EP.42 เต่าทมิฬอายุหกพันปี 2
“องค์หญิง…” ชวีฉู่รีบคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เขารู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ รู้ฐานะและตำแหน่งของตัวเองดี
“ข้าขอสั่งเจ้า ต้องช่วยชีวิตหลินมู่อวี่ให้ได้ มิเช่นนั้นข้าจะไม่กลับไปเมืองหลวงกับเจ้าเด็ดขาด!”
“พ่ะย่ะค่ะ…” ชวีฉู่แอบถอนหายใจอยู่ภายใน รู้ดีว่าตนเองไม่สามารถทำตัวเป็นคนชั่วร้ายตัดสายใยรักได้ งั้นก็ช่างเถิด ช่วยก็ช่วย อย่างไรเสียหลินมู่อวี่ได้รับบาดเจ็บเขาก็หนีไม่พ้นความรับผิดชอบอยู่แล้ว
“น้ำเต้าเขียวของหลินมู่อวี่มีแค่ชั้นเดียว ไม่ว่าจะแข็งแกร่งเพียงใดก็มีพลังจำกัด ถูกเปลวไฟแผดเผาได้รับบาดเจ็บจนเกือบใช้การไม่ได้ ถึงแม้จะสามารถช่วยชีวิตไว้ได้ แต่ไม่มีทางที่จะใช้วิญญาณยุทธ์ได้อีก ไม่มีทางใดอีกแล้ว นอกจาก…” ชวีฉู่ค่อนข้างอับจนหนทาง
ถังเสี่ยวซีกัดริมฝีปากที่แดงระเรื่อนั่น ในดวงตาทั้งสองข้างถูกปกคลุมไว้ด้วยละอองน้ำหนึ่งชั้น “นอกจากอะไร”
ชวีฉู่พูดต่อ “นอกจากตอนนี้เราจะมีวิญญาณสัตว์ของสัตว์วิญญาณธาตุน้ำที่อายุห้าพันปีขึ้นไป ใช้น้ำดับไฟ เช่นนี้จึงจะสามารถรักษาวิญญาณยุทธ์น้ำเต้าเขียวได้ แต่สัตว์วิญญาณธาตุน้ำที่มีอายุห้าพันปีขึ้นไปนั้นมิได้มีอยู่ทั่วไป ใช่ว่าจะหาเจอกันได้ง่ายๆ หากพวกเราอยู่ที่เมืองหลันเยี่ยน บางทีอาจจะหาสัตว์ร้ายนี่ได้โดยง่ายในป่าล่ามังกร แต่ที่นี่คือป่าสัตตะดารา ชนิดของสัตว์ร้ายนั้นเทียบไม่ได้เลยกับป่าล่ามังกร….”
“งั้น…งั้นจะทำยังไงดี… ” ถังเสี่ยวซีค่อยๆ คุกเข่าลงข้างกายหลินมู่อวี่ ความทรงจำที่เขากอดตนเองไว้และช่วยสลายพลังเพลิงให้อย่างสุดชีวิตนั้นผุดขึ้นมาในสมอง นางอดไม่ได้ที่น้ำตาจะไหลออกมา
ในตอนนี้เอง พระอาทิตย์ได้ลับขอบฟ้า น้ำในทะเลสาบกลับสูงขึ้นอย่างฉับพลัน
“หืม?”
ชวีฉู่มองเหม่อไปยังน้ำในทะเลสาบทันใด
“ผู้อาวุโสชวี ท่านเป็นอะไรไป” ถังเสี่ยวซีถามอย่างแผ่วเบา
ชวีฉู่ตบมือฉาดใหญ่แล้วพูดว่า “องค์หญิง มีทางช่วยเจ้าเด็กนี่แล้ว!”
“ฮะ?” ถังเสี่ยวซีลุกพรวดขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความปิติยินดี ราวกับพบแสงสว่างในทางตัน “พูดมาเร็วเข้า ผู้อาวุโสชวี นี่มันเรื่องอะไรกัน หาวิธีช่วยชีวิตเขาได้แล้วหรือ”
ชวีฉู่พยักหน้า แล้วชี้ไปที่น้ำในทะเลสาบที่กำลังเพิ่มสูงขึ้น
“ตามปกติแล้วน้ำในทะเลสาบจะไม่ขึ้นสูงเร็วเพียงนี้ อีกอย่างในทะเลสาบมีกลิ่นของโอสถที่เข้มข้นมาก นั่นคือกลิ่นของดอกบัวเจ็ดสี หากไม่มีอะไรผิดพลาด ในทะเลสาบแห่งนี้มีสัตว์ร้ายขนาดมหึมาที่มีอายุเยอะอาศัยอยู่ — เต่าทมิฬ!”
“เต่าทมิฬ?”
“ใช่ เต่าทมิฬเป็นสัตว์ใต้น้ำที่มหัศจรรย์มากชนิดหนึ่ง สามารถกลืนเมฆคายหมอก ว่ากันว่าเต่าทมิฬที่อายุเกินสองพันปีหนึ่งตัว สามารถกลืนกินน้ำในปริมาณมหาศาลเข้าไปซ่อนในร่างกายได้ การที่น้ำในทะเลสาบขึ้นสูง แสดงว่าใต้น้ำต้องมีสิ่งผิดปกติ อีกอย่างในทะเลสาบมีกลิ่นอายของดอกบัวเจ็ดสี ตามที่กระหม่อมรู้มา อาหารที่เต่าทมิฬชอบกินก็คือดอกบัวเจ็ดสี กลิ่นนี้ต้องมาจากมูลของเต่าทมิฬอย่างแน่นอน และการที่น้ำขึ้นน่าจะเป็นเพราะตอนที่เต่าทมิฬกำลังขับถ่ายนั้น ปล่อยน้ำออกมาด้วย”
ถังเสี่ยวซีตะลึงจนอ้าปากค้าง
ตอนนี้เอง ร่างกายของหลินมู่อวี่กระตุกเล็กน้อย เขาฟื้นขึ้นจากการสลบไสล พร้อมกับทำจมูกฟุดฟิด “นี่มันกลิ่นอะไร ดอกบัวเจ็ดสีงั้นเหรอ นานแล้วที่ไม่ได้กลิ่น…”
ชวีฉู่หัวเราะเบาๆ “เจ้าหนู นับว่าโชคเจ้ายังดี อย่าเพิ่งขยับ รออยู่ตรงนี้ วันนี้ข้าใจดี จะไปนำเต่าทมิฬมาให้เจ้า เจ้ากับองค์หญิงซีอยู่ที่นี่ เต่าทมิฬตัวนี้ข้าจะฆ่ามันเอง”
หลินมู่อวี่รีบกล่าวขอบคุณ แม้จะไม่รู้ว่าเขาจะฆ่าเต่าทมิฬไปทำไมก็ตาม
นาทีต่อมา ชวีฉู่ก็ปล่อยวิญญาณยุทธ์ติ่งอัคคีออกมา ก้าวเท้าเพียงหนึ่งก้าว เขาก็พุ่งกระโจนลงไปในทะเลสาบและจมหายไป ผ่านไปสิบนาทีเต็มก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ หลินมู่อวี่ลุกขึ้นยืน โคจรพลังปราณทั่วร่าง และพบว่าปราณโคจรได้อย่างไหลลื่น แต่วิญญาณยุทธ์น้ำเต้าเขียวดูเหมือนจะเสียหายอย่างหนัก แถมชีพจรของตนเองก็ได้รับบาดเจ็บด้วย คลื่นพลังเพลิงที่สามารถคร่าคนได้นั้นเดือดปะทุไปตามชีพจรทั่วร่างกาย แต่ราวกับว่ามีคลื่นพลังอีกสายกดพลังเหล่านั้นของมังกรไฟไว้ มิเช่นนั้นเกรงว่าร่างกายที่อ่อนแอของหลินมู่อวี่นี้คงจะถูกย่างไปนานแล้ว
“ทำไมนานขนาดนั้นนะ…” ถังเสี่ยวซีมีท่าทีร้อนใจ
ทันทีที่พูดจบ จู่ๆ ก็มีเกลียวคลื่นพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ไม่ใช่ นั่นมันธนูน้ำ!
ชวีฉู่จับติ่งอัคคีไว้ในมือ พุ่งทะยานขึ้นมาเหนือน้ำ เสียงดังสนั่นเกิดขึ้น เขาหมุนตัวพร้อมปล่อยหมัดกระแทกตูมลงไปในน้ำ สัตว์ร้ายขนาดมหึมาในน้ำโผล่ตามขึ้นมา เป็นเต่าทมิฬยักษ์อย่างที่คิดเอาไว้ มันเป็นเต่ายักษ์ที่น่าเกลียดน่ากลัว ร่างกายของมันแข็งแรงบึกบึนเป็นอย่างมาก กระดองเต่ามีรัศมีประมาณยี่สิบเมตรเป็นอย่างน้อย ขณะที่มันเคลื่อนไหวในน้ำทำให้เกิดคลื่นระลอกแล้วระลอกเล่า อานุภาพน่าตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง
“หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก…” ถังเสี่ยวซีนับเลขไป ปากก็อ้ากว้างด้วยความตกใจ “กระดองสีทองหกแผ่น โอ้โห นี่เป็นเต่าทมิฬที่อายุอย่างน้อยหกพันปีเลยนะเนี่ย มู่มู่ เจ้าโชคดีจริงๆ พอฆ่าเต่าทมิฬแล้วเจ้าก็จะสามารถกลั่นเอาวิญญาณสัตว์ของมันออกมาได้!”
หลินมู่อวี่พยักหน้า “อือ!”
เต่าทมิฬถูกชวีฉู่ล่อให้ขึ้นมาบนบกอย่างรวดเร็ว เสียงคำรามของมันดังเหมือนเสียงรถถังคันใหญ่ ทว่าธนูน้ำดอกแล้วดอกเล่าที่พุ่งเข้าโจมตีถูกติ่งอัคคีสกัดไว้ได้ทั้งหมด เพราะอย่างไรเสียระดับชั้นพลังก็ห่างกันมาก พริบตาเดียวก็ถูกทรมานจนตาย ในที่สุด ถูกฆ่าตายด้วยสายฟ้าฟาดของชวีฉู่
“เร็ว หลินมู่อวี่ ใช้วิญญาณยุทธ์ของเจ้าดูดซับวิญญาณสัตว์ของเต่าทมิฬนี่ซะ!”
หลินมู่อวี่ใช้ฝีเท้าดาวตกพุ่งออกไป เขารู้สึกวิงเวียนตาลายอยู่แว๊บหนึ่ง ร่างกายอ่อนแอเกินไป เมื่อมาถึงข้างร่างเต่าทมิฬ เขาก็ลงนั่งขัดสมาธิ และเริ่มกลั่นเอาวิญญาณสัตว์อันมีค่าของเต่าทมิฬ
