นิทานอัศวินดํา – ตอนที่ 179

นิทานอัศวินดํา

 คุโรกิและเพื่อนๆ ขี่เต่ายักษ์ แอสพิโดเชรอน และล่องเรือไปในทะเลทางเหนือ

 ในทะเลเหนือมีสถานที่ที่เรียกว่าเกาะน้ำค้างแข็ง ซึ่งพลังของวิญญาณเย็นแข็งแกร่ง

 ลมที่พัดมาจากที่นั่นทำให้ทางตอนเหนือของทวีปตอนกลางกลายเป็นเขตหนาวเย็น

 มีคราเคนจำนวนมากอาศัยอยู่ใกล้กับเกาะน้ำค้างแข็งนั้น

 สามวันแล้วตั้งแต่ฉันออกจากโนโซอิ ดินแดนแห่งออร์ค และจนถึงตอนนี้ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น

 รอบๆ แอสพิโดเชรอน กองเรือที่นำโดยออร์ค เอซาซ่า กำลังแล่นไปราวกับจะปกป้อง แอสพิโดเชรอน

 เรือออร์คลำนี้ไม่มีใบเรือหรือพาย

 ล่องเรือเป็นไงบ้างเพราะว่าสัตว์ทะเลที่เรียกว่าออร์ก้ากำลังดึงเรือลำนี้อยู่

 ออร์กาสิ่งที่คล้ายๆ วาฬเพชรฆาตอย่างไรก็ตาม รูปร่างหน้าตาของมันไม่ได้คล้ายกับวาฬเพชฌฆาตที่น่ารักกว่า แต่เหมือนกับวาฬเพชฌฆาตบนหลังคามากกว่า

 ออร์กามีขนาดใหญ่ มีเกล็ด มีเขี้ยว จมูกคล้ายหมู และมีขนแข็ง

 ออร์กาดังกล่าวเรียกอีกอย่างว่าออร์คทะเล

 เอซาซ่า และเผ่าออร์ค ได้ฝึกวาฬออร์ก้านี้ให้เชื่องและกำลังตกปลาด้วยมัน

 พวกออร์คแห่งโนโซอิก็เป็นชาวประมงเช่นกัน

 คุโรกิมองออกไปนอกหน้าต่างบนชั้นสามของคฤหาสน์ที่สร้างขึ้นด้านหลังของแอสพิโดเชรอน

 หน้าต่างเป็นกระจกที่ทำโดยคนแคระ คุณจึงสามารถมองเห็นโลกภายนอกได้โดยไม่ต้องเปิดออก

 เมื่อมองออกไปข้างนอกจะมองเห็นน้ำแข็งลอยอยู่ในทะเล

 มีสิ่งกีดขวางรอบคฤหาสน์หลังนี้เพื่อป้องกันความหนาวเย็นจึงไม่หนาว

 อย่างไรก็ตาม หากคุโรกิได้รับพลังของมังกรน้ำแข็ง ก็เป็นไปได้ที่เขาจะปฏิบัติการนอกบาเรียได้

 คุโรกิหยุดมองออกไปข้างนอกและมองเข้าไปในห้อง

“ไม่มีทางหรอก เวลาหนาวสิ่งเดียวที่ต้องมีคือหม้อไฟ พูจัง”

“ไม่เลยฝ่าบาท”

 โพเลนด์และพูซิน่ากำลังกินหม้อไฟชีสอยู่ข้างๆ คุโรกิ

 ฉันเพิ่งกินข้าวไป

(ผมคิดว่าผมกินมากเกินไปหน่อย…แต่ผมพูดอะไรไม่ออกตอนที่ผมมีความสุขขนาดนี้)

 โพเลนด์กำลังรับประทานหม้อไฟชีสอย่างเอร็ดอร่อย

 หม้อไฟมีผักนาร์โกลและแฮมหมูเยอะมากและดูน่าอร่อย

“อาจารย์คุโรกิ~ กินข้าวกับฉันด้วยมั้ย?”

“เปล่าครับฝ่าบาท…ผมอิ่มแล้วจึงงดถามครับ”

 โพเลนด์เชิญคุโรกิ แต่เนื่องจากเขากินไม่ได้อีกต่อไป เขาจึงปฏิเสธอย่างอ่อนโยน

 จริงๆ ตอนแรกเรากินข้าวด้วยกัน แต่โพเลนด์กินเยอะมาก เลยหยุดกินไปครึ่งทาง

“เป็นเช่นนั้น……”

 โพเลนด์ดูเศร้าเล็กน้อย

 ฉันรู้สึกแย่กับคุโรกิ แต่ฉันกินไม่ได้อีกแล้ว

“นุฟุฟุฟุฟุ ถ้าท่าน ท่านลอร์ดไม่กิน ฉันจะกินแทนคุณ”

“อ๊ะ! ส่อเสียด! พูจัง เนื้อนั้นเป็นของฉัน!!”

 โพเลนด์และ พูชิน่ากินกันอย่างมีความสุขต่อไป

 พูชิน่าเป็นนักกินตัวยงพอๆ กับโพเลนด์

 ตัวตนที่แท้จริงของพูชิน่า คือหมียักษ์ และปริมาณอาหารที่เธอกินไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเธอจะเป็นมนุษย์เด็กผู้หญิงก็ตาม

 โพเลนด์ และ พูชิน่าเป็นเพื่อนที่ดีมาก

 คุโรกิมองออกไปข้างนอกอีกครั้ง

 จากนั้นฉันก็เห็นก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ลอยอยู่ตรงหน้าฉัน

 ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาถึงใกล้เกาะน้ำค้างแข็งแล้ว

“ฝ่าบาท ดูเหมือนว่าเราจะเข้าใกล้เกาะน้ำค้างแข็งแล้ว ฉันจะออกไปดูข้างนอก”

“ฮะ~”

 เมื่อคุโรกิพูดอย่างนั้น โพเลนด์ก็ตอบพร้อมกับมีบางอย่างยัดอยู่ในปาก

 เมื่อคุณออกจากคฤหาสน์และมุ่งหน้าไปยังหัวของแอสพิโดเชรอน คุณจะพบกับ ลิบลูม นายพลของลิซาร์ดแมนชั้นสูง

“นี่คือท่านลอร์ดของคุณ เกิดอะไรขึ้น?”

 ลิบรูม สังเกตเห็นคุโรกิและโค้งคำนับเขา

“ไม่ ท่านนายพลลิบรูม ดูเหมือนว่าเราจะเข้าใกล้เกาะน้ำค้างแข็งแล้ว ข้าพเจ้าจึงมาตรวจสอบท่าน การเดินทางเป็นไปด้วยดีหรือไม่?”

“ครับ ท่านเอซาซ่าจะเป็นผู้นำทาง”

 คุโรกิและลิบลูมมองไปข้างหน้า

 กองเรือออร์คที่นำโดยเอซาซ่าจะเดินหน้าและค้นหาเส้นทางที่จะไม่ชนกับแผ่นน้ำแข็งที่ลอยอยู่ในทะเล

“เข้าใจแล้ว อย่างไรก็ตาม นายพลลิบรูม ฉันได้ยินมาว่าคราเคนอาศัยอยู่แถวๆ นี้ แต่ฉันจะไปหาพวกมันได้อย่างไร”

“ในกรณีนี้ ไม่เป็นไรครับ ท่านลอร์ด ฉันจะให้พวกเซลกี้ส์นำทางคุณไปยังคราเคน”

“เซลกี้เหรอ คุณหมายถึงผนึกนั่นเหรอ?”

“ครับท่าน ท่านลอร์ด คราเคนตกเป็นเหยื่อของเซลกี้ ดังนั้น ที่ใดมีเซลกี้ ที่นั่นก็มีคราเคน”

 เซลกี้คือสัตว์ร้ายที่อยู่ในรูปของตราประทับ

 เซลกีส์มีชีวิตเหมือนแมวน้ำในทะเล แต่เมื่อพวกมันขึ้นฝั่ง พวกมันจะลอกผิวหนังออกและกลายร่างเป็นมนุษย์

 ว่ากันว่าเซลกี้ในร่างมนุษย์มีรูปลักษณ์ที่สวยงามอย่างยิ่ง และเชี่ยวชาญในการล่อลวงมนุษย์

 จากนั้น เซลกีจะค้นหาคนที่ไม่พอใจสามีหรือภรรยา ล่อลวงพวกเขา และสร้างสายสัมพันธ์แห่งความรักกับพวกเขา

 อย่างไรก็ตาม มันก็แค่คืนเดียวเท่านั้น เซลกี้เดิมอาศัยอยู่ในทะเล ดังนั้นพวกมันจึงกลับลงทะเลในตอนเช้า

 อย่างไรก็ตาม มนุษย์บอกว่าถ้าคุณต้องการพบกับเซลกี้ คุณต้องหยดน้ำตาเจ็ดหยดลงมหาสมุทร

 นอกจากนี้ หากผิวหนังของเซลกี้ถูกขโมยไป เซลกี้จะไม่สามารถกลับลงทะเลได้ และจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเป็นเพื่อน

 อย่างไรก็ตาม บ้านที่แท้จริงของพวกเขาคือทะเล และว่ากันว่าแม้หลังจากแต่งงานแล้ว พวกเขามักจะมองทะเลด้วยสีหน้าโหยหา

 อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาพบผิวหนังที่ถูกขโมยไป พวกเขาก็กลับไปยังบ้านที่แท้จริงในทะเลทันที และบางครั้งก็กลับไปหาเพื่อนร่วมทางที่ขี้เหนียวด้วย

 เซลกี้เป็นเผ่าพันธุ์เด็กที่เกิดระหว่างมนุษย์กับแมวน้ำซึ่งมีลักษณะเป็นทั้งสองอย่าง และน่าประหลาดใจที่มีเผ่าพันธุ์มากมายที่มีสองรูปแบบเหมือนกัน  

“ดูเหมือนว่าเรามาถึงจุดที่เซลกี้อยู่แล้ว ท่านลอร์ด”

 เมื่อได้ยินเช่นนั้น คุโรกิก็มองไปยังทิศทางที่ลิบลูมชี้ไป  

 มีแมวน้ำมากมายบนน้ำแข็ง

 เต่าตัวใหญ่ แอสพิโดเชรอน เดินตรงไปยังเซลกี้

 โพเลนด์พบกับตัวแทนของเซลกี้ที่คฤหาสน์ด้านหลังของแอสพิโดเชรอน

 ชายหนุ่มรูปงามคุกเข่าลงบนพื้นและก้มศีรษะต่อหน้าโพเลนด์

 โพเลนด์แทบจะระเบิดหัวเราะออกมากับฉากนั้น

 หนุ่มหล่อทุกคนเป็นหนุ่มเซลกี้

 พวกเขามาเพื่อต้อนรับโพเลนด์และคนอื่นๆ

 เซลกี้ตัวน้อยเหล่านี้เปลือยครึ่งตัวโดยมีเพียงหนังแมวน้ำผูกไว้รอบเอว

 มันเป็นงานฉลองสำหรับดวงตาเพราะร่างกายที่เพรียวบางของเธอดูดี

“ดีใจที่ได้พบคุณที่นี่ ฝ่าบาทปิปิโพเลนน่า ธิดาของราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่”

 เซลกี้หนุ่มเรียกชื่อโพเลนด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 คนที่เรียกชื่อนั้นคืออินุลตัวแทน

 อินุลเป็นชายหนุ่มที่สง่างาม ผมสีน้ำตาล และดวงตาสีดำสนิท และน่าจะสวยที่สุดในบรรดาพวกเขา

 ตอนนี้ เช่นเดียวกับเซลกี้ตัวอื่นๆ เขาคุกเข่าและก้มศีรษะ

 โพเลนด์หวังว่าเขาจะได้แสดงใบหน้าของเขามากกว่านี้

“ทุกคน โปรดเงยหน้าขึ้นมอง”

 โพเลนด์ขอให้เธอเงยหน้าขึ้นมอง

 เมื่อได้รับแจ้งให้สุนัขเงยหน้าขึ้นมอง

 ดวงตาที่สวยงามหันไปทางโพเลนด์

(นูฟู~ สุดท้ายแล้ว หนุ่มหล่อก็ใจดี~)

 โพเลนด์ต่อต้านความอยากที่จะพามันกลับบ้าน

 โพเลนด์เคยพบกับเซลกี้ในวัยเยาว์มาก่อน

 ขณะนั้นเซลกี้หนุ่มได้มาแสดงความเคารพต่อราชาปีศาจพ่อของโพเลนด์

 โพเลนด์จับแขนไว้อยากสนิทสนมกันมากขึ้น

 จากนั้นแขนของเซลกี้หนุ่มก็หักอย่างง่ายดาย

 ในฐานะโพเลนด์ ฉันตั้งใจจะถือมันเบาๆ แต่ร่างกายของเซลกี้นั้นบอบบางมากเมื่อเทียบกับโพเลนด์

 ส่งผลให้โพเลนด์ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงสัมผัสมัน

 เซลกี้หนุ่มแขนหักร้องออกมาและหมดสติไปพร้อมกับเป่าฟองสบู่

 โพเลนด์สาบานอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่เกิดโศกนาฏกรรมครั้งนั้นซ้ำอีก

 นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงแม้สุภาพบุรุษรูปหล่อจะอยู่ตรงหน้าคุณ แต่การแตะต้องเขาก็ยังเป็นสิ่งต้องห้าม

“ได้โปรดฝ่าบาท นี่เป็นอาหารทะเลที่ดีที่สุด”

 หลังจากพูดอย่างนั้น อินุลและคนอื่นๆ ก็เสนอบางอย่างให้โพเลนด์

 จานที่ทำจากสาหร่ายทะเลเต็มไปด้วยอาหารทะเล เช่น ปลาแซลมอน ปลาคอด ปลาเฮอริ่ง กุ้ง หอยนางรม และหอยเป๋าฮื้อ

 ทั้งหมดมีขนาดใหญ่ อ้วนมาก และดูน่าอร่อย

 เมื่อเห็นสิ่งนี้ โพเลนด์และพูชิน่า ก็โน้มตัวไปข้างหน้าโดยสัญชาตญาณ

“เราทำสำเร็จแล้ว ฝ่าบาท ก่อนที่เราจะจับคราเคนได้ เราก็ฉลองกันด้วยหม้ออาหารทะเล”

“ใช่แล้ว ♪ พูจัง ♪ อิอิอิ ฉันกำลังกินหม้อไฟทะเลพร้อมดูเซลกี้ ♪ ดูเหมือนฉันจะกินเยอะมาก ♪”

 ทั้งโพเลนด์และพูซิน่าน้ำลายไหล

“ยังไงก็ตาม ท่านอินุล รู้ไหมว่าคราเคนอยู่ที่ไหน?”

 คุโรกิซึ่งอยู่ข้างๆ โพเลนด์ เข้ามาหาอินุลแล้วถาม

(ว้าว! กลายเป็นภาพตอนที่เซลกี้และอาจารย์คุโรกิเข้าแถวกัน!)

 เมื่อเห็นทั้งสองคน อาการหลงผิดต่างๆ ก็เกิดขึ้นในใจของโพเลนด์

“ใช่แล้ว ท่านลอร์ดที่จริงแล้ว คราเคนขนาดยักษ์ได้ปรากฏตัวในบริเวณนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้ ดูเหมือนว่ามันจะเล็งมาที่เรา และปรากฏขึ้นหลายครั้งต่อหน้าเราในขณะที่เรากำลังตกปลา”

“ฉันเข้าใจแล้ว… พวกคราเคน กำลังจับตาดูฉันอยู่… คุณช่วยพาฉันไปที่ คราเคนหน่อยได้ไหม?”

“แน่นอนท่านลอร์ด! สหายของเราหลายคนถูกสังเวยไปแล้ว! โปรดแก้แค้นเพื่อเพื่อนร่วมชาติของเราด้วย”

 อินุลพูดทั้งน้ำตา

(คนสวยคือสมบัติของโลก! กล้าดียังไงมากินพวกมัน! ฉันยกโทษให้นะ คราเคน!!)

 โพเลนด์สะเทือนใจเพราะน้ำตาของอินุล

“ไม่ต้องกังวล! ฉันจะกำจัดคราเคนนั่น!”

 โพเลนด์ลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วพูดเน้นย้ำ

 “โอ๊ย!” ร้องออกมาจากบริเวณโดยรอบ

“ตามที่คาดหวังไว้!ฝ่าบาท!มันเป็นหน้าที่ของผู้ที่อยู่ในระดับสูงที่จะต้องกระทำการเพื่อประโยชน์ของผู้ที่รับใช้พวกเขา!ตามที่คาดไว้ของธิดาของราชาปีศาจ!!”

“เอ๊ะๆๆๆ จริงเหรอ? ฉันค่อนข้างจะเขินอายนะ”

“ขอบคุณฝ่าบาท! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณทำงานให้เรา!!”

 โพเลนด์ดิ้นเมื่อได้รับคำชมจากคนรอบข้าง

(ฮิฮิฮิ ไม่เป็นไรถ้าคุณกอดฉัน~)

 โพเลนด์เต้นรำอยู่ข้างๆเธอ

“อะไรนะ!? เกิดอะไรขึ้น!? ฝ่าบาท!? เขากินและนอนตลอดเวลาและไม่เหมือนฝ่าบาทที่เกียจคร้านตามปกติ!!”

 อย่างไรก็ตาม พูชิน่าเป็นคนเดียวที่พูดสิ่งที่ไม่จำเป็นอยู่ข้างๆเธอ

“ฉันอารมณ์ดีแล้ว… พูจัง ช่วยเงียบๆ หน่อยเถอะ”

“มันเจ็บ มันเจ็บ! ฝ่าบาท!”

 โพเลนด์วางมือบนศีรษะของพูชิน่า ด้านซ้ายและขวาแล้วกระชับให้แน่น

“เอิ่ม? ฝ่าบาท?”

“เอ๊ะ!? อะไรนะ อาจารย์คุโรกิ?”

 เมื่อโพเลนด์ถูกเรียกตัว เขาเห็นคุโรกิและพวกเซลกี้มองมาที่เขาด้วยสีหน้าว่างเปล่า

 หากมองใกล้ ๆ เซลกี้ดูเหมือนจะกลัวเล็กน้อย

“อ๊ะฮ่าฮ่าฮ่า! สำหรับตอนนี้ มากินหม้อไฟทะเลกันเถอะ! และตั้งแต่พรุ่งนี้จะเริ่มจริงจัง!!”

 โพเลนด์หัวเราะและหลอกลวงมัน

นิทานอัศวินดํา

นิทานอัศวินดํา

Status: Ongoing
วันหนึ่งคุโรกิชายหนุ่มที่อาศัยอยู่ในญี่ปุ่นถูกเรียกตัวไปยังอีกโลกหนึ่ง คนที่เรียกมันมาคือราชาปีศาจโมเดส ดินแดนที่ราชาปีศาจปกครองอยู่ในขณะนี้ถูกรุกรานโดยผู้กล้า ด้วยรูปลักษณ์ที่น่ากลัวโหมดโค้งคํานับให้คุโรกิ “โปรดช่วยฉันพระเจ้าเมสสิยาห์!!” คุโรกิถามตามคําร้องขอของราชาปีศาจเพื่อเป็นอัศวินดําและต่อสู้กับผู้กล้า ตัวละคร คุโรกิ เป็นพระเอก มาเป็นอัศวินดําและต่อสู้กับผู้กล้า เขามีนิสัยใจอ่อนและมองตัวเองว่าอ่อนแอ โมเดส คือ คนที่เรียกคุโรกิมา เขาดูชั่วร้าย แต่บุคลิกภาพของเขาไม่เลวและมีนิสัยคล้ายคุโรกิ เรน่า เทพธิดา คนที่เรียกตัวผู้กล้า ศัตรูของโมเดส เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก แต่เธอมีบุคลิกไม่ดียังไงก็ตามต่อมาเธอตั้งครรภ์ลูกของคุโรกิ ผู้กล้า เหมือนคุโรกิ เขาเป็นคนญี่ปุ่น ถูกเรียกตัวโดยเรน่า หล่อและรักผู้หญิง ฟังลีน่าพูดด้วยความรักกับความงามของเธอ ชิโรเนะ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของคุโรกิและได้หลงรักคุโรกิแต่ตัวเองคิดว่าความเป็นห่วงเฉยๆ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท