———-
เนื่องจากมีสมาชิกเพิ่มขึ้น ผมจึงลองทบทวนหน้าที่ของแต่ละคนใหม่อีกครั้ง
กลุ่มเรีย ไฮเอลฟ์ หน้าที่หลักคือ งานไม้ งานเก็บเกี่ยว และงานที่เกี่ยวโยงกับการล่าในป่า
เมื่อมีเวลาว่างก็รับหน้าที่เข้าไปขุดเหมืองในป่า รวบรวมเหล็กและแปรรูปในช่วงฤดูหนาว
มีบ้างที่สิ่งก่อสร้างที่ผมไม่รู้จักปรากฏขึ้น เพราะพวกเธอขยันสร้างสิ่งที่คิดว่าจำเป็นขึ้นมาเรื่อย ๆ
ทำลายมุมมองที่ผมมีต่อเอลฟ์ไปได้อย่างงดงาม
น่าไว้วางใจจริง ๆ
กลุ่มแอน เมดยักษ์ พวกเธอไปมาไม่เพียงแค่บ้านของผมแต่รวมถึงบ้านพักหลาย ๆ แห่ง มุ่งมั่นพัฒนาคุณภาพการใช้ชีวิตให้ดียิ่งขึ้น
หน้าที่หลัก ๆ คือสอนศาสตร์การทำอาหารและดูแลความสะอาด
และยังช่วยดูแลจัดการบ้านพักตอนที่ไม่มีแขกพักอยู่ด้วย
ตอนนี้พวกเธอกำลังค้นคว้าเมนูอาหารใหม่ ๆ จากผลผลิตที่เก็บเกี่ยวมาได้ และการแปรรูปอาหาร
ผลลัพธ์ของการวิจัยเหล่านั้นค่อนข้างเป็นที่นิยมและค่อย ๆ เผยออกมาให้เห็นทีละเล็กละน้อย
ช่วยได้มากเลย
กลุ่มทากะ ลิซาร์ดแมน ทำงานที่ต้องใช้แรงงานเป็นหลัก
แม้ไฮเอลฟ์หรือเผ่ายักษ์จะมีกำลังมากเหมือนกัน แต่ก็ดูจะไม่เท่าเผ่าลิซาร์ดแมน
พวกเขาจึงทำงานหลายที่ภายในหมู่บ้าน โดยร่วมมือกับกลุ่มแอนไปด้วย
ที่เหลือก็ ผมฝากงานดูแลไก่และวัวไว้กับพวกเขาที่เสนอตัวรับหน้าที่นี้ด้วยตัวเอง
ต้องขอบคุณจริง ๆ
โดยธรรมชาติของเผ่าพันธุ์ พวกเขามักจะอาศัยอยู่ใกล้ ๆ แม่น้ำหรือทะเลสาบ แต่เหมือนว่าตอนพักผ่อนก็จะนอนบนเตียงเป็นอย่างดี
อื้ม
กลุ่มคุโระ คอยลาดตระเวนทั้งภายในและรอบหมู่บ้าน อีกทั้งยังรับหน้าที่นายพราน รวบรวมเนื้ออีกด้วย
พวกเขาเป็นสมาชิกแรกสุดของหมู่บ้านที่แม้จะสนทนากันไม่ได้แต่ก็พอจะเข้าใจกันในระดับหนึ่ง จึงเป็นที่พึ่งของใครหลาย ๆ คน
เรื่องที่ไฮเอลฟ์คนหนึ่งสามารถแยกความแตกต่างของพวกคุโระแต่ละตัวได้ทำเอาผมช็อกเล็กน้อย
พวกซาบุตงเป็น ช่างฝีมือเย็บปัก ของหมู่บ้าน
ไม่สิต้องเป็น แมงมุมฝีมือเย็บปัก สินะ
ไม่มีใครเอ่ยปากบ่นกับผ้าหรือชุดที่พวกซาบุตงทอขึ้น
อีกทั้ง เพราะอาศัยอยู่บนที่ที่สูงที่สุดในหมู่บ้านเลยทั้งคอยรับหน้าที่สอดส่องรอบ ๆ และที่แจ้งเตือนภัยต่าง ๆ ด้วย
ต้องขอบคุณอย่างยิ่ง
คราวหน้า ขนมันฝรั่งไปฝากดีกว่า
เผ่าทูติสวรรค์ทั้งสามคน แกรนมาเรีย กลูเดลล์ และโคโรเนะ
พวกเธอคอยบินลาดตระเวนอยู่เหนือผืนป่า
ฝีมือคงดีไม่น้อย เพราะตลอดมาก็คอยนำทางแขกทุกคนมาตลอด
ในช่วงแรกพวกเธอจะคอยผลัดเปลี่ยนกันบินลาดตระเวนกันอยู่ตลอดเวลา แต่ผมขอให้พวกเธอพักผ่อนกันให้เพียงพอ
นั่นก็เพราะจะให้คนแค่สามคนโหมงานแบบตลอดเวลาแบบนั้นก็คงไม่ได้
ลู เทียร์ ฟลอร่า
อยู่ในตำแหน่งคล้ายเลขานุการ คอยให้คำปรึกษา
โดยพื้นฐานแล้วจะแยกกันไปทำงานวิจัยส่วนตัว แต่ก็มีบ่อยครั้งที่พาไฮเอลฟ์ เผ่ายักษ์ ไม่ก็ลิซาร์ดแมนไปแล้วมอบหมายงานบางอย่างให้
งานวิจัยส่วนตัวที่ว่า สำหรับฟลอร่ากับลูก็คือ การวิจัยยา
สำหรับเทียร์คือ การวิจัยเวทมนตร์
ข้ามเรื่องมิโซะกับโชยุไปก่อน ผลงานของพวกเธอปรากฏออกมาให้เห็นเป็นระยะ ตอนนี้แทบจะเป็นแพทย์ของหมู่บ้านไปแล้ว
แล้วก็ ในแง่ของผู้อยู่อาศัยแล้วก็มีสไลม์ ผึ้ง และก็วัว
แต่ละส่วนต่างก็พยายามในการผลิตกันอยู่
ปีนี้เองผึ้งก็ผลิตน้ำผึ้งมาให้
เยอะกว่าปีก่อนด้วย ช่วยได้มากทีเดียว
พอนึกถึงช่วงที่ยังทำอยู่คนเดียวแล้ว มีอะไรเพิ่มขึ้นมาเยอะเลย
สำหรับเรื่องกิจกรรมยามค่ำคืน
ตอนแรกมีแค่ลูคนเดียว แต่ตอนนี้มีเทียร์เพิ่มเข้ามาด้วย
หลังจากนั้นก็มีไฮเอลฟ์เจ็ดคน จากนั้นก็เพิ่มมาอีกห้าคน
ก็มีเรื่องอยากจะเอ่ยออกไปหลายเรื่องนะ แต่ก็เอาเถอะ ประมาณนี้ก็คงได้แหละนะ
ได้แหละ
ต่อจากนั้น ไฮเอลฟ์เพิ่มมาพรวดเดียวอีกสี่สิบสองคน แล้วก็ตามด้วยฟลอร่ากับกลุ่มแอนยี่สิบคน
ผู้หญิงล้วน
ปฏิเสธไปแล้วว่ายังไงก็ไม่ไหว
สภาพจิตใจผมเองก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน
ดังนั้นจึงอนุมัติให้แค่คนที่มีความต้องการจริง ๆ
ที่เกินคาดคือ กลุ่มแอน นั่นเอง
รุกเข้าหาดุเดือดจนอยากจะถามเหลือเกินว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับ การรักษาระยะห่างอย่างเหมาะสม
ตอนฤดูใบไม้ผลิที่แกรนมาเรีย กลูเดลล์ โคโรเนะ และกลุ่มทากะเดินทางมา ผมรู้สึกดีใจมาก ๆ
ผู้ชายล่ะ
ความต้องการครอบครองไว้แต่เพียงผู้เดียว?
ก็มีอยู่แหละนะ แต่กลัวเรื่องความรับผิดชอบที่ต้องแบกรับมากกว่า
สภาพในปัจจุบัน ผมตกเป็นเป้าหมายของเด็กหญิงวัยราวหนึ่งชั้นปี แถมยังแตะต้องไปหลายคนแล้ว
ด้วย (ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์) ที่พระเจ้าประทานมาให้ คงไม่แห้งตายเร็ว ๆ นี้แน่ แต่สภาพจิตใจได้พังครืนก่อนแหง ๆ
และแล้ว แสงแห่งความหวัง ก็มาถึง
ทากะ!
ทว่าในท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น
“พวกเราออกลูกเป็นไข่ ดังนั้น…”
เหมือนว่าในช่วงเวลาจำเพาะช่วงหนึ่งตัวผู้จะมอบเชื้อให้ตัวเมีย แล้วออกไข่
ดูเหมือนหนทางหลุดพ้นผมยังอยู่อีกแสนไกล
อีกอย่าง เหมือนว่ามาซายุกิ หลานของคุโระ นั้นได้คู่เพิ่มมาอีก แต่ก็ยังไม่เทียบผมน่ะนะ
เอาเป็นว่า อิสระในยามค่ำคืนของผม ไม่มีอยู่จริง
เอาล่ะ ถึงอย่างนั้น ข่าวอย่างหนึ่งก็มาถึงผมที่เป็นแบบนั้น
ลูตั้งครรภ์
ลูกใครกันนะ
ฮะฮะฮะฮะฮะฮะ
…..
ลูกผมไงล่ะ!
โอ้ววววววววววววว
รู้สึกกระวนกระวายจัง
ผมพยายามใจเย็นแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล
ก็นะ ทำอยู่ตลอดผลลัพธ์มันก็แน่นอนอยู่แล้ว แต่ก็แอบตื่นตะหนกไปบ้างอยู่ดี
แน่นอนว่า เป็นเรื่องน่ายินดีต้องดีใจอยู่แล้ว
หมู่บ้านวุ่นวายด้วยงานเทศกาล
ตั้งแต่ช่วงค่ำของวันนั้นเป็นต้นมา ผู้มีความประสงค์ ก็เพิ่มขึ้นมาอีก
อื้อ ก็เข้าใจความรู้สึกนะ…แต่ถ้ามีคนตั้งครรภ์พุ่งพรวดขึ้นมาจะลำบากเอาหลาย ๆ เรื่องเปล่า ๆ
พยายามไปเต็มที่
ช่วงเวลาเดียวกัน
มีคำขออนุญาตวางไข่ในอ่างเก็บน้ำเข้ามา
เหมือนเผ่าลิซาร์ดแมนจะสืบพันธุ์ผ่านการออกไข่
จะออกไข่ก็ไม่ได้จะว่าอะไรหรอกนะ แต่ถ้าหย่อนลงไปตรง ๆ ในอ่างเก็บน้ำก็อดคิดมากในหลาย ๆ เรื่องไม่ได้
ผมเลยสร้างพื้นที่สำหรับวางไข่โดยเฉพาะเอาไว้ให้ข้าง ๆ อ่างเก็บน้ำ
ผู้หญิงจากเผ่าลิซาร์ดแมนทั้งห้าคนออกไข่กันทุกคน พวกเธอออกไข่ได้เพียงแค่ทีละใบเท่านั้น ตอนนี้จึงไข่ทรงกลมมนห้าใบวางเรียงกันอยู่
โดยพื้นฐานแล้วเหมือนจะแค่ปล่อยเอาไว้ในน้ำเฉย ๆ แต่เหมือนจะมีการผลัดกันเฝ้ายามกันอยู่ด้วย
กลุ่มทากะรู้สึกอุ่นใจเป็นอย่างมาก เพราะเมื่อเทียบกับที่ที่เคยวางไข่แล้ว ที่นี่มีทั้งพวกซาบุตงกับคุโระอยู่ด้วย
ขอให้เด็ก ๆ เกิดมาแข็งแรง…เกิดมาแล้วเหรอเนี่ย
ขอให้เด็ก ๆ ฟักออกมาอย่างแข็งแรงแล้วกัน
“ท่านพี่ ยินดีด้วยเรื่องที่ตั้งครรภ์นะคะ”
“ฮุฮุ ขอบใจนะ”
“เอ่อ คือว่า ขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมคะ”
“อะไรเหรอ”
“ไม่ใช่ว่าพวกเรา เผ่าแวมไพร์ เพิ่มจำนวนผ่านทางสัญญาเลือดหรอกเหรอคะ”
“ฉันเองก็คิดว่าเป็นแบบนั้นเหมือนกันนะ แต่กลายเป็นแบบนี้ไปแล้วก็ช่วยไม่ได้แล้วนี่”
———-
คุยกันท้ายตอน
จินตนาการว่าทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก ( ห้านาทีเท่านั้น)
มีเจ็ดสิบเจ็ด (ไม่นับที่เพิ่มในภายหลัง)
ดังนั้นจะได้
(77*5)/60 = 6.41666667 ชม ต่อวัน
เอาแรงที่ไหนไปทำงานกันนะ
