ชีวิตเกษตรกรตามใจ ในต่างโลก – ตอนที่ 22

ชีวิตเกษตรกรตามใจ ในต่างโลก

———

ระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ รู้ตัวอีกทีก็สัมผัสได้ถึงลมหนาวแล้ว

ลูก ๆ ของพวกคุโระกับคุโระอิจิยังคงมีความน่ารักหลงเหลืออยู่แม้จะโตจนตัวใหญ่พอสมควร มีเขี้ยวงอกขึ้นมา และออกไปล่ากระต่ายแล้วก็ตาม

เพราะฤดูหนาวใกล้เข้ามาแล้ว เลยหดหู่นิดหน่อย

ต้นผลไม้ก็ยังไม่ออกผล

ผมคาดหวังกับปีหน้านะ

เรื่องอาหารมีเก็บเอาไว้มากพอสมควร

มากขนาดที่ต้องขยายขนาดห้องใต้ดินเลยทีเดียว

เรียกว่า พรั่งพร้อม ก็คงได้

ยิ่งถ้าเก็บเกี่ยวผลผลิตที่ปลูกอยู่ด้วยยิ่งแล้วใหญ่

ต่อไปก็เรื่องที่ผิดหวัง

ยังสร้างทางน้ำไม่เสร็จเลย

เกลือก็ยังหาไม่ได้อีกต่างหาก

ผม จะไปรอดไหมนะ?

ตั้งแต่มายังโลกนี้รู้สึกเหมือนว่าจะยังไม่ได้ลิ้มรสเกลือเลย

ของที่เคยทานก็มีแค่ สัตว์ที่ล่ามา ผลผลิต แล้วก็ปลา

……

เนื้อสัตว์พอจะทดแทนได้ไหมนะ?

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

ก็ย่างแล้วด้วย

แต่ก็ไม่มีความคิดที่จะทานดิบ ๆ

ถ้าสภาพร่างกายแย่ขึ้นมาก็คงสายไปแล้วแต่….ป่านนี้แล้วก็ทำอะไรไม่ได้

เอาเป็นเป้าหมายในปีหน้าแล้วกัน

โดยให้ความสำคัญสูงสุด

[TN: เผื่อใครงงนะครับ ฮาราคุพูดถึงเกลือ ต้องการเกลือ  เพราะอย่างที่รู้ ๆ กันว่าเกลือนั้นสำคัญของร่างกายมนุษย์มาก]

ต่อจากนั้นก็สร้างทางน้ำ

อยากจะ…….มีภรรยาจัง

นอนคนเดียวกลางคืนมันเหงา

พอได้เห็นพวกคุโระที่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ยิ่งตอกย้ำไปใหญ่

ซาบุตงเข้ามาปลอบผมที่เป็นแบบนั้น

ขอบคุณนะ

 

เกี่ยวกับเรื่องที่ผมจะทำในช่วงฤดูหนาว

เพราะตั้งใจจะทำอุปกรณ์ต่าง ๆ จากไม้และหิน เลยตั้งใจจะไปรวบรวมวัตถุดิบเอาไว้ก่อน

ตอนนี้ผมสามารถประกอบชิ้นส่วนไม้เข้าด้วยกันโดยไม่ให้น้ำรั่วออกมาได้แล้ว

ผมตั้งเป้าจะทำถ้วยมาสุที่น้ำไม่รั่วแม้จะไม่ใช่ยางไม้มาช่วย เพราะแบบที่ใช้ยางไม้นั้นทำได้อยู่แล้ว

ด้วยการปรับมุมข้อต่อของไม้และแกะสลักเพื่อให้สามารถประกอบไม้เข้าด้วยกันได้สนิท ทำให้สามารถป้องกันน้ำรั่วได้สำเร็จ

สมบูรณ์แบบ

ปัจจุบันเอามาใช้เป็นที่ใส่น้ำดื่มในเขตอยู่อาศัยของพวกสุนัข

เท่านี้ห้องอาบน้ำก็คืบหน้าไปอีกขั้น

อื้ม

ต้นผลไม้เองก็เติบโตเป็นอย่างดีด้วยสิ ลองปลูกต้นสนญี่ปุ่นดูดีไหมนะ

เอาไว้สำหรับทำห้องอาบน้ำ

 

ลูก ๆ ของคุโระกับพวกคุโระอิจิยังไม่มีชื่อ ยกเว้นตัวหนึ่ง

นั่นก็เพราะมีจำนวนเยอะเกินไปไงล่ะ

แถมยังแยกด้วยตายากอีก

ผมคิดว่าจะขอร้องให้ซาบุตงทำผ้าพันคอที่มีชื่อให้แต่….

