องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 760 เข้าใจผิดว่าเป็นพระชายา

บทที่ 760 เข้าใจผิดว่าเป็นพระชายา

“​เจ้า​พวก​นั้น​คือ​แมลง​กิน​ซากสัตว์​ ​อย่า​ได้​แตะต้อง​พวก​มัน​เชียว​ ​ทันทีที่​เจ้า​แตะต้อง​พวก​มัน​ ​เจ้า​จะ​ไม่​สามารถ​สลัด​มัน​ออก​ได้​”​ ​ผู้เฒ่า​หลี​่​ลด​เสียง​ลง​จน​ทำให้​ทุกคน​อด​รู้สึก​หนักใจ​ไม่ได้

ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ตก​อยู่​ใน​ความ​เงียบ​อีกครั้ง

แต่​ในเวลานั้น​ ​หนี​เฟิ​่ง​ผู้​เป็นคุณ​หนู​ใหญ่​ของ​ตระกูล​หนี​ที่​เงียบ​มาต​ลอด​กลับ​เอ่ย​แสดงความคิดเห็น​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ว่า​ ​”​ผู้เฒ่า​หลี​่​ ​ท่าน​หมายถึง​แมลง​กิน​ซากศพ​หรือ​”

“​ใช่​แล้ว​ขอรับ​”​ ​ผู้เฒ่า​หลี​่​หันหน้า​ไป​มอง​นาง​ด้วย​สีหน้า​ราวกับ​เห็น​ทาง​สว่าง​ ​”​ข้า​ไม่​อยาก​เชื่อ​เลย​ขอรับ​ว่า​คุณหนู​หนี​จะ​รู้เรื่อง​แมลง​กิน​ซากศพ​ด้วย​ ​ช่าง​รอบรู้​จริงๆ​!​”

หนี​เฟิ​่ง​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ ​ผ้าไหม​สีขาว​โปร่งแสง​ที่​ปิดบัง​ใบหน้า​ของ​นาง​เผย​ความงาม​ราวกับ​เทพธิดา​ออกมา​ให้​เห็น​อย่าง​แจ่มชัด​ ​”​ไม่​หรอก​ ​ใน​ฐานะ​ของ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​แล้ว​ ​นี่​เป็น​เพียง​ความรู้​ทั่วไป​เท่านั้น​”

ผู้เฒ่า​หลี​่​รู้​ว่านา​งกำ​ลัง​ถ่อมตัว​ ​ดู​จาก​ปฏิกิริยา​ของ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ที่อยู่​รอบตัว​เขา​แล้ว​ ​เขา​ก็​สามารถ​บอก​ได้​ว่า​สุสาน​ธรรมดา​คง​ไม่มี​แมลง​กิน​ซากศพ​ด้วย​เหตุผล​สอง​ประการ​ ​ประการ​แรก​คือ​เพราะ​สุสาน​แห่ง​นั้น​ยัง​ขุด​ลึก​ลง​ไป​ไม่พอ​ ​และ​ประการ​ที่สอง​คือ​เพราะ​ระยะเวลา​ก่อตั้ง​สุสาน​ยัง​ไม่นาน​พอ

การ​ที่นาง​รู้เรื่อง​นี้​จึง​นับว่า​ผิดปกติ​ทีเดียว​ ​เพราะ​มี​แต่​คนที​่​เข้าไป​ใน​สุสาน​เป็นประจำ​เท่านั้น​ที่จะ​มีโอกาส​ได้​เจอ​กับ​แมลง​กิน​ซากศพ

แต่​ผู้เฒ่า​หลี​่​ก็​มองข้าม​ความสงสัย​ที่​เขา​มี​ใน​ใจ​ก่อนหน้านี้​ไป

อาจ​เป็น​เพราะ​เขา​ผ่าน​ทาง​ปล้น​สุสาน​มามาก​เกินไป​ ​จึง​ทำให้​เขา​เข้าใจผิด​ไป​เอง​เช่นนี้

