ตอนที่ 1149 จนมุม
ทันใดนั้นทั้งสองก็หลงทิศทางและเป้าหมายของพวกเขาไปได้แต่ยืนยิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ แม้จะอยากถอยกลับก็ไม่สามารถทำได้
ชูฮันยืนหน้าชาค้างเติ่งอยู่กับที่ส่องสายตาสำรวจบริเวณรอบๆอย่างเงียบๆ แต่ไม่ว่าเขาจะมองไปทางไหน ทุกอย่างมันก็ดูเหมือนกันหมด ว่างเปล่า มีแต่ช่องว่าง แล้วเขาจะไปต่อยังไง?
หวังไคเองก็สับสนอย่างมากจนคิดอะไรไม่ออกมันกวาดตามองไปรอบๆอยู่แบบนั้นจนเริ่มหมุนหัว
นี้มันอะไร?เฮ้ย ชูฮัน! หวังไคเริ่มเบะปากร้อง เรายังไม่ได้ทันไปไหนเลย แค่เข้ามาก็ติดกับแล้ว! ในประตูมิติของนายมีอาหารอยู่เท่าไหร่? เรามากินอาหารมื้อใหญ่มื้อสุดท้ายก่อนตายกันเถอะ…
ชูฮันที่ตอนแรกเป็นกังวลแบะตึงเครียดอย่างมากจู่ๆก็ต้องชะงักและจ้องหวังไคที่กำลังพูดเขม็ง ชูฮันรู้สึกหมดจะพูดกับหวังไคเหลือเกิน
ชูฮันตัดสินใจก้าวเท้าออกเดินไปสักทิศทางหนึ่งที่เขาก็ไม่รู้แต่แล้วทันใดนั้นเอง!
พรึบ!
จู่ๆพื้นใต้เท้าก็สั่นไหวอย่างแรงตามมาด้วยสายน้ำพุ่งขึ้นมาจากพื้นอย่างกระทันหันในสถานที่ที่มันไม่มีน้ำเลยสักนิด!
ชูฮันหันหลังเดินกลับไปข้างหลังเป็นครั้งแรกเขาได้เห็นภาพที่ไม่สมเหตุสมผลทางวิทยาศาสตร์และอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ มันไม่มีอะไรบนพื้นเลย แล้วสายน้ำมันพุ่งมาจากไหน?
ไอน้ำในอากาศกลั่นตัวเอง?
ถ้ามันกลั่นน้ำจากไอน้ำในอากาศได้จริงมันสามารถกลั่นได้ปริมาณมากขนาาดนี้เลยเหรอ ทำให้มีสายน้ำหนาหนึ่งเมตรและสูงเป็นสิบเมตรแบบนี้!
และ… แววตาของชูฮันเริ่มเรืองรองมากขึ้นเรื่อยๆและต่อหน้าต่อตาเขาสายน้ำที่พุ่งสูงจู่ๆก็แยกออกเป็นหลายๆเส้นคนลทิศทางล้อมรอบชูฮันเอาไว้
ไม่เพียงแค่นั้นในตอนแรกเริ่มมันเป็นแค่สายน้ำธรรมดา แต่ตอนนี้มันค่อยๆเปลี่ยนรูปร่างรวมถึงความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก
โดยเฉพาะสายน้ำที่อยู่ใกล้ชูฮันมากที่สุดมันเปลี่ยนรูปร่างเป็นร่างอื่นในเวลาไม่กี่วินาที รูปร่างเหมือนกับนางเงือกทุกอย่างมีเพียงแต่ขนาดใหญ่กว่ามาก ความสูงมากกว่าสองเมตร แถมยังถือหอก สีหน้าดูตึงเครียด
สายน้ำที่เหลือเองก็เปลี่ยนรูปเป็นนางเงือกในจุดต่างๆมากกว่าสิบร่างและในมือของพวกนางเงือกต่างถืออาวุธแตกต่างกันไป สีหน้าจริงจัง ดุดันอยู่เสมอ
หวังไคจ้องหน้าชูฮันด้วยสีหน้าอึ้งๆมันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แม่เจ้า นี้มันเรื่องอะไรกัน?!
ชูฮันกำด้ามขวานซิ่วโหลในมือแน่น ประเด็นคือ สายน้ำสร้างพวกนี้สร้างร่างนางเงือกขึ้นมาได้ยังไง?
ทันทีที่ชูฮันพูดจบลงร่างนางเงือกทั้งหลายถูกสร้างขึ้นจากสายน้ำแต่มันกลับดูเสมือนจริงมาก ทั้งๆที่ชัดเจนว่ามันคือของเหลว แต่ชูฮันกลับยังสามารถสัมผัสได้ถึงเสียงของอาวุธพวกนั้น
ผิดแล้ว!
นางเงือกพวกนี้สามารถทำอันตรายต่อเขาได้จริงๆ!
ชูฮันที่คอยระวังต่ออันตรายอยู่แล้วรีบเคลื่อนไหวทันทีขวานซิ่วโหลวในมือถูกยกขึ้นมาพร้อมกับพลังของวิวัฒนาการระยะ 6 ถูกเปิดใช้งานสูงสุดในทุกด้าน
ตึง!)(*&@^%^&!
มีเสียงแปลกๆจากขวานซิ่วโหลวกระทบกับอาวุธที่ทำจากน้ำ
ท้ายที่สุดอาวุธที่สร้างขึ้นจากน้ำก็ไม่มีทางเทียบได้กับอาวุธที่ทำจากเหล็กจริงๆ อีกทั้งขวานซิ่วโหลวของชูฮันก็ทำจากวัสดุพิเศษ การต้านทานมันราบรื่นอย่างเหนือความคาดหมาย อาวุธสิบกว่าชิ้นจู่ๆก็ตกลงไปที่พื้น
ชูฮันมองตามและชักขวานซิ่วโหลวกลับมาตั้งท่าพร้อมสู้แต่แล้วในตอนนั้นเอง—–
ฟรึบ!
อาวุธทั้งหลายที่ตกลงไปที่พื้นกลายเป็นน้ำนองจากนั้นจู่ๆทันทีทันใดมันก็เปลี่ยนร่างเป็นลูกกลมๆขนาดเล็กพุ่งโจมตีเข้าใส่ชูฮันอย่างรวดเร็วรอบด้าน 360 องศา
หวังไคตะโกนและชูฮันรีบยกขวานซิ่วโหลวขึ้นมาต้านทันที
แม้ว่ามันจะเป็นแค่น้ำแต่ชูฮันสัมผัสได้ถึงแรงต้านจริงๆ พลังของกระสุนน้ำนั้นไม่ได้เบาเลย แน่นอนว่าขวานซิ่วโหลวสามารถกันกระสุนน้ำได้แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะกั้นกระสุนน้ำที่โจมตีมาจากทั่วทุกสารทิศได้
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือภายใต้การเร่งความเร็วเต็มรูปแบบของกระสุนน้ำแรงอัดของมันสร้างผลกระทบไม่เบาเลย
กึก!
เสียงกระแทกของกระสุนน้ำปะทะกับขวานซิ่วโหลวดังครั้งแล้วครั้งเล่าและมันทั้งเร็วและรุนแรง ไม่เพียงแค่ชูฮันจะไม่สามารหลบได้หมดแล้วแต่เขายังต้องถอยร่นไปเรื่อยๆเพราะแรงปะทะจำนวนมาก ตามตัวมีรอยบาดแผล
ทั้งแขนตัว หลัง ขา…
ทุกที่ตามเนื้อตัวมีแผลจากแรงอัดของกระสุนน้ำทิ้งไว้บางจุดก็แรงขนาดทำให้มีเลือดออกเลยทีเดียว!
หวังไคไม่เข้าใจเพราะแม้จะต้องต่อสู้กับวิวัฒนาการระยะ 7 ด้วยความสามารถของชูฮันแล้วเขาสามารถเอาชนะได้สบายโดยไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
แต่ทำไมกับแค่กระสุนน้ำถึงสามารถทำร้ายชูฮันได้?!
หรือว่านางเงือกรูปปั้นน้ำซึ่งเป็นผู้พิทักษ์สุสานแห่งนี้มีพลังพิเศษ?
ในขณะที่ชูฮันกำลังตกที่นั่งลำบากและหวังไคก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิดเหตุการณ์มันก็เลวร้ายขึ้นกว่าเดิมอีกครั้ง
กระสุนน้ำทั้งหมดเปลี่ยนรูปร่างเป็นคมกริบและพุ่งเข้าใส่ชูฮันจากทุกทิศทางพร้อมกัน
ขณะเดียวกันจำนวนของกระสุนที่มหาศาลทำให้ชูฮันเลือดออก ซึ่งกระสุนก็ยังคงยิงเข้ามาต่อเนื่องเรื่อยๆ
ความเร็วของกระสุนน้ำคมกริบประกอบกับแรงดันมหาศาลที่พวยพุ่งขึ้นมากระทันหัน ดังนั้นมันจึงไม่ยากเลยที่จะเดาว่าชูฮันกำลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต
ชูฮันสามารถมองเห็นทุกการโจมตีจากทุกทิศทางเพียงแต่ว่าเขาไม่สามารถหลบได้พ้นทั้งหมด ทำให้ชูฮันตึงเครียดอย่างมากและหาทางออกอะไรไม่เจอเลย
นี้เขาจะต้องจบลงที่นี้เหรอ? ในสุสานพันปีก่อน…
ชูฮันเริ่มยอมรับชะตาชีวิตตัวเองแต่แล้วทันใดนั้นเอง——-
พั้วะ!
การโจมตีอาวุธน้ำทั้งหลายหยุดหลางอากาศไปขณะหนึ่งโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าใดๆแม้แต่ดาบยาวที่ทำจากน้ำซึ่งอยู่ห่างจากเส้นเลือดใหญ่ตรงคอของชูฮันไปเพียงแค่ไม่กี่มิลลิเมตรเท่านั้น!
