องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 837 หงส์เพลิงต้องการแยกทาง

บทที่ 837 หงส์เพลิงต้องการแยกทาง

​”​ใช่​แล้ว​ขอรับ​!​ ​ตี้จ​วิน​ ​ท่าน​ไม่รู้​หรือ​ขอรับ​ว่า​อรหันต์​หงส์​เพลิง​แสดง​ฝีมือ​ได้​อย่างดี​เยี่ยม​ใน​การ​ชำระล้าง​ทะเล​เลือด​ครั้งนี้​”​ ​เซียน​คน​นั้น​มีท​่า​ทาง​ประหลาดใจ​ ​”​ข้า​ได้ยิน​มา​ว่า​ใน​ระยะเวลา​อีก​ห้า​ร้อย​ปี​ข้างหน้า​นี้​ ​จะ​ไม่มี​วิญญาณ​ร้าย​เกิดขึ้น​ใน​ทะเล​เลือด​อีก​ ​เวลานี้​ ​สามารถ​เรียก​ได้​ว่า​มัน​เป็นการ​ช่วย​สรรพสัตว์​บน​โลก​ให้​พ้นทุกข์​อย่างแท้จริง​ขอรับ​”

​ดวงตา​ของ​ชายหนุ่ม​หรี่​ตาลง​ ​”​นาง​ชำระล้าง​ทะเล​เลือด​หรือ​”

​เขา​เคย​ไป​ที่สี่​เส้นทาง​แห่ง​ความ​ชั่วร้าย​มาก​่อน​ ​ยัง​ไม่ต้อง​พูดถึง​เรื่อง​ที่​เขา​เกิด​มา​ใน​ภพ​ภูมิ​แห่ง​ความโกลาหล​อีกด้วย​ ​ดังนั้น​แน่นอน​ว่า​เขา​ย่อม​คุ้นเคย​กับ​ทะเล​เลือด​เป็น​อย่างดี

​การ​ชำระล้าง​ทะเล​เลือด​ไม่ใช่​เรื่อง​ง่าย​อย่างที่​หลาย​คน​คิด

​พระพุทธเจ้า​เป็น​เพียง​ข้อยกเว้น​เดียว​ ​เพราะ​สมัย​นั้น​เขา​เคย​ใช้​ร่างกาย​ของ​ตัวเอง​เพื่อ​ชำระล้าง​วิญญาณ​ร้าย

​เขา​เคย​สาบาน​เอาไว้​ว่า​ ​”​ตราบใดที่​ทะเล​เลือด​ไม่ได้​รับ​การ​ชำระล้าง​ ​ข้า​จะ​ไม่​เป็น​พระพุทธเจ้า​”​ ​และ​แล้ว​ในที่สุด​เขา​ก็​สามารถ​ทำให้​วิญญาณ​ร้าย​เหล่านั้น​สงบ​ลง​ได้

​นอกเหนือจาก​นั้น​ ​ก็​ไม่เคย​มี​ใคร​สามารถ​ชำระล้าง​ทะเล​เลือด​ได้​อย่างแท้จริง​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​ภพ​สวรรค์​หรือ​พระพุทธศาสนา​ก็ตาม

​แม้​เขา​จะ​สามารถ​ทำ​เช่นนั้น​ได้​ ​แต่​เขา​ไม่รู้​ว่า​หงส์​เพลิง​จะ​สามารถ​ทำได้​เหมือนกัน

​เขา​เคลื่อน​สายตา​ขึ้น​เมื่อ​คิดได้​ดังนี้​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​คล้าย​จะ​สั่ง​เล็กน้อย​ ​”​นำ​ข้อความ​ไป​ส่ง​ให้​ทาง​พระพุทธศาสนา​แล้ว​พา​หงส์​เพลิง​มาที​่​นี่​”

​”​เมื่อวาน​นี้​เรา​ส่ง​ข้อความ​ไป​แล้ว​ขอรับ​ ​อรหันต์​หงส์​เพลิง​บอกว่า​นาง​จะ​ไม่​มาทา​นข​้า​วที​่​นี่​”​ ​เซียน​คน​นั้น​ตอบ​เสียง​เบา​ ​”​นาง​อาจจะ​กำลัง​เตรียมงาน​เลี้ยง​ของ​พระพุทธศาสนา​อยู่​กระมัง​”

​นิ้ว​ของ​ชายหนุ่ม​หยุด​เคลื่อนไหว​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​แต่​เขา​ก็​ไม่ได้​พูด​อะไร​อีก​ ​อย่างไร​มัน​ก็​เป็นเรื่อง​ปกติ​ที่นาง​จะ​ยุ่ง​หลังจาก​กลับมา​จาก​นรก

​ตอนแรก​เขา​ไม่ได้​นำ​เรื่อง​นี้​มา​ใส่ใจ​มาก​นัก

​จนกระทั่ง​วันที่​สาม​ตอนที่​เขา​ให้​คน​นำ​ข้อความ​ไป​ส่ง​เป็น​ครั้ง​ที่สาม​ ​แต่​เขา​กลับ​ได้รับ​การ​ปฏิเสธ​กลับมา​ทุกครั้ง

​ชายหนุ่ม​เดินทาง​ไป​ที่ดิน​แดน​พระพุทธศาสนา​ด้วยตัวเอง​ ​และ​ถาม​สามเณร​น้อย​เบา​ๆ​ ​ว่า​ ​”​เกิด​อะไร​ขึ้นกับ​พระอรหันต์​หรือเปล่า​”

​สามเณร​น้อย​ส่ายหน้า​พร้อมกับ​กะพริบตา​กลม​โต​ใส่​เขา​ ​”​ไม่มี​อะไร​ขอรับ​ ​แต่​ช่วงนี้​พระอรหันต์​ชอบ​ไป​สวดมนต์​ที่​ใต้​ต้นโพธิ์​ ​ดูเหมือน​นาง​จะ​ไม่ได้​ออก​ไป​ไหน​บ่อยๆ​ ​อีกด้วย​ขอรับ​”

​”​สวดมนต์​ที่​ใต้​ต้นโพธิ์​หรือ​”​ ​ชายหนุ่ม​ทวน​ ​ดวงตา​ลึกล้ำ​ของ​เขา​แปรเปลี่ยน​เป็น​เย็นชา​ ​จากนั้น​เขา​จึง​ยิ้ม​ออกมา​ ​”​เจ้า​ช่วย​ถาม​พระอรหันต์​ได้​หรือไม่​ว่านาง​ตั้งใจ​จะ​กลับ​ไป​ทานข้าว​ที่​ภพ​สวรรค์​หลังจาก​สวดมนต์​เสร็จ​เมื่อใด​”

​สามเณร​น้อย​ร้อง​อา​ ​เขา​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​ลังเล​หลังจาก​สัมผัส​ได้​ถึง​ความเปลี่ยนแปลง​ที่เกิด​ขึ้น​ใน​อากาศ​ ​”​ตี้จ​วิน​ขอรับ​ ​อรหันต์​หงส์​เพลิง​บอกว่า​นาง​จะ​ไม่​ไป​ที่นั่น​อีก​ขอรับ​”

​”​หมายความว่า​อย่างไร​ที่ว่า​จะ​ไม่​ไป​อีก​”​ ​ชายหนุ่ม​ค่อยๆ​ ​กระตุก​ริมฝีปาก​ขึ้น​ ​รอยยิ้ม​เย็นเฉียบ​และ​เกรี้ยวกราด​นั้น​ราวกับ​จะ​สามารถ​ทำให้​เมฆ​ทั่ว​ท้องฟ้า​ลอยหาย​ไป

​สามเณร​น้อย​ไม่​สามารถ​อธิบาย​อะไร​ไปมา​กก​ว่านี​้​ได้​ ​แต่​ความกังวล​อัน​ยิ่งใหญ่​ที่สุด​ของ​เขา​ก็​คือ​ความโกรธ​ของ​ตี้จ​วิน​ ​หาก​ตี้จ​วิน​โมโห​ขึ้น​มา​ ​เรื่อง​คงได้​เลวร้าย​ลง​แน่

​เซียน​ที่​ติดตาม​รับใช้​ชายหนุ่ม​อยู่​ด้านหลัง​ก็​มี​ความคิด​เช่นเดียวกัน​ ​เขา​รีบ​ถือ​กล่อง​อาหาร​เดิน​ออกมา​ข้างหน้า​พลาง​พยายาม​คลาย​ความตึงเครียด​ที่อยู่​ใน​อากาศ​ ​”​สามเณร​น้อย​ ​นี่​คือ​อาหาร​มังสวิรัติ​ที่​ตี้จ​วิน​สั่ง​ให้​คน​ทำ​มา​ให้​นาง​เป็นพิเศษ​ ​มัน​เป็น​อาหาร​บำรุง​ร่างกาย​สำหรับ​นาง​ ​ในเมื่อ​นาง​กำลัง​ยุ่ง​อยู่​กับ​การสวดมนต์​ ​เช่นนั้น​เรา​ไม่​ไปร​บก​วน​นาง​จะ​ดีกว่า​ ​เจ้า​ช่วย​นำ​ข้อความ​ไป​บอก​นาง​ ​และ​อย่า​ให้​นาง​อดอาหาร​ได้​หรือไม่​”

​”​แต่​อรหันต์​ไม่​อนุญาต​ให้​ข้า​เข้าไป​ขอรับ​!​ ​อีก​อย่าง​นาง​ก็​ไม่ได้​ทานอาหาร​มังสวิรัติ​มา​หลาย​วัน​แล้ว​ ​นาง​ขัง​ตัวเอง​อยู่​แต่​ใน​เขตหวงห้าม​ของ​สวรรค์​ชั้น​ดาวดึงส์​ขอรับ​ ​นอกจาก​รดน้ำ​ต้นโพธิ์​แล้ว​ ​นาง​ก็​ไม่​พูด​กับ​ใคร​อีก​ขอรับ​ ​แม้แต่​ที่​งานเลี้ยง​ของ​พระพุทธศาสนา​เมื่อ​สอง​วันก่อน​ ​นาง​ก็​…​”

​สามเณร​น้อย​ยัง​พูด​ไม่ทัน​จบ​ ​ตี้จ​วิน​ก็​สะบัด​แขน​เสื้อ​แล้ว​ส่ง​อาหาร​มังสวิรัติ​ลอย​ไป​กระแทก​ลง​กับ​พื้นเสีย​ก่อน​ ​เขา​ยืน​หลัง​ตรง​อยู่​ตรงนั้น​พร้อมกับ​เสื้อคลุม​ยาว​ระ​พื้น​ท่ามกลาง​เสียง​นั้น​ ​หมอก​สีดำ​ที่​หมุน​วน​อยู่​ด้านหลัง​ของ​เขา​ดู​น่ากลัว​ทีเดียว

​ไม่มีใคร​กล้า​หยุด​เขา​ ​การ​เป็น​ผู้นำ​ของกอง​ทัพ​สัตว์​อสูร​และ​ปีศาจ​ทุก​ตน​ทำให้​ไม่มีใคร​กล้าเผชิญ​หน้า​กับ​เขา​ ​แม้​จะ​เป็น​พระพุทธศาสนา​ก็ตาม

​เขา​เดิน​ขึ้น​บันได​ที่​ปกคลุม​ไป​ด้วย​ก้อน​เมฆ​ ​ทะเลสาบ​ใส​กระจ่าง​ราวกับ​หยก​ล้อมรอบ​ต้นโพธิ์​ขนาด​ยักษ์​ปรากฏ​สู่​สายตา​ ​ที่​ใต้​ต้นไม้​มี​เงา​ร่าง​ที่​คุ้นเคย​นั่ง​อยู่​ ​ดวงตา​ของ​นาง​ปิด​ลง​เล็กน้อย​ขณะ​เอียง​ศีรษะ​พิง​ลำต้น​ของ​ต้นโพธิ์​ ​ผม​สีดำ​ยาว​ยาว​สยาย​ขนาบ​อยู่​ข้าง​ตัว​ของ​นาง​พร้อมกับ​เสื้อคลุม​สีขาว​ที่​ปลิว​ไสว​ ​แต่​นาง​กลับ​ไม่รู้​สึก​ถึง​เรื่อง​นั้น​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​ ​ดูเหมือน​ต้นโพธิ์​จะ​เป็น​สิ่ง​เดียว​ที่อยู่​ใน​สายตา​ของ​นาง​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​สงบ​ราบเรียบ​ราวกับว่า​ต้นโพธิ์​ต้น​นั้น​เป็น​เพียง​สิ่ง​เดียว​ที่นาง​พึ่งพา​ได้

​เป็น​อีกครั้ง​ที่นาง​ผลักไส​และ​มองข้าม​เขา​ไป

​ดวงตา​เย็นชา​ของ​เขา​ยิ่ง​ดู​เย็นชา​ขึ้น​อีก​ ​น้ำเสียง​ของ​เขา​ลุ่มลึก​ ​”​นี่​คือ​เหตุผล​ที่​เจ้า​ไม่สน​ใจ​ข้า​ตลอด​หลาย​วันที่​ผ่าน​มา​หรือ​ ​เพราะ​เจ้า​ต้องการ​รดน้ำ​ต้นโพธิ์​สุดที่รัก​ของ​เจ้า​น่ะ​หรือ​”

​ทันทีที่​ได้ยิน​เสียง​นั้น​ ​หงส์​เพลิง​ก็​ลืมตา​ขึ้น​แล้ว​มอง​ไป​ทาง​เขา

​นาง​นึกไม่ถึง​ว่า​เขา​จะ​ปรากฏตัว​ขึ้น

​มี​ความเป็นไปได้​สูง​ทีเดียว​ที่​เขา​จะ​เกิด​ความสนใจ​อยาก​ฝึก​นาง​ให้​เชื่อง​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​หลังจากที่​นาง​ชำระล้าง​ทะเล​เลือด

​หรือไม่​เขา​ก็​คง​คิด​ว่า​เขา​ยัง​ไม่​สามารถ​เอาชนะ​ใจ​นาง​ได้​โดย​สมบูรณ์​เพราะ​หลาย​วันนี้​นาง​ไม่ได้​ติดต่อ​เขา​กลับ​ไป

​แต่​ไม่ว่า​มัน​จะ​เป็น​เพราะ​เหตุผล​ใด​ก็​ไม่สำคัญ​อีกต่อไป​แล้ว

​หงส์​เพลิง​ไม่​คิด​จะ​หาคำ​ตอบ​ในเวลานี้​ ​นาง​ไม่สน​ใจ​ที่จะ​ตอบ​ด้วยซ้ำ​ ​แทนที่จะ​ทำ​เช่นนั้น​ ​นาง​กลับ​ทำ​เพียงแค่​ยกมือ​ขึ้น

​กระจก​สัมฤทธิ์​หล่น​ลง​บน​มือ​ของ​ตี้จ​วิน

​มัน​เป็น​กระจก​ขนาดเล็ก​ ​ทำเลี​ยน​แบบ​กระจก​วิเศษ​ที่​ตี้จ​วิน​สร้าง​ขึ้น​ ​มัน​ควร​อยู่​ใน​แดน​ปีศาจ​เพราะ​มัน​สามารถ​บันทึก​สิ่ง​ต่างๆ​ ​ได้​อย่างมากมาย

​ครั้งหนึ่ง​พวกเขา​เคย​สัญญา​กัน​ว่า​จะ​สร้าง​ความทรงจำ​ร่วมกัน​แล้ว​เก็บ​ไว้​ใน​กระจก

​ตอนนี้​พอนา​งมา​คิดดู​แล้ว​ ​นาง​มักจะ​รู้สึก​เสียว​สันหลัง​ทุกครั้งที่​นาง​ตื่นขึ้น​จาก​ความทรงจำ​เหล่านั้น

​ข้า​ควร​โทษ​ตัวเอง​ที่​เป็น​คน​กระตือรือร้น​เกินไป​หรือเปล่า

​เหมือน​อย่างที่​คน​เขา​ว่า​กัน​ ​ผู้หญิง​ที่​เป็น​ฝ่าย​เข้าหา​ผู้ชาย​ก่อน​มัก​ไม่​ค่อย​เป็น​ที่​ชื่นชม​ใน​สายตา​คนอื่น​นัก

​แต่​ถึง​นาง​จะ​ได้โอกาส​เป็น​ครั้ง​ที่สอง​ ​นาง​ก็​ยัง​จะ​ทำ​เช่น​เดิม​อยู่ดี

​เพียงแต่​ความหยิ่ง​ผยอง​ของ​นาง​กลับ​ไม่ยอม​ให้​นาง​ต้อง​ตก​อยู่​ใน​สภาพ​จนตรอก​เช่นนั้น

​นาง​ได้ยิน​คนพูด​กัน​ว่า​แม่มด​นาง​นั้น​เพิ่ง​ไป​ที่​ตำหนัก​เทพ​มา​เมื่อ​ไม่​กี่​วันนี้

​เรื่อง​ของ​พวกเขา​สอง​คน​เป็น​เช่นนี้​นี่เอง

​ช่าง​ไร้ค​วาม​หมาย​จริงๆ​!

​จาก​ความ​ไม่ลงรอยกัน​ใน​ตอนแรก​ ​จนกระทั่ง​มาถึง​การ​ทำ​ข้อตกลง​ร่วมกัน​ใน​ภายหลัง

​เป็น​เพราะ​ความโดดเดี่ยว​หรือ​ ​นั่น​เป็นสาเหตุ​ที่​ทำให้​ข้า​ยอม​มอบ​หัวใจ​ให้​เขา​อย่างง่ายดาย​หรือ

​หาก​เป็น​เช่นนั้น​ ​พวกเรา​แยกย้าย​กัน​ไป​ตาม​ทาง​ของ​พวกเรา​คงจะ​ดีกว่า

​หงส์​เพลิง​ไอ​ออกมา​เล็กน้อย​ ​ไหล่​ซ้าย​ของ​นาง​ยัง​เจ็บ​อยู่​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​ไม่​คิด​ที่จะ​ลุกขึ้น​ยืน

​ดวงตา​คู่​งาม​ของ​ชายหนุ่ม​หรี่​ลง​ขณะที่​เขามอง​นาง​ ​”​เจ้า​ทำ​อะไร​”

​”​ข้า​คืน​มัน​ให้ท่าน​”​ ​วิธี​ที่​หงส์​เพลิง​กระตุก​ริมฝีปาก​ขึ้น​เป็น​รอยยิ้ม​นั้น​ยังคง​ดู​เกียจคร้าน​เหมือนเช่น​เดิม

​ครั้งหนึ่ง​ตี้จ​วิน​เคย​เอ่ย​ว่า​เขา​เกลียด​ท่าทาง​เฉยเมย​ของ​นาง​ ​”​ข้า​ถึง​ได้​ถาม​เจ้า​อยู่​อย่างไร​!​ ​ว่า​เจ้า​กำลัง​ทำ​อะไร​อยู่​!​”

​”​พวกเรา​อยู่​ด้วยกัน​มา​ได้​ระยะ​หนึ่ง​แล้ว​”​ ​หงส์​เพลิง​งอ​ขา​เล็กน้อย​ ​”​หาก​ดู​จาก​นิสัย​ของ​ท่าน​แล้ว​ ​มัน​น่าจะ​ถึง​เวลา​ที่​พวกเรา​จะ​แยกทาง​กัน​แล้ว​กระมัง​”

​ตี้จ​วิน​หัวเราะ​อย่าง​เย็นชา​ ​”​ข้า​ไม่รู้​ว่า​ข้ามี​นิสัย​อย่างไร​ ​แต่​ถ้า​เจ้า​อยาก​ทะเลาะ​กับ​ข้า​ ​ข้า​ขอ​แนะนำ​ให้​เจ้า​หาเหตุ​ผล​ที่​ดีกว่า​นี้​มา​อ้าง​จะ​ดีกว่า​”

​”​ข้า​ไม่ได้​อยาก​ทะเลาะ​กับ​ท่าน​ ​ทะเลาะ​ไป​ก็​ไร้ประโยชน์​”​ ​หงส์​เพลิง​เอนหลัง​พิง​ต้นโพธิ์​พร้อมกับ​ยิ้ม​ให้​เขา

​ใช่​ว่า​พวกเขา​จะ​ไม่เคย​ทะเลาะ​กัน​มาก​่อน​ใน​ช่วง​ที่​ความสัมพันธ์​ของ​พวกเขา​ยังดี​อยู่​ ​แต่​ส่วนมาก​การทะเลาะวิวาท​นั้น​มักจะ​จบ​ลง​ด้วย​การ​จูบ

​แต่​พวกเขา​สอง​คน​รู้ดี​ว่าการ​ทะเลาะ​กัน​ครั้งนี้​แตกต่าง​ไป​จาก​ครั้ง​อื่น

​นั่น​เป็นเพราะว่า​พวกเขา​ไม่เคย​พูดว่า​จะ​เลิกกัน​มาก​่อ​น.​..

​หงส์​เพลิง​ยิ้ม​แล้ว​พูด​ต่อ​ ​”​พวกเรา​ควร​ไป​ตาม​ทาง​ของ​ตัวเอง​ ​อย่างไร​มัน​ก็​ถึง​เวลา​แล้ว​”

​ใบหน้า​หล่อเหลา​ของ​ตี้จ​วิน​ดำทะมึน​ ​จากนั้น​เขา​จึง​กระชาก​นาง​ให้​ลุกขึ้น​ยืน​ ​รอยยิ้ม​เยาะ​หยัน​วาด​ขึ้น​บน​ริมฝีปาก​บาง​ของ​เขา​ ​นิ้ว​ของ​เขา​จับ​ร่าง​ของ​นาง​ไว้​แน่น​จน​ขึ้น​ข้อ​ขาว​ ​จากนั้น​เขา​จึง​ถาม​ว่า​ ​”​เจ้า​ได้ยิน​สิ่ง​ที่​ตัวเอง​พูด​ออกมา​หรือเปล่า​”

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท