“ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะสู้กับมันเพียงลําพังนะ”
“ธ-เธอต้องบ้าเเน่ ๆ..คนเดียวเเถมยังผู้หญิงอีก ต่อให้สู้ยังไงก็เอามันไม่ลงเเน่ขอรับ ! “
โฮโจพูดอย่างเย้ยยัน
ในขณะที่ลิลลี่กลับมีความรู้สึกเเปลก ๆ กับผู้หญิงผมสีเงินตรงหน้าเธอราวกับมีออร่าบางอย่างเเผ่ออกมาจากตัวหญิงสาว
ทั้งสองร่างเดินเข้ามาประจันหน้าห่างกันเพียงสิบเมตรเท่านั้นก่อนจะหยุดลง
“โฮก-!!” ปีศาจสีนํ้าเงินก้มหน้าของมันลงเล็กน้อยก่อนจะอ้าปากขู่คํารามออกมา
คลื่นกระเเทกจากเสียงอันทรงพลังของมันกระจายไปโดยรอบ ทรายเเละพื้นกรวดบนถนนถูกพัดกระเด็นไม่เพียงเท่านั้น ต้นไม้รอบข้างเริ่มจะสั่นไหวไปจากเเรงกระเเทกนั่นด้วยเช่นกัน
คลื่นกระเเทกพัดพาเหล่าเศษใบ้ไม้พาดผ่านต้นขาของลิลลี่ไป เกิดเป็นรอยเเผลเหมือนรอยเส้นบาง ๆ เเละพัดผมยาวสีดําของเธอปลิวว่อนไปยังด้านหลัง
ฝ่าเท้าของปีศาจสีนํ้าเงินกดลงบนเบื้องล่าง พื้นธรณีถูกยกขึ้น เศษดินปลิวกระเด็นเเละร่างของมันก็พุ่งตรงไปด้านหน้าที่มีหญิงผมสีเงินยืนอยู่
ร่างของหญิงสาวที่เมื่ออยู่ต่อหน้าของร่างสูงกว่าห้าเมตรของมันเเล้วกลับให้ความรู้สึกเหมือนจะถูกบดขยี้ในหมัดเดียวได้เลย…
หญิงผมสีเงินชักดาบขนาดใหญ่เบื้องหลังเธอออกมาอย่างใจเย็น ลวดลายของคมดาบสะท้อนกับพระจันทร์ในราตรี ส่องประกายอย่างงดงามเเต่ก็ดูอันตรายในขณะเดียวกัน
ด้วยความรู้สึกบางอย่างราวกับมนต์สะกด หัวใจของลิลลี่เริ่มเต้นระรัว อุณหภูมิในร่างกายเริ่มสูงขึ้นเมื่อเธอจ้องมองไปยังลวดลายปีศาจบนคมดาบของหญิงผมสีเงิน
เมื่อเผชิญหน้ากับร่างยักษ์ที่พุ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว หญิงผมสีเงินเพียงเเค่ก้าวไปข้างหน้าด้วยขาอันเรียวยาวของเธอเเละสัมผัสลงบนพื้นอย่างเเรง ก่อนที่ร่างเล็ก ๆ นี้จะหายไปบนเบื้องดิน ปรากฏอยู่สูงกว่าหลังคาของลานบ้านเสียอีก !
เมื่อเห็นดังนั้นร่างของปีศาจสีนํ้าเงินก็ยํ่าลงพื้นอีกครั้งเปลี่ยนพื้นถนนเรียบให้เเตกกระจายออกไป ก่อนจะถีบส่งร่างของมันขึ้นไป
ใต้เเสงของดวงจันทร์ ร่างของหญิงผมสีเงินที่พุ่งลง เเละปีศาจร่างสีนํ้าเงินที่พุ่งขึ้นไป กําลังจะชนกันในไม่ช้า
ฉวับ..
ดาบยักษ์ตีวงดาบด้วยทวงท่าที่งดงาม
ภาพเงาที่ปรากฏต่อหน้าลิลลี่คือหญิงสาวที่ชี้ดาบยักษ์ของเธอไปยังเบื้องนภาเเละร่างของปีศาจสีนํ้าเงินราวห้าเมตรที่ตอนนี้เเยกออกเป็นสองส่วน ครึ่งล่างของมันไหลผ่านร่างของหญิงสาวผมสีเงิน ในขณะที่ครึ่งบนของร่างนั้นกลับไร้ศรีษะเหลือทิ้งไว้เพียงโลหิตสีเเดงที่ไหลพุ่งขึ้นราวกับจะสาดลงบนผิวจันทร์…
ปีศาจสีนํ้าเงินตนนั้นที่ดูเเกร่งกว่าที่ลิลลี่เคยเจอในขบวนร้อยอสูรนั้น ถูกตัดครึ่งโดยหญิงผมสีเงินอย่างไม่เหลือชิ้นดี
ลิลลี่มองไปยังซามูไรหญิงตรงหน้าของเธอ เพลงดาบที่เหนือจินตนาการเเละดาบยักษ์ของเธอที่วาดทวงท่าดั่งใจได้นึกผิดกับขนาดของมันราวกับหญิงสาวเเละดาบกลายเป็นหนึ่งเดียวของกันเเละกันซะเเบบนั้น…
ร่างหญิงสาวเเละคมดาบได้ที่หลอมรวมเป็นหนึ่งกัน เปล่งรังสีเเห่งการฆ่าฟันออกมาภายใต้ม่านราตรี
“สวยงามมาก !”
สายตาของเธอจ้องมองไปยังร่างของซามูไรสาวที่ร่อนลงบนหลังคา
ร่างที่เหมือนกับวัลเเครี่คอยพิทักษ์เมืองในราตรีภายใต้เเสงจันทร์ที่ส่องลงมา ลิลลี่จ้องมองมันอย่างหลงใหลเเละสลักภาพนั้นไว้ในใจของเธอ
“ถ้างั้น..ผู้หญิงก็สามารถมีพลังเบบนั้นได้บนโลกนี้เหมือนกันน่ะสิ ! “
“ถ้าฉันมีพลังอะไรเเบบนั้นบ้างล่ะก็…”
ความคิดเเบบนั้นผุดขึ้นในใจของลิลลี่ เธอชื่นชมผู้หญิงที่เข้มเเข็งตั้งเเต่ยังเด็กเเละไม่ใช่เเค่นั้นพี่สาวของเธอก็ยังเป็นคนเเบบนั้นซะด้วยสิ ?
ในโลกเเปลกประหลาดที่มีพวกหยาบทรามอยู่รอบ ๆ หญิงสาวอย่างเธอจะพึ่งอะไรมาปกป้องกัน ?
สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนมีอํานาจ ? เเอบในย่ามโคมเเดง ?
ฮึม~ ไม่มีทางอยู่เเล้ว ทางเดียวที่จะทําให้เธอรอดได้คือเก่งขึ้นมากกว่านี้ เหมือนซามูไรหญิงผู้ทรงเสน่ห์ตรงหน้าเธอต่างหาก !
เเววตาของเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อซามูไรหญิงผมสีเงินกระโดดลงมาสัมผัสกับผืนถนน
เสียงหัวใจของลิลลี่เต้นระรัว สําหรับเธอในราตรีที่ดูโหดร้ายเเละน่าหดหู่นี้ ซามูไรหญิงตรงหน้าเธอก็เปรียบเสมือนดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่ในโคลมตมก็ไม่มีผิดเลย !
เมื่อโฮโจประเมินถึงภัยอันตรายที่ผ่านพ้นไปเรียบร้อยเเล้ว เขาจึงเก็บผ้าคลุมกลับไปยังที่เดิม
“สตรีเเห่งดาบ [Blade Maiden] ข้าไม่มีคิดเลยว่าในชีวิตจะได้พบเจอจริง ๆ เเม้ว่าจะไม่รู้ว่าใครก็ตามเเต่ลวดลายบนดาบเเบบนั้นไม่ผิดเเน่ ไม่เเปลกใจเลยว่าทําไมเธอถึงสังหารปีศาจตนนั้นได้ง่ายดายอย่างนั้น… ทุก ๆ ครั้งเมื่อมีขบวนร้อยอสูรเกิดขึ้น บางครั้งเหล่าผู้ท้าทายจากหลาย ๆ เเห่งก็จะมาเก็บเกี่ยวประสบการณ์ ณ ที่เเห่งนั้นเช่นกัน บางคนสังหารปีศาจยักษ์ด้วยตัวคนเดียว…เผชิญหน้ากับทัพอสูรเพียงลําพังทิ้งไว้เพียงซากเน่า ๆ ของพวกมัน เเต่ถึงอย่างนั้นสตรีเเห่งดาบก็จัดเป็นข้อยกเว้นสําหรับเหล่านักรบพวกนั้นอยู่ดี เพราะความเเข็งเเกร่งอันเลื่องชื่อจนเป็นที่หวาดกลัวของพวกเธอ…เเต่สุดท้ายเเล้วมันก็น่าเศร้าที่พวกเธอมีจํานวนน้อยมากจนถึงขั้นนับนิ้วได้เลยล่ะ” โฮโจพูดพร้อมกับถอนหายใจ
หัวของเขาส่ายไปมาราวกับผิดหวังในอะไรบางอย่าง
“ในฐานะที่ข้าเป็นผู้ชายเเท้ ๆ ข้ากลับเพียงได้เเต่ยืนอยู่ด้านหลังต้นไม้เพื่อมองหญิงสาวสังหารปีศาจ…ไอโลกบ้านี้อยากจะกลับความเป็นจริงตามใจชอบเเค่ไหนถึงมันจะพอใจกัน ! ท่านก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันใช่ไหมขอรับ ท่านคากามิ ?”
ลิลลี่ไม่ตอบโฮโจกลับไป ในตอนนี้ใบหน้าของเธอเเดงกํ่า มีเพียงเสียงลมหายใจที่ถี่เร็วเเละหัวใจที่เต้นระรัวอย่างไม่มีหยุดเท่านั้น…เธอยังคงจมอยู่ในภวังค์อย่างเหม่อลอยจากภาพตรงหน้าเธอ ร่างของซามูไรหญิงคนนั้น ทําให้ราวกับมีบางอย่างส่งผ่านไปยังความคิดของเธอถึงหนทางที่เธอจะรอดจากโลกใบนี้
สตรีเเห่งดาบงั้นหรอ ? …เหมือนหญิงสาวกับคาตานะต้องสาป !
เเม้เเต่ในหมู่เหล่านักรบล่าปีศาจมากมายเเห่งเฮอัน พวกเธอก็ยังเป็นที่รู้จักถึงความสามารถที่เต็มไปด้วยพรสวรรค์นั้นดียิ่ง ! ซามูไรหญิงผู้เบ่งบานท่ามกลางสนามรบ
ราวกับมีไฟปะทุขึ้นในตัวของลิลลี่เพื่อสนองถึงความปรารถนาที่ร้อนเเรงของเธอ
ในหัวของเธอราวกับมีหมึกดําทับลงจนมืดสนิทเหลือไว้ก็เพียงเเต่ความนึกคิดอย่างหนึ่งในเวลานี้ของเธอ
เธอตัดสินใจได้เเล้ว…
เธอจะเป็นซามูไร
ซามูไรหญิงยังไงล่ะ !!!
