การกระพือปีกครั้งหนึ่งทำให้เกิดสายลมอันรุนแรงพร้อมกับร่างของฟางเจิ้งจือที่ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า
ทหารปีศาจต่างเงยหน้ามองด้วยความตกตะลึงสายลมอันรุนแรงปะทะร่างกายของพวกเขาราวกับแรงกดทับจากภูเขาลูกยักษ์
ฟางเจิ้งจือยกดาบที่หักขึ้นจากนั้นดาบก็เปล่งแสงสีเงินออกมามันสว่างราวกับแสงของดวงจันทร์ จากนั้นแสงสีเงินก็พุ่งออกมา
โฮก!!!เสียงคำรามของมังกรดังไปทั่วท้องฟ้า
มันเป็นมังกรเกล็ดสีเงินขนาดมหึมาที่สำคัญบนหลังของมันมีปีกยักษ์สีดำอยู่คู่หนึ่ง
ตูม!
มังกรสีเงินพุ่งตัวลไปบนพื้น
มันปะทะเข้ากับเมืองเงาเลือดอย่างรุนแรงและสร้างร่องรอยสีเงินเอาไว้ จากนั้นเมืองเงาเลือดก็สั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับเกิดแผ่นดินไหว
รอยแตกขนาดใหญ่สีเงินปรากฎขึ้นบนพื้นมันทอดยาวไปจนถึงทางออกประตูเมือง
จากนั้นประตูเมืองสีดำที่สร้างขึ้นจากหินสีดำขนาดใหญ่ก็แตกออกเป็นสองเสี่ยงทันที
เมิ่งเทียนท่าน!!! จักรพรรดิหยุดสูดดายใจเขาลึกๆ เขากำลังโกรธแค้นมากเมื่อเห็นรอยขนาดใหญ่บนพื้น
อาขอโทษด้วยพอดีข้ารู้สึกตื่นเต้นกับปีกสีดำไปหน่อย! ฟางเจิ้งจือยิ้มพร้อมกับขว้างดาบหักไปที่ประตูเมือง
ในขณะเดียวกันเหล่าทหารปีศาจต่างยืนนิ่งบนพื้นมองฟางเจิ้งจือและจักรพรรดิหยุนที่ค่อยๆหายไปจากท้องฟ้า
จากนั้นพวกเขาก็ก้มหัวลงมองรอยขนาดใหญ่บนพื้น
ถ้าให้อธิบายความรู้สึกของพวกเขาในตอนนี้คือ…. แม่ข้าอยากกลับบ้าน!!!
…
เมื่อหลายร้อยปีก่อนเจ้าปีศาจได้ต่อสู้กับเมิ่งเทียนแน่นอนว่าเมิ่งเทียนได้สังหารเจ้าปีศาจฉือคงลงพร้อมกับทิ้งรอยดาบขนาดใหญ่ไว้บนพื้นลากยาวผ่านทั่วเมือง
และวันนี้…
ปีศาจทุกคนรู้สึกราวพวกเขากำลังเห็นเหตุการณ์เดียวกับเมื่อหลายร้อยปีก่อน
เมิ่งเทียน?!เทพสงครามเมิ่งเทียน!
เขาเป็นเทพสงครามตัวจริง!
…
…
ฟางเจิ้งจือไม่สนใจว่าคนอื่นๆจะคิดยังไงตอนนี้เขากำลังมีความสุขกับการบินอยู่บนท้องฟ้า
ขณะที่ปีกสีดำผสานเข้ากับร่างกายของเขาฟางเจิ้งจือรู้สึกว่าพลังในร่างกายของตัวเองเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ เขารู้สึกว่าตัวเองราวกับมีสายเลือดเดียวกับอสูร
ปีกสีดำนี้เป็นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดของเจ้าปีศาจงั้นหรือ?
ในช่วงหลายปีฟางเจิ้งจือได้ตามหาสมบัติไปทั่วอย่างไรก็ตามเขาไม่เคยเจอสมบัติที่มีค่าเช่นนี้มาก่อน…
เดี๋ยวก่อน!
ปีกสีดำสายเลือดเดียวกัน…
ฟางเจิ้งจือหรี่ตาราวกับเขานึกถึงเรื่องบางอย่างได้อย่างเช่นหอกฉี่หลินของปิงหยางและดวงตามังกรมรกตของจักรพรรดิหลินมู่ไป่
สายเลือด!
ดูเหมือนจะมีหยดเลือดของมังกรทองที่ปลายหอกฉีหลิน
ด้านดวงตามังกรมรกตที่เอาไว้ใช้ปกป้องจักรพรรดิหลินมู่ไป่เมื่อมันถูกใช้งานคนที่อยู่รอบๆสามารถสัมผัสได้ถึงเลือดของมังกรในดวงตามังกรมรกต
ยิ่งไปกว่านั้นบนปลายดาบไร้ร่องรอยเองก็มีหยดเลือดสีม่วงเช่นกัน
สมบัติสายเลือด?!
ฟางเจิ้งจือรู้สึกว่าโลกนี้มีเรื่องลึกลับมากมายเขาลองอาจหาญคิดว่าสายเลือดของสมบัติชิ้นนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ของจักรพรรดิหยานและจักรพรรดิฮวงรวมถึงจักรพรรดิอสูร
เขาสามารถคาดเดาการต่อสู้ในอดีตได้ถ้าเขาค้นหาเบื้องหลังของสมบัติเหล่านี้เจอ
ดังนั้นฟางเจิ้งจือจึงเสียสละตัวเองเพื่อร่วมรวบสมบัติที่เกี่ยวกับสายเลือดทั้งหลายเพื่อตรวจสอบพวกมันอย่างละเอียด
อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เวลาที่เขาควรจะมาทำในตอนนี้เพราะตอนนี้เขาเห็นฉานยู่และเหล่าหัวหน้าถิ่นฐานกำลังถูกล้อมด้วยทหารปีศาจนับพันอยู่ด้านนอกเมือง
แล้วยังไง? หลังจากเขามีปีกแล้วเขายังต้องกังวลเรื่องการหลบหนีอีกงั้นหรือ?
ใครก็ตามที่ขวางข้าจะต้องตาย! หาได้ยากที่ฟางเจิ้งจือจะพูดอะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้เขาปลอมตัวเป็นเมิ่งเทียนอยู่ เขาต้องเล่นตามบทให้เนียน
อย่างน้อยที่สุดเขาก็ต้องทำเสียงของตัวเองให้ดูมีเสน่ห์และลึกลับหน่อยใช่ไหม?
…
นั่นมันเมิ่งเทียน!
ท่านเจ้าปีศาจ!
พวกเขาเข้ามาใกล้แล้ว!
หลังจากที่เห็นฟางเจิ้งจือหิ้วเจ้าปีศาจตรงมาทางพวกเขาท่าทีของเหล่าทหารปีศาจเปลี่ยนไปทั้งหมด พวกเขาไม่รู้ว่าควรทำเช่นไร
นั่นเป็นเพราะพวกเขารู้ว่าเมิ่งเทียนที่อยู่ด้านนอกเมืองเป็นของปลอม
พวกเขากล้าโจมตีเพราะรู้ว่าเป็น’ของปลอม’
อย่างไรก็ตามเมิ่งเทียนตัวจริงปรากฎขึ้นและบินอยู่เหนือหัวพร้อมกับหิ้วเจ้าปีศาจมาด้วยพวกเขาจะไม่แปลกใจหรือหวาดกลัวได้ยังไง?
ผู้อาวุโส! ฉานยู่ที่เห็นฟางเจิ้งจือกำลังบินมา นางตะโกนออกมาในทันที อย่างไรก็ตามเมื่อนางเห็นเจ้าปีศาจนางได้แต่แปลกใจ ผู้อาวุโสเมิ่งเทียนทำได้จริงๆ?!
ราชินีแดนใต้เจ้าสนุกพอหรือยัง? ฟางเจิ้งจือเหยียดยิ้มมองฉานยู่
สนุก? ฉานยู่นิ่งไปนางไม่ได้รู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่ใกล้กับคำว่า’สนุก’ตรงไหน
ขณะเดียวกันฟางเจิ้งจือค่อยๆร่อนลงมา ทหารปีศาจที่อยู่รอบๆต่างจับหอกในมือแน่น
ท่านเจ้าปีศาจ!
เมิ่งเทียนปล่อยเจ้าปีศาจเดี๋ยวนี้!
โจมตีแหละช่วยเหลือเจ้าปีศาจ!
หยุด! จักรพรรดิหยุนตะโกนออกมาเพื่อหยุดทหารปีศาจเขากัดฟันแน่นก่อนจะพูดออกมา ข้ารู้ว่าพวกเจ้ากล้าหาญแต่…เลิกคิดที่จะทิ้งชีวิตของตัวเองซะ! กลับไปซ่อมแซมเมืองเงาเลือด ข้าฝากอนาคตของเผ่าปีศาจไว้กับพวกเจ้า!
ท่านเจ้าปีศาจ…
พวกเรา…
หลังจากที่พวกเขาได้ยินปีศาจบางคนถึงกับน้ำตาไหลออกมา…
ด้านฉานยู่และหัวหน้าถิ่นฐานพวกเขามองไปที่เจ้าปีศาจและฟางเจิ้งจือด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
อย่างไรก็ตามฟางเจิ้งจือไม่คิดจะอธิบาย
เอ่อ…ราชินี้แดนใต้ข้าขอถามหน่อยว่าเจ้ามีสมบัติในดินแดนภูเขาทางใต้บ้างหรือไม่….เอาที่แบบคล้ายๆกับปีกสีดำของข้า…เจ้าเข้าใจใช่ไหมว่าข้าหมายความว่ายังไง? ฟางเจิ้งจือชี้ไปที่ปีกสีของตัวเองขณะที่เขาพูด
สมบัติที่เหมือนกับปีกสีดำ?! ท่าทีของฉานยู่แข็งค้างไปทันที นางไม่รู้จะตอบฟางเจิ้งจือว่ายังไงดี?
ควรจะตอบว่ามีไหม?
อย่างไรก็ตามไม่มีสมบัติที่ทำให้บินได้ในดินแดนภูเขาทางใต้ แต่ถ้านางพูดว่าไม่…มันจะดูไม่ค่อยเมาะสมเล็กน้อย
ยิ่งไปกว่านั้น…
ทำไมอยู่ดีๆผู้อาวุโสเมิ่งเทียนถึงสนใจเรื่องสมบัติขึ้นมาทันทีหลังจากที่ออกมาจากเมืองเงาเลือด?ฉานยู่ไม่สามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้
ไม่?จริงรึ?ดินแดนภูเขาทางใต้ออกจะใหญ่ไม่มีสมบัติเลยหรือไง? ฟางเจิ้งจือผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเห็นฉานยู่เงียบไป
มี…มีสมบัติมากมายในดินแดนภูเขาทางใต้! เมื่อเห็นท่าทีผิดหวังของฟางเจิ้งจือ ฉานยู่กัดฟันแล้วพูดออกมาทันที
จริงรึ?พวกมันคืออะไร?! ฟางเจิ้งจือตื่นเต้นทันทีเมื่อได้ดี เหมืองทอง!ดินแดนภูเขาทางใต้มีทองมากมาย…
เหมืองทอง?!ไม่ใช่ว่าเหมืองทองเป็นของข้า… ฟางเจิ้งจือเกือบจะพูดความจริงออกไป โชคดีที่เขาได้สติเสียก่อน เอ่อ…ข้าหมายความว่าทองธรรมดาจะเทียบกับสมบัติแบบปีกนี้ได้ยังไง?
ธรรมดา?หืมสำหรับผู้อาวุโสเมิ่งเทียนทองก็เป็นแค่ของธรรมดาสินะ อย่างไรก็ตาม…เขาชอบมันมาก ข้าลืมบอกไปว่าเหมืองทองเหล่านั้นเป็นของเขา อย่างไรก็ตามมันถูกยึดไปโดยพวกปีศาจแล้ว ถ้าเขารู้เรื่องนี้ข้าเชื่อว่า…
เจ้าปีศาจเจ้าได้ยินที่นางพูดไหม? เร็วเข้ารีบสั่งให้ทหารปีศาจส่งคืนเหมืองทองให้ดินแดนภูเขาทางใต้! พวกปีศาจทำตัวเหมือนโจรมาก! ก่อนที่ฉานยู่จะพูดจบ ฟางเจิ้งจือก็กล่าวกับเจ้าปีศาจทันที
…
… เจ้าปีศาจกระพริบตาเขาหันไปมองฉานยู่ก่อนจะหันไปมองเมิ่งเทียนที่สวมหน้ากากสีดำปกปิดใบหน้าอยู่ เหงื่อเย็นๆไหลออกมาจากใบหน้าของเขา ไม่ใช่ว่ามัน…เป็นของธรรมดางั้นหรือ?
ธรรมดา?!ใครบอกว่ามันธรรมดา? ใครกล้าพูดว่าสิ่งที่ประเมิณค่าไม่ได้เช่นทองคำเป็นของไร้ค่า! พวกนั้นรนหาที่ตายชัดๆ
..
เจ้าปีศาจรู้สึกหนักอึ้งในหัวใจราวกับกำลังจะตายเขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
อย่างที่ฟางเจิ้งจือพูดเขาทนมาได้ถึงตอนนี้ถ้าเขาถูกฆ่าตายทุกอย่างที่ทำมาจะสูญเปล่า
ถ่ายทอดคำสั่งของข้าสั่งให้ทหารปีศาจทั้งหมดละทิ้งเหมืองทองทั้งหมดในดินแดนภูเขาทางใต้!
รับทราบ! ทหารปีศาจรับสั่งทันที
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ฟางเจิ้งจือสัมผัสได้ทันทีว่าฉานยู่กำลังมองมาที่เขาด้วยความคาดหวัง
ฉานยู่ราชีนีแดนใต้…
นางจะเป็นราชินีอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีดินแดนภูเขาทางใต้ให้นางปกครอง?
ฟางเจิ้งจือรู้ว่านางต้องการอะไรนางต้องการให้เจ้าปีศาจสั่งให้ทหารปีศาจถอนทัพออกมาจากดินแดนภูเขาทางใต้
อย่างไรก็ตามการถอนกำลังออกมาจากเหมืองทองและการถอนทัพออกจากดินแดนภูเขาทางใต้นั้นมีค่าเท่ากันหรือไหม่?
ฟางเจิ้งจือไม่แน่ใจ
เขาไม่รู้ว่าเผ่าปีศาจจะเชื่อฟังเจ้าปีศาจอยู่ไหมถ้าเจ้าปีศาจสั่งให้พวกเขาถอนทัพจากดินแดนภูเขาทางใต้
ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้ปีศาจถอนทัพไปตอนนี้แล้วยังไง?ดินแดนภูเขาทางใต้ก็เหมือนชิ้นเนื้อที่รอเข้าปากของพวกปีศาจอยู่ดี
ดินแดนภูเขาทางใต้ไม่มีทางต่อกรกับปีศาจได้ด้วยตัวเองแน่นอน ฟางเจิ้งจือคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะทำเรื่องแบบนั้นในตอนนี้
ไปกันเถอะ! ฟางเจิ้งจือไม่สนใจท่าทีของฉานยู่
ผู้อาวุโส…ผู้อาวุโส!ดินแดนภูเขาทางใต้นั้นเป็นบ้านเกิดของข้า เป็นสถานที่ที่ข้าเติบโต…ร่างของท่านพ่อข้ายังไม่ได้รับการฝังอย่างเหมาะสมเลยด้วยซ้ำ ได้โปรดผู้อาวุโส… ฉานยู่คุกเข่าอ้อนวอน
ขายร่างกายของคนหนึ่งเพื่อฝังร่างของพ่อเจ้าเคยได้ยินเรื่องนี้ไหม? ฟางเจิ้งยื่นมือออกไปและหยุดไม่ให้ฉานยู่คุกเข่า
แน่นอนว่าตอนที่เขาทำแบบนั้นสายตาของเขากวาดไปทั่วร่างของฉานยู่
……………………………………..
