ฝึกโดดเดี่ยวในดันเจี้ยนไป 100,000ปีออกมาอีกทีกลายเป็นตัวบัค – ตอนที่ 8 อาหารมื้อแรก

ฝึกโดดเดี่ยวในดันเจี้ยนไป 100,000ปีออกมาอีกทีกลายเป็นตัวบัค

บทที่ 1 ตอนที่ 8: อาหารมื้อแรก

 

ดูเหมือนว่าจะมีกลางวันและกลางคืนในพื้นที่นี้เช่นกัน ตามการคำนวนของฉันเวลาผ่านไปได้ 7 วันแล้ว เจ็ดวันนี้ได้ทำลายความคาดหวังอันไร้เดียงสาของฉันเป็นชิ้นๆ

 

ฉันหิวได้ และอีลิกเซอร์ก็ไม่สามารถทำให้ท้องของฉันอิ่มได้ ขนมปังสีดำจำนวนเล็กน้อยในถุงหมดไปนานแล้วด้วย

 

ฉันหิวจนไส้กิ่วหมดแล้ว

 

ตั้งแต่นั้นมา ฉันสำรวจบริเวณนี้หลายครั้ง แต่ไม่มีหญ้าที่น่าจะกินได้เลย ที่ฉันเจอก็มีแต่แมลงพิษนั่นแหละ

 

มันยังเร็วเกินไปที่จะยอมแพ้ ในเมื่อมีแมลงมีพิษอยู่ที่นั่น ก็อาจจะยังมีตัวอ่อนของแมลงที่กินได้อยู่ใต้ดินนี้แน่ ฉันยังสามารถเคลื่อนไหวได้อยู่ ฉันจะลองให้ถึงที่สุด

 

ผ่านไปอีก 15 วัน ฉันขุดดินด้วย [แท่งไม้ที่ไม่มีวันแตกหัก] แต่สุดท้ายก็ไม่เจอแมลงแม้แต่ตัวเดียว ฉันไม่มีแรงที่จะขุดหลุมแล้ว ฉันคิดว่าฉันถึงขีดจำกัด ถ้าฉันไม่กินอะไรอีกสองสามวันฉันต้องตายแน่ๆ ฉันรู้สึกเช่นนั้น

 

เพราะความอดอยากตามหลอกหลอนฉันทุกชั่วโมง ฉันคิดว่านั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงอยากทำอะไรโง่ๆ แบบนี้?

 

“ฮ่าๆๆ! ไม่กินก็ตายแค่นั้นแหละ”

 

ฉันถือหนอนผีเสื้อไว้ในมือขวาซึ่งดูเหมือนว่ามันจะกินได้ จากการประเมิน หนอนผีเสื้อตัวนี้เป็น [แมลงมีพิษร้ายแรง–แมลงที่พิษของมันร้ายแรงถึงขนาดสามารถฆ่ามังกรได้ในทันทีหากกินเข้าไป นอกจากนี้ยังมีคุณค่าทางอาหารสูงอีกด้วย]

 

มันเป็นแมลงมีพิษที่สามารถฆ่ามังกรได้หากกินเข้าไป ในอัตรานี้ฉันต้องตายอย่างแน่นอน ดังนั้น ฉันจึงเทอีลิกเซอร์ลงในถ้วยไม้ แล้วดื่มลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนรู้สึกว่าท้องของฉันเต็มไปด้วยอีลิกเซอร์ แล้วฉันก็กลืน [แมลงพิษร้ายแรง] เข้าไปทั้งตัว

 

บูม! บูม!(เสียงเดือด)

 

ทันใดนั้น ความร้อนที่คาดไม่ถึงก็แล่นเข้ามาในท้องของฉัน รู้สึกราวกับว่าหินหนืดถูกเทลงในท้องของฉัน การมองเห็นของฉันเปลี่ยนเป็นสีแดง

 

[คุณบรรลุข้อกำหนดเพื่อรับการต้านทานพิษที่อ่อนแอแล้ว คุณได้รับทักษะ [ต้านทานพิษอ่อนแอ]]

 

พร้อมกับเสียงของผู้หญิงที่ไร้ชีวิตชีวา สติของฉันก็หายไป

 

“ฉันยัง…ไม่ตายสินะ?”

 

หัวและร่างกายของฉันเจ็บปวดอย่างมาก

 

อาการปวดหัวและคลื่นไส้หายไปทันทีที่ฉันดื่มอีลิกเซอร์ แต่ประเด็นหลักคือฉันไม่รู้สึกหิวอีกต่อไปแล้ว

 

เสียงของผู้หญิงที่ได้ยินในตอนท้ายนั้น ถ้าฉันจำไม่ผิดคือ [ต้านทานพิษอ่อนแอ]

 

・ทักษะ [ต้านทานพิษอ่อนแอ]: ต้านทานพิษอย่างอ่อน

 

・เงื่อนไขในการได้รับทักษะ: อยู่รอดแม้หลังจากกินสิ่งมีชีวิตที่มีพิษร้ายแรงกว่าปกติพันเท่า

 

・ระดับ: เริ่มต้น

 

・เงื่อนไขการเลื่อนระดับ: มีชีวิตรอดแม้จะกินสิ่งมีชีวิตที่มีพิษร้ายแรงกว่าปกติพันขึ้นไปเท่า 100 ตัว

 

ต้านทานพิษที่อ่อนแอ ฉันเดาว่าฉันได้มาจากการที่กินแมลงมีพิษนั่นและเอาชีวิตรอดมาด้วยอีลิกเซอร์

 

ฉันไม่เคยได้ยินแม้แต่ทักษะต้านทานพิษมาก่อน แต่ก็นะ มันคงไม่มีใครสามารถรอดจากพิษที่ร้ายแรงกว่าปกติถึงพันเท่าได้หากไม่มียามหัศจรรย์ที่เรียกว่าอีลิกเซอร์ นั่นคงเป็นสาเหตุหลัก

 

อย่างไรก็ตาม แค่กินแมลงมีพิษเข้าไปตัวเดียวก็ทำให้ท้องฉันอิ่มได้แล้ว ด้วยเหตุนี้ฉันจึงไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารในตอนนี้ แต่ถ้าฉันกินหนอนพวกนี้หมดเมื่อไหร่ สิ่งต่างๆ ก็จะเปลี่ยนไปแน่นอน

 

100 วันผ่านไปนับจากนั้น อาจเป็นเพราะฉันได้รับต้านทานพิษอ่อนแอ ฉันจึงไม่สลบอีกต่อไปตราบเท่าที่ฉันดื่มอีลิกเซอร์ แต่อาการปวดหัวและคลื่นไส้นั้นช่วยไม่ได้จริงๆ

 

และในที่สุด ฉันก็ได้บรรลุเงื่อนไขการเลื่อนระดับของ [ต้านทานพิษอ่อนแอ] และได้รับ [ต้านทานพิษ] มา

 

• ทักษะ – [ต้านทานพิษ]: ต้านทานพิษ

 

・เงื่อนไขการได้รับทักษะ: มีชีวิตรอดแม้จะกินสิ่งมีชีวิตที่มีพิษร้ายแรงกว่าปกติพันขึ้นไปเท่า 100 ตัว

 

・ระดับ: ระดับกลาง

 

・เงื่อนไขการเลื่อนระดับ: มีชีวิตรอดแม้จะกินสิ่งมีชีวิตที่มีพิษร้ายแรงกว่าปกติพันขึ้นไปเท่า 1000 ตัว

 

ตอนนี้เวลาฉันกินหนอนหลังจากดื่มอีลิกเซอร์ ฉันไม่รู้สึกปวดหัวหรือคลื่นไส้อีกต่อไปแล้ว

 

นอกจากนี้ ฉันเข้าใจบางอย่างในร้อยวันนี้ จำนวนแมลงที่มีพิษร้ายแรงเหล่านั้นไม่ได้ลดลงเลย ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะความอุดมสมบูรณ์ที่สูงผิดปกติหรือเพราะพลังลึกลับที่ทำงานอยู่ในสถานที่นี้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม จำนวนของพวกมันคงที่เสมอ ฉันไม่เห็นว่าหนอนผีเสื้อมันได้กลายเป็นผีเสื้อหรือผสมพันธุ์เพิ่ม ดังนั้นมันน่าจะเป็นอย่างหลัง

 

ด้วยเหตุนี้ [แมลงพิษร้ายแรง] จึงกลายมาเป็นอาหารหลักที่ขาดไม่ได้ของฉัน

 

ติดต่อผู้แปลได้ที่ เพจผู้แปล Lemon FT 

ฝึกโดดเดี่ยวในดันเจี้ยนไป 100,000ปีออกมาอีกทีกลายเป็นตัวบัค

ฝึกโดดเดี่ยวในดันเจี้ยนไป 100,000ปีออกมาอีกทีกลายเป็นตัวบัค

Status: Ongoing
หลังจากที่ไค ไฮเนแมนได้รับพร [ผู้ไร้ความสามารถที่สุดในโลก] ชีวิตของเขาก็พลิกผันไป จนต้องออกจากบ้านเกิดเมืองนอนมา แล้ววันหนึ่งหลังจากหนีจากการไล่ล่าเขาได้หนีเข้าไปหลบในถ้ำที่จะทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท