บทที่725 คุณแน่ใจเหรอว่าจะสามารถฆ่าฉันได้หรอ
“อะไรนะ!!! ชินาธิปเหรอ? ยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังนะเหรอ? พระเจ้า ลูกพี่ ทำไมเขาถึงรอพี่อยู่ข้างนอกล่ะ?”
หลังจากที่สงควนได้ยินคำพูดของไออ้วน ก็อุทานออกมาตรงๆ มองไปที่รพีพงษ์ข้างๆด้วยความเหลือเชื่อ
“ฉันฆ่าลูกศิษย์ของเขา เขาน่าจะมาหาฉันเพื่อแก้แค้น”
รพีพงษ์เลิกคิ้ว เขาก็คาดไม่ถึงว่าชินาธิปจะรอเขาที่ข้างนอกคุกที่ห้ามาโดยตลอด ดูเหมือนว่าปรมาจารย์คนนี้จะไม่ใช่แค่เข้าข้างคนของตัวเองธรรมดานะ
ไออ้วนตัวสั่น มองไปที่รพีพงษ์ด้วยความหวาดกลัว และพึมพำว่า: “ฆ่า…..ฆ่าลูกศิษย์ของปรมาจารย์ ลูกพี่ พี่ก็โหด….เกินไปแล้ว”
เดิมทีเขาคิดว่าตัวเองสามารถออกมาพร้อมกับรพีพงษ์ได้ เป็นสิ่งที่โชคดีมาก แต่ตอนนี้เขาได้รู้ว่ายังมีปรมาจารย์อีกคนรอฆ่ารพีพงษ์อยู่ด้านนอก เขารู้สึกเสียใจในทันที
“รพีพงษ์ ศักยภาพของนายเป็นสิ่งที่ฉันเพิ่งเคยเห็นในประวัติศาสตร์ ถ้าหากว่าให้เวลานายสักพัก สามารถก้าวหน้าไปสู่แดนปรมาจารย์ได้อย่างแน่ นายถูกคุมขังไว้ในคุกที่ห้า อาจกล่าวได้ว่าติดคุก มันจะดีกว่าถ้าจะบอกว่านี่เป็นวิธีเดียวที่จะหลบหลีกจากชินาธิป นายสามารถรอจนกว่าก้าวหน้าสู่แดนปรมาจารย์แล้ว ค่อยออกจากที่นี่ไป”สงควนเอ่ยปาก
ไออ้วนพยักหน้า แล้วพูด: “ลูกพี่ เราอย่าออกไปเลยดีกว่า ปรมาจารย์คงจะไม่ได้มาเล่นๆ ถ้าพวกเราออกไปตอนนี้ ไม่แน่อาจถูกชินาธิปฆ่าตายด้วยฝ่ามือเดียว”
รพีพงษ์แสดงสีหน้าครุ่นคิด ชินาธิปตรงมารอที่ด้านนอกคุกที่ห้า โดยที่เขาคาดไม่ถึง
ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขายังอยู่ที่จุดสูงสุดของพลังวิเศษเสนชั้นต้น เพียงแค่ต้องการโอกาส ที่จะสามารถก้าวหน้า ถ้าพลังวิเศษเสนสามารถบรรลุถึงชั้นสูงรพีพงษ์ก็ไม่กลัวชินาธิปแม้แต่น้อย
ตอนแรกเขาคิดว่าหลังจากออกไปข้างนอก ต่อให้ชินาธิปจะตามหาเขา ก็คงต้องใช้เวลาพอสมควร เขาสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อหาวิธีที่จะยกระดับพลังวิเศษเสนให้ถึงชั้นสูง
ใครจะไปคิดว่าชินาธิปเพื่อที่จะล้างแค้นให้ลูกศิษย์ตัวเอง จะตรงมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูคุกที่ห้า เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ายอดฝีมือปรมาจารย์คนนี้ จะจริงขนาดนี้เพราะเรื่องนี้
ข้อเสนอแนะของสงควนดูเหมือนจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้ เพียงแต่ตอนนี้รพีพงษ์ไม่คิดว่าเขาจะไม่มีคุณสมบัติที่จะต่อสู้กับชินาธิป
แม้ว่าระยะทางพลังวิเศษเสนชั้นสูงของเขาจะเหลือโอกาสเพียงครั้งเดียว แต่เมื่อโอกาสนี้มาถึง ไม่มีใครรู้ว่า ในคุกที่ห้าไม่มีคนไหนที่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเขาแล้ว เขาอยู่ที่นี่ต่อไป มันก็เป็นเพียงการเสียเวลา
ที่สำคัญใครสามารถรับประกันได้ว่าต่อสู้กับชินาธิปในครั้งนี้ ไม่ใช่โอกาสของเขา
การต่อสู้กับยอดฝีมือแท้จริงเท่านั้น ถึงจะเป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการก้าวหน้า
หลังจากผ่านครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แววตาของรพีพงษ์กลายเป็นแน่วแน่ขึ้นมา สองมือประสานเข้าด้วยกันแล้วเขาก็คำนับให้กับสงควน กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของผู้คุม แต่ตอนนี้มาถึงที่นี่แล้ว งั้นก็ไม่มีความจำเป็นต้องกลับไปอีก สำหรับความคับแค้นใจระหว่างฉันกับชินาธิป ฉันจะหาวิธีจัดการกับมันเอง”
เมื่อเห็นรพีพงษ์พูดเช่นนี้ สงควนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และไม่พูดอะไร แม้ว่าเขาจะหวงแหนความสามารถ แต่รพีพงษ์ยืนยันจะออกไป เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะห้ามอีกต่อไป
เมื่อไออ้วนเห็นหลังจากที่รพีพงษ์รู้ว่าชินาธิปรอข้างนอกแล้วยังจะออกไป ก็กังวลทันที พูดอย่างรวดเร็วว่า: “ลูกพี่ พี่คิดให้ดีๆ พวกเราไม่ได้ออกมาง่ายๆ สุดท้ายกลับถูกปรมาจารย์ฆ่าตาย นี่ไม่คุ้มค่าที่จะได้มาเลย”
“ถ้าหากว่านายกลัว นายสามารถรอออกมาพรุ่งนี้ ไม่ต้องตามฉันมา”รพีพงษ์เอ่ยปาก
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็เดินไปด้านนอก
ไออ้วนกัดฟัน สบถอย่างลับๆในใจ: “แม่ง ก็แค่ปรมาจารย์คนเดียว ถ้าไม่ใช่ลูกพี่ ไม่แน่ฉันอาจตายอยู่ในคุกที่ห้าไปตั้งนานแล้ว เวลานี้มาขี้ขลาดตาขาวห่าอะไร”
หลังจากนั้นเขาก็รีบตามรพีพงษ์ เดินออกไปด้านนอก
ผู้คนในอาคารใหญ่ในคุกต่างพากันวิ่งออกมาดู“เน็ตไอดอล”ที่พวกเขาติดตามมากว่าสี่เดือน ผู้คนไม้น้อยต่างก็เสียดาย
ไม่นาน รพีพงษ์และไออ้วนก็มาถึงหน้าประตูอาคารคุก โกรพยืนอยู่ที่นั่น จ้องมองรพีพงษ์อย่างทอดถอนใจ แล้วพูดว่า: “นายเพิ่งมาถึงฉันก็เดิมพันกับอื่นๆว่านายจะมีชีวิตรอดเพียงสิบกว่าวัน คาดไม่ถึงว่านายจะกลายเป็นคนแรกของประวัติศาสตร์ในคุกที่ห้าที่ได้ออกไปข้างนอก ดูเหมือนว่าประเมินนายต่ำเกินไปจริงๆ”
รพีพงษ์ยิ้มให้กับเขา โดยไม่พูดอะไร
“ชินาธิปอยู่ข้างนอก ฉันแนะนำทางที่ดีนายออกไปแล้วก็รีบหนี ไม่อย่างนั้น นายอาจจะโชคร้าย”โกรพพูดเสริม
“ขอบคุณครับ”รพีพงษ์ตอบกลับอย่างสุภาพ
ประตูของอาคารคุมขังค่อยๆเปิดออก รพีพงษ์และไออ้วนยืนอยู่หน้าประตู รู้สึกถึงลมที่พัดมาตรงหน้า รพีพงษ์รู้สึกสดชื่นเล็กน้อย
แม้ว่าไออ้วนจะตั้งหน้าตั้งตารอคอยมานานแล้ว แต่ในตอนนี้เขาไม่สนใจที่จะสัมผัสกับอากาศภายนอกคุก ข้างนอกยังมีปรมาจารย์รออยู่คนหนึ่ง แม้ว่าเขาจะอยากมีความสุขแต่ก็ทำไม่ได้
ด้านหน้าอาคารคุก บนก้อนหินขนาดใหญ่ ชินาธิปกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ด้านบน หลับตานั่งสมาธิ
ทันทีที่ประตูของอาคารใหญ่ของคุกเปิดออก เขาก็ลืมตาทั้งสองข้างขึ้นมาทันที แววตาที่แหลมคมพุ่งออกมา และพลังอานุภาพที่มองไม่เห็นก็แผ่กระจายออกไปยังบริเวณโดยรอบทันที
สายตาของรพีพงษ์จ้องมองไปที่บนตัวของชินาธิป ใส่ชุดผ้าฝ้ายลินิน มองไปที่ชายชราที่หน้าตาธรรมดา ใบหน้าของเขาปรากฏความหนักแน่น คนที่อยู่ตรงหน้านี้ คือปรมาจารย์แท้จริง แดนเครึ่งปรมาจารย์อย่างจรัสเทียบไม่ได้
เขาเดินไปด้านหน้า โดยไม่มีความกลัวใดๆ เขาในตอนนี้ มีความแข็งแกร่งที่จะท้าทายปรมาจารย์
ไออ้วนกลืนน้ำลาย เดินตามไป ตอนนี้เขาหวังเพียงว่าเดี๋ยวตอนที่ชินาธิปลงมือ อย่าได้กำจัดเขาไปพร้อมกัน
หลังจากทั้งสองคนออกมา สงควนนำทีมยอดฝีมือฝ่ายบริหารของเรือนจำ ออกมาถึงข้างนอก ยืนอยู่ข้างหลังรพีพงษ์ในลักษณะที่เป็นหนึ่งเดียวกัน
ไออ้วนพิจารณาอยู่สักพัก สุดท้ายยืนอยู่กับคนของฝ่ายบริหารของเรือนจำ ต่อให้เขาตามรพีพงษ์ไปพร้อมกัน ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้มากนัก
ชินาธิปมองไปที่รพีพงษ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงที่เรียบ: “แกก็คือรพีพงษ์เหรอ?”
“ถูกต้อง ปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เพื่อที่จะฆ่าฉัน ยอมรอฉันอยู่นอกคุกเป็นเวลานานเลยนะ ความแค้นนี้ ทำให้คนนับถือจริงๆ”รพีพงษ์เอ่ยปาก
ชินาธิปส่งเสียงเย็นชา เอ่ยปากว่า: “ลูกศิษย์คนเดียวของฉันตายในเงื้อมมือของแก ตามความรู้สึกและเหตุผล ฉันจะต้องแก้แค้นแทนเขา ในเมื่อวันนี้แกออกมา งั้นก็เตรียมตัวตายได้เลย”
“พูดความจริง ถ้าหากคุณไม่รับอนันยชลูกศิษย์คนนี้ บางทีฉันอาจจะเรียกคุณว่าอาจารย์ก็ได้ แต่ว่าคุณไม่เพียงแต่รับเขาเป็นศิษย์ ยังจะแก้แค้นให้เขา ทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณมีความสามารถ แต่กลับไม่มีแววในการมองคน”รพีพงษ์เอ่ยปาก
“สำหรับคนที่กำลังจะตาย พูดมากไปมันก็ไร้ประโยชน์”ชินาธิปไม่ได้โกรธเพราะคำพูดของรพีพงษ์
“คุณแน่ใจแล้วเหรอว่า วันนี้จะสามารถฆ่าฉันได้อย่างแน่นอน?”รพีพงษ์มองชินาธิป กระตุกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นที่มุมปาก
