บทที่ 122: การสูญเสียจิตวิญญาณของทีมชุดใหญ่
หลังจากฝนตกมาตลอดทั้งสัปดาห์ ในที่สุดท้องฟ้าก็แจ่มใสในเช้าวันจันทร์ สำหรับอังกฤษซึ่งใกล้จะเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศแบบนี้น่าชื่นชมอย่างยิ่ง
ถังเอินยืนอยู่หน้าสำนักงาน ซึ่งอยู่ถัดจากสนามฝึกซ้อมของทีมชุดใหญ่ เขาได้ยินเสียงตะโกนของเดส วอล์กเกอร์อย่างต่อเนื่อง
และเสียงนกหวีดไม่หยุดเลย เป็นไปได้มากที่คอลลีมอร์จะไม่มาที่สนามเพื่อฝึกซ้อมทีม และความจริงที่ว่าเขาถูกชกเมื่อวันก่อน ทำให้เขามีเหตุผลมากขึ้นที่จะให้ตัวเองหยุดพัก
หลังจากนั้นถังเอินก็หันหลังและเข้าไปในสำนักงาน ทันทีที่เขาเข้าไป เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่เหวี่ยงสะโพกของเธอเมื่อเธอเดิน
ถึงแม้เธอจะสวมสูทสีเขียวธรรมดา แต่เธอก็เซ็กซี่มาก ผู้หญิงคนนั้นเดินผ่านถังเอิน และสายตาของถังเอินก็จ้องมองเธอ
ผมหยิกสีแดงของเธอนั้นดูราวกับลูกไฟ และมันกระเด้งเล็กน้อยขณะที่เธอเดิน ซึ่งแตกต่างกันไปตามขนาดฝีเท้าของเธอ
สำนักงานมีพนักงานผู้หญิงอย่างเธอตั้งแต่เมื่อไหร่? ในขณะนั้นเองที่ถังเอินตระหนักว่าเขาไม่ค่อยได้เข้าสำนักงานบ่อยและมันก็ค่อยๆกลายเป็นสิ่งที่ไม่คุ้นเคยสำหรับเขามากขึ้นเรื่อยๆ
ผู้หญิงที่เหวี่ยงสะโพกของเธอเมื่อเธอเดิน จู่ๆเธอก็หยุดและหันกลับมามองถังเอินการกระทำนี้ทำให้ ถังเอินตกใจทำให้เขาลืมที่จะหยุดจ้องมอง
หญิงสาวไม่โกรธและเผยรอยยิ้มให้ถังเอิน“คุณคือคุณโทนี่ ทเวน?”
“ถังเอินพยักหน้าใช่”
“คุณมาที่นี่เพื่อมาคุณเอ็ดเวิร์ดเหรอ?”
ถังเอินพยักหน้าอีกครั้งและการมองของเขาก็หยุดที่หน้าอกของเธอโดยลืมที่จะไม่จ้องมอง ความลึกของภูเขาที่สูงตระหง่านอยู่ในกลุ่มเมฆ เป็นจุดสุดท้ายที่หายวับไปในสายตาของเขา
“ฉันต้องขอโทษจริงๆ คุณเอ็ดเวิร์ดไม่ได้อยู่ในสำนักงาน”
ในที่สุดถังเอินก็กลับสู่สภาพปกติและเปลี่ยนสายตากลับไปที่ใบหน้าของเธอ หน้าตาของเธอสูงกว่าค่าเฉลี่ย และรูปร่างของเธอก็ไม่เลว แล้วเขาก็ถามว่า “เขาไปไหน”
ผู้หญิงคนนั้นส่ายหัวเบาๆ “คุณเอ็ดเวิร์ดไม่ได้บอกฉัน คุณได้นัดกับเขาไว้หรือเปล่า”
ถังเอิน ส่ายหัวและพูดว่า “เปล่า ผมแค่… จู่ๆ ก็นึกได้ว่าผมต้องมาหาเขา เขาได้บอกไว้ไหมว่าจะกลับมาเมื่อไหร่?”
“ไม่ได้บอก คุณต้องการไปรอเขาที่ห้องทำงานของเขาไหม”
“ได้เดี๋ยวผมจะเข้าไปรอเขา”ถังเอินคิดว่าเนื่องจากเคอร์สเลคอยู่กับทีมเยาวชนเพื่อดูแลสิ่งต่างๆ ไม่มีอะไรมากสำหรับเขาที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับการฝึกซ้อม
“เชิญทางนี้ค่ะคุณทเวน” หญิงสาวเดินนำเขาไปที่ห้องทำงานของเอ็ดเวิร์ด ดังนั้นถังเอินก็สามารถชื่นชมรูปแบบการเดินของเธอได้อีกครั้ง
เธอพาถังเอินเข้าไปในห้องทำงานของเอ็ดเวิร์ดแล้ววางแก้วน้ำไว้ข้างๆเขาก่อนจะจากไป อย่างไรก็ตามถังเอินได้หยุดเธอ
“เดี๋ยวก่อนคุณผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อน คุณเพิ่งมาใหม่เหรอ”
เธอยิ้มและพยักหน้า “ใช่ คุณทเวน ฉันเป็นเลขาส่วนตัวของคุณเอ็ดเวิร์ด บาร์บาร่า ลูซี่ เรียกฉันว่าบาร์บาร่าก็ได้”
“คุณบาร์บาร่า คุณไม่ใช่คนอังกฤษใช่ไหม” ถังเอินถามขณะที่ลูซี่พูดด้วยสำเนียงอเมริกาที่คล่องแคล่ว
“ใช่ฉันมาจากลิเวอร์พูล แต่ฉันอาศัยอยู่ที่อเมริกาตอนที่ไปเรียนที่นั่น”
“โอ้”
“คุณทเวน คุณมีอะไรจะถามอีกไหม”
“อืม ไม่มีแล้ว”
“งั้นฉันขอตัวก่อนนะคุณทเวน” บาร์บารา ลูซี่กล่าวอำลาถังเอินอย่างสุภาพก่อนจะหันหลังและออกจากห้องไป
เมื่อถังเอินอยู่ในห้องคนเดียวเขาได้มองไปรอบๆห้อง มีคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่วางอยู่บนโต๊ะ ทำให้ห้องเก่าเต็มไปด้วยความรู้สึกทันสมัย มีการเปลี่ยนแปลงอื่นๆ มากมายในห้องนี้ และห้องก็ดูแตกต่างอย่างมากจากครั้งล่าสุดที่เขาเห็น
ทันใดนั้น เสียงโกรธของเดส วอล์กเกอร์ก็ดังเข้ามาในห้อง “ปลุกวิญญาณของพวกคุณขึ้น! มองดูตัวเองให้ดีตอนนี้พวกคุณเล่นได้แย่มาก!”
ถังเอินเดินไปที่หน้าต่างและเปิดม่านออกและดูสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการฝึกซ้อมของทีมชุดใหญ่ ในท้ายที่สุด สถานการณ์ที่เขาเห็นทำให้เขาส่ายหัวและถอนหายใจ
เกือบทุกคนในสนามซ้อมรู้สึกกระสับกระส่ายและฟุ้งซ่าน แม้แต่กัปตันทีม ไมเคิล ดอว์สัน ก็ยังสูญเสียจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาไป
นี่คือทีมนอตติงแฮมที่เขารู้จัก!
ไอ้โง่ คอลลีมอร์นี้ทำอะไร!ถังเอินคิดในขณะที่เขาทุบกำปั้นเข้าไปในกำแพง
ผมอุตสาฟื้นจิตวิญญาณการต่อสู้และความมั่นใจของพวกเขา และการเข้ามาของคุณทำให้ทีมต้องหวนคืนสู่วิถีเดิมในชั่วข้ามคืน!
เดส์ วอล์กเกอร์ตะโกนอีกสองสามครั้งก่อนจะหยุดการซ้อม โดยตระหนักว่ามันไม่มีประโยชน์ ปัจจุบันทีมอยู่ในอันดับที่ 6 จากด้านล่างและแพ้รวดเดียว 8 นัด
ขวัญกำลังใจของทีมไม่ได้เลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว และแม้แต่หุ้นที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ของน็อตติงแฮม ฟอเรสต์ก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน เขาจะทำอะไรได้อีกในฐานะผู้ช่วยผู้จัดการทีม?
โบว์เยอร์โชคดีมากที่ได้เก็บความทรงจำที่สวยงามที่สุดของ น็อตติ้งแฮม ฟอเรสต์และไม่ต้องจัดการกับน็อตติ้งแฮม ฟอเรสต์
ที่ทำให้รู้สึกผิดหวัง!
ถังเอินไม่ต้องการมองหาอีกต่อไป เขาพบว่าเขารอเอ็ดเวิร์ดมานานเกินไป แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะกลับมา ใครรู้บ้างว่าเขาไปอยู่ที่ไหนมา? บางทีเขาอาจซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งและไม่ต้องการพบโทนี่ ทเวน!
เมื่อผลักประตูถังเอินเกือบจะทำประตูโดนบาร์บาร่า ลูซี่ โชคดีที่เธอหลบได้ทัน ไม่อย่างนั้นเขาคงโดนกาแฟร้อนลวกแน่นอน
‘แต่ถ้วยกาแฟได้หล่นลงบนพื้น แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย”
“อ๊ะ! ขอโทษครับ ขอโทษครับ! คุณโดนกาแฟลวกหรือเปล่า ผมทำให้เสื้อผ้าคุณเปื้อนหรือเปล่า”
“ฉันไม่เป็นไร คุณจะเอากาแฟใหม่ไหม”
ลูซี่ย่อตัวลงไปเก็บเศษแก้ว และ ถังเอินก็ก้มลงไปช่วยเธอเช่นกัน
“ไม่เป็นไร ผมกำลังจะไปพอดี” ถังเอินวางเศษแก้วลงบนถาด และลุกขึ้นยืน “คุณจะไม่รอต่อไปหรือคุณทเวน บางทีคุณเอ็ดเวิร์ดน่าจะมาแล้ว”