พระ​ชายา​ตัวจริง​อยู่​ตรงหน้า​เขา​แท้ๆ​ ​แต่​เขา​กลับ​ยัง​รู้สึก​ว่า​เด็กหนุ่ม​หน้าตา​บริสุทธิ์​งดงาม​คน​นั้น​ดู​คล้าย​ผู้​มีพ​ระ​คุณ​ที่​ปรากฏตัว​ขึ้น​ใน​ความฝัน​ของ​เขา​มากกว่า

นี่​…​ ​คง​เป็น​เพราะ​เขา​แก่​มาก​แล้ว​ ​สมอง​ของ​เขา​ถึง​ได้​เลอะเลือน

ผู้เฒ่า​หลี​่​ส่ายหน้า​ ​แต่​ไม่ได้​ตอบ​อะไร​ต่อ​ ​เขา​ก้าว​ออก​ไป​ข้างหน้า​ ​แล้ว​ยก​คบเพลิง​ใน​มือขึ้น​ส่อง​ทางเดิน​ที่อยู่​ตรงหน้า​พร้อมกับ​ทิ้ง​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​กลุ่ม​หนึ่ง​ที่​ยัง​ง่วนอยู่กับ​การสรรเสริญ​หนี​เฟิ​่ง​ไว้​ข้างหลัง

“​สม​กับ​ที่​ถูก​ขนานนาม​ให้​เป็น​พระ​ชายา​ยิ่งนัก​ ​แม้กระทั่ง​เรื่อง​นี้​ท่าน​ก็​ยัง​รู้จัก​ ​หาก​ใน​ครั้งนี้​ท่าน​นำพระ​สรีระ​กลับมา​ได้​ ​กลุ่ม​ของ​เรา​ย่อม​เต็มใจ​ยอมรับ​ความพ่ายแพ้​ ​แม้ว่า​เรา​จะ​ต้อง​แพ้​ให้​กับ​คุณหนู​หนี​ ​แต่​การ​เดินทาง​ครั้งนี้​ก็​นับว่า​คุ้มค่า​”

ทันทีที่​ได้​เห็นภาพ​นี้​ ​หนี​หู่​ที่​หน้าซีด​อยู่​ก็​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​ ​หาง​คิ้ว​ของ​เขา​แฝง​ไป​ด้วย​ความภาคภูมิใจ​ ​เขามอง​ไป​ที่​พวก​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​ช้าๆ​ ​ว่า​ ​”​พี่สาว​ของ​ข้า​เป็น​คน​รอบรู้​แต่​รู้จัก​ถ่อมตน​ ​ไม่​เหมือน​คน​บางคน​ที่นี่​ที่​มีความรู้​เพียง​เล็กน้อย​แต่กลับ​เอาแต่​อวดภูมิ​ ​คน​ประเภท​นั้น​อาจ​เก่งแต่ปาก​ ​แต่​หลังจากนี้​ตอนที่​ต้อง​เผชิญหน้า​กับ​สถานการณ์​จริง​ ​พวกเขา​อาจจะ​กลัว​จน​หยุด​หายใจ​เลย​ก็ได้​ ​ดู​อย่าง​แมลง​กิน​ซากศพ​พวก​นี้​สิ​ ​บางคน​ยัง​ปวดหัว​กับ​พวก​มัน​ ​และ​หาทาง​สลัด​พวก​มัน​ออกจาก​ตัว​อยู่​เลย​”

ฟัง​จาก​คำพูด​ของ​เขา​ ​ทุกคน​ก็​สามารถ​บอก​ได้​ว่า​เขา​กำลัง​พาดพิงถึง​ใคร

ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ต้อง​ยอมรับ​ว่า​หนี​หู่​พูด​ได้​น่าคิด​ทีเดียว​ ​อย่างไร​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​เมื่อครู่นี้​ก็​เกิด​จาก​ปัจจัย​ทาง​ด้าน​สิ่งแวดล้อม​ของ​สุสาน​โบราณ​แห่ง​นี้​ ​และ​มัน​ก็​เอื้อ​ต่อ​การ​ทำให้​กลุ่ม​ของ​จู​เก​่​ออ​วิ​๋​นที​่​อยู่​ตรงหน้า​พวกเขา​ดู​เฉลียวฉลาด​ขึ้น​ ​แต่​ในความเป็นจริง​แล้ว​ ​ไม่มีใคร​เคย​ได้​เห็น​พวกเขา​แสดงความสามารถ​ออกมา​เลย​แม้แต่​คนเดียว

แต่​กลุ่ม​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กลับ​ดูไม่ได้​สนใจ​คำ​ดูถูก​ของ​หนี​หู่​แต่อย่างใด​ ​โดยเฉพาะ​องค์​ชาย​ ​ใน​สายตา​ของ​เขา​มี​แต่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​และ​มี​เพียง​นาง​คนเดียว​เท่านั้น​ ​ส่วน​มนุษย์​คนอื่น​นั้น​ ​พวกเขา​เป็น​เพียงแค่​อาหาร​ที่สามา​รถ​แจกจ่าย​กันได​้​ ​แม้แต่​วิญญาณ​ของ​พวกเขา​ก็​ไม่​สามารถ​ทำให้​เขา​สนใจ​ที่จะ​ทำลาย​ได้​ ​เพราะ​กลิ่น​ของ​พวก​มัน​ไม่​หอมหวาน​เอา​เสีย​เลย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่เข้าใจ​ว่า​ทำไม​สีหน้า​ของ​องค์​ชาย​ถึง​ได้​ดูเหมือน​เจ้า​แมว​จอม​จู้จี้จุกจิก​ ​ทั่ว​ร่าง​ของ​เขา​ล้อมรอบ​ไป​ด้วย​ความสง่างาม​ ​มัน​ทั้ง​สูงส่ง​และ​เย่อหยิ่ง​เหมือนกับ​ตัว​เขา​ตอน​เด็ก​ ​สมัย​ที่​ยัง​เป็น​องค์​ชาย​ตัว​น้อย​น่ารัก​ ​นาง​รู้สึก​อยาก​อุ้ม​เขา​ขึ้น​แล้ว​บีบ​แก้ม​เขา​ยิ่งนัก

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ทำตาม​ที่​คิด

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยมี​สีหน้า​งุนงง​ตอนที่​นาง​บีบ​แก้ม​เขา​ ​เขา​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​เล็กน้อย​พร้อมกับ​เผย​ความ​ชั่วร้าย​ออกมา​ ​”​เจ้า​อยาก​ให้​ข้า​ช่วย​ถอด​เขี้ยวเล็บ​ให้​เจ้า​อีกครั้ง​หรือ​”

ดวงตา​เป็นประกาย​แต่​กระจ่าง​ใส​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เจือ​ไป​ด้วย​รอยยิ้ม​ซุกซน​ ​”​เปล่า​เสียหน่อย​ ​ข้า​แค่​อยาก​จูบ​ท่าน​ ​แต่​น่าเสียดาย​ที่​มี​คน​อยู่​รอบตัว​เรา​มาก​ถึง​เพียงนี้​”​ ​นาง​รู้​ว่า​องค์​ชาย​ไม่​ชอบ​ถูก​คนอื่น​มอง​ ​นาง​จึง​ไม่ต้อง​กลัว​ว่า​จะ​ถูก​เขา​ ​’​ลอบ​โจมตี​’​ ​เอา​ได้​ ​และ​ควร​ใช้ประโยชน์​จาก​โอกาส​นี้​จีบ​เขา​ให้​หนำใจ

“​เจ้า​ดู​อารมณ์ดี​ทีเดียว​นี่​”​ ​รอยยิ้ม​ปรากฏ​ขึ้น​บน​ใบหน้า​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​น้ำเสียง​ทุ้ม​ต่ำ​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​ความ​เย้ายวน

“​อือ​ฮึ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เดิน​ต่อ​อย่าง​อารมณ์ดี​พร้อมกับ​คิด​ว่า​องค์​ชาย​คง​ไม่มี​โอกาส​ทำ​อะไร​นาง​ได้​ ​เรื่อง​นี้​ทำให้​นาง​นึกถึง​ความทรงจำ​แสนสุข​จาก​การ​แกล้ง​องค์​ชาย​ใน​สมัย​นั้น

