ตอนที่ 121 – ทะลุขีดจํากัด!
ระบบช่วยเปลี่ยนค่าแสตทฟรี300แต้มให้เป็นค่าขีดจํากัดที!
เย่เทียนพูดกับระบบด้วยความคาดหวัง
โฮสต์โปรดระวัง – เมื่อเปลี่ยนแล้วจะไม่สามารถหยุดและเปลี่ยนกลับได้! ท่านแน่ใจหรือว่าจะดําเนินการต่อ?
ระบบเตือนเย่เทียน
ใช่!
เย่เทียนพูดโดยไม่ลังเลเลย, ไดอาน่ากับคนอื่นๆมีค่าพละกําลังพอแล้ว หลังจากฝึกให้พวกนางเป็นนักรบ พวกเธอสามารถฆ่าคนนับสิบได้ด้วยตัวคนเดียวเลย สําหรับตอนนี้แค่นั้นก็พอแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นเย่เทียนได้ไปสร้างความบาดหมางกับตระกูลแครสซัสเอาไว้แล้วและเขาก็รู้ดีว่าไม่นานก็โดนตามล้างแค้นแน่
ดังนั้นเขาจึงตั้งใจจะทะลุขีดจํากัดของมนุษย์แล้วครองพละกําลังมหาศาลซะ
ติ๊ง, ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับค่าขีดจํากัด3แต้ม. ทุกๆแต้มที่อัพเพิ่มโฮสต์จะได้รับชีวิตยืนยาวขึ้นอีก10ปี!
เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของเยเทียน.
อัพไปที่…!
เย่เทียนทนรอไม่ไหวแล้วรีบใช้แต้มอัพค่าสถานะทั้ง3: พละกําลัง, ความแข็งแกร่งและความเร็ว.
โฮสต์: เย่เทียน
สถานะ: นายทาสรุ่นเล็ก
พละกําลัง: 101
ความแข็งแกร่ง: 101
ความเร็ว: 101
ค่าเสน่ห์: 100
จํานวนทาส: มากกว่าสองร้อย
ทาสหญิงคุณภาพสูง: 10
ทาสนักรบ: 131
ทาสพิเศษ: วิคตอเรีย (สาวหมาป่า), โฟ (ยักษ์สาว), อิเซร่า(หมาป่าตัวเมียกลายพันธ์, ทําให้เชื่อฟังยังไม่สําเร็จ)
หน้าต่างแสตทของเย่เทียนเปลี่ยนไปและมีแถบทาสพิเศษเพิ่มเข้ามาด้วย. สาวหมาป่า, ยักษ์ และนางหมาป่ากลายพันธ์อยู่ในหมวดทาสพิเศษหมดเลย.
แคร่ก!!
หลังจากร่างกายของเยเทียนได้ทะลุขีดจํากัดของมนุษย์แล้ว, ก็มีเสียงเบาๆ ดังออกมาจากทั่วทั้งตัวของเขา ราวกับว่าเขาได้เกิดใหม่จากดักแด้
ดูเหมือนว่าพลังงานลึกลับได้ไหลไปทั่วตัวของเขาเหมือนกับได้ทําพิธีศีลจุ่มเลย, DNA ของเขาได้เรียงตัวใหม่ทั้งหมด, พละกําลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล, รูปร่างของเขาน่าเกรงขามมาก ขึ้นและการตอบสนองของเขาก็เร็วมากกว่าเดิม
ไม่มีความรู้สึกเจ็บใดๆเลยกลับกัน มันมีความรู้สึกอุ่นๆไหลไปทั่วร้างของเขา เขาจึงหลับตาลง, ความรู้สึกของเขาตอนนี้คือมีแต่ความสุขมากๆ แล้วเขาก็อ้าปากทําเสียงประหลาดๆที่ไม่สามารถเข้าใจได้
เป๊าะ! เป๊าะ..
เมื่อเย่เทียนลืมตาขึ้นเขาก็ได้ยินเสียงเปาะแปะดังมาจากตัวของเขาและดูเหมือนว่าพลังอันน่าเกรงขามที่หลับใหลอยู่ในตัวเขาก็ได้ระเบิดออกมาในที่สุด
น่าเสียดายนะ ไม่มีพลังในตํานานไหลเขาร่างเราเลย!
เย่เทียนกล่าวด้วยความเสียดาย, เขานึกว่าจะได้รับพลังพิเศษแบบพวกตัวเอกในนิยายวิทยายุทธซะอีก
เขาคงคาดหวังมากไป เพราะที่เขาอยู่ตอนนี้มันเป็นยุคธรรมดาๆ และโลกธรรมดาๆ
ติ๊ง, ขอแสดงความยินดีกับร่างกายของโฮสต์ที่ได้ทะลุขีดจํากัดของร่างกายมนุษย์แล้ว, ระบบขอมอบรางวัล เวาเชอร์กู้คืน 1พันใบเป็นโบนัสให้!
เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของเย่เทียนอีกครั้ง
ดูเหมือนว่าระบบนี้มันเหมือนกับมนุษย์จริงๆ
ได้เวลาไปหาอิเซร่าแล้ว!
เย่เทียนปล่อยให้ไดอาน่าและคนอื่นๆทําหน้าที่ต่อจากนั้นเขาก็เดินไปทางเขตของนางหมาป่า
อิเซร่า, ข้ามาเยี่ยมเจ้าแล้ว!
เย่เทียนยิ้มให้อิเซร่าที่กําลังนอนอย่างสบายใจบนพื้น
อิเซร่าได้ยินเสียงของเย่เทียนแล้วค่อยๆโงหัวขึ้น, ความรู้สึกแขยงแว่บขึ้นในดวงตาของนางแต่ไม่นานนักมันก็ค่อยๆจางหายไปแล้วเปลี่ยนเป็นความตะลึงและประหลาดใจ
เพราะนางรู้สึกว่าออร่าของเย่เทียนนั้นเหมือนกับของนางเลย!
มันเป็นออร่าพิเศษที่แสดงว่าคนๆหนึ่งได้ทําลายการจํากัดของบางสิ่งไปแล้ว
ความสามารถในการดมกลิ่นของนางหมาปาเริ่มจะตื่นตัวแล้ว เมื่อเย่เทียนโผล่มานางก็รู้สึกถึงร่างกายที่เปลี่ยนไปของเขา แม้จะไม่แข็งแกร่งและทรงพลังเหมือนร่างกายนางแต่มันก็ใกล้เคียงมาก
มนุษย์ทําลายขีดจํากัดในเวลาสั้นๆได้ยังไงกัน?
ความรู้สึกหวาดกลัวผุดขึ้นในหัวของนางหมาป่า
ตกใจล่ะสิ? ฮ่าฮ่าจํานนต่อข้าซะ, ให้ข้าขี่เจ้าเป็นไง?
เย่เทียนพูดอย่างโอหัง
กรร!
นางหมาป่าส่งเสียงขู่ จากนั้นความรู้สึกขยะแขยงและเกลียดชังก็ผุดขึ้นในดวงตาของนาง
ยังไม่ยอมสินะ?
เย่เทียนดูจะเข้าใจความหมายของสายตาเธอจึงรู้สึกหมดหนทาง, นางหมาป่าตัวนี้ช่างโอหัง และหัวรั้นนัก
แง่ง…เจ้านาย…
โชคดีที่วิคตอเรียทําตัวดีมาก. เมื่อเธอเห็นเย่เทียน เธอจึงรีบโดดเข้าอ้อมกอดเขาแล้วทักทาย
วิคตอเรียจืบหน้าของเย่เทียน, จมูกแล้วก็ปาก, เย่เทียนสอนนางแล้ว นางจึงไม่ใช้ลิ้นเลียไม่งั้นหน้าเย่เทียนคงเปียกไปหมด..
ว่าไง…
เย่เทียนเอื้อมมือออกไปผลักเธอออกเบาๆ แต่ดันเผลอไปจับไฟหน้าให้ขนเธอเข้าจนเธอหน้าแดงขึ้นมา. จากนั้นนางก็โดดใส่เขาอย่างแรงแล้วอ้าปากงับคอเย่เทียนเบาๆ จากนั้นก็นั่งลงบนตัวเย่เทียน
เย่เทียนได้ตัดขนเธอไปบ้างแล้ว ตอนนี้เธอดูเหมือนสาวสวยใส่ขนมิ้ง
วิคตอเรียลุกขึ้น!
เย่เทียนกอดคอเธอก่อนจะค่อยๆผลักเธอไป
หงิง…
วิคตอเรียเชื่อฟังดีมากแต่เธอก็ทําเสียงเศร้าๆออกมา
อะไรของเจ้าเนี่ย, ใจเย็นๆสิเจ้าอายุแค่12 ปีเองนะ!
เย่เทียนลูบหัวนางเบาๆแล้วกล่าว เขากําลังคิดว่าวิคตอเรียจะมีช่วงเวลาพิเศษแบบหมาป่าตัวเมียอื่นๆในช่วงฤดูใบไม้ผลิรึป่าว
หยุดกระโดดไปมาได้แล้ว ข้าจะมอบพลังให้เจ้า!
เย่เทียนเกาคางวิคตอเรียบางๆแล้ววางมือลงบนหน้าผากเธอเพื่อเพิ่มค่าพละกําลังและความแข็งแกร่งให้ถึง100แต้ม
โฮ่ง!!
ด้วยพละกําลังและความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นถึงขีดจํากัด วิคตอเรียจึงอดคํารามออกมาไม่ได้ ราวกับสัตว์ป่าเลย. ออร่าที่น่าเกรงขามแผดออกมาจากตัวของนาง
ว้าว…
นางหมาป่าก็อดนั่งอยู่เฉยๆไม่ได้จึงลุกพรวดขึ้นมา, ดวงตาสีเขียวของเธอจ้องไปทางเย่เทียนกับวิคตอเรียด้วยความประหลาดใจและหวาดกลัว
เจ้ามนุษย์นั้นทําได้ยังไง?
นางเห็นเย่เทียนลูบหัววิคตอเรียจากนั้นออร่าของวิคตอเรียก็เปลี่ยนไปทันทีจนถึงระดับน่ากลัวเลย
มันอยู่เหนือความเข้าใจเธอมาก.
มนุษย์อาจคิดว่านี่เป็นพลังจากพระเจ้า, แต่สําหรับหมาปาแล้วคงจะรู้สึกตะลึงอย่างเดียว เพราะพวกมันไม่รู้จักคําว่าพระเจ้า
นางก็แค่กินกล้วยไม้เลือดเข้าไปจนร่างกายกลายพันธ์และก็ทะลุขีดจํากัดของสิ่งมีชีวิตได้ พร้อมกับสติปัญญาที่มากขึ้น แต่ถึงอย่างงั้นนางก็ยังเป็นแค่สัตว์อยู่ดี
ตอนนี้นางก็แค่สัตว์พิศวงเอง
ฮ่าฮ่า…ตกใจอีกแล้วรึ? จํานนต่อข้าเถอะ
พอเห็นสายตาตะลึงของนางหมาป่าเย่เทียนจึงกล่าวอย่างโอหัง
