แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了] – ตอนที่ 750 หลินสงขอความช่วยเหลือ

ตอนที่ 750 หลินสงขอความช่วยเหลือ

ตอนที่​ 750 หลิน​สงขอความช่วยเหลือ​

ใกล้​ถึงวัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ในไม่ช้า​

อากาศ​กลับมา​อุ่นจัด​ อุณหภูมิ​สูงสุด​ใน​ตอนกลางวัน​อยู่​ที่​ 5 องศา​ ซึ่งเป็น​สิ่งที่​หา​ได้​ยาก​สำหรับ​กรุง​ปักกิ่ง​ใน​ฤดูหนาว​

ใน​ช่วง​สอง​วัน​ที่ผ่านมา​ ธุรกิจ​ของ​ตลาดสด​ฝูตัว​ตัว​ก็​ร้อนแรง​พอๆ กับ​อากาศ​ และ​ผลประกอบการ​ก็​เพิ่มขึ้น​เป็น​สองเท่า​

แต่​ตลาด​ฮุ่ย​ห​มิน​นั้น​ช่างน่าอนาถ​ มีลูกค้า​เพียง​ไม่กี่​คน​มาจับจ่าย​ ส่วน​อาหารสด​ประจำวัน​แทบ​ขายไม่ออก​

แม้ว่า​ซูอวี้อิ๋ง​แทบจะ​ระเบิด​โทสะ​ แต่​ก็​ไม่มีสิ่งใด​ที่​หล่อน​สามารถ​ทำได้​

วันนี้​ตลาดสด​ฝูตัว​ตัว​จะเปิด​เพียง​ครึ่ง​วัน​ เนื่องจาก​ตรง​กับ​วันหยุด​ เพื่อให้​พนักงาน​กลับบ้าน​ไป​ทำอาหาร​มื้อ​ค่ำ​ส่งท้าย​วัน​ปี​เก่า​ และ​จะเปิด​ตามปกติ​อีกครั้ง​ใน​วันรุ่งขึ้น​

หลังจาก​หลิน​ม่าย​กินข้าว​เช้าเสร็จ​ เธอ​ก็​มีงาน​ให้​ทำ​มากมาย​ อันดับ​แรก​เธอ​ตั้ง​หม้อ​หลู่​ไช่บน​เตาถ่าน​

จากนั้น​ถอด​เสื้อคลุม​ผ้าฝ้าย​ เหลือ​เพียง​เสื้อกันหนาว​ขณะ​ยืน​อยู่​หน้า​เตาแก๊ส​ทอด​อาหาร​

แม้จะสวม​เสื้อผ้า​น้อย​ชิ้น​ แต่​เธอ​ก็​ยังมี​เหงื่อ​ออก​เพราะ​ความร้อน​

น้า​ถูหยุด​ยาว​ตั้ง​แต่วัน​ปีใหม่​ และ​จะไม่มาทำงาน​จนกว่า​เทศกาล​โคมไฟ​จะสิ้นสุด​

ฟางจั๋ว​หรา​น​ต้อง​ไป​ทำงาน​ใน​วัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ หลิน​ม่าย​ทอด​ของ​อยู่​หน้าเตา​ คู่สามีภรรยา​เฒ่าเข้ามา​ช่วย​เธอ​หยิบ​จับ​สิ่งของ​

โต้​ว​โต้​ว​กำลัง​เล่น​กับ​เด็ก​ๆ ที่​สนาม​หน้าบ้าน​

เมื่อ​ได้​กลิ่นหอม​ของ​ลูกชิ้น​ลอย​ออก​มาจาก​ครัว​ โต้​ว​โต้​ว​ก็​รู้สึก​หิว​จน​น้ำลาย​แทบ​ไหล​

หล่อน​ทิ้ง​เด็ก​คนอื่น​ไว้​ข้างหลัง​และ​วิ่ง​ไป​ยัง​ห้องครัว​ ก่อน​บอก​หลิน​ม่าย​ว่า​ อยาก​กิน​ลูกชิ้น​ที่​ทอด​ใหม่​

โต้​ว​โต้​วสา​มารถ​กิน​ลูกชิ้น​กว่า​สิบ​ลูก​ที่​เพิ่ง​ออกจาก​กระทะ​

หลิน​ม่าย​ตัก​ลูกชิ้น​ปรุง​สด​ใหม่​ใส่ชามใหญ่​ และ​ขอให้​โต้​ว​โต้​ว​แบ่งปัน​กับ​เด็ก​คนอื่น​

