ยกเว้นว่าเขาไม่ใช่เมิ่งเทียน! หยุนชิงวูขมวดคิ้วพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบถ้วยชาที่วางอยู่ด้านหน้ามาจิบแต่มันกลับเย็นชืดไปหมดแล้ว
นายน้อยท่านคิดแบบนั้นเหมือนกันงั้นหรือ? หลินยู่เห็นท่าทีของหยุนชิงวูเขาไม่รีรอเข้ามารินชาใหม่จากเหยือกให้นางทันที
แต่หยุนชิงวูกลับไม่ใส่ใจนางลุกขึ้นและเดินไปยังทางออกของวังช้าๆ
หลินยู่ตามนางไปเงียบๆ
นางหยุดอยู่ที่ประตูวังสายตาของนางยังคับจับจ้องอยู่ที่ท้องฟ้า
มันก็เป็นเพียงการคาดเดา เสียงของหยุนชิงวูไม่ได้ดังมากนัก
การที่จะยืนยันเรื่องนี้ได้ข้าต้องเดินทางไปที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ แม้หลินยู่จะไม่ได้รู้จักหยุนชิงวูมานานแต่เขาก็สามารถคาดเดาความคิดของนางได้
ฟางเจิ้งจือ!
มันเป็นชื่อธรรมดาๆแต่ดูสูงส่งมากในสายตาของหยุนชิงวู
หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ?ไม่เป็นไร หยุนชิงวูกำลังจมอยู่ในห้วงความคิด จากนั้นนางก็ส่ายหัวเบาๆและกล่าวออกมา ถ้าพวกเรายังนึกไม่ออกก็เพียงแค่รอต่อไป
รับทราบ หลินยู่พยักหน้า
เขารู้สิ่งที่หยุนชิงวูหมายถึงแม้ตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งเทียนยังคงเป็นปริศนา แต่มันก็ไม่ไดสำคัญกับแผนการในตอนนี้
ต่อให้เขาเป็นตัวจริงแผนการทั้งหมดก็ไม่มีทางได้รับผลกระทบจากชายเพียงคนเดียว
ยิ่งไปกว่านั้นเผ่าอสูรและเผ่าปีศาจได้ทำการบุกรุกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ครั้งใหญ่และได้วางกับดักไปทั่วทุกพื้นที่ ดังนั้นตอนนี้พวกเขาไม่จำเป็นต้องคิดมากเกินไป พวกเขามีข้อได้เปรียบมากมาย
แม้การรอจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีแต่มันก็สามารถหมายถึงการ’ไม่เปลี่ยนแปลง’ของสถานการณ์เช่นกัน
มีข่าวคราวจากฝั่งภูเขาสวรรค์บ้างไหม? หยุนชิงวูถามออกมาด้วยท่าทีสบายๆ
อืม…ตัวตนระดับเทพเจ้าสองคนได้ออกมาจากประตูเทพเจ้าแล้วตอนนี้พวกเรามีห้า’เสาหลัก’และสาม’เสาลับ’อยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ พวกเราเพียงแค่ต้องรอต่อไปอีกสามเดือน จากนั้นก้าวแรกในแผนการของนายน้อยก็จะประสบความสำเร็จ หลินยู่ตอบ
ข้าไม่คิดว่ามันจะสำเร็จ หยุนชิงวูส่ายหน้า
ท่านคิดว่ามันมีข้อผิดพลาดตรงไหน?ไม่น่ามีปัญหากับฝั่งภูเขาหลิงเซียวหรือหอคอยหลิงหยุนก็ตาม หรือว่านายน้อยยังคงกังวลเกี่ยวกับเรื่องเมิ่งเทียน?
ท้องฟ้าที่เงียบสงบก่อนพายุจะเข้ามักอันตรายที่สุด หยุนชิงวูไม่ตอบหลินยู่ตรงๆ นางเพียงพึมพัมกับตัวเอง
หลินยู่ขมวดคิ้วอีกครั้งเขาเข้าใจสิ่งที่หยุนชิงวูพูดแต่เขาไม่มั่นใจนัก
อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องของเขาที่ควรจะพิจารณาทุกคำพูดของหยุนชิงวูอยู่แล้วตั้งแต่อดีตกาลตัวตนที่เป็นหัวกะทิหรือมันสมองของกองทัพมักจะมีผู้ที่คอยเคียงข้างด้วยเสมอ
และแน่นอนว่าเขายินดีที่จะทำหน้าที่นั้น
ขณะที่หลินยู่กำลังไตร่ตรองคำพูดของหยุนชิงวูร่างหนึ่งได้ปรากฎขึ้นในสายตาของเขา
มีเรื่องเร่งด่วนงั้นหรือ? หลินยู่ถามออกมาในทันที
โดยไม่ลังเลร่างนั้นรีบรายงานออกมาทันที เมิ่งเทียน…เขาอยู่ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว!
เมิ่งเทียน?!เขาอยู่ที่นี่แล้วงั้นรึ? หลินยู่ตกใจอย่างเห็นได้ชัด แต่การแสดงออกของเขาก็กลับไปเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
เขาปรากฎตัวขึ้นที่ศาลาเต๋าสวรรค์…ข้อมูลนี้พวกเราได้รับมาจากสายที่อยู่บริเวณศาลาเต๋าสวรรค์โดยตรง! ร่างนั้นรายงานอย่างรวดเร็ว
นายน้อย หลินยู่รับจดหมายจากปีศาจและส่งมันให้หยุนชิงวู
ศาลาเต๋าสวรรค์? หยุนชิงวูกวาดตาผ่านทุกตัวอักษรนางยังคงขมวดคิ้วเช่นเดิม จากดินแดนภูเขาทางใต้ แน่นอนว่าใกล้กับศาลาเต๋าสวรรค์มากที่สุด!
แต่ทำไมเขาไม่ตรงไปที่ภูเขาหลิงเซียวโดยตรง?ยกเว้นว่าเขาต้องการจะฆ่าทหารที่รักษาการณ์อยู่บริเวณศาลาเต๋าสวรรค์?
บางที หยุนชิงวูยกมือขึ้นกระดาษมอดไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านในทันที
ดูเหมือน…เมิ่งเทียนตั้งใจจะฆ่าพวกเราทีละคน? หลินหยุนกล่าวออกมาด้วยความดูถูก
เจ้าคิดว่าเมิ่งเทียนจะทำแบบนั้น? หยุนชิงวูถามออกมา
ข้าหวังว่ามันจะเป็นแผนการของเขาเพราะถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะไม่มีความน่ากลัวอีกต่อไป ดวงตาของหลินยู่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น
ขณะเดียวกันทหารปีศาจที่คุกเข่าอยู่กลับเต็มไปด้วยความสงสัย
’ฆ่าทีละคน? ไม่น่ากลัวอีกต่อไป?’ มันเป็นคำพูดที่เขาไม่กล้าจะนึกถึงแม้แต่น้อย
นายน้อยท่านเทพปีศาจ พวกเราควรจะ…
ไม่ต้องสนใจเรื่องของเขาถ้าเมิ่งเทียนต้องการจะฆ่าพวกเราทีละคน ก็ปล่อยให้เขาทำไป หลินยูู่ตอบโดยไม่ต้องให้หยุนชิงวูกล่าวอะไรออกมา
หา?งั้นศาลาเต๋าสวรรค์…นายน้อย? ทหารปีศาจเต็มไปด้วยความสับสนจากนั้นเขาก็หันหน้าไปมองหยุนชิงวูเพื่อขอคำยืนยัน
ทำตามที่เทพปีศาจกล่าว หยุนชิงวูไม่คิดจะอธิบายอะไรเพิ่มเติม นางพยักหน้าและเดินออกไปที่โถงหิน
หลินยู่ตามไปไม่ห่าง
เขาทิ้งระยะห่างจากหยุนชิงวูประมาณสองก้าวตลอดเวลาราวกับเป็นเงาของนาง
ทหารปีศาจอ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาก็เงียบปากไป
รับทราบ! เขารับคำและจากไปอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม…
ตอนที่เขากำลังจะจากไปเขาเห็นอีกร่างหนึ่งกำลังตรงเข้ามา
นายน้อยเรื่องด่วน!
หืมมม? หลินยู่ที่กำลังจะตามหยุนชิงวูเข้าไปในโถงหินหันมามองด้วยความโกรธทันที อะไรกัน? เจ้าไม่รู้งั้นรึว่านี่คือเวลาพักผ่อนของนายน้อย?
แต่ท่านเทพปีศาจ…เรื่องนี้เกี่ยวกับ…เมิ่งเทียน… ทหารปีศาจหน้าซีดขาวทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงของหลินยู่
เมิ่งเทียนอีกแล้ว?! หลินยู่ดูตกใจมากน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
เพราะก่อนหน้านี้ก็พึ่งมีรายงานข่าวของเมิ่งเทียนทำไมถึงมีข่าวใหม่เกี่ยวกับเมิ่งเทียนโผล่ขึ้นมาอีก?
หรือว่า…
ศาลาเต๋าสวรรค์ถูกบุกแล้ว?
เร็วขนาดนี้?
หลินยู่สับสนส่วนหยุนชิงวูหันหลังกลับมา
เจ้าได้รับข่าวมาว่ายังไง? หยุนชิงวูถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
ข่าว…ข่าวจากเก้าขุนเขาพวกเขาเห็นเมิ่งเทียนอยู่ที่นั่น! ทหารปีศาจกล่าวพร้อมกับยกจดหมายขึ้นมาผ่อนของนายน้อย?
แต่ท่านเทพปีศาจ…เรื่องนี้เกี่ยวกับ…เมิ่งเทียน… ทหารปีศาจหน้าซีดขาวทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงของหลินยู่
เมิ่งเทียนอีกแล้ว?! หลินยู่ดูตกใจมากน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
เพราะก่อนหน้านี้ก็พึ่งมีรายงานข่าวของเมิ่งเทียนทำไมถึงมีข่าวใหม่เกี่ยวกับเมิ่งเทียนโผล่ขึ้นมาอีก?
หรือว่า…
ศาลาเต๋าสวรรค์ถูกบุกแล้ว?
เร็วขนาดนี้?
หลินยู่สับสนส่วนหยุนชิงวูหันหลังกลับมา
เจ้าได้รับข่าวมาว่ายังไง? หยุนชิงวูถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
ข่าว…ข่าวจากเก้าขุนเขาพวกเขาเห็นเมิ่งเทียนอยู่ที่นั่น! ทหารปีศาจกล่าวพร้อมกับยกจดหมายขึ้นมา อะไรนะ?! หลินยู่ตกตะลึงและไม่สามารถปิดบังความตกใจไว้ได้อีกต่อไป
พวกทหารเห็นภาพหลอนหรือไง?
หรือมันเป็นความผิดพลาดในการส่งข่าว?
หลินยู่รับจดหมายมาทันที
ด้านทหารปีศาจผู้ส่งข่าวคนก่อนเขากำลังเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
มีเมิ่งเทียนอีกคนปรากฎตัวขึ้นที่เก้าขุนเขา?!
ไม่มีทางที่ข่าวที่เขาได้รับมาจะผิดพลาดแต่มันจะเป็นไปได้ยังไง?
นายน้อยข่าวที่ข้าไดรับมานั้นถูกต้องแน่นอนดูตรงนี้มีตรายืนยันของศาลาเต๋าสวรรค์ มันอาจจะเป็น…
เจ้าไปได้แล้วข้าจะตรวจสอบเรื่องที่เหลือด้วยตัวเอง หยุนชิงวูโบกมือขัดจังหวะ จากนั้นก็รับจดหมายมาจากมือของหลินยู่
มันเป็นกระดาษพิเศษที่หยุนชิงวูสร้างขึ้นสัญลักษณ์ต่างๆแสดงถึงพื้นที่ที่แตกต่างกันออกไป ดังนั้นไม่มีทางที่จดหมายจะเป็นของปลอม
ทั้งสองฉบับ…เป็นจดหมายจริงแน่นอน? ในที่สุดท่าทีที่เงียบสงบของหยุนชิงวูก็เปลี่ยนไป
…
ยามค่ำคืนณ ศาลาเต๋าสวรรค์
มันเป็นสถานที่ที่เหล่าอัจฉริยะจากสี่อาณาจักรต้องการจะมาฝึกฝนวิชาดาบและเต๋าของศาลาเต๋าสวรรค์เป็นที่รู้จักกันดี
อย่างไรก็ตามตอนนี้ทุกอย่างกำลังอยู่ในความวุ่นวาย
แต่ตัวอาคารที่ทำมาจากหินหยกขาวยังคงตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขา
รายงานเมิ่งเทียน…เขาจากไปแล้ว!
จากไปแล้ว? สีหน้าของอสูรและปีศาจที่ยึดครองศาลาเต๋าสวรรค์อยู่เปลี่ยนไปทันที
สีหน้าของพวกเขาแปลกมาก! สองวันที่แล้วห่างจากศาลาเต๋าสวรรค์ไม่ไกลมีร่องรอยของเมิ่งเทียนปรากฎขึ้น
ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาข่าวของเมิ่งเทียนนั้นสั่นสะเทือนไปทั่วโลก
เขาได้ผ่าหอปีศาจและเมืองเงาเลือดออกเป็นสองส่วนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเอาชนะเทพอสูรหลินจี
ตอนนี้…
ยังมีเจ้าปีศาจเป็นตัวประกัน
แน่นอนว่าพวกปีศาจและอสูรที่อยู่บริเวณศาลาเต๋าสวรรค์ต้องรายงานข่าวไปถึงหยุนชิงวูแน่นอนและพวกเขากำลังเตรียมพร้อมรับมือกับเมิ่งเทียน
อย่างไรก็ตามเมิ่งเทียนกลับจากไป!
มันเป็นเรื่องบัดซบอะไรกัน?!
เขาแค่ผ่านมาแถวนี้โดยบังเอิญงั้นรึ?
เมิ่งเทียน…เขาเดินทางไปทางไหน? เสียงหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางผู้คนที่กำลังมองหน้ากันอย่างสับสน
ข้าคิดว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปที่ภูเขาหลิงเซียว ร่างหนึ่งกล่าวขึ้นมาด้วยความลังเลเล็กน้อย
ภูเขาหลิงเซียว?หืมมม….อย่างที่จักรพรรดินีน้อยได้คาดการณ์เมิ่งเทียนกำลังมุ่งหน้าไปที่ภูเขาหลิงเซียวเพื่อเจอกับสำนักทั้งสาม
เราควรไปขวางเขาไหม?
มันจะเป็นไปได้งั้นรึ?
เอ่อ… ทุกคนต่างมองหน้ากันแม้พวกเขาจะสามารถบุกรุกศาลาเต๋าสวรรค์ได้ พวกเขาก็มีเพียงราชาอสูรสามคนอยู่ที่นี่เท่านั้น
แม้พวกเราจะไม่สามารถขวางเมิ่งเทียนได้แต่พวกเราจะไม่ยอมอยู่เฉยๆแน่นอน!
งั้นพวกเจ้าทั้งสามจงตามเมิ่งเทียนไป อย่างไรก็ตามเจ้าต้องดูให้มั่นใจว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปที่ไหน! รับทราบ! ร่างทั้งสามพยักหน้าและพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
……………………………………..
��
