chapter 116: ดวงดาวบนท้องฟ้า
คําพูดง่าย ๆ จากชายชราที่ดูไม่มีความหมายมากนักหรือเป็นการให้กําลังใจที่จุดไฟเผาหัวใจของฮันเตอร์ ทําให้หัวใจของพวกเขาเต้นเร็วขึ้น แต่จิตใจก็สงบลงพร้อม ๆ กัน
นี่คือคําพูดของชายชรา…แต่ไม่ใช่ชายชราคนใดก็ได้ นี่เป็นคําพูดของชายที่เรียกได้ว่าเป็นผู้ใช้เป็นที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก….
และในขณะที่เขารู้ว่าเขาไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่า ยาซุโอะ ไกลเกินกว่าคํานั้นมานานแค่ไหนแล้ว
เป็นเวลานานพอสมควรแล้วที่พวกเขามีเวลาว่าง และในเมื่อเป็นเช่นนั้น ใครจะบอกได้ว่า ยาซุโอะ กําลังใช้พลังเต็มที่ของเขาและพยายามอย่างเต็มที่
จากนั้นความเงียบก็เกิดขึ้น… ความเงียบอันยาวนานเพราะเสียงทั้งหมดที่ได้ยิน คือ เสียงลมที่พัดแรงเนื่องจากความเร็วที่ค่อนข้างเร็วของมังกร ลมที่ดูเหมือนไม่มีผลกับสัตว์ประหลาดทั้งสี่ ขณะที่พวกเขายังคงเกาะแน่นอยู่บนมังกรขนาดใหญ่
จนกระทั่งถึงเวลาที่จะแยกจากกัน ในขณะที่ เซโน่ พูดอีกครั้ง หยุดเพียงเท่านี้ เราจะแยกกันที่นี่แล้วแยกกันไปทําธุระของตัวเอง
ซิลเวอร์ พยักหน้าอย่างเข้าใจ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ แต่เขากลับอยู่บนหลังมังกรแทน ตรงกันข้ามกับอีกสามคนที่เหลือ
เซโน่ ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ในขณะที่เขาเริ่มทําท่าทางแปลก ๆ ราวกับว่าเขาจะปล่อยบางอย่างจากมือของเขา ในขณะที่เขาเอามือแนบชิดหน้าอกแล้วเปลี่ยนตําแหน่ง โดยให้ฝ่ามือของเขาหันไปทางท้องฟ้ายามค่ําคืนที่มืดมิดจากตัวเขา
จากนั้นก็ ฮา!!!
การเคลื่อนไหวที่พลักดันเร็วพอที่จะสร้างคลื่นเสียงเล็ก ๆ ออกมาจากตัวเขา แต่นั่นไม่ใช่แค่สิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเมื่อแขนของเขายื่นออกไปจนสุด
ออร่าขนาดใหญ่ของเขาเริ่มไหลออกมาจากฝ่ามือของเขาในอัตราที่น่าอัศจรรย์ มันไหลไม่หยุด ขณะที่แสