Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 71

บทที่ 71ประนีประนอม

“มู่วี่สิง….”เสียงอ่อนหวานของเวินจิ้งที่แฝงด้วยการออดอ้อน เพียงชั่วขณะเดียวก็สามารถทำให้ผู้ชายใจอ่อนได้

“คุณเริ่มช่วยฉันตรวจตั้งแต่ตอนไหนค่ะ?ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องเลย” เธอถามเขา

“เพราะปกติคุณไม่สนใจผม”มู่วี่สิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างไม่สนใจ

เวินจิ้งงง ระหว่างพวกเขา….เป็นความสัมพันธ์ที่สามารถสนใจกันและกันได้ด้วยเหรอ?

เพียงพริบตาเดียว เวินจิ้งพูดว่า “ไม่ว่าจะยังไง ก็ขอขอบคุณที่คุณช่วยเหลือฉันในครั้งนี้”

“บริษัทผลิตยาเทียนอีมีชื่อฉันเป็นเจ้าของกิจการ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องกับใคร ฉันก็ต้องตรวจสอบอยู่แล้ว

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง” เวินจิ้งรู้สึกเสียใจ

ไม่ใช่เพียงแต่เธอ

แต่เป็นแบบนี้ซะก็ดี ความสัมพันธ์ระหว่างเขาก็ไม่ได้สนิทสนมกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

เวินจิ้งพาดอยู่ในอ้อมแขนของมู่วี่สิง เธอรู้สึกเวียนศีรษะ เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองโดนมอมเหล้า ตอนนี้แอลกอฮอล์กำลังออกฤทธิ์ ทำให้หน้าเธอแดงไปทั้งหน้า

เมื่อเธอดื่มแอลกอฮอล์จะทำให้ให้เธออบอุ่นและอ่อนโยนกว่าเวลาปกติ

มู่วี่สิงหยีตาลง นึกขึ้นได้ว่าเมื่อสักครู่เวินจิ้งดื่มหนักมาก เขารู้สึกโกรธเล็กน้อยและเชยคางเธอขึ้น “ดื่มเหล้าไม่ได้ยังจะดื่มมากขนาดนี้อีก?”

“ฉันคิดว่าคุณเสี้ยงจะพาฉันมาคุยงาน….”เวินจิ้งขมวดคิ้ว

“ทำไมเธอถึงโง่แบบนี้ ถ้าเสี้ยงหงจะพาเธอมาคุยงาน ฟ้าคงจะถล่มทลายในเร็ววันแล้วล่ะ” มู่วี่สิงใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากทั้งสองข้างแล้วยกนิ้วทำให้ริมฝีปากบางยิ้ม

เพราะสีหน้าเหวินจิ้งดูอมทุกข์นั่นเอง

เธอรู้ว่าความสามารถทางธุรกิจของเธอนั้นแย่มาก แต่มู่วี่สิงมันจำเป็นที่จะต้องเยาะเย้ยเธอแบบนี้ด้วยเหรอ……

“ยังไงก็ตามถ้าฟ้าถล่มลงมาก็ยังมีคุณคอยค้ำอยู่”เวินจิ้งพูดด้วยน้ำเสียงที่กำลังโกรธ

“เชื่อมั่นในตัวผมขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เวินจิ้งพยักหน้าอย่างมั่นใจ ยิ่งนานวันเขายิ่งรู้สึกว่าเหมือนกับว่าไม่มีอะไรที่ผู้ชายตรงหน้าจะทำไม่ได้จริงๆ

มู่วี่สิงยิ้ม นิ้วมือยาวของเขาอยู่บนใบหน้าที่อ่อนโยนของเธอ เธอหลับตาอย่างช้า ๆ และเมาอย่างสมบูรณ์แล้ว

เมื่อกลับไปที่บ้านเก่า มู่วี่สิงเดินไปพร้อมกับอุ้มเวินจิ้งไว้ในอ้อมแขนของเขา ห้องอาบน้ำได้เตรียมน้ำสำหรับอาบไว้แล้ว เขาให้แม่บ้านอาบน้ำให้เวินจิ้ง

แต่ทันทีที่ปล่อยเธอลง เวินจิ้งก็ดึงมู่วี่สิงไว้ไม่ยอมปล่อย แล้วเธอก็เอนศีรษะลงบนแขนของเขา “คุณจะไปไหน …. ฉันร้อนจังเลย …. ”

มู่วี่สิงทำหน้าบึ้ง มือของเวินจิ้งเลื่อนลงต่ำเรื่อยๆ

ผู้หญิงคนนี้ ตั้งใจใช่มั้ย?

“คุณหญิงมู่ทำตัวให้เรียบร้อยหน่อย” เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอามือของเธอออกอย่างยากเย็น

ที่ประตู แม่บ้านก็ไม่กล้าเข้ามาโดยพลการ

เวินจิ้งทำปากจู๋ ทั้งๆที่หลับตาอยู่ แต่ก็ยังดูน่ารัก “ทำตัวเรียบร้อยยังไง …. ปกติฉันยังเรียบร้อยไม่พอรึไง? เข้ามานี่สิ วันนี้เมียจะทำตามใจตัวเองดีๆสักครั้ง!”

หน้าหล่อของมู่วี่สิงได้มืดถึงขีดสุดแล้ว ถ้าเวินจิ้งยังทำตัวแบบนี้ต่อไป เขาก็ไม่สามารถรับประกันว่าตัวเองจะยังเป็นสุภาพบุรุษได้!

“เวินจิ้ง ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ ปล่อยมือซะ!”มู่วี่สิงโกรธมาก

“อะไรนะ?ไม่ปล่อย….ฉันจะไม่ปล่อยมือ….•”

“พู่ม”เสียงดังฟังชัด มู่วี่สิงผลักทีเดียวเวินจิ้งก็ตกลงไปในอ่างอาบน้ำทั้งตัวพร้อมเสื้อผ้า เธอสำลักน้ำในอ่าง ชั่วขณะนั่นทำให้เธอสร่างเมาไม่น้อย

แต่ก็ยังเวียนหัวอยู่……

“คุณเป็นใคร….ทำเกินไปแล้วนะ! ฉันเจ็บจะแย่ละเนี่ย!”เวินจิ้งพูดไปด้วยและพยายามจะลุกขึ้นด้วย

แต่อ่างอาบน้ำลื่น จึงทำให้เธอสำลักน้ำซ้ำอีกหลายครั้ง

เมื่อเห็นว่าเวินจิ้งไมเคลื่อนไหวสักพัก สายตามู่วี่สิงจึงเกิดความตื่นตระหนกขึ้นชั่วขณะหนึ่ง เขาถอดเสื้อออกแล้วเข้าไปในอ่าง ช้อนตัวของเวินจิ้งขึ้นจากอ่างทันที

ตอนนี้ ทั้งร่างที่อ่อนระทวยของเวินจิ้งแนบซบที่อกของเขา

ใบหน้าของเธอซีด เย็นไปทั่วร่าง และเธอก็นิ่งไม่ขยับ

มู่วี่สิงจับเธอแน่น แล้วผลักเธอไปที่มุมของอ่างอาบน้ำ เชยคางเธอขึ้น “ตื่น ตื่น !”

แต่เวินจิ้งก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ มู่วี่สิงจับแก้มทั้งสองข้างของเธอ แล้วโน้มตัวลงทันใดนั้นก็จูบไปที่ริมฝีปากของเธอ

ในที่สุด เวินจิ้งก็สำลักน้ำออกมา แล้วค่อยๆลืมตา

ตอนนี้เขาหายเมาแล้ว

มู่วี่สิง….ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า….•อยู่ในอ่างอาบน้ำกับเธอ….•

ทันใดนั้นเธอรีบก้มหัวลง ปรากฏว่าเสื้อผ้าเธอยังอยู่ครบ ถึงรู้สึกโล่งอกไปที

แต่ว่าตอนนี้เปียกไปทั้งตัวแล้ว ก็เหมือนกับว่าไม่ได้ใส่อะไรเลย

เธอรีบปิดหน้าอกตัวเอง สีหน้าตื่นตระหนก “ทำไมเราถึงอยู่ในสภาพนี้?”

“เธอคิดว่าไงล่ะ?”มู่วี่สิงกัดฟันแล้วพูด

ตอนนี้เขาร้อนมาก วินาทีต่อมา เขาล็อคท้ายทอยเธอแน่น แล้วจูบเธออีกครั้ง

ร้อนแรงกว่าจูบเมื่อกี้ รุนแรงมากขึ้น เวินจิ้งรู้สึกว่าเพิ่งจะหายใจสะดวกได้แปปเดียวก็ถูกแย่งอากาศหายใจไปอีกแล้ว

“ทรมาน….”เธอส่งเสียงครวญคราง มือก็กันมู่วี่สิงไว้

“รู้จักทรมานแล้วเหรอ?เวินจิ้งเธอมันปีศาจ” มู่วี่สิงก้มหัวลงไปคลอเคลียที่คอของเธอ การกระทำร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆทำให้ขาของเวินจิ้งอ่อนระทวยทรงตัวไม่อยู่

เขายืนขึ้น แล้วสั่งคนใช้ด้านนอก “อาบน้ำให้เธอ”

เวินจิ้งเหม่อลอย เธอคิดทบทวนความจำว่าเธอกลับมายังไง แต่ภาพก็ถูกตัดไป….

เธอเงยหน้าขึ้นมองแม่บ้านโดยไม่ตั้งใจ “ฉันจะกลับมาได้อย่างไร?”

แม่บ้านไม่สนใจ แต่ตามสิ่งที่เขาได้ยินดูเหมือนว่าสถานการณ์จะรุนแรง

“คุณผู้หญิง คุณผู้ชายเป็นคนอุ้มคุณกลับมาค่ะ แต่หลังจากนั้นคุณก็ดึงคุณผู้ชายไว้ แล้วคุณผู้ชายก็อาจจะทำอะไรคุณ….”แม่บ้านพูดอย่างลำบากใจ

“ทำอะไรแล้ว?”เวินจิ้งรู้สึกตัวเองยังไม่ถูกทำอะไรนั้นหรอกมั้ง?

เสื้อผ้าเธอยังอยู่ครบ อีกอย่างถ้าทำอะไรไปแล้วมันต้องมีความรู้สึกใช่ไหม?

แต่แม่บ้านก็พูดให้ต้องจินตนาการซะขนาดนั้น….•

เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้ว เวินจิ้งนั่งอยู่บนเตียง ยังคงรู้สึกว่าเสียใจมาก

เธอจะไม่ดื่มเหล้าอีกเด็ด!

ตอนนี้ มู่วี่สิงผลักประตูเข้ามา เขาก็อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว บนตัวคลุมด้วยชุดอาบน้ำสีน้ำเงินเข้ม ดูแล้วมีเกียรติน่านับถือ

เวินจิ้งหน้าแดงชั่วขณะ เธอดึงผ้านวมแล้วซุกตัวเข้าไปแอบด้านใน

เสียงฝีเท้ายิ่งเดินยิ่งใกล้เข้ามา มู่วี่สิงยืนอยู่ข้างเตียง เห็นเวินจิ้งกำลังจะตกจากเตียงแล้ว เขาจึงเกิดสายตาที่ขี้เล่นขึ้นมา

ผู้หญิงคนนี้ รู้จักอายแล้วเหรอ?

รูปร่างหน้าตาขี้เมาของเธอลอยอยู่ในหัวอย่างไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ ร้อนแรง สวยงาม สะกิดอยู่ในหัวใจ

ขาเรียวยาวเดินไป มู่วี่สิงอุ้มเธอพร้อมผ้าห่มขึ้นแนบไว้ที่อกอย่างสบาย

เวินจิ้งตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับ

มู่วี่สิงดึงผ้าห่มออก ใบหน้าที่อบอุ่นของเวินจิ้งสะกดสายตาเขาไว้

ปลายนิ้วเย็นแตะที่ขนตาของเวินจิ้ง เธอรู้สึกคันยิกยิก เวินจิ้งตกใจ จึงลืมตาขึ้นทันที

เธอมองมู่วี่สิง เปลวไฟในตาเธอจึงลุกโชนขึ้นมา

พระเจ้า….

เวินจิ้งไม่กล้าขยับตัว เพราะกลัวว่ามู่วี่สิงจะโยนเธอลงกับพื้น….

ไม่ได้ไม่ได้!

เธอผลักเขาออกทันที เธอไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของมู่วี่สิงได้

“มู่วี่สิง….”เธอเรียกเขา เพื่อจะให้เขาสงบสติอารมณ์

แต่ด้วยเสียงเรียกนี้ ยิ่งยั่วยวนอย่างไม่ต้องสงสัย

“อย่า….เราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆสักหน่อย เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้….”เมื่อมองตาเขาเวินจิ้งเกือบจะร้องไห้ออกมา

มู่วี่สิงหยีตาลง ณตอนนั้น เขาคิดจริงๆ

เขาไม่เคยบังคับความคิดของตัวเอง แต่เมื่อเวินจิ้งร้องไห้ เขารู้สึกว่าตัวเองสมควรตาย….เขาทนไม่ได้

ในขณะที่เขาถอยออกมา เขาก็ช่วยห่มผ้าให้เธอ “นอนเถอะ”

เวินจิ้งจึงโล่งอกอย่างสมบูรณ์ แต่เหมือนกับว่าจะนอนไม่หลับ….•

เขาทั้งสองต้องห่างกันอย่างน้อยหนึ่งเมตรตามปกติ แต่เพราะระยะห่างแบบนี้ทำให้เวินจิ้งรู้สึกว่ามู่วี่สิงผิดปกติ