เจ้ารู้จักพี่เจิ้งจือ?งั้นเจ้าก็ควรหนีไปได้แล้ว เดี๋ยว เดี๋ยว…ถ้าพี่เจิ้งจือกลับมา…พวกเจ้าก็ไม่รอดแล้ว! ไชเท้าน้อยกำหมัดแน่นพร้อมตะโกนออกมา
ด้านชาวบ้านพวกเขากลับกังวลมากกว่าเดิมเพราะไม่ว่าฟางเจิ้งจือจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่มีทางสู้กับปีศาจทั้งกองทัพได้แน่นอน
ไชเท้าน้อยเงียบก่อน!
ใช่แล้วเจิ้งจือไม่ได้อยู่ในหมู่บ้าน…ไม่ เขาไม่ใช่คนของหมู่บ้านเรา!
ชาวบ้านเริ่มส่งเสียงออกมาพวกเขาไม่รู้ว่าชื่อของฟางเจิ้งจือจะส่งผลยังไงกับพวกปีศาจ เป็นการดีกว่าที่จะไม่เอ่ยชื่อของเขาออกมา
อย่างไรก็ตามการกระทำของชาวบ้านไม่สามารถหลอกรองแม่ทัพปีศาจได้
ดูเหมือนจะเป็นหมู่บ้านของฟางเจิ้งจือจริงๆข้าได้ยินว่าฟางเจิ้งจือเกิดที่หมู่บ้านแถวๆภูเขาคังหลิง ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ! รองแม่ทัพปีศาจเหยียดยิ้ม
ท่านรองถ้าเป็นหมู่บ้านของฟางเจิ้งจือจริงๆ บางทีอาจจะมีปัญหา…
แน่นอนข้ารู้เรื่องนั้น รองแม่ทัพขัดจังหวะทหารปีศาจ จากนั้นเขาก็มองไปทางชาวบ้าน บอกข้าใครคือพ่อแม่ของฟางเจิ้งจือ แล้วข้าจะไว้ชีวิตคนอื่น!
ไม่มีคนชื่อฟางเจิ้งจืออยู่ที่นี่!
ใช่เจ้าเข้าใจผิดแล้ว!
นี่ไม่ใช่หมู่บ้านของฟางเจิ้งจือ!
ชาวบ้านเข้าใจจุดประสงค์เบื้องหลังคำพูดของพวกปีศาจ
ไม่บอกงั้นหรือ?ฆ่าพวกมันให้หมด! รองแม่ทัพปีศาจหรี่ตาพร้อมปลดปล่อยจิตสังหารออกมา
ฝันไปเถอะ! ดาบของฉิงยี่เคลื่อนไหวอีกครั้ง มันพุ่งไปทางรองแม่ทัพปีศาจ อย่างไรก็ตามมีสิ่งกีดขวางฉิงยี่มากเกินไปลูกธนูจำนวนมากพุ่งมาราวกับห่าฝน
คิดจะต่อกรกับทัพปีศาจที่มีทหารกว่าหมื่นคนงั้นหรือ?ข้าอยากรู้ว่าเจ้าจะทนได้แค่ไหน! รองแม่ทัพปีศาจโบกมือจากนั้นทหารปีศาจในชุดเกราะเริ่มเคลื่อนไหว
ในฐานะผู้สั่งการเขารู้ดีว่ากองทัพของเขาแข็งแกร่งแค่ไหน ปีศาจแต่ละคนอย่างน้อยก็อยู่ในระดับอภินิหาร และมีสามคนที่อยู่ในระดับจุติ
นี่เป็นกองทัพชั้นยอดที่ตั้งใจจะลอบโจมตีเมืองเกล็ดทองที่ตั้งอยู่ภาคเหนือของอาณาจักรเซี่ยแค่ฉิงยี่คนเดียวจะต่อกรทั้งกองทัพได้ยังไง?
ดาบของฉิงยี่ยังคงเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามขณะที่นางพยายามจะป้องกันลูกธนูทหารปีศาจจำนวนหนึ่งได้ปรากฎขึ้นด้านหลังของนาง มั่นไม่ใช่การโจมตีที่รุนแรงแต่หลังของฉิงยี่กลับเต็มไปด้วยเลือด
ฉิงยี่!
ฉิงยี่หนีไป!
หลังจากเห็นอาการบาดเจ็บของชาวบ้านตะโกนออกมาด้วยความหวาดวิตก
เมื่อเห็นแบบนี้ดวงตาปีศาจสีแดงของรองแม่ทัพปีศาจก็ส่องแสงจางๆออกมา หึ! เจ้าประเมิณตัวเองสูงเกินไป บอกมาเร็วเข้าใครคือพ่อแม่ของฟางเจิ้งจือ ไม่อย่างนั้นทุกคนจะต้องตาย!
ตึง!หนึ่งในทหารปีศาจล้มลงเพราะถูกไชเท้าน้อยพุ่งเข้าชน
ฉากนี้ทำให้ชาวบ้านและปีศาจตกใจส่วนทหารปีศาจที่ถูกโจมตีเขาโกรธมาก
เจ้าเด็กเหลือขอเจ้ากำลังรนหาที่ตาย! ตาของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธก่อนที่เขาจะแทงดาบไปที่ไชเท้าน้อย
ไช้เท้าน้อยระวัง!เจ้าพวกปีศาจเอาหลี่เอ๋อร์ลูกข้าคืนมา! ข้ายอมสู้จนตัวตาย! ทันที่ที่ปีศาจโจมตีไชเท้าน้อย จางหยางปิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นมองฉากตรงหน้าด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
ในฐานะหัวหน้าหมู่บ้านและอดีตหัวหน้ากลุ่มล่าสัตว์เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นไชเท้าน้อยตายต่อหน้าเขา
พี่หยางปิง! ฟางเฮ่าเตอพยายามหยุดเขา แต่มันก็สายเกิน จางหยางปิงพุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว
ตูม!ร่างของเขาปะทะเข้ากับร่างทหารปีศาจจนดาบในมือตกลงไปที่พื้น
อย่างไรก็ตามมีทหารปีศาจมากเกินไปทหารปีศาจอีกคนดึงดาบยาวออกมาและแทงจางหยางปิง
ฉึก!ร่างของจางหยางปิงแข็งค้าง เลือดไหลออกมาจากคอของเขาราวกับน้ำพุ
จางหยางปิง!
พี่หยางปิง! หัวหน้าหมู่บ้าน!
…
พวกเราจะสู้จนตัวตาย!
ชาวบ้านเริ่มบ้าคลั่งเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรก็ตามทหารปีศาจเพียงแค่เตะและต่อยไปที่พวกเขาชาวบ้านก็ล้มลงบนพื้นอย่างง่ายดาย
หึชาวบ้านโง่ๆ!
ทำให้พวกมันเคลื่อนไหวไม่ได้จากนั้นก็ฝังพวกมันทั้งเป็นซะ!
รับทราบ!
หลังจากรับคำสั่งทหารปีศาจเริ่มเคลื่อนไหวทันที พวกเขาไม่ได้ใช้ดาบ แต่การโจมตีธรรมดาของพวกเขาก็ทำให้กระดูกของชาวบ้านหักออกอย่างง่ายดาย
พวกชั่ว!
พวกปีศาจชั่ว!
เหล่าชาวบ้านต่างสบถออกมาอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถหนีจากชะตากรรมได้ กระดูกขาของพวกเขาหักและล้มอยู่บนพื้น
ด้านฉิงยี่ตัวของนางสั่นเทาหลังจากเห็นจางหยางปิงล้มอยู่บนพื้น นางรู้สึกอยากมีพลังมากกว่านี้ นางอยากจะทำอะไรได้มากกว่านี้ อย่างไรก็ตามนางติดพันอยู่กับลูกธนูจำนวนมากที่พุ่งเข้ามา
ฉิงยี่ขมวดคิ้ว
นางใช้ดาบตัดลูกธนูที่พุ่งเข้ามาอย่างไรก็ตามทหารปีศาจจำนวนมากเริ่มพุ่งเข้ามาทางนาง
หนีไป! ฉิงยี่ร้องตะโกน
หนี?ฮ่าฮ่า…หนีไปที่ไหนได้งั้นรึ?จัดการพวกมันทั้งหมด! เสียงของรองแม่ทัพปีศาจดังขึ้น พวกเขาจะปล่อยให้ชาวบ้านหนีไปง่ายๆได้ยังไง โดยเฉพาะหลังจากที่รู้แล้วว่าที่นี่คือหมู่บ้านของฟางเจิ้งจือ
อย่าปล่อยให้ใครหนีไป! ทำให้พวกมันเคลื่อนไหวไม่ได้!
รับทราบ!
…
หยุด! ขณะที่ชาวบ้านกำลังกรีดร้อง มีเสียงตะโกนดังขึ้นด้วยความโกรธ ข้าคือพ่อของฟางเจิ้งจือ ฆ่าข้าและปล่อยทุกคนไป!
เฮ่าเตอ… เสียงของฉินซูเหลียนสั่นสะท้านแต่นางไม่ถอย นางกอดแขนของฟางเฮ่าเตอไว้แน่นด้วยใบหน้าที่ซีดขาว
่ฮ่าฮ่าในที่สุดก็ยอมรับ? อย่างไรก็ตามมันสายเกินไปแล้ว กลุ่มแรกไปขุดหลุมซะ! อีกกลุ่มไปจัดการกับชาวบ้าน กลุ่มสุดท้ายไปหาดูในหมู่บ้านว่ามีใครซ่อนอยู่อีกไหม พวกเราต้องมั่นใจว่าจะไม่มีใครรอดชีวิตไปได้! หลังจากได้ยินเสียงของฟางเฮ่าเตอและฉินซูเหลียน รองแม่ทัพปีศาจยังคงมีสีหน้าเย็นชาเช่นเคย
รับทราบ! ทหารปีศาจรับคำสั่ง
ปีศาจสารเลวเจ้าไม่ได้บอกงั้นรึว่าถ้าพวกเรายอมรับ เจ้าจะปล่อยพวกชาวบ้านไป? ทำไมไม่รักษาสัญญา! ฟางเฮ่าเตอกำหมัดแน่น
สัญญา?ฮ่าฮ่า เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให้ทุกคนรอดหลังจากรู้ว่าที่นี่คือหมู่บ้านของฟางเจิ้งจืองั้นรึ? มนุษย์ช่างโง่เขลา…
เจ้า…บัดซบ!
ใช่พวกเรามันบัดซบ แต่เจ้ารู้สิ่งที่ลูกของเจ้าทำบ้างไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะเขาพวกเราคงไม่ต้องลอบโจมตีอาณาจักรเซี่ยเช่นนี้ อาณาจักรเซี่ยคงตกเป็นของพวกเราอย่างง่ายดาย! ดวงตารองแม่ทัพปีศาจเต็มไปด้วยความโหดร้าย เขารู้สึกดีมากที่ได้แก้แค้น
ทันใดนั้นมีร่างเล็กๆกระเด็นมาในจุดที่ฟางเฮ่าเตอและฉินซูเหลียนยืนอยู่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนและซีดขาว
ท่านลุงท่านป้าหนีไปเร็วเข้าข้าจะปกป้องพวกท่าน! ไชเท้าน้อยพยายามยันแขนขึ้นจากพื้น ข้าไม่มีทางปล่อยให้พวกแกทำร้ายท่านลุงฟาง! ไชเท้าน้อย… เห็นฉากตรงหน้าตัวของฉินซูเหลียนสั่นสะท้านนางกอดไชเท้าน้อยแน่นน้ำตาไหลอาบสองแก้มของนาง
ท่านป้าฉินอย่าร้องไห้…ข้าเป็นลูกผู้ชาย ข้าต้องปกป้องทุกคน ปกป้องท่านป้า! ไชเท้าน้อยเอามือปาดน้ำตาบนหน้าของฉินซูเหลียน
ไชเท้าน้อยป้าจะไม่ร้องไห้นะ ป้าจะไม่ร้อง… ฉินซูเหลียนก้มหัวพยายามกลั้นน้ำตา สีหน้าของนางกลับมาแน่วแน่อีกครั้ง
ซูเหลียนเร็วเข้าพวกปีศาจต้องการฆ่าพวกเราทั้งหมด ไปกับไชเท้าน้อยเร็ว! ฟางเฮ่าเตอดึงมีดสั้นออกมา
ไม่ข้าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ต่อให้ข้าตายข้าก็จะตายกับเจ้า!
ไป!
ไม่…ข้าไม่สามารถหนีไปไหนได้ไชเท้าน้อยหนีไปเร็ว!
ถ้าท่านป้ากับท่านลุงไม่ไปข้าก็จะไม่ไปเช่นกัน ไชเท้าน้อยจะรอท่านพ่อกับท่านแม่กลับมาจากล่าสัตว์ ไชเท้าน้อยได้เตรียมข้าวเย็นไว้แล้ว ท่านพ่อกับท่านแม่ต้องชมข้าแน่นอน! ไชเท้าน้อยส่ายหัวด้วยความดื้อดึง
ไชเท้าน้อย… น้ำตาของฉินซูเหลียนไหลออกมาอีกครั้งนางกอดไชเท้าน้อยเอาไว้แน่น
ท่านป้าฉินข้ารู้ว่าไม่สามารถชนะพวกปีศาจได้… เสียงของไชเท้าน้อยเต็มไปด้วยความเศร้า
ไม่พวกเราต้องชนะ! ฉินซูเหลียนยืนยัน
ท่านป้าฉินข้าขอร้องบางอย่างได้ไหม…
พูดสิไชเท้าน้อย
ถ้าข้าตายโปรดฝังข้าไว้ที่ทางเข้าหมู่บ้านเมื่อท่านพ่อกับท่านแม่กลับมาจะได้หาข้าเจอง่ายๆ ไชเท้าน้อยหันหน้าไปทางภูเขาคังหลิงด้วยความคาดหวัง
ไชเท้าน้อย…
ท่านป้าสัญญาใช่ไหม?
ป้าสัญญากับเจ้าถ้าเจ้าตายก่อนป้าจะฝังเจ้าไว้ที่ทางเข้าหมู่บ้าน แต่ถ้า…ถ้าข้าตายก่อนเจ้าเองก็ฝังข้าไว้ที่ทางเข้าหมู่บ้านด้วยเหมือนกัน เข้าใจไหม?
ท่านป้าต้องการให้พี่เจิ้งจือหาท่านเจอด้วยใช่ไหม?
ใช่…เจิ้งเอ๋อร์เจิ้งเอ๋อร์ของข้ายังไม่กลับมา…เขายังไม่ได้เห็นข้าเป็นครั้งสุดท้าย…ข้าข้าแค่อยากให้เขาเห็นข้าเป็นครั้งสุดท้าย ข้าอยากทำอาหารที่เขาชอบที่สุดให้เขากิน…เจ้า…เจ้าอยู่ที่ไหนเจิ้งเอ๋อร์… ฉินซูเหลียนพยักหน้าพร้อมกอดไชเท้าน้อยแน่น น้ำตาของนางไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
ถ้าแค่พี่เจิ้งจือกับมา…
…
ฉั้วะ!ดาบคมกริบตัดผ่านเสื้อธรรมดาๆ จากนั้นร่างนั้นก็ล้มลงกับพื้น
อย่างไรก็ตามร่างนั้นกลับลุกขึ้นมาอีกครั้งมันเป็นเพราะนางต้องการทำภารกิจของนางให้สำเร็จ นางจะล้มลงไม่ได้ นางต้องปกป้องฉินซูเหลียน ฟางเฮ่าเตอและหมู่บ้าน นั่นเป็นคำสั่งที่ฟางเจิ้งจือและวู่จวี้เอ๋อบอกนางก่อนที่พวกเขาจะจากไป
นายน้อยนายท่าน… ฉิงยี่ดูสิ้นหวัง นางมองไปยังปีศาจรอบๆและชาวบ้านที่กำลังถูกนำมาไว้รวมกันโดยพวกปีศาจ จากนั้นก็หันไปมองฉินซูเหลียนและฟางเฮ่าเตอที่กำลังโจมตีพวกปีศาจด้วยมีดสั้นในมือ
ตั้งแต่แรกนางไม่ได้เข้ากับหมู่บ้านนี้ได้เท่าไร นางไม่สามารถสื่อสารกับชาวบ้านได้
ในฐานะผู้ที่อยู่ในระดับบจุตินางไม่ต้องการอยู่ในหมู่บ้านห่างไกล
อย่างไรก็ตามมันเป็นภารกิจของนาง
อย่างไรก็ตามตอนนี้…มีทหารปีศาจมากเกินไป
หากมีปีศาจที่อยู่ในระดับจุติเพียงคนเดียวนางอาจจะมั่นใจว่ารับมือได้อย่างไรก็ตามนางกำลังเผชิญหน้ากับทหารปีศาจนับหมื่น นางจะทำภารกิจสำเร็จได้ยังไง?
ตาย! เสียงคำรามดังขึ้น ดาบยาวถูกแทงเข้าที่ไหล่ของฉิงยี่
อั้ก!เลือดไหลออกมาเต็มปากของนาง อย่างไรก็ตามนางยังคงแทงดาบของนางสวนขึ้นไป
ฉั้วะ!แขนของทหารปีศาจถูกตัดขาด
อย่างไรก็ตามมีทหารปีศาจจำนวนมาวิ่งเข้ามาหานางไม่ขาดสายนางไม่มีโอกาสหยุดพัก
นายน้อย…ข้าข้า ฉิงยี่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง…
……………………………………..
