พักกลางวัน
พวกเราสี่คน ทาคายูกิ ซาเองุสะ และชิมิซุ ตัดสินใจกินข้าวกลางวันด้วยกันอีกครั้งในวันนี้
ขณะที่ฉันกำลังเปิดกล่องข้าวกลางวัน ชิมิซุซังก็ยื่นกล่องข้าวกล่องหนึ่งให้
ทาคายูกิด้วยท่าทางเขินอายเล็กน้อย “นี่จ่ะ”
ทาคายูกิรับมันอย่างมีความสุขและพูดว่า “โอ้ ขอบคุณ”
พวกเขาสองคนทำให้ฉันประหลาดใจ ซาเองุสะและคนอื่นๆในชั้นเรียนก็มองดูพวกเขาอยู่
ฉันคิดมาตลอดว่ามีเพียงในโลกของการ์ตูนและอนิเมะเท่านั้นที่แฟนสาวจะทำข้าวกล่องมาให้ ดังนั้นฉันจึงประหลาดใจมากกับฉากที่เพิ่งเกิดขึ้นต่อหน้าฉัน
และในขณะเดียวกัน ฉันก็เต็มไปด้วยความคิดที่ว่า “เอาจริง ก็ดีเหมือนกัน”
“อะ ทาคายูกิ นั่นมัน…”
“อืม? โอ้ กล่องอาหารกลางวันโฮมเมดของซากุระโกะ เป็นไงดีไหม?”
เมื่อฉันถามอย่างงั้น ทาคายูกิยิ้มและอวดเกี่ยวกับข้าวกล่องที่ชิมิซุซังทำให้เขา
ชิมิซุซังหน้าแดงและยิ้มอย่างมีความสุขกับการแสดงออกของ ทาคายูกิ
-นี่อะไรเนี่ย? ตอนนี้ฉันอยู่ในการ์ตูนโรแมนติกคอมเมดี้อะไรแบบนี้เหรอ!
ขณะที่ฉันมองหน้าทั้งสองสลับกัน หัวใจของฉันก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นบรรยากาศโรแมนติกระหว่างพวกเขาสองคนกำลังเกิดขึ้นจริง
จากนั้นชิมิซุซังก็หยิบไก่ทอดด้วยตะเกียบจากกล่องอาหารกลางวันของเธอเอง ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความอาย และยื่นให้ทาคายูกิและพูดว่า “นี่ ทาคาชิคุง”
ฉันไม่รู้เลยว่าชิมิซุซังเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญขนาดนี้! ฉันรู้สึกงุนงงเกินกว่าไปที่จะเห็นภาพโรแมนติกแบบนี้ได้
ดูเหมือนว่าทาคายูกิจะไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้ และเขาตอบสั้นๆ ว่า “โอ โอ้” ในขณะที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง จากนั้นเขาก็กัดไก่ทอดที่ชิมิซุซังเสนอให้
ในเวลาเดียวกัน ฉันก็ได้ยินเสียงที่ผิดหวังของเด็กผู้ชายดังออกมาจากห้องเรียน “อูอออออ ……”
นี่คือความฝันที่เป็นจริง ชิมิซุซังสาวสวยที่ถือว่าเป็นหนึ่งในสองสาวที่สวยที่สุดในชั้นปีนี้ …… และนี้คงเป็นความตกใจที่สุดสำหรับเด็กผู้ชายที่มีความรู้สึกต่อเธอที่มีจำนวนนับไม่ถ้วน
“อืม คิดว่าไง”
“อา มันดีมาก! เอาล่ะ ฉันจะตอบแทนบุญคุณที่นี่ละนะ!”
ชิมิซุซังถามอย่างเขินอายพร้อมกับมองขึ้นไป ทาคายูกิตอบด้วยรอยยิ้มกว้างว่าอร่อย
คราวนี้ทาคายูกิหยิบไก่ทอดด้วยตะเกียบแล้วยื่นให้ชิมิซุซัง
ชิมิซุซังที่ดูเหมือนจะไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะโดนโจมตีสวนกลับมาแบบนี้ เปลี่ยนหน้าเป็นสีแดงทันที
“อะ อ่าาาา”
“แค่อ้าปากแล้วพูดว่า “อ้า!”
“…… เอ่อ อืม อะ อ่า
พูดตามตรงชิมิซุซังน่ารักจริงๆ เมื่อเธออ้าปากเล็กๆแสนน่ารักตามที่บอก แม้ว่าใบหน้าของเธอจะเป็นสีแดงสดก็ตาม
แล้วทาคายูกิก็ยัดไก่ทอดเข้าปากเธอ
ในเวลาเดียวกัน ฉันก็ได้ยินเสียงผิดหวังของสาวๆ ในห้องเรียน ซึ่งดูเหมือนจะหลุดออกโดยไม่ได้ตั้งใจ “อูออออ……”
ทาคายูกิ ชายหนุ่มสุดหล่อเหลา แสนสดใส แข็งแรง พร้อมรอยยิ้ม สามารถมอบทัวร์ในฝันให้คุณได้ และนี้คงเป็นความตกใจของสาวๆ ที่แอบชอบเขาที่เยอะจนนับไม่ถ้วน
“ถึงเธอเป็นคนทำมันให้ฉัน แต่เธอคิดยังไงละ”
“มันอร่อย …….”
ทาคายูกิถามด้วยเสียงหัวเราะเขินอาย ซึ่งชิมิซุซังกำลังเขินและหน้าแดงตอบอย่างมีความสุข
ฉันกำลังดูพวกเขาสองคนป้อนอาหารกันต่อหน้าฉัน และฉันก็ยิ้มเมื่อเห็นพวกเขารักกันดี แต่ในขณะเดียวกันฉันก็เริ่มอิจฉา
ฉันหวังว่า …… ฉันจะให้ซาเองุสะทำให้ฉันแบบนี้ …… แต่แล้วฉันก็นึกขึ้นได้ว่าซาเองุสะเคยแบ่งปันลูกชิ้นกับฉันตอนไปทัศนศึกษา
ขณะที่ฉันจำสิ่งนี้ได้ ฉันมองไปที่ซาเองุสะซังซึ่งกำลังเฝ้าดูพวกเขาสองคนที่กำลังหนุงหนิงกันตรงหน้าเธอด้วยใบหน้าที่อิจฉาเล็กน้อย แต่ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ทำให้ฉันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
จากนั้นเธอก็หยิบลูกชิ้นขึ้นมาหนึ่งลูกจากกล่องข้าวกลางวันของเธอเองด้วยตะเกียบแล้วชำเลืองมองมาที่ฉัน แก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย
ไม่ ไม่มีทาง ……!? ฉันคิด …. แต่ฉันก็ตื่นเต้นทันทีที่เห็นซาเองุสะซังเป็นแบบนั้น
อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนทาคายูกิและคนอื่นๆ ตรงที่ฉันกับซาเองุสะไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน และฉันสามารถจินตนาการได้ง่ายๆเลยว่า ว่าถ้าซาเองุสะถามฉันเกี่ยวกับความรู้สึกของฉันในห้องเรียนแบบนี้ มันคงจะเป็นอะไรที่มากกว่าแค่เรื่องเอะอะ
ขณะที่ฉันกำลังคิดเรื่องนี้และรู้สึกประหม่าในหลายๆด้าน ซาเองุสะซังมองฉันจากด้านข้างและดูเหมือนจะยอมแพ้ จากนั้นถอนหายใจหนึ่งครั้งและกัดลูกชิ้นเข้าปากเธอ
ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กๆ แต่ก็โล่งใจที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่จู่ๆซาเองุสะซังก็ยิ้มออกมาขณะที่เธอประสานมือไว้ราวกับว่าเธอคิดอะไรบางอย่างออก จากนั้นเธอก็วางตะเกียบลงและหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า
จากนั้น ขณะที่ฉันคิดว่าเธอกำลังพิมพ์อะไรบางอย่างอย่างรวดเร็วและโกรธจัด เธอวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วตัวแข็งทื่อ หน้าแดงและประหม่าเล็กน้อยขณะที่มองไปข้างหน้า
เกิดอะไรขึ้น? ฉันคิดและสังเกตเห็นว่ามีข้อความแจ้งเตือนบนโทรศัพท์ซึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะของฉัน
ฉันเปิดโทรศัพท์และเห็นว่าเป็นการแจ้งเตือนของไลน์จากซาเองุสะซัง
“วันนี้คุณมีเวลาว่างหลังเลิกเรียนไหม?
ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์และหันไปที่ซาเองุสะซังที่อยู่ข้างๆ ฉันสงสัยว่านี้คือข้อความที่พิมพ์แรงๆไปก่อนหน้านี้หรือเปล่า และเธอก็อยู่ตรงนั้น เหล่มองมาที่ฉันจากด้านข้างขณะที่มองไปข้างหน้า
ฉันรู้ว่าเป็นเพราะเธอไม่ต้องการให้ใครได้ยิน แต่เธอน่ารักมากจนฉันอดไม่ได้ที่จะทำหน้ามุ่ย
ฉันรู้ว่าเป็นเพราะเธอไม่ต้องการให้ใครได้ยิน แต่ฉันก็ยังอดไม่ได้ที่จะชมความน่ารักของซาเองุสะแม้ว่าเธอจะอยู่ข้างๆ ฉันก็ตาม
เธอมองมาที่ฉันและดูเขินอายเล็กน้อย แต่แล้วเธอก็ดูโทรศัพท์และใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นแสดงความสุขทันที
“ขอบคุณนะ! มีที่ที่ฉันอยากไปอยู่!”
ซาเองุสะซังพูดกับฉันตรงๆอย่างมีความสุข
ฉันพยายามสื่อสารกับเธออย่างระมัดระวังทางไลน์แต่เธอมีความสุขมากจนลืมเรื่องนี้ไปหมด
ทาคายูกิและชิมิซุก็มองมาที่ฉันด้วย และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อจู่ๆ ซาเองุสะก็พูดบางอย่างที่ไม่เข้าใจออกมา
อย่างไรก็ตาม ฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อเห็นซาเองุสะ ยิ้มอย่างมีความสุขมาที่ฉันโดยไม่สนใจเรื่องพวกนี้
“อืม ไปกันเถอะ”
“อา! ฉันรอที่จะได้ไปเลย!”
เมื่อฉันตอบ ซาเองุสะยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่เธอจับมือกัน
วันนี้เธอน่ารักเหมือนนางฟ้าจริงๆ