เด็ก​เหล่านี้​ล้วน​เป็น​ลูก​ของ​เพื่อนบ้าน​ใน​ละแวก​นั้น​

พวกเขา​มาที่​บ้าน​เพื่อ​เล่น​กับ​โต้​ว​โต้​ว​ การ​ปล่อย​ให้​พวกเขา​ดู​โต้​ว​โต้​ว​กิน​ลูกชิ้น​คนเดียว​คงจะ​ไม่เหมาะสม​นัก​

โต้​ว​โต้​ว​ยืน​อยู่​ใน​สนาม​พร้อม​ลูกชิ้น​ชามใหญ่​และ​เริ่ม​กิน​อย่าง​มีความสุข​

อา​หวง​จ้องมอง​เจ้านาย​ตัว​น้อย​อย่าง​กระตือรือร้น​ คล้าย​กับ​บอก​หล่อน​ว่า​มัน​อยาก​กิน​ลูกชิ้น​แสน​อร่อย​เช่นกัน​

โต้​ว​โต้​ว​จึงให้​ลูกชิ้น​ไป​ 2 ลูก​

อา​หวง​สะบัด​หาง​อย่าง​มีความสุข​และ​กิน​ลูกชิ้น​สอง​ลูก​อย่าง​รวดเร็ว​

……

ในไม่ช้า​ก็​เป็นเวลา​เที่ยงวัน​ ตลาด​ฮุ่ย​ห​มิน​เปิด​เพียง​ครึ่ง​วัน​เหมือนกับ​ตลาดสด​ฝูตัว​ตัว​

แม้จะใกล้​ถึงเวลาปิด​แล้ว​ แต่​ของ​ใน​ตลาด​แทบ​ขายไม่ออก​เลย​

ซูอวี้อิ๋ง​มองดู​ตลาด​ที่​เต็มไปด้วย​สินค้า​ ใบหน้า​ของ​เธอ​หมอง​คล้ำ​ราวกับ​ก้น​หม้อ​

ไม่สำคัญ​ว่า​สินค้า​อื่น​จะขาย​ไม่ได้​ แต่​คง​น่าเป็นห่วง​ถ้าอาหารสด​ขาย​ไม่หมด​

วันนี้​อากาศ​ร้อน​เกินไป​ และ​ผัก​บาง​ชนิด​ที่​มีปริมาณ​น้ำ​สูงจะเน่าเสีย​

ปลา​และ​เนื้อสัตว์​ที่​ชำแหละ​แล้ว​เริ่ม​เน่าเสีย​เล็กน้อย​เช่นกัน​ ดังนั้น​พวกเขา​จึงไม่สามารถ​เก็บ​ไว้​และ​ขาย​ใน​วันพรุ่งนี้​ได้​

ไหนจะ​อาหาร​ปรุง​สำเร็จ​ที่​ขาย​มาหลาย​วัน​แล้ว​ที่​ต้อง​ทิ้ง​อีก​

ผู้จัดการ​เฉียน​ลังเล​อยู่​พัก​หนึ่ง​ เขา​ถามซูอวี้อิ๋ง​ว่า​จะแบ่ง​ผัก​ที่​เน่าเสีย​ อาหาร​ปรุง​สุก​ที่​ขายไม่ออก​ รวมถึง​ปลา​และ​เนื้อสัตว์​ที่​อาจ​เน่าเสีย​หรือไม่​

แม้ว่า​จะผ่าน​การปฏิรูป​และ​เปิด​ประเทศ​มาหลาย​ปี​แล้ว​ แต่​เสบียง​ยังคง​ขาดแคลน​ โดยเฉพาะ​อาหาร​

แม้จะไม่เหมือนก่อน​การปฏิรูป​และ​เปิด​ประเทศ​ ที่​แม้แต่​ผักกาด​เน่าเสีย​ก็​ยัง​ถูก​หยิบ​กิน​

ผัก​ที่​เน่าเสีย​ อาหาร​ปรุง​สุก​ใกล้​จะเสีย​ ปลา​และ​เนื้อสัตว์​ที่​อาจ​เน่าเสีย​จะไม่ถูก​ทิ้ง​โดย​ร้านค้า​

แต่​จะเอา​มารับประทาน​เอง​หรือ​แจกจ่าย​พนักงาน​

พนักงาน​ไม่รังเกียจ​ที่​เอา​กลับ​ไป​แปรรูป​กิน​

ผู้จัดการ​เฉียน​ให้​คำแนะนำ​นี้​เมื่อ​เห็น​ว่า​ผัก​โรงเรือน​ อาหาร​ปรุง​สุก​ ปลา​และ​เนื้อสัตว์​ไม่สามารถ​ขาย​ได้​

ซูอวี้อิ๋ง​รู้สึก​กระวนกระวายใจ​มาก​ เมื่อ​ได้ยิน​เช่นนี้​ หล่อน​ก็​พูด​อย่าง​โกรธเคือง​ “ส่วนแบ่ง​อะไร​? เก็บ​ไว้​ขาย​พรุ่งนี้​!”

ผู้จัดการ​เฉียน​พูด​ตะกุกตะกัก​ “ของ​พวก​นี้​ขาย​ไม่ได้​แล้ว​ โดยเฉพาะ​ปลา​และ​เนื้อสัตว์​ที่​มีแนวโน้ม​ว่า​จะเน่าเสีย​ ถ้าลูกค้า​ซื้อ​กลับ​ไป​กิน​แล้ว​ท้องเสีย​จะทำ​อย่างไร​?”

ซูอวี้อิ๋ง​จ้องมอง​เขา​ “ถ้าพนักงาน​เอา​กลับ​ไป​กิน​ได้​ แล้ว​ทำไม​จะขาย​ไม่ได้​? แม้ว่า​ปลา​และ​เนื้อสัตว์​จะเน่าเสีย​ไป​บ้าง​ แต่​ถ้าเติม​น้ำส้มสายชู​ขณะ​ปรุงอาหาร​ก็​ช่วย​ได้​แล้ว​ไม่ใช่เหรอ​? ส่วน​ผัก​กิน​ใบ​นั้น​ ก็​แค่​เด็ด​ใบ​เน่า​ๆ ออก​ แล้ว​นำมา​ขาย​พรุ่งนี้​ใหม่​”

หลังจาก​ได้ยิน​สิ่งที่​เธอ​พูด​ ผู้จัดการ​เฉียน​ก็​ไม่กล้า​พูด​อะไร​อีก​

หลิน​ม่าย​ทำงาน​ใน​ครัว​อย่าง​รวดเร็ว​ เธอ​ทอด​อาหาร​ทั้งหมด​ใน​เช้าวันนั้น​

เธอ​เท​น้ำมัน​จาก​กระทะ​เพื่อ​พัก​ให้​เย็น​ใน​อ่าง​ใบ​ใหญ่​ จากนั้น​จึงเตรียม​ทำ​อาหารกลางวัน​

ตาม​ประเพณี​ของ​ปู่​ฟางและ​ย่า​ฟาง อาหาร​เที่ยงวัน​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ควร​เป็น​อาหาร​เบา​ ส่วน​อาหารเย็น​มื้อ​หนัก​จะกิน​ตอนกลางคืน​

หลิน​ม่าย​วางแผน​ที่จะ​ปลา​ต้ม​ผักกาดดอง​เป็น​มื้อ​กลางวัน​ พร้อม​ผัก​ใบ​เขียว​ 2 ถึง 3 อย่าง​ เสิร์ฟ​พร้อม​เต้าหู้​หมัก​ของ​หวัง​จื้อ​เห​อ​ใส่จาน​เล็ก​

เต้าหู้​หมัก​ของ​หวัง​จื้อ​เห​อ​ได้รับ​คำชม​มากมาย​ แม้จะมีกลิ่น​เหม็น​ แต่​เข้ากันได้ดี​กับข้าว​

หลังจาก​หลิน​ม่าย​ลอง​กิน​ไป​ครั้งหนึ่ง​ เธอ​ก็​ตกหลุมรัก​อาหาร​จาน​นี้​

แต่​ฟางจั๋ว​หรา​น​และ​โต้​ว​โต้​ว​ต่าง​ก็​หลีกเลี่ยง​มัน​

ทุกครั้งที่​หลิน​ม่าย​เสิร์ฟ​เครื่องเคียง​นี้​ ฟางจั๋ว​เห​ริน​ไม่เคย​กิน​มัน​ แต่​เขา​ก็​ไม่ได้​พูด​อะไร​

แต่​โต้​ว​โต้​ว​ตัว​น้อย​กลับ​ตะโกน​เสียงดัง​ “แม่กำลังกิน​อึ​อีกแล้ว​!”

มัน​ทำให้​หลิน​ม่าย​ค่อนข้าง​ลำบากใจ​

แต่​เพราะ​ย่า​ฟางช่วย​ห้ามปราม​หลายครั้ง​ว่า​ให้​เด็กน้อย​หยุด​ตะโกน​เสียงดัง​

ขณะที่​หลิน​ม่าย​กำลัง​เตรียม​อาหารกลางวัน​ โต้​ว​โต้​ว​และ​อา​หวง​ก็​ยื่นหน้า​เข้ามา​ใน​ครัว​ “คุณแม่​ คุณ​ลุง​กำลัง​ตามหา​แม่อยู่​ค่ะ​”

หลิน​ม่าย​เดิน​ออกจาก​ห้องครัว​และ​เห็น​ว่า​เป็น​หลิน​สง

เธอ​ทั้ง​ประหลาดใจ​และ​ขยะแขยง​ จึงพูด​อย่าง​เย็นชา​ว่า​ “คุณ​หา​ฉัน​เจอ​ได้​อย่างไร​คะ​?”

หลิน​สงรีบ​มาหา​หลิน​ม่าย​โดยที่​ไม่ได้​รับประทาน​อาหาร​ตั้ง​แต่เช้า​

เพราะว่า​เขา​ไม่ค่อย​มีเงิน​ กลัว​ว่า​หาก​ใช้เงิน​กับ​อาหารเช้า​ อาจ​ทำให้​ไม่พอ​สำหรับ​ค่าเดินทาง​กลับบ้าน​

การ​มาเมืองหลวง​ครั้งนี้​ ภรรยา​ของ​เขา​ไม่เห็นด้วย​ โดย​บอ​กว่า​พ่อแม่​ของ​เขา​เป็น​ฆาตกร​ และ​ไม่มีสิ่งใด​ที่​เขา​จะขอให้​หลิน​ม่าย​ช่วย​ได้​ แล้ว​ยัง​ไม่ให้​ค่าเดินทาง​มาด้วยซ้ำ​

เขา​จึงต้อง​ขโมย​เงิน​จาก​ที่​บ้าน​เพื่อ​ใช้ใน​การ​เดินทาง​มาเมืองหลวง​ แต่​เขา​ไม่กล้า​ขโมย​เงิน​จำนวนมาก​ จึงนำมา​แค่​เงิน​ไม่กี่​หยวน​สำหรับ​การ​เดินทาง​ไป​กลับ​และ​ค่า​อาหาร​

แต่​เขา​ไม่คาดคิด​ว่า​ค่าใช้จ่าย​ใน​เมืองหลวง​จะแพง​ขนาด​นี้​ เขา​ไม่สามารถ​ซื้อ​อาหาร​กิน​ได้​ทุก​มื้อ​ ดังนั้น​เขา​จึงงด​อาหารเช้า​

ใน​ตอนนี้​เขา​หิว​มาก​ เมื่อ​ได้​กลิ่นหอม​ของ​อาหาร​ทอด​และ​หลู่​ไช่โชย​มาจาก​ใน​ห้องครัว​ เขา​อด​ไม่ได้​ที่จะ​สูดกลิ่น​แรง​ๆ

เขา​พูด​อย่าง​ตะกละตะกลาม​ “น้องสาว​ พี่​หิว​มาก​ เธอ​ช่วย​หา​อะไร​ให้​ฉัน​กิน​หน่อย​ได้​ไหม​?”

หลิน​ม่าย​ขมวดคิ้ว​ด้วย​ความรังเกียจ​ “อย่า​มากล่าวอ้าง​ถึงความสัมพันธ์​ ฉัน​ไม่ได้​มีความสัมพันธ์​ทาง​สายเลือด​กับ​ครอบครัว​หลิน​ของ​คุณ​เลย​ ฉัน​จึงไม่ใช่น้องสาว​ของ​คุณ​ น้องสาว​ของ​คุณ​คือ​หลิน​เพ่​ย​กับ​ไป๋​ซวง​ต่างหาก​! ”

เธอ​มอง​หลิน​สงตั้งแต่​หัว​จรด​เท้า​และ​ถามอีกครั้ง​ “คุณ​หา​ฉัน​เจอ​ได้​อย่างไร​?”

หลิน​สงลูบ​มือ​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​พลาง​กลืนน้ำลาย​ ก่อน​ตอบ​ว่า​ “ฉัน​ค้น​จาก​สิ่งที่​พ่อแม่​บอก​เกี่ยวกับ​ที่อยู่​ก่อนหน้า​ของ​พ่อแม่​ผู้ให้กำเนิด​ของ​เธอ​ แต่​ก็​คว้าน้ำเหลว​ โชคดี​ที่​เพื่อนบ้าน​บอก​ที่อยู่​ของ​เธอ​ใน​เมืองหลวง​กับ​ฉัน​ ไม่อย่างนั้น​ฉัน​คง​หา​เธอ​ไม่เจอ​”

หลิน​ม่าย​พูด​อย่าง​เย็นชา​ “คุณ​ตามหา​ฉัน​ทำไม​?”

หลิน​สงรู้สึก​อาย​เล็กน้อย​ที่จะ​พูด​ แต่​เขา​กัดฟัน​พูด​ออกมา​ “ไม่ใช่ว่า​ฉัน​กำลัง​ตามหา​เธอ​ แต่​เป็น​พ่อแม่​ของ​ฉัน​ที่​บอก​ให้​ฉัน​มาหา​เธอ​”

หลิน​ม่าย​เผย​ยิ้ม​อย่าง​ดูถูก​ “นี่​พวกเขา​ยัง​กล้า​ขอให้​คุณ​มาหา​ฉัน​อีก​เหรอ​? หนัง​หน้าหนา​กัน​เหลือเกิน​นะ​!”

ร่องรอย​ของ​ความโกรธ​ฉายแวว​ใน​ดวงตา​ของ​หลิน​สง แต่​มัน​ก็​หายวับ​ไป​ทันที​

เขา​กล่าว​ด้วย​ความ​หดหู่ใจ​ว่า​ “พ่อแม่​ของ​ฉัน​ได้รับ​รายงาน​ว่า​นัง​สุนัข​ตัวเมีย​หลิน​เพ่​ย​บอ​กว่า​พวกเขา​เป็น​ฆาตกร​ใน​คดี​ฝังศพ​คอนกรีต​ พวกเขา​มีแนวโน้ม​ที่จะ​ถูก​ตัดสิน​ประหารชีวิต​ พวกเขา​ขอให้​ฉัน​ขอร้อง​เธอ​ โดย​หวัง​ว่า​เธอ​จะมีวิธี​ช่วย​พวกเขา​ แม้ว่า​โทษ​จะเปลี่ยนเป็น​จำคุก​ตลอดชีวิต​ก็ตาม​”

หลิน​ม่าย​เยาะเย้ย​ “พ่อแม่​ของ​คุณ​สิ้นหวัง​ถึงขนาด​ขอความช่วยเหลือ​จาก​ฉัน​หรือ​? พวกเขา​เลย​มาหา​ฉัน​เพื่อ​ขอความช่วยเหลือ​จริงๆ​! คุณ​คิด​ว่า​ฉัน​เป็น​คนดี​ยอม​ช่วย​พ่อแม่​ของ​คุณ​จริง​หรือ​? ฉัน​จะบอก​ความจริง​กับ​คุณ​ให้​ ฉัน​ไม่มีเวลา​มาทำ​เรื่องไร้สาระ​พวก​นี้​หรอก​ ส่วน​คุณ​ก็​อย่า​ทำให้​พวกเขา​มาคาดหวัง​ใน​ตัว​ฉัน​ด้วย​ ปล่อย​ให้​พวกเขา​รอ​ความตาย​อย่าง​สบายใจ​เถอะ​ หลังจากที่​ตาย​ไป​แล้ว​ อย่า​ลืม​กลายเป็น​ผี​มาหลอกหลอน​หลิน​เพ่​ย​เพื่อ​ชำระ​แค้น​ล่ะ​”

สิ้น​คำพูด​ เธอ​ก็​ตะคอก​ใส่เสียงดัง​ “ออก​ไป​ซะ!”

หลิน​สงยังคง​ยืนกราน​ที่จะ​อยู่​ต่อ​ หลิน​ม่าย​หรี่ตา​มอง​เขา​ “อะไร​กัน​? คุณ​ต้องการ​ให้​ฉัน​เรียก​ตำรวจ​มาจับ​คุณ​ เพื่อ​ที่​คุณ​จะได้​กิน​อาหารเย็น​ส่งท้าย​ปี​เก่า​ใน​คุก​ใช่ไหม​?”

หลิน​สงวิ่งหนี​ออก​ไป​ด้วย​ความหิวโหย​

หลิน​ม่าย​ที่​เคย​ถูก​เขา​ทุบตี​และ​ดุด่า​มาก่อน​ตอนนี้​ได้​กลายเป็น​บุคคล​ที่​เขา​ไม่สามารถ​ยั่วยุ​ได้​ และ​ยัง​ต้อง​ได้รับ​การปฏิบัติ​เช่นนี้​

หลังจาก​ขับไล่​หลิน​สงออก​ไป​ หลิน​ม่าย​นึกถึง​ความโกรธ​ที่​ฉาย​ใน​แววตา​หลิน​สงก่อนหน้า​

ใน​ใจครุ่นคิด​ ทำไม​เขา​ต้อง​โกรธ​ตัว​เธอ​ด้วย​! เธอ​ติดหนี้​อะไร​เขา​หรือ​อย่างไร​?

เธอ​เดิน​กลับ​ไป​ที่​ห้อง​และ​โทร​หา​จ้าว​เลี่ยง​ ขอให้​เขา​สั่งพนักงาน​ทั้งหมด​ห้าม​รับ​ผลิตผล​ทาง​การเกษตร​ใด​ ๆ จาก​ครอบครัว​ของ​หลิน​สงอีก​ในอนาคต​

ก่อนหน้านี้​เธอ​ขอให้​จ้าว​เลี่ยง​ซื้อ​ผลิตภัณฑ์​ทาง​การเกษตร​ของ​ครอบครัว​หลิน​สงโดย​ไม่คำนึงถึง​เรื่อง​บาดหมาง​ใน​อดีต​ ทว่า​หลิน​สงไม่เคย​ขอบคุณ​เธอ​ แล้ว​ยัง​แบกหน้า​มาพูดจา​ไร้สาระ​แบบนี้​ เธอ​จึงตัดสินใจ​แล้ว​ว่า​จะไม่ช่วยเหลือ​ครอบครัว​ของ​เขา​อีก​

หลังจาก​วางสาย​ หลิน​ม่าย​ก็​กลับ​ไป​ยัง​ห้องครัว​เพื่อ​ทำ​อาหารกลางวัน​ต่อ​

เมื่อ​อาหารกลางวัน​พร้อม​แล้ว​ โต้​ว​โต้​ว​และ​อา​หวง​วิ่ง​เข้ามา​อีกครั้ง​ โดย​บอ​กว่า​คุณอา​กลับมา​แล้ว​ และ​ยัง​พา​ป้า​เถากับ​ฉีฉีมาด้วย​

…………………………………………………………………………………………………………………………

สาร​จาก​ผู้แปล​

มาขอความช่วยเหลือ​อะไร​ม่าย​จื่อ​เล่า​ ไป​คิดบัญชี​กับ​ยัย​หลิน​เพ่​ย​นู่น​ มาทาง​ไหน​กลับ​ไป​ทาง​นั้น​เลย​

ไหหม่า​(海馬)

แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了]

แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了]

Status: Ongoing

หลินม่ายได้กลับมาเกิดใหม่ในวันแต่งงานของตัวเอง​ และพบว่าทุกคนรอบตัวไม่ว่าจะเป็นครอบครัวตัวเองหรือครอบครัวสามีต่างก็ยังเป็นเศษสวะกันเหมือนเดิม​ แต่ขอโทษเถอะ…หลินม่ายคนนี้ไม่ใช่หลินม่ายคนเดิมแล้ว​ ใครหน้าไหนมารังแกฉัน​ คราวนี้แม่จะซัดให้หงาย​​ จะงัดมารยาสาไถทุกกระบวนมาใช้แก้เผ็ดมันให้หมด! จากนั้นก็จะหย่ากับสามีกะหลั่วแยกตัวออกมาสร้างฐานะแบบสวยๆ​ ไม่ต้องสนใจใครอีกแล้ว!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท