ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ – ตอนที่ 72 ผู้กล้าคนก่อนกับการประลอง 2

[ แถ่ดๆๆ !? ]

ยอดเยี่ยม มันไม่ผิดพลาดแน่ๆกับคำพูดเรียบที่เผลอพูดออกมาเมื่อได้เห็นการหลบเลี่ยงเมื่อสักครู่

แม้ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากแค่งอตัวสะพานโค้งเหมือนกุ้ง

แต่ผมก็เกือบจะหลบกระสุนปืนเวทย์มนตร์ที่จู่ๆยิงออกมาแทบจะไม่ทัน และสไลด์ไปกับเหมือนกับในอนิเมะ จนเกิดเสียง *แถ่ดๆ*

[ บ้าเอ้ย . . . เธอ!!  ยัยบ้าซิลเตอร์ จู่ๆก็ยิงมาเนี้ยนะ !! หมายความว่าอะไ-. .. ! ]

ทันทีที่ผมหันหลังกลับในตอนที่ผมลุกขึ้น ผมก็เห็นผู้ชาย 3-4 คนที่ถูกระเบิดจนปลิวเพราะลูกปืน แต่ว่ายังมีอีกร่างหนึ่ง เขาเป็นไอ้หน้าหล่อหูจิ้งจอกที่สไลด์หลบผ่านลูกปืนเหล่านั้นและเข้าประชิดเบอร์นาเดส 

[ เบอร์นาเด— !? ]

ผมพักความสนใจจากเบอร์นาเดสเอาไว้ก่อน เพราะมีเงาที่ทาบมาที่ตัวผม มันมาจากชายที่อยู่ด้านหลัง

* เปรี๊ยง !! *

[ โฮ แกหลบได้ดีนี้ ไอ้กาก ]

ดาบที่ถูกเหวี่ยงลงมามันปะทะเข้ากับพื้นสนามที่ถูกทำจากหินจนแตกออก

มันเป็นการหลบได้แบบเฉียดเพียงแค่ปลายผม ผมมองไปยังเจ้าของดาบที่เหวี่ยงลงมานั้นและทำให้เผลอเดาะลิ้นออกมา

[ ทำไมแก . . [ ไอ้จอมโจรนักฆ่า ] ดูลเมล ! นึกไม่ถึงเลยว่าคนอย่างแกจะมาเข้าแข่งขัน ]

[ แกเช่นกัน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ไอ้ยามเฝ้าสัมภาระ ! ]

ชายร่างยักคนนี้ ดูลเมล เขายกดาบขึ้นเหนือหัว และฟันลงมาที่ผมด้วยพลังที่เต็มเปี่ยม

ผมเองก็พริ้วหลบมันราวกับกระดาษ

[ ที่แกมาเข้าแข่งขันนี้คงเพราะแกจะได้ฆ่าคนเล่นอย่างถูกกฎหมายสินะ !? ]

[ ถูกแล้ว และข้าจะหันแกเป็นชิ้นๆ !! ]

ไอ้หมอนี้ชื่อว่า ดูลเมล

พวกเราเคยเจอกันในตอนที่ผมออกเดินทางเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนนั้นพวกเรามาถึงที่เมืองๆหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังแยกตัวจากซิลเวียและลีโอพอดี ไอ้หมอนี่เป็นหัวหน้ากลุ่มโจรที่เข้ามาโจมตีพวกเราในตอนที่พวกเราทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดดูแลสินค้า

[ ข้ากลับมาเก็บหนี้ที่ฝากเอาไว้เมื่อตอนนั้นแล้ว ]

[ คิดว่าแกจะเก็บได้เพียงคนเดียวเรอะ !! ]

ถึงแม้ตามปกติผมจะจัดการกับพวกโจรได้อย่างง่ายๆ มีเพียงไอ้หมอนี่ที่มันแข็งแกร่งเกินกว่าพวกโจรทั่วๆไป และตอนนั้นผมต้องต่อสู้กับมันพลางปกป้องโอวิเวียและคนอื่นๆไปด้วย มันถึงกับเกือบไปแล้วเหมือนกัน

. . .  แต่ว่า ตอนนี้ ผมไม่มีอะไรที่จะต้องให้ปกป้อง

「ก้าวพริบตา!」

「ッ!!??」

ในจังหวะที่ไอ้หมอนั้นยกดาบของมันสูงขึ้นเหนือยหัว ผมพุ่งเข้าที่หน้าอกของดูเมลและปล่อยหมัดเข้าไปเต็มท้องของมัน

อาจเพราะผมใส่พลังลงไปพอสมควร ดูเมลถึงกับทรุดเพียงแค่หมัดเดียว

[ ขอดาบแกเลยละกัน ! ]

หลังจากขอดาบจากร่างของดูเมล ผมก็เตะมันลงจากเวทีตกลงไปในทะเล

จริงๆมันก็คงเป็นเรื่องที่น่ารำคาญอยู่หลังจากนี้ถ้ามันกลับมาอีก แต่สำหรับตอนนี้ ก็เท่ากับว่าหมอนี่มันตกรอบไปแล้ว

[ เอาล่ะ . .  ]

ในจังหวะที่ผมจะหันความสนใจไปยังฝั่งทางเบอร์นาเดส ผมก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างกำลังพุ่งเข้ามาจากทางด้านซ้าย ผมจึงพลันหมอบลงอย่างอัตโนมัติ

*วู๊บบบ!*

มันคือลูกบอลเหล็กที่บินผ่านหัวของผมไป และนั้นผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆที่ไม่ทันหลบลูกบอลเหล็กก็ถูกมันกระแทกจนปลิวไปพร้อมๆกัน

[ กุฮิฮิฮิฮิฮิ! แกยังหลบลูกบอลเหล็กของข้าได้ยอดเยี่ยมเช่นเคยเลยนะ ไอ้หนุ่มที่อยู่ในกลุ่มปาร์ตี้ผู้กล้า ! ]

[ แก ! ลูโกโล่!! ไอ้ลูกบอลเหล็กจอมทำลายล้าง ! ? แม้แต่แกก็มาเข้าแข่งขันด้วยรึนี่ ? ]

ลูโกโล่คือชายผู้ซึ่งใช้ลูกบอลเหล็กที่มีหนามติดอยู่ และไอ้หมอนี่ก็เคยเข้าโจมตีพวกเราในระหว่างที่พวกเรากำลังอยู่ในระหว่างการเดินทางปราบจอมมารในตอนนั้น

[ กุฮิฮิฮิ ข้าจะทำให้แกกลายเป็นเศษเนื้อ–!? ]

「!?」

ในตอนนั้น ลูโกโล่กำลังเริ่มที่จะเหวี่ยงลูกบอลเหล็กอีกครั้ง แต่ว่าเลือดสดๆก็พุ่งออกมาจากที่ข้างหลังของเขาและ *ตุบ* ร่างของเขาที่ทรุดลงจนเกิดเสียงดังสนั่น

สิ่งที่ปรากฎขึ้นที่ด้านหลังของลูโกโล่คือชายที่สวมอยู่ในชุดเกราะที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือด

[ . . . นานแค่ไหนกันนะ . . .  ไอ้หนุ่มผมดำ ]

เขาคืออัศวินที่บุคลิกดูเงียบครึมและเข้าใจได้ยากและวิธีการต่อสู้ของเขาดูไม่ค่อยเหมือนกับวิถีของอัศวินสักเท่าไร

[ อัศวินเถื่อน ลาแบงค์ !!?  อะไรกันเนี้ย ไอ้รอบการแข่งนี้มันรวมตัววายร้ายรึไงกันนะ !? ]

ลาแบงค์พุ่งเข้ามาในขณะที่เหวี่ยงดาบที่ชุ่มไปด้วยเลือดมาทางผม ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะทำลายการมองเห็นของผมด้วยการสบัดเลือดเข้ามาที่ตาของผม

[ ชิ เหมือนเดิมเลยนะ แกยังคงใช้วิธีสกปรกเหมือนอย่างเคย . .  ]

ป้องกันเลือดนั้นด้วยแขนของผม ในตอนที่ผมพยายามเตรียมพร้อมรับกับการโจมตีของลาแบงค์ เขาก็หยิบถุงเล็กๆที่อยู่ติดกับแขนในมือข้างที่ถือโล่ออกมาและโยนมันมาทางผม

[ ว๊าา!? ไอ้บ้าเอ้ย ทรายเข้าตาช้านน ! ]

[ แกเสร็จข้าแล้ว ! ไอ้หนุ่ม ]

ถ้าหากเป็นเลือดคงแย่แน่ แต่ถ้าเป็นทรายล่ะก็ ผมมีแผน 2 เตรียมเอาไว้แล้ว

ในขณะที่กำลังมั่นใจในชัยชนะของเขา ลาแบงค์ แทงดาบของเขามาที่ผม

[ กะ , แก ไอ้ชั่วช้า ! ]

[ เสียใจด้วยนะสำหรับแก ผมอ่านออกหมดตั้งแต่แรกแล้วในสิ่งที่แกจะทำ ! ]

ถูกแล้ว ผมหลับตาลงก่อนได้ทันและแสร้งทำเป็นทรายเข้าตา และลาแบงค์ผู้ที่โจมตีเข้ามาถึงกับตกใจ

[ ผมยังไม่ฆ่าแกหรอก หลับไปซะ ! ]

ผมเหวี่ยงดาบของผมเร็วจนเกินกว่าเขาจะป้องกันได้ทัน ถึงแม้ว่าดาบของดูเมลจะหักลงทันทีเพียงแค่ฟันลงเพียงครั้งเดียว แต่ชุดเกราะของลาแบงค์เองก็ถูกตัดออกและเขาก็ได้รับบาดเจ็บถึงแม้เพราะชุดเกราะนั้นจะช่วยให้เขาไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ตาม

[ . . . ได้อย่างไรกัน! แกใช้วิธีขี้ขลาด ! . . . ]

[ แกเป็นเพียงคนเดียวที่ผมไม่ต้องการที่จะถูกด่าด้วยคำพูดแบบนั้น ! ]

เลือดสดๆพุ่งออกมาพร้อมกับร่างของลาแบงค์ที่ทรุดลง . . . ชิ แบบนี้ จะมีคนรู้จักอีกกี่คนกันฟระที่ผมจะเจอเนี้ย ( พวกตัวร้าย )

[ เอาเถอะ พักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน เอ๊ะนั้นโล่นี่ ขอนะ ! ]

ในเมื่อดาบของผมก็พังลงไปแล้ว ผมจะเหยิบเอาโล่ของลาแบงค์ ในเมื่อดาบของเขาชุ่มไปด้วยเลือดและดูเหมือนเป็นสนิม ผมจึงเลือกที่จะไม่หยิบมัน และผมก็เตะลาแบงค์กับลูโกโล้ตกจากเวทีไป

เดี่ยวนะ . . . มันจะเป็นอย่างไรกันนะในโลกที่ผมต้องต่อสู้ด้วยโล่เพียงอย่างเดียว

เมื่อมาพูดถึงเรื่องของโล่ ไอ้ของพักนี้เหมือนดั่งในเกมส์ ไม่ใช่ว่ามันคือของสำหรับพวกอาชีพลูกกระจ๊อกหรอกรึ ? 

เมื่อพูดถึงโล่ มันคือ 1 ในอุปกรณ์หลักที่ขาดไม่ได้ ผมยังพอเข้าใจได้อยู่ถ้าหากอัศวินใช้ดาบ แต่ว่าไอ้อัศวินที่ใช้แต่โล่เนี้ย ผมนึกภาพไม่ออกจริงๆ

「แอ๊กๆ!?」

[  อ่า ใช้ได้ดีเกินคาดแหะ ]

ในตอนที่ผมปล่อยหมัดที่ติดโล่ไว้ที่หลังมือไปใส่ชายคนหนึ่งที่จูโจมผมที่ทางด้านหลัง *ปั้ง!* มันก็เกิดเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกดีจริงๆและชายคนนั้นก็ปลิวออกไป

เยี่ยม เยี่ยมไปเลย มันใช้ได้แหะ

ผู้กล้าที่ต่อสู้ด้วยโล่เพียงอย่างเดียว แบบนี้ก็ได้แหะ

[ ลุยละนะ !! ]

หลังจะค้นพบเทคนิคใหม่ ผมก็พุ่งเข้าไปหมายจัดการศัตรูลงด้วยพลังอันสุดแข็งแกร่ง(ด้วยโล่)

—————

[ งานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วครับ และทันทีที่เริ่มต้นขึ้น มันก็กลายเป็นการต่อสู้อันดุเดือด เอาล่ะครับ ตอนนี้ พวกเรามาแนะนำตัวคอมเม็นเตเตอร์รับเชิญกันก่อนครับ ]

[ สวัสดีขอรับ ผม จีน แจ็ค ยูซตาส ขอรับ ]

[ เขาคือผู้แต่งผลงานที่มียอดขายถล่มทลายในชื่อ [ ซีรี่ชีวประวัติผู้กล้า ] และเป็นสปอนเซอร์หลักในการจัดงานประลองในวันนี้ครับ ท่านยูซตาสครับ พวกเราขอขอบคุณท่านมากสำหรับวันนี้ ]

[ เช่นเดียวกันขอรับ กระผมก็ขอขอบคุณเช่นกัน ]

[ ถ้ากระนั้น ผมคิดว่าพวกเราควรกลับมายังเรื่องของสถานการณ์ในปัจจุบันกันต่อ ทันที่ที่การประลองเริ่มต้นขึ้น ผู้ที่เปิดการโจมตีพร้อมกับเสียงเริ่มการประลอง เบอร์ 28 เบอร์นาเดส ที่ซึ่งทำให้บนเวทีตอนนี้ได้กลายเป็นสมรภูมิไปแล้ว ]

[ และมีนักสู้มากกว่า 10 คนไปแล้วที่ตกรอบไป ในหมู่นักสู้ที่ยังไม่ตกรอบนั้นมี . . เบอร์ 28 [ หญิงสาวผู้งดงามและลึกลับ (ความเห็นส่วนตัว) ] เบอร์นาเดส และก็อีกคนที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่กับเบอร์นาเดสนั้น หมายเลข 1 ! [ คุออนเจ้าวายุ ] หรือที่พวกเรารู้จักการในชื่อ คุออน เฮลีอ็อต !! คุออน เฮลีอ็อต คือบุตรของท่าน โวแดน เฮลีอ็อต ผู้เป็นผู้นำของเมือง Be Io แห่งนี้ ! คุออนนั้นคือผู้ที่ได้รับตำแหน่งสืบทอดเป็นหัวหน้าตระกูลเฮลีอ็อตรุ่นต่อไป และคนอื่นๆ หมายเลข 14 ผู้ที่มาพร้อมกับร่างที่สูงเกิน 2 เมตร [ นักบวชแห่งกำปั้น ] อูลแกน ! หมายเลข 7 [ ไนท์หนุ่ม ] ฟาลฮัท เอ็นแฮนซ์ ! และก็ หมายเลข 36 นักสู้ปริศนา ยูยะ ชิโระ !! ]

[ ฟุฟุ ยู . . . ขอประทานโทษที่ขัดจังหวะนะขอรับ นักสู้ ยูยะ ชิโระนั้นทำให้นักสู้ชื่อดังอย่าง ขุนโจรนักฆ่าและอัศวินเถื่อน หมดทางสู้ต่อได้ไปแล้วขอรับ ]

[ เอ๋ หมดทางสู้ต่อ ? แต่ว่า นักสู้ ลาแบงค์ที่เลือดพุ่งนั้น . . . ]

[ ฟุฟุฟุ . . . เขาไม่สังหารพวกนั้นหรอกขอรับ ]

「?」

[ อ่า ขออภัยด้วยขอรับ ต้องพูดว่า เขาไม่ปล่อยให้คนพวกนั้นถูกฆ่าหรอกขอรับ กระผมไม่รู้ว่าเพราะชุดเกราะนั้นแข็งแกร่งหรือนั้นคือเป้าหมายจริงๆของเขา แต่จุดที่ถูกเขาฟันด้วยดาบนั้นมันเป็นจุดที่ไม่ก่อให้เกิดบาดแผลร้ายแรง ยิ่งกว่านั้น เลือดพวกนั้นมันยังน้อยจนเกินไป ในความคิดของกระผม นักสู้ลาแบงค์คงจะแค่สลบไปเพียงเพราะอาการบาดเจ็บ และยูยะนั้น เขาก็ยึดอุปกรณ์ของลาแบงค์และเตะเขาออกจากเวที เหตุการณ์พวกนั้นเกิดขึ้นหลังจากที่ลาแบงค์สลบไปแล้ว ]

[ ผมเข้าใจแล้ว ขอบคุณท่านมากครับ – – – โอะ โอ้ ? ในระหว่างที่ท่านยูซตาสกำลังบรรยายอยู่นั้น ดูเหมือนว่าบนเวทีสถายการณ์จะเปลี่ยนแปลงไปอีกแล้วครับ ! ]

————————-

「っ!?」

* ตู้มม *

แทบจะในทันที หมัดที่ทรงพลังนั้นก็พุ่งแฉลบผ่านใบหูของผมไป

มันเร็ว . . .  ถ้าหากเพียงแค่ความเร็วของหมัดนั้น มันอาจจะเหนือกว่าความเร็วของผมอีก และเลือดที่ไหลออกมาจากบริเวณแก้มของผมเป็นข้อพิสูจน์ได้ดี

[ อุก ! ]

หมัดนั้นถูกปล่อยมาจากร่างที่สูงเกิน 2 เมตรได้ ด้วยมัดกล้ามที่แข็งแกร่งเหล่านี้ทำให้มันมีพลังทำลายล้างราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

[ บ้าเอ้ย!! ]

ผมรู้ได้ทันทีว่าผมไม่ควรที่จะรับการโจมตีนั้นตรงๆ แม้ว่าร่างกายของผมมันจะแตกต่างจากคนธรรมดาทั่วไป แต่การโจมตีนั้นมันป่นกระดูกผมได้แน่ๆและคงจะทำให้ผม”ตาย”

ในบรรยากาศของสมรภูมินี้ กลิ่นคาวของเลือด และความรู้สึกภายในจิตใจได้มาถึงขีดจำกัด มันกระตุ้นให้ผมรู้สึกเหมือนกับเมื่อ 3 ปีก่อนอีกครั้ง

มันไม่มีทางที่ผมจะไม่ถูกครอบงำโดยสิ่งที่กระตุ้นผมเหล่านี้ ในความรู้สึกจริงๆของผม มันราวกับว่าบางสิ่งที่หน้าหนักใจกว่าความชุนนิเบียวของผมกำลังจะถูกปลุกให้ตื่น

[ สำหรับข้า อูลแกน ตลอด 44 ปีในชิวิตของข้าในโลกแห่งนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ทำให้ข้าตื่นเต้นจนลืมหายใจ ]

[ ผมก็เช่นกัน ]

ชายร่างยักได้กำหมัดของเขาแน่นมันดูเหมือนกับกำลังชาร์จพลังเพื่อใช้ในการโจมตีครั้งต่อไป

มันเป็นการโจมตีที่ถึงตาย แม้ว่าเขาจะเป็นนักบวช แต่เขาพยายามจะอัดศัตรูให้ถึงตายแน่ๆ

ชิ เหมือนกับเบอร์นาเดสเลย แต่ว่า . .  ไม่ใช่พวกคนที่เกี่ยวของกับศาสนจักรจะเป็นพวกบ้าการต่อสู้กันหมดเรอะ ?

. . . ไม่สิ ในจุดๆนี้คงไม่ดีเท่าไรนัก

[ มันก็ผ่านไปหลายเดือนแล้วตั้งแต่ผมมาที่ดินแดนแห่งนี้ . . . มันนานมากแล้วที่ผมไม่ได้รู้สึกไฟติดแบบนี้ !! ]

ใช่แล้ว ไอ้การต่อสู้ที่มีความตายเป็นเดิมพัน ที่ทำให้เลือดในกายผมเดือดพล่าน ทำให้เหงื่อผมไหลออกมาไม่หยุด มันคือสิ่งที่ผมเฝ้าค้นหามาโดยตลอด !!