Gate of God – ตอนที่ 601 การจู่โจมของราชาอสูร

”ฟางเจิ้งเจิ้ง?!”
”พิสูจน์?”
ทุกคนที่ได้ยินฟาง เจิ้งจือ พูดต่างพูดไม่ออก
”อืมคงไม่มีใครหน้าหนาเท่าเจ้าหน้าที่ฟางอีกแล้ว!” ทหารงองครักษ์คนหนึ่งส่ายหัวขณะที่มองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ
”อืมเจ้าพูดถูก”
คนอื่นๆต่างพยักหน้าเห็นด้วย
ก่อนหน้านี้เขาเคยใชแผนนี้ไปแล้ว
แต่ตอนนี้…เขาเลือกที่จะใช้แผนเดียวกันอีกครั้ง
ใครจะเชื่อเขากัน?
นอกจากนี้ฝ่ายตรงข้ามของเขาคือราชาอสูรที่มีสติปัญญาไม่ด้อยกว่ามนุษย์เขาจะเชื่อเรื่องไร้สาระของ ฟาง เจิ้งจือ ได้ อย่างไร?
แต่ทันใดนั้นเองราชาเซี่ยโหลวที่กำลังเดินไปหา ฟาง เจิ้งจือ พลันหยุดเดิน ก่อนจะหันไปหา เฉียน วู่ “เขาบอกว่าตัวเองชื่อว่า ฟาง เจิ้งเจิ้ง?”
”…”
ทุกคนต่างยืนตัวแข็งค้าง
เขาเชื่องั้นหรือ?
ราชาอสูรเชื่อเขาจริงๆงั้นหรือ?!
มันเป็นไปได้ยังไง?
เขาเป็นราชาอสูรที่มีสติปัญญาสูงส่งกว่ามนุษย์ธรรมดาแต่เขากลับเชื่อเรื่องไร้สาระแบบนี้?
”ราชาเซี่ยโหลวเจ้า…” ดวงตาของ เฉียน วู่ เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ
”ราชาเซี่ยโหลว!ฮ่าฮ่าฮ่า… ” ปิง หยาง หัวเราะออกมาหลังจากได้ฟังสิ่งที่ราชาเซี่ยโหลวพูด ก่อนที่นางจะหันไปหา ฟาง เจิ้งจือ “เข้าต้องเป็นไอโง่แน่นอนที่เชื่อเจ้า ฟาง เจิ้ง…”
น้ำเสียงของปิง หยาง เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม แต่นางยังไม่สามารถพูดให้จบประโยคได้
ก่อนที่นางจะพูดจบร่างหนึ่งได้ปรากฎตัวขึ้นด้านหน้านาง
”เจิ้ง…”คำพูดสุดท้ายออกมาจากปากนาง ขณะที่ดวงตาของนางเบิกกว้าง ตอนนี้ ราชาอสูรยืนอยู่ข้างหน้านางแล้ว
เขาเร็วเกินไป!
เร็วยิ่งกว่าคังหยางที่นางเจอในแดนใต้เสียอีก
และที่สำคัญที่สุด…เขาเชื่อำพูดของฟาง เจิ้งจือ ไม่ใช่หรือ?
แล้วเขาจะเข้ามาทำไม?
มือของปิง หยาง จับหอกฉีหลินแน่น นางต้องการจะโจมตีแต่มือของนางไม่ยอมขยับ
แต่ทันใดนั้นเองได้มีมืออันอบอุ่นมาจับที่มือของนาง
”เจ้าไร้ยางอาย…เขาไม่ได้วิ่งหนีไปแล้วหรอกหรือ?”ปิง หยาง เงยหน้ามอง ฟาง เจิ้งจือ ที่ยืนข้างๆ
นางสัมผัสได้ถึงความตั้งใจที่แท้จริงของฟาง เจิ้งจือ
ถ้าฟาง เจิ้งจือ ทิ้งนางนางจะไม่แปลกใจเลยด้วยซ้ำ เพราะพวกเขากำลังเผชิญหน้าอยู่กับราชาอสูร
”เจ้าสนุกมากไหม?”ราชาอสูรจ้องมอง ฟาง เจิ้งจือ พร้อมเผยยิ้มเย้ยหยัน
”แล้วเจ้าไม่สนุกงั้นหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเช่นกัน
”ฮ่าฮ่าน่าสนใจมาก!” ราชาอสูรหัวเราะขึ้นมาก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ ฟาง เจิ้งจือ เรื่อยๆ
”ข้าก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า เขาเดินออกไปอย่างใจเย็น
ใกล้เกินไป!
ตอนนี้ฟาง เจิ้งจือ และราชาอสูรอยู่ห่างกันไม่ถึงครึ่งเมตร
นี่เป็นภาพที่แปลกประหลาดอย่างแท้จริง
โดยปกติฟาง เจิ้งจือ น่าจะหนีไปแล้ว แต่ตอนนี้….
เขากลับก้าวไปข้างหน้า!
การตัดสินใจของเขาทำให้ทุกคนงงงัน
ปิงหยาง เต็มไปด้วยความกังวลเป็นอย่างมาก
นางรู้ว่าราชาอสูรเห็นพวกนางเป็นของเล่นเท่านั้น
แต่นางไม่เข้าใจทำไมราชาอสูรถึงไม่กำจัดพวกนางไปเลย?
ปิงหยาง ไม่ใช่คนเดียวที่สงสัย ราชาต้วนและ เฉียน วู่ ก็เช่นกัน
”ทำไมเขาไม่โจมตีล่ะ?”เฉียน วู่ กำมือแน่น เขาไม่คิดว่าราชาอสูรจะเป็นผู้ที่ทำอะไรเอื่อยเฉื่อย
แต่ตอนนี้…เขาไม่แม้แต่จะโจมตีฟาง เจิ้งจือ ทันที เขายังพูดคุยกับ ฟาง เจิ้งจือ อีกด้วย
”พวกเจ้าทั้งคู่หรือเจ้าคนเดียว?” ราชาอสูรไม่สนสายตาของคนอื่น
”ทั้งหมด!”
”พวกเราด้วย!””ทุกคน!”
เสียงสามเสียงพูดขึ้นมาพร้อมกันทันที
หนึ่งในเป็นเหยียน ซิว ท่าทีของเขายังเย็นชาเช่นเคย แสงสีแดงเลือดยังคงหมุนวนรอบแขนเขาอย่างต่อเนื่อง
เสียงที่สองเป็นของปิง หยาง ฝ่ามือของนางยังมีเหงื่อออกเล็กน้อย แต่นางก็กำมือแน่น ดวงตาของนางยังคงเปล่งประกายออกมา
และเสียงที่สามเป็นของฉาน ยู่
นางยืนอยู่ใกล้ฟาง เจิ้งจือมาก มือของนางจับมีดสั้นแน่น บนกายของนางเต็มไปด้วยลวดลายเมฆสีแดง
”คนเดียว!”เสียงที่สี่ดังขึ้น
แน่นอนมันเป็นเสียงของ ฟาง เจิ้งจือ แต่คำพูดของเขาไม่ได้ดังมากนัก เพราะว่า
ในขณะที่เขาออกความเห็นทั้ง เหยียน ซิว ปิง หยาง และ ฉาน ยู่ กำลังโจมตีอย่างต่อเนื่องโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สังเกตุถึงตัวตนของ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยซ้ำ
แสงสีแดงพุ่งตรงไปทางราชาเซี่ยโหลวมันพุ่งตรงไปยังลำคอของราชาอสูร
เหยียนซิว และ ฉาน ยู่ เร็วเกินไป
ปิงหยาง คอยเป็นโล่ให้ ฟาง เจิ้งจือ แววตาของนางจ้องไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ในขณะที่มือข้างหนึ่งของนางจับเขาไว้แน่น ดูเหมือนนางอยากจะพูดว่า เจ้าไร้ยางอาย เห็นหรือยัง? ข้ากำลังปกป้องเจ้าอีกครั้ง!”
”ตูม!”
เสียงระเบิดดังกึกก้อง
หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองคนก็ลอยขึ้นไปพร้อมกันในขณะที่ปิง หยาง จับหอกเอาไว้แน่น
ปิงหยาง สับสน แต่นางไม่ทันรู้สึกตัวว่าใครเป็นคนโจมตีนางเลย
เกิดอะไรขึ้น?
เป็นไปได้ไหมที่เจ้าไร้ยางอายสลับที่กับนางเพื่อรับการโจมตีแทน?
ไม่ถูกต้องเช่นกัน!
เขาไม่ได้เคลื่อนไหว
ขณะที่นางกำลังคิดนางก็เจอปัญหา ทิศทางที่นางลอยไปนั้นผิดปกติ ถ้าราชาเซี่ยโหลวโจมตีนางจากด้านหลัง นางก็ไม่ควรจะลอยไปด้านหลัง?
”เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?เจ้าจะมาบังข้าเอาไว้ทำไม?”
เช่นเดียวกับปิง หยาง ที่กำลังสับสน เสียงของ ฟาง เจิ้งจือ ก็ดังเข้าไปในหูของนางมันเป็นความโมโหเล็กน้อย
อันที่จริงแล้วตอนนี้ฟาง เจิ้งจือ ไร้ประโยชน์มากๆ
ฟางเจิ้งจือ เข้าใจความตั้งใจของ ปิง หยาง นางใช้ร่างกายปิดกั้นการโจมตีเอาไว้ เพราะนางสวมสมบัติที่ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรไว้อยู่…..ไอลีนโนเวล
แต่ราชาเซี่ยโหลวไม่ใช่คนโง่!
ในระยะใกล้ๆเขาสามารถไปด้านหลัง ฟาง เจิ้งจือ ได้อย่างง่ายดาย
และที่สำคัญคือปิง หยาง ไม่ได้ยินคำสั่งที่ เฉียน วู่ สั่งราชาเซี่ยโหลวฆ่าเพียงแค่ ฟาง เจิ้งจือ ทำไมราชาเซี่ยโหลว ต้องเสียเวลาโจมตี ปิง หยาง ?
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย และไม่เพียงแค่นั้น การโจมตีนี้ทรงพลังมาก
”แค่ก!”
ใบหน้าของฟาง เจิ้งจือ เปลี่ยนเป็นสีแดง ในขณะที่กระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง ใบหน้าของ ปิง หยาง เปลี่ยนไปด้วยความประหลาดใจ
”ตึ้ง!”พวกเขาทั้งคู่ล้มลงพื้น
เต็มไปด้วยความเงียบ
แต่ความเงียบก็มีได้ไม่นาน
หลังจากนั้นดวงตาของ เหยียน ซิว ก็เบิกกว้าง
”อา!”เสียงที่ชั่วร้ายดังออกมาจากเขากลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวแผ่ออกมจากร่างกาย
”แกร่ก…”
พื้นดินเกิดรอยร้าวอย่างรวดเร็วขณะที่กลิ่นออกแผ่ปกคลุมร่างกายของเขาราวกับผลึกคริสตัล
ในขณะเดียวกันผิวของฉาน ยู่ ก็เปลี่ยนเป็นสีดำ
แววตาของนางลุกโชดช่วงด้วยเปลวเพลิง
”โฮก!”เสียงของสัตว์ร้ายดังออกมาจากปากฉาน ยู่
”ปกป้องนายน้อย!”
”ปกป้องนายน้อยฟาง!”
”ป้องกันสัตว์ร้ายนั่น!”
กองทัพแดนใต้กำลังต่อสู้กับทหารป้องกันเมืองแต่เมื่อพวกเขาหันมอง ฉาน ยู่ ที่ผิวเริ่มกลายเป็นสีดำ พวกเขาก็พุ่งตัวไปทาง ราชาอสูรที่ยืนอยู่กับ ฟาง เจิ้งจือ ทันที
”ฮ่าฮ่าฮ่าช่างน่าสนใจเหลือเกิน แต่ช่างน่าเสียดาย ข้าไม่คิดจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดหรอกนะ!”แววตาของราชาเซี่ยโหลวมองที่ เหยียน ซิว ฉาน ยู่ และเหล่ากองทัพแดนใต้ที่พุ่งเข้ามา ชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์ของเขาพริ้วไหวไปตามสายลม
และในเวลาต่อไป…
ร่างของราชาเซี่ยโหลวก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าฟาง เจิ้งจือ และ ปิง หยาง เขามองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ อย่างเงียบๆด้วยแววตาสีเทาเข้ม ขณะที่มมุปากของเขาเผยรอยยิ้มออกมา
”เจ้าควรจะขอบคุณข้าเพราะข้าจะเป็นคนฆ่าเจ้า!”
…
ค่ำคืนยิ่งมืดขึ้นเรื่อยๆ
ทุกคนต่างอ้าปากค้าง
”นี่คือราชาอสูรงั้นหรือ?”
”เขาเร็วเกินไป!”
”เป็นไปไม่ได้เลยที่จะชนะ!”
”ฟางเจิ้งจือ ไร้พลังไปแล้ว เขาน่าจะตายไปแล้วใช่ไหม?”
ทุกคนต่างจ้องมองไปยังร่างไร้ชีวิตของฟาง เจิ้งจือ ที่นอนอยู่บนพื้น
แต่ตอนนี้พวกเขากังวลเรื่องของปิง หยาง มากกว่า
แม้ราชาอสูรจะบอกว่าเขาจะฆ่าฟาง เจิ้งจือ เท่านั้น แต่ทั้ง เฉียน วู่ และราชาอสูร ต่างพูดถึงการจับตัว ปิง หยาง พวกเขาจะไว้ใจได้ยังไง? อาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับ ปิง หยาง ก็ได้
”ปิงหยาง! หลิน มู่ไป่ กำมือแน่น เขาเตรียมจะพุ่งออกไป แต่ถูกหยุดด้วย เฉิน เฟยฮัว และทหารองครักษ์
”ฝ่าบาทให้พวกเราจัดการเรื่ององค์หญิงเอง!”
”เร็วเข้าช่วย ปิง หยาง!”
”รับทราบ!”
เพียงคำสั่งเดียวทหารนับหมื่นจากหน่วยเกราะมังกรรีบพุ่งออกไปโดไม่ลังเล
”หึช่างไร้เดียงสานัก! จัดการพวกมันซะ!” เฉียน วู่ พูดขณะที่สายตาของเขาจับจ้องไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
ไม่ว่าฟาง เจิ้งจือ จะอยู่หรือตายผลลัพธ์ได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้วตั้งแต่ที่ราชาอสูรเดินออกมาจากประตูชีวิตหรือก็คือ ตั้งแต่ที่เขาตกลงกับราชาอสูร…
ฟางเจิ้งจือ ก็ได้ตายไปแล้ว!