บทที่ 36 คล้ายจริงคล้ายหลอก
เวลานี้เองหน้าประตูก็เกิดเสียงเคาะดังขึ้นมาตามมาด้วยเสียงอันคุ้นเคย “คุณหมอมู่!”
แม้ว่ามู่วี่สิงจะปล่อยมือแล้ว แต่ว่าเวินจิ้งกลับยังอิงอยู่ในอกของเขา แนบแน่นไม่แยกจาก
เย่กวนกวนเห็นทั้งสองอยู่เต็มสายตา ใบหน้าซีดเผือดลง เอ่ยอย่างโมโห “พวกคุณทำอะไรกัน!”
อาการลักษณะนี้อย่างกับว่าถูกจับได้ว่าเป็นชู้แน่ะ
เวินจิ้งรีบถอยออกมาทันทีรักษาระยะห่างกับมู่วี่สิง
ก้นสายตาของผู้ชายคนนั้นฉายความไม่พอใจ
“ที่นี่เป็นห้องทำงานของผม ไม่เห็นเหรอว่าด้านหน้ามีป้าย ‘ห้ามผู้ป่วยเข้า’ น่ะ?” เสียงของมู่วี่สิงเย็นชาถึงขีดสุด
เย่กวนกวนกำมือ พอถูกมู่วี่สิงตำหนิก็มีความกลัวแล่นขึ้นมา
แต่ว่าพอเห็นเวินจิ้งก็นึกถึงที่ตัวเองเห็นผู้หญิงคนนี้ใกล้ชิดกับมู่วี่สิงเมื่อครู่ขึ้นมา ก็อดบันดาลโทสะขึ้นมาอีกระลอกไม่ได้
“ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนไข้ของคุณ” เย่กวนกวนบอกแล้วเดินเข้ามา
ผู้หญิงทั้งสองคนสบตากันกลางอากาศ เวินจิ้งย่นคิ้ว เย่กวนกวนตั้งใจจะเป็นอริกับเธอ
“ร่างกายของคุณไม่ควรเอามาตะโกนเอะอะโวย” มู่วี่สิงบอกไปก็ให้พยาบาลเข้ามา
เย่กวนกวนกลับรีบลงกุญแจห้องไว้ ยืนนิ่งอยู่เบื้องหน้าเวินจิ้ง “เธอเป็นใคร?”
เธออดนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าไม่ได้ ตอนที่โทรหามู่วี่สิงก็เป็นผู้หญิงรับสาย
เซ็นส์ของผู้หญิงกำลังบอกเธอว่าคนคนนั้นก็คือเวินจิ้ง
“ฉันคือ…” เธอมองมู่วี่สิง “ฉันมากับพยาบาลของคุณหมอมู่ค่ะ”
สิ้นคำทั่วร่างของมู่วี่สิงก็แผ่ไปด้วยไอเย็น เขาคิดจะดึงเธอเข้ามาแต่เธอก็ถอยไปอย่างรวดเร็ว
“จริงเหรอ?” เย่กวนกวนจ้องเธออย่างดุดัน
“คุณหมอมู่ คุณว่าไงคะ?” เวินจิ้งมองมู่วี่สิง หรี่ตาลงแฝงแววข่มขู่
เขาห้ามเปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเธอออกมาเชียวนะ!
มู่วี่สิงย่อมเข้าใจความหายของเธอ เสียงเขาต่ำลง “ผมจะเป็นอะไรกับเขาแล้วเกี่ยวอะไรคุณ เย่กวนกวน คนไข้ในมือผมเยอะมาก ขาดคุณไปแค่คนเดียวย่อมไม่เป็นปัญหา”
เย่กวนกวนได้ยินก็ลนลานขึ้นมาแล้ว “คุณหมอมู่ คุณอย่างทิ้งฉันนะ! ฉันก็แค่…ฉันก็แค่เป็นกังวลว่าคุณจะมีแฟนแล้วเท่านั้นเอง!”
สิ้นคำ เย่กวนกวนก็มองไปที่เวินจิ้ง เอ่ยถึงรูปโฉมกับรูปร่าง เย่กวนกวนย่อมมั่นใจในตัวเอง แต่ว่าผู้หญิงที่ไม่รู้ที่มาที่ไปคนนี้ทำให้เธอรู้สึกขัดหูขัดตาเหลือเกิน
สิ้นคำอยู่ ๆเวินจิ้งก็หัวเราะขึ้นมา เย่กวนกวนนับเธอเป็นศัตรูหัวใจงั้นเหรอนี่?
เธอรู้ว่าผู้หญิงที่ชอบมู่วี่สิงมีเยอะมาก แต่ว่าพอคิดถึงเรื่องครั้งนี้แล้วที่เย่กวนกวนทั้งกำกับทั้งแสดงเอง อย่าบอกนะว่าเพื่อมู่วี่สิง?
“คุณก็ไม่มีทางเป็นแฟนของผมเหมือนกันนั่นแหล่ะ” มู่วี่สิงเปิดประตูแล้วทิ้งเย่กวนกวนไว้ให้กับบอดี้การ์ดที่บ้าคลั่งกับการตามหาตัวเธอให้วุ่นอยู่ก่อนแล้วด้านนอก
เย่กวนกวนรู้สึกน้อยใจ เธอออกแรงดึงแขนมู่วี่สิงไม่ปล่อย “จริงเหรอ? มู่วี่สิง คุณรอฉันก่อนเถอะ ฉันจะแต่งกับคุณให้ได้!”
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่กวนกวนเห็นมู่วี่สิงตัดสินใจอะไรในคราวเดียว
สมองของเวินจิ้งได้ยินคำพูดของเย่กวนกวนวนไปมา
ในเมื่อเย่กวนกวนจะแต่งให้มู่วี่สิง งั้นตอนแรกถ้าเขาเลือกเธอก็น่าจะดีไม่ใช่หรือไง?
“อย่าคิดอะไรเหลวไหล”
พอห้องทำงานเงียบลง มู่วี่สิงก็จับหัวเวินจิ้งหันมา น้ำเสียงมืดครึ้ม
“ฉันยังไม่ได้คิดอะไร แต่ว่าเพื่อที่จะได้แต่งกับคุณเย่กวนกวนก็ดูเอาจริงเอาจังเหมือนกันนะ” เวินจิ้งพูดไป น้ำเสียงกลับสงบนิ่ง
อยู่ ๆมู่วี่สิงก็ยึดคางเธอไว้ เวินจิ้งเจ็บแปลบขึ้นมาทันใด
เขาไม่ชอบที่เธอทำท่าไม่สนใจแบบนี้
“นั่นเป็นเรื่องของเขา” ใบหน้ามู่วี่สิงไม่ปรากฏความรู้สึก
“แต่ว่าก็ส่งผลต่อคุณใช่มั้ยล่ะคะ?”
“เพราะฉะนั้น ผมถึงต้องการคุณไงล่ะ” มู่วี่สิงกุมหน้าเธอไว้ ความร้อนแผดเผาในดวงตาทำให้เวินจิ้งไม่อาจมองข้ามไปได้
คลายจริง แต่ก็คล้ายหลอก