ผมตั้งชื่อให้ลูก ๆ ที่เกิดใหม่ของคุโระ

คุโระโกะ คุโระโรคุ คุโระนานะ คุโระฮะจิ

คุโระโกะกับคุโระโรคุเป็นตัวผู้ ส่วนคุโระนานะกับคุโระฮะจิเป็นตัวเมีย

ไม่ใช่การแยกปฎิบัติแต่อย่างใด

เพราะอยู่ใกล้ ๆ กับที่พักของผม เลยน่าจะได้เจอหน้ากันบ่อยแค่นั้น

หนึ่งในลูกของคุโระยงกับเอริสมีตัวสีขาวจั๊วะเกิดมาด้วย

แบบนี้ก็แยกออกได้อย่างง่ายดาย เลยตั้งชื่อให้

ฟุบุกิ

เป็นชื่อที่เคยคิดไว้ตอนตั้งชื่อให้ยูกิ แต่น่าจะเหมาะกับเธอดี

เป็นตัวเมียด้วยนี่นะ

 

ตอนที่เขาที่หน้าผากของลูกสุนัขเริ่มปรากฏให้เห็นชัดนั้น

ซาบุตงแจ้งเตือนว่ามีเหตุผิดปกติทางทิศเหนือ

ผมสังหรณ์ไม่ดีนักเพราะดูเหมือนเหตุการณ์จะฉุกเฉินกว่าปกติ 

พวกคุโระมีท่าทีดุร้าย แล้วออกวิ่งไปทางทิศเหนือราวกับจะยืนยันลางสังหรณ์นั้น เลยทำให้ผมรู้สึกตกใจ

พวกลูก ๆ สุนัขก็มีท่าทีแบบเดียวกัน

เกิดอะไรขึ้นกัน?

มีตัวอันตรายโผล่มางั้นเหรอ?

ผมเรียก [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ออกมา แล้วไล่ตามหลังพวกคุโระไป

ตอนที่มาถึงยังที่ที่พวกคุโระอยู่นั้น สิ่งที่สะท้อนให้เห็นในดวงตาก็คือ เด็กสาวในร่างเปลือยเปล่า

น่าจะราว ๆ เด็กประถม แต่ที่โดดเด่นก็คือ ผมสีเงินกับใบหน้าที่งดงาม

เป็นใบหน้าที่จะต้องกลายเป็นสาวสวยอย่างแน่นอนในอนาคต

แต่ทั่วร่างเก็บไปด้วยบาดแผลจากพวกคุโระ เธอกำลังเผชิญหน้ากับพวกคุโระโดยหลังติดกับต้นไม้ใหญ่

หนึ่งในพวกคุโระดึงความสนใจของเด็กหญิงเอาไว้ แล้วให้อีกตัวเข้าจู่โจมในอีกมุมหนึ่ง

ยุทธวิธีชนแล้วหนี

ถึงแม้เธอจะเป็นศัตรูก็เถอะ ทำไมถึงไม่กดเธอเอาไว้กับพื้นทั้ง ๆ ที่ความแตกต่างทางกายภาพออกจะชัดเจนขนาดนี้กันนะ

ไม่ ไม่สิ เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน

มาใจเย็นอะไรอยู่เนี่ย

หลังจากผมปรบมือบอกให้พวดคุโระหยุด แล้วกลับมาหาผมก็ตาม พวกมันก็ยังไม่ลดท่าทีเป็นศัตรูลง

ทว่าเด็กสาวที่ถูกล้อมอยู่นั้นเหมือนจะสังเกตเห็นผมแล้ว

[ช…ช่วยด้วย]

เยี่ยม

ผมเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด

รู้สึกว่านานมากแล้วที่ไม่ได้ยินคำพูด

[เข้าใจแล้ว]

ผมเดินฝ่าพวกคุโระ ไปด้านของเด็กหญิง

———

มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ 

ส่วนผมก็แปลล่วงหน้าแล้ว ไปอ่านนิยายเอ้ย ไปนอน เอ้ย ไม่สิ ๆ ไปอ่านหนังสือได้แล้ว

เจอกันใหม่ตอนต่อไปครับ 

ชีวิตเกษตรกรตามใจ ในต่างโลก

ชีวิตเกษตรกรตามใจ ในต่างโลก

Status: Ongoing
หลังจากทุกทรมาณกับโรคร้ายมากว่าทศวรรษและเสียชีวิตลง เขาอ่อนเยาว์ลง และคืนชีพในโลกใบใหม่ ระหว่างการต่อสู้กับโรคร้าย สิ่งที่คอยค้ำจุนเขามาโดยตลอดก็คือ รายการโทรทัศน์เกี่ยวกับการเกษตรแบบสบาย ๆ ในชีวิตที่สองนี้ เขาตัดสินใจแล้วว่าจะลองทำเกษตรดู! …

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท