ต่อ

หัวใจ​ของ​จู​เก​่​ออ​วิ​๋น​เต็มไปด้วย​ความ​หวั่นวิตก​ ​เขา​ตื่นตัว​อยู่​ตลอดเวลา​เพราะ​กลัว​ว่า​สัตว์​อสูร​ที่ว่า​นั่น​จะ​ปรากฏตัว​ขึ้น​ ​เขา​กำ​ยันต์​ใน​มือ​แน่น​ขณะ​เดิน​ขึ้น​น้ำตก​ไป

แต่​เขา​มัว​แต่​ก้มหน้า​ลง​มอง​ยันต์​ใน​มือ​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ไม่รู้​ถึง​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้น

เพราะ​สัตว์​อสูร​ตัว​ที่ว่า​นั่น​กำลัง​เผชิญหน้า​กับ​องค์​ชาย​อยู่

สัตว์​อสูร​ตัว​นั้น​ได้กลิ่น​มนุษย์​มา​พักใหญ่​แล้ว​ ​มัน​ทอดตัว​อยู่​บน​ผิวน้ำ​พร้อมกับ​ม้วน​หางยาว​เต็มไปด้วย​หนาม​แหลม​รอ​ให้​ใคร​สัก​คน​เดิน​เข้ามา​ใน​กับดัก​ของ​มัน

มันตั​้ง​ใจ​ว่า​จะ​กิน​หญิง​มีครรภ์​คน​นั้น

มนุษย์​อาจจะ​ถูก​การปลอม​ตัว​นั้น​หลอกตา​จน​ไม่​สามารถ​ตัดสิน​ใน​สิ่ง​ที่​เห็น​ได้

มัน​แตกต่าง​จาก​มนุษย์​ ​เพียงแค่​มอง​ปราด​เดียว​มัน​ก็​รู้​ได้​แล้ว​ว่า​หนึ่ง​ใน​สาม​คน​นั้น​เป็น​ผู้หญิง​ที่​แต่งตัว​เป็น​ผู้ชาย​ ​และ​นาง​กำลัง​ตั้งครรภ์​อยู่

แม้กระทั่ง​เด็ก​ใน​ท้อง​ของ​นาง​ ​มัน​ก็​ยัง​ได้กลิ่น​ ​อาหาร​มื้อ​นี้​จะ​ต้อง​อร่อย​อย่างแน่นอน

คน​เช่น​นาง​ยาก​จะ​หา​ได้​ใน​โลก​มนุษย์​!​ ​มี​มนุษย์​เพียง​ไม่​กี่​คน​เท่านั้น​ที่จะ​มีพลัง​วิญญาณ​มหาศาล​เหมือนกับ​ทารก​คน​นี้

มี​ความเป็นไปได้​ว่า​อาจ​เป็น​เพราะ​พ่อ​และ​แม่​ของ​ทารก​น้อย​เป็น​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​กัน​ทั้งคู่​ ​พวกเขา​จึง​สามารถ​ให้กำเนิด​สมบัติ​ล้ำค่า​ชิ้น​นี้​ออกมา​ได้

ยิ่ง​สัตว์​อสูร​คิดถึง​เรื่อง​นี้​มาก​เพียงใด​ ​มัน​ก็​ยิ่ง​น้ำลายไหล​จน​แทบ​ควบคุม​ความอยาก​อาหาร​ของ​ตัวเอง​ไม่ได้​ ​มัน​ว่ายน้ำ​อย่างรวดเร็ว​พร้อมกับ​สะบัด​หางยาว​ของ​ตัวเอง​ไปมา

แต่​นึกไม่ถึง​ว่า​ดวงตา​อัน​เต็มไปด้วย​ความ​ชั่วร้าย​คู่​หนึ่ง​จะ​หันมา​สบ​เข้ากับ​มัน​ทันทีที่​มัน​ปรากฏตัว​ขึ้น​เหนือ​ผิวน้ำ​ ​เมื่อ​สัตว์​อสูร​ปรากฏตัว​ ​ประกาย​แสงสีทอง​ก็​สว่าง​วาบ​ขึ้น​ใน​ดวงตา​ที่​เดิมที​เคย​เป็น​สีดำ​สนิท​ราวกับ​ท้องฟ้า​ยาม​รัตติกาล​นั้น

เขา​…​ ​เขา​คือ​…

“​องค์​ราชา​…​”

เสียง​ของ​สัตว์​อสูร​สั่นเครือ​ ​ความตื่นเต้น​ใน​ตอนแรก​ที่​ทำให้​มัน​อ้า​ปาก​แยกเขี้ยว​ออกมา​หายวับ​ไป​กับ​ตา​เพราะ​ตัวตน​ของ​ชาย​คน​นี้​ ​มัน​ม้วน​ร่าง​อัน​สั่นเทา​ราวกับ​ใบไม้​ของ​ตัวเอง​กลับ​เพราะ​กลัว​ว่า​อีก​ฝ่าย​จะ​หยิบ​ตำรา​เวท​ออกมา​จัดการ​มันตา​มอำ​เภอ​ใจ

“​ไสหัวไป​!​”​ ​เพียงแค่​ประโยค​เดียว​เท่านั้น

สัตว์​อสูร​ก็​รีบ​ว่ายน้ำ​หนี​อย่างรวดเร็ว​ยิ่งกว่า​ปลา​ทุก​ตัว​ใน​น้ำ​ ​มัน​ไม่กล้า​หันหน้า​กลับ​ไป​มอง​ด้วยซ้ำ​!

จู​เก​่​ออ​วิ​๋​นที​่​อยู่​อีก​ฝั่ง​กลับ​ยัง​ระมัดระวัง​ตัวอย่าง​มาก​ ​เขา​เดา​ไม่​ออก​เลย​ว่า​เรื่อง​อันตราย​ได้​ถูก​คลี่คลาย​ลง​แล้ว​ ​และ​ทั้งหมด​ที่​องค์​ชาย​ทำ​ก็​แค่​โผล่​หน้า​ออก​ไป​เท่านั้น

ในเวลาเดียวกัน​นั้น​ ณ​ ​อีก​เส้นทาง​หนึ่ง​ ​พ่อ​ลูก​ตระกูล​หนี​ต่าง​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​อย่าง​ผู้ชนะ​ทันทีที่​ได้ยิน​เสียง​ความโกลาหล​อยู่​ที่​ฝั่ง​นี้​ ​และ​คิด​ว่า​แผนการ​ของ​พวกเขา​คง​สำเร็จ​แล้ว​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท