บทที่ 578 120 รวมค่าส่ง รีวิวดีห้าดาวแคชแบ็คห้าหยวน
ฉินเยว่มองเฉินชาง เอ่ยถามอย่างระวัง “เฉินชาง คุณซื้อแหวนนี่ที่ไหน”
เฉินชางยิ้ม “เถาเป่า 120 รวมค่าส่ง! รีวิวดีห้าดาวแคชแบ็คห้าหยวน”
ฉินเยว่กลอกตาทันที ทั้งโมโหทั้งขำ “อ๋อ…ตกใจหมดเลย ฉันยังนึกว่าคุณจะซื้อแหวนเพชรใหญ่ขนาดนี้ให้จริงๆ เสียอีก นี่ต้องแพงขนาดไหนกัน!”
“แต่ก็สวยจริงๆ นะ!”
เฉินชางกระแอม ยายเจ๊นี่คงไม่ได้คิดจะเอาของจากเถาเป่าราคา 120 หยวนไปขายโก่งราคาเป็น 150 หยวนจริงๆ ใช่ไหม…
คิดถึงตรงนี้ เฉินชางจึงรีบร้อนพูดว่า “คุณคงไม่…ขายไปเลยใช่ไหม”
ฉินเยว่พลันหัวเราะ “นี่มันแหวนเพชรขอแต่งงานเลยนะ ฉันโง่หรือไง”
เฉินชางมองฉินเยว่ เกิดกลัวว่าแม่คนนี้จะอ๊องอยู่ จึงรีบพูดจริงจังว่า “ผมล้อคุณเล่นน่า นี่เป็นเพชรชมพูที่เพื่อนให้ เพิ่งประมูลมาจากฝรั่งเศสครับ มูลค่ามหาศาล ผมถูกใจตั้งแต่แรกเห็น รู้สึกว่าเหมาะกับคุณมาก!”
“จากนั้นเขาเลยจ้างให้ดีไซเนอร์ชั้นยอดของทิฟฟานี่ออกแบบแหวนเพชรวงหนึ่งให้คุณโดยเฉพาะ คุณดูในแหวนสิ มีชื่อคุณอยู่ใช่ไหม”
พอฉินเยว่ได้ยินดังนี้ก็งุนงงไปทันที เธอรีบก้มลงมอง มีตัวอักษร qy อยู่จริงๆ…
“เพื่อนคนไหนของคุณ ให้ของขวัญคุณแพงขนาดนี้เลยเหรอ”
ขณะที่ฉินเยว่พูด เลน่าคอร์นผ่านมาพอดี เขาส่งไวน์แดงในมือขวดหนึ่งให้ ยิ้มพลางเอ่ยว่า “ผมว่าแหวนเพชรวงนี้เหมาะกับคุณมากเลย! อาจจะเป็นพรหมลิขิตล่ะมั้ง”
เจิ้งกั๋วถานยิ้มพลางพูดว่า “ขัดจังหวะพวกคุณซะแล้ว พวกเรามาอวยพรพวกคุณน่ะ เสี่ยวเฉิน ยินดีกับคุณด้วย ขอให้ได้ครองคู่กับคนรักตลอดไป”
เฉินชางรีบลุกขึ้นเอ่ยแนะนำ “ประธานเจิ้ง คุณซิตตัน นี่ฉินเยว่ครับ”
“ฉินเยว่ คุณคนนี้คือประธานเจิ้ง เจิ้งกั๋วถาน ส่วนคุณคนนี้คือคุณเลน่าคอร์น ซิตตัน เพชรก็เป็นคุณซิตตันมอบให้ผม แถมเขายังจ้างดีไซเนอร์ของทิฟฟานี่ออกแบบแหวนเพชรให้ด้วย”
หลังจากฉินเยว่ฟังจบ เธอก็รีบยิ้มพลางพยักหน้าให้ “สวัสดีค่ะทั้งสองท่าน ขอบคุณคุณซิตตัน ขอบคุณประธานเจิ้ง ของขวัญล้ำค่ามากเลยค่ะ”
เลน่าคอร์นยิ้ม “ผมรู้สึกว่ามิตรภาพของเฉินมีค่ามากกว่าเพชรที่ไร้จิตวิญญาณนี้มาก ยินดีกับพวกคุณด้วย งานแต่งอย่าลืมเชิญผมล่ะ ผมเตรียมของขวัญไว้ให้!”
เฉินชางยิ้ม บริกรตามอยู่ข้างหลัง รินไวน์แดงให้สองแก้ว
เจิ้งกั๋วถานหัวเราะ “ผมไม่รบกวนพวกคุณแล้ว คนหนุ่มสาวต้องปลดปล่อยเสียหน่อย ขอให้พวกคุณมีความสุข”
เลน่าคอร์นส่งไวน์แดงมาให้ “แด่พวกคุณ รับประทานอาหารให้อร่อย”
หลังจากทั้งสองจากไป ฉินเยว่มองดูเฉินชางด้วยสีหน้ากังขา “ทำไมคุณถึงรู้จักพวกเขาล่ะ เจิ้งกั๋วถานเป็นถึงเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองอันหยางของพวกเราเลยนะ!”
เฉินชางถอนหายใจ “โชคชะตาชักนำน่ะ”
ดังนั้นเขาจึงเล่าเรื่องเย็บแผล รวมถึงเรื่องกำจัดรอยแผลเป็นบนใบหน้าภรรยาเจิ้งกั๋วถานให้ฟัง ฉินเยว่ได้ฟังก็ย่อมรู้สึกหัวใจพองโต เธอคิดไม่ถึงว่าเฉินชางจะถึงกับเก่งกาจขนาดนี้!
ในฐานะแฟนพันธุ์แท้ของเฉินชาง ฉินเยว่แสดงท่าทีต่อเรื่องนี้สุดฤทธิ์ มองเฉินชางพลางน้ำตาร่วงเผาะ
ตอนแรกเฉินชางเปิดไวน์แดงไปแล้วขวดหนึ่ง เพราะฉินเยว่ดื่มไม่กี่แก้วก็ออกจะหน้าแดง
ระหว่างที่มองดูวิวกลางคืนของเมืองอันหยาง ฉินเยว่รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริง ถึงอย่างไร…ต่อให้ฉินเสี้ยวยวนจะเป็นผู้อำนวยการ เธอก็คิดไม่ถึงว่าจะตนเองได้รับการปฏิบัติระดับสูง ได้สวมแหวนเพชรชมพูห้ากะรัต ดื่มไวน์แดงชั้นยอดอยู่ในภัตตาคารหรูแบบนี้
ขณะนี้ภาพในฝันกลายเป็นความจริง แต่ตอนนี้ฉินเยว่กลับอยากหนีไป อยากลากเฉินชางไปกินหม้อไฟให้สร่างเมา ถึงอย่างไรทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ก็ออกจะเหมือนฝัน และสิ่งที่เธอเสียดายที่สุดก็คือไม่ได้ถ่ายรูปเก็บความทรงจำอันงดงามนี้ไว้ โอกาสแบบนี้อาจจะมีแค่ครั้งเดียว เธอหวังว่าจะหวนนึกได้อย่างละเอียด
ข้าวหนึ่งมื้อกินไปชั่วโมงกว่า
ด้วยคำขอของเจิ้งกั๋วถาน อาหารที่ขึ้นโต๊ะล้วนเป็นอาหารพิเศษกับอาหารจานเด็ด
เมื่อเฉินชางเรียกบริกรมาคิดเงิน กลับได้รับการแจ้งว่าวันนี้ฟรียกร้าน เขาหัวเราะส่ายหัวอย่างอดไม่ได้ กำลังจะลุกออกไป แต่ในตอนนี้เอง มีบริกรคนหนึ่งเดินมา ในมือถือยูเอสบีไว้สองอัน
“สวัสดีครับคุณเฉิน ภาพการสารภาพรักทั้งหมดของคุณเมื่อกี้ พวกเราช่วยเซฟไว้ให้คุณแล้ว! ใช่แล้ว คนที่ประธานเจิ้งจ้างมาเป็นผู้กำกับมืออาชีพที่สุด ใช้กล้องถ่ายวิดีโอหลายกล้องถ่ายให้พวกคุณโดยเฉพาะ ตอนนี้ตัดต่อเสร็จแล้ว นี่เป็นคลิปที่ทำเสร็จเรียบร้อยครับ”
ประโยคเดียว ทำให้ทั้งสองคนออกจะอึ้งไปครู่หนึ่งจริงๆ
แบบนี้ก็ได้เหรอ
นี่จะใส่ใจกันเกินไปแล้วมั้ง
มิน่าเขาถึงประสบความสำเร็จได้
สิ่งที่คุณคิดถึงเขาคิดได้หมด สิ่งที่คุณคิดไม่ถึงเขาก็ยังช่วยคุณคิดได้ คนแบบนี้คุณมีเหตุผลอะไรไปปฏิเสธ
หลังจากลงมาจากข้างบน ฉินเยว่หน้ามุ่ย ออกจะไม่พอใจ
เฉินชางงุนงงทันที “เป็นอะไรไป ไม่แฮปปี้ขนาดนี้เลยเหรอ”
ฉินเยว่เดินอยู่บนถนน เท้าสวมรองเท้าผ้าใบเตะก้อนหิน ถอนหายใจออกมา “ดูคุณสิ แต่งตัวดีขนาดไหน ชุดสูทสีขาวทั้งตัว อย่างกับเจ้าชายขี่ม้าขาว ต้องถ่ายออกมาดูดีมากแน่ๆ แล้วคุณดูฉัน แต่งตัวเชยชะมัด เสื้อฮู้ด กางเกงวอร์ม รองเท้าผ้าใบ…แต่งตัวแบบนี้เหมือนขอแต่งงานที่ไหนกัน!”
“นี่ทำให้ฉันดูคล้ายซินเดอเรลล่า!”
ฉินเยว่นึกถึงภาพในยูเอสบีแล้วไม่สบายใจนัก
ควรรู้ว่านี่เป็นถึงช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด ตัวเองไม่สวย แต่เฉินชางดันแต่งตัวหรูเสียขนาดนี้!
เฉินชางยิ้มเจื่อน
“นี่ไม่ใช่เพราะอยากเซอร์ไพรส์คุณหรือไง! จริงด้วย เป็นไงบ้าง ดีใจหรือเปล่า”
ฉินเยว่พยักหน้า “ดีใจก็ดีใจ!”
เฉินชางมาส่งถึงชั้นล่างตามเคย ฉินเยว่ออกตัวเรียกเฉินชางไว้แล้วดึงเขามาจูบทีหนึ่ง
“ขอบคุณค่ะเฉินชาง! คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าความรักมันงดงามขนาดนี้”
พอพูดจบก็ถือของขึ้นข้างบนไป
……
ชั้นบน
จู่ๆ จี้หรูอวิ๋นก็พูดอยู่ตรงหน้าต่างว่า “เหล่าฉิน คุณมาดูเร็ว เฉินชางเขาหล่อจังเลย แต่งตัวแบบนี้อย่างกับในละคร!”
พูพลางยกมือถือมาตั้งใจถ่ายรูปไว้หลายรูป
เหล่าฉินอดเอ่ยขึ้นอย่างหมั่นไส้ไม่ได้ว่า “คุณสนใจเนื้อในได้ไหม อย่าเอาแต่ดูหนุ่มหล่อพวกนั้นทั้งวัน…”
ระหว่างที่เขาพูดก็เดินมาถึงขอบหน้าต่าง พินิจดูเฉินชาง ร่างกายสูงโปร่งในชุดสูทสีขาวพอดีตัวใต้แสงไฟนั้นดูดีมากจริงๆ…
เหล่าฉินพยักหน้า “อืม พอๆ กับผมสมัยหนุ่มๆ”
จี้หรูอวิ๋นได้ยินก็แค่นหัวเราะทันที “ถ้าคุณหล่อได้สักครึ่งหนึ่งของเสี่ยวเฉินฉันก็กราบฟ้าดินแล้ว”
ฉินเสี้ยวยวนพลันไม่พอใจ “ตอนนั้นผมฐานะทางบ้านธรรมดา ซื้อเสื้อผ้าดีขนาดนั้นไม่ไหว!”
จี้หรูอวิ๋นเยาะ “คุณดูเสี่ยวเฉินเขา หน้าตาก็ดี ฝีมือก็โดดเด่น!”
เหล่าฉินเถียงแพ้ภรรยา นั่งกระฟัดกระเฟียดลงบนเก้าอี้
จี้หรูอวิ๋นเห็นว่าเหล่าฉินไม่เถียงกับตนแล้ว จู่ๆ ก็เบื่อขึ้นมา จึงสุมไฟเองอีกว่า “คุณดูสิ วันนี้เด็กคนนี้ทำผมด้วย จะว่าไปก็หล่อจริงๆ!”
ฉินเสี้ยวยวนเบือนหน้าหนี แต่จี้หรูอวิ๋นยังฝืนดึง เขาจึงมองดูอย่างจนใจ
เขาพอจะรู้แล้วว่าแม่ยายดูลูกเขย ยิ่งดูยิ่งเบิกบานใจ นี่ยังไม่ทันได้แต่งงานก็เป็นแบบนี้เสียแล้ว วันข้างหน้ายังจะใช้ชีวิตยังไงล่ะนี่…