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่ได้​หยุด​นาง​ ​และ​ทำ​เพียงแค่​โน้มตัว​ลงมา​เล็กน้อย​เท่านั้น​ ​จาก​มุม​นี้​ทุกอย่าง​ดูป​กติ​ดี​ ​แต่​อันที่จริง​แล้ว​เขา​กลับ​เข้ามา​ใกล้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อย่างมาก​ ​แพ​ขน​ตายาว​หนาก​่อ​ตัว​เป็นเงา​ตาม​การเคลื่อนไหว​ของ​เขา​ ​มัน​ดู​น่าหลงใหล​อย่างมาก​ ​”​เจ้า​รอก​่อน​เถอะ​ ​รอ​จนกว่า​จะ​ไม่มีใคร​อื่น​ ​แล้ว​ข้า​จะ​สนอง​ความปรารถนา​ให้​เจ้า​เอง​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตัว​แข็งทื่อ

คนที​่​แกล้ง​เขา​ควรจะเป็น​ข้า​ไม่ใช่​หรือ​ ​ทำไม​ตอนนี้​ถึง​ให้ความรู้​สึก​กลับกัน​เสีย​แล้ว​ล่ะ

ยิ่งกว่านั้น​นาง​ก็​ยัง​รู้​ว่า​องค์​ชาย​เป็น​คนพูด​จริง​ทำ​จริง​…

“​อะ​แฮ่ม​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ลด​เสียง​ลง​จนได้​ยิน​กัน​เพียงแค่​สอง​คน​เท่านั้น​ ​แล้ว​พูดว่า​ ​”​อันที่จริง​ ​ท่าน​ไม่จำเป็น​ต้องเติม​เต็ม​ความปรารถนา​นี้​ให้​ข้า​ก็ได้​”

“​ใน​ฐานะ​ปีศาจ​รับใช้​ของ​นายท่าน​ ​ข้า​จะ​ทำ​เช่นนั้น​ได้​อย่างไร​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ค่อยๆ​ ​เพิ่ม​เสียง​ขึ้น​ใน​ตอนท้าย​ ​เสน่ห์​อัน​เย้ายวน​ทะลัก​ออกมา​ตั้งแต่​ศีรษะ​จรด​ปลายเท้า​ของ​เขา​ ​”​ดังนั้น​แน่นอน​ว่า​ข้า​ย่อม​พร้อม​ที่จะ​เติมเต็ม​ความต้องการ​ของ​ผู้​เป็น​นาย​ทุกเมื่อ​อยู่​แล้ว​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…​ถึง​จะ​พูด​เช่นนั้น​ ​แต่​ท่าน​ก็​จูบ​ข้า​ไม่ได้​อยู่ดี

ไม่​สิ​ ​ไม่ใช่​อย่างนั้น

อย่างไร​นาย​น้อย​อวิ​๋​นก​็​ยัง​เดินตาม​หลัง​พวก​นาง​อยู่​ตลอด

ดังนั้น​องค์​ชาย​ย่อม​ไม่มี​โอกาส​ได้​ลงมือ​แน่​…

“​ท่าน​แม่​ของ​พวกเรา​เชื่อ​ใน​ตัว​ของ​ท่าน​พ่อ​เกินไป​”​ ​ทารก​ที่​ตัวเล็ก​กว่า​ลืมตา​ตื่นขึ้น​อย่าง​ช้าๆ​ ​เมื่อ​เขา​ได้ยิน​เสียง​จาก​ด้านนอก​ ​น้ำเสียง​อัน​แผ่วเบา​ของ​เขา​แฝง​ไป​ด้วย​รอยยิ้ม

ทารก​ที่​ตัว​โตก​ว่ายื​่​นมื​ออ​อก​ไป​ปกป้อง​คน​ตัวเล็ก​กว่า​ ​พร้อมกับ​ถาม​กลับ​อย่าง​ไม่แยแส​ว่า​ ​”​ท่าน​พ่อ​ของ​พวกเรา​เคย​มี​จริยธรรม​อย่าง​คนอื่น​เขา​ด้วย​หรือ​”

ทารก​ที่​ตัวเล็ก​กว่า​ ​:​ ​…

พี่ชาย​ของ​เขา​เกลียด​ผู้​เป็น​พ่อ​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​เขา​จึง​เริ่ม​พูดจา​แดกดัน​อีก​ฝ่าย​อย่างรุนแรง​…

เมื่อ​เทียบ​กับ​ครอบครัว​สี่​คน​พร้อมหน้า​ที่​กำลัง​มีความสุข​อย่าง​ล้นเหลือ​อยู่​นั้น​ ​คนอื่นๆ​ ​ก็​เหมือนกับ​แมลงวัน​ไร้​หัว​ที่​ทำได้​เพียงแค่​ยืน​อยู่​นิ่ง​ๆ​ ​ไม่รู้​จะ​ไป​ทาง​ไหน

ที่​เป็น​เช่นนี้​เพราะ​พวกเขา​พบ​ทางเข้า​สี่​ทาง​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ทิศ​หลัก​ทั้ง​สี่​ ​แต่ละ​เส้นทาง​มี​รูปแกะสลัก​หิน​ของ​สัตว์​อสูร​ชื่อดัง​ใน​ประวัติศาสตร์​ตั้งอยู่​ ​ไม่ว่า​จะ​เลือก​เส้นทาง​ใด​ ​ผลลัพธ์​ที่​ออกมา​ก็​ดูจะ​ไม่ได้​เป็นไปตาม​ที่​พวกเขา​ปรารถนา​นัก

แต่​ตอนนั้น​นั่นเอง​ที่​มี​คน​ตะโกน​ขึ้น​มา​อย่างกะทันหัน​ว่า​ ​”​เสี้ยว​จื่อ​กับ​กัว​จื่อ​อยู่​ไหน​ ​พวกเขา​…​ ​พวกเขา​หาย​ไป​ไหน​แล้ว​”

เสี้ยว​จื่อ​และ​กัว​จื่อ​คือ​ศิษย์​สอง​คน​ของ​ตระกูล​หนี​ที่​เพิ่ง​ตาย​ไป​เมื่อครู่นี้

ทันทีที่​ได้ยิน​เสียง​นั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​หันกลับ​ไป​มอง​ทันที​ ​ร่าง​สอง​ร่าง​ที่​เคย​นอน​อยู่​บน​พื้น​หาย​ไป​แล้ว​จริงๆ​ ​อีกทั้ง​ยัง​ไม่​ทิ้งร่องรอย​อัน​ใด​เอาไว้​อีกด้วย

พวกเขา​หายตัว​ไป​ได้​อย่างไร​ ​เป็นไปได้​หรือเปล่า​ว่าน​อก​จาก​พวกเรา​แล้ว​ ​ใน​สุสาน​แห่ง​นี้​ยัง​มี​คนอื่น​อยู่​อีก

หรือ​พวกเขา​จะ​กลายเป็น​ผีดิบ​ไป​แล้ว​?

แต่​ถึง​จะ​เป็น​ผีดิบ​ ​อย่างไร​พวก​มัน​ก็​ต้อง​มี​เงา​มิใช่​หรือ

เช่นนั้น​พวกเขา​หาย​ไป​ไหน​ล่ะ

มีคำ​ถาม​เกิดขึ้น​คำถาม​แล้ว​คำถาม​เล่า

ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ที่​มีประสบการณ์​ไม่รู้​สึก​กังวล​เลย​สักนิด​เดียว​ ​อย่างไร​ถ้า​พวกเขา​กลายเป็น​ผีดิบ​ไป​แล้ว​จริงๆ​ ​พวกเขา​ก็​ยัง​มียันต​์​คอย​รับมือ​กับ​สถานการณ์​เช่นนี้​อยู่

ตรงกันข้าม​กับ​หนี​หู่​ผู้​อ่อน​ประสบการณ์​ ​เขา​รู้สึก​เย็นวาบ​ไป​ถึง​สันหลัง​จน​ไม่ทัน​ได้​สังเกต​เลย​ว่า​ขา​ของ​ตัวเอง​บังเอิญ​สัมผัส​เข้ากับ​แมลง​กิน​ซากศพ​ที่อยู่​ด้านหลัง​รูปแกะสลัก​เข้า​ ​จากนั้น​เสียงดัง​เอี๊ยด​ก็​พลัน​ก้องกังวาน​ไป​ทั่วทุกทิศ​ทาง​!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท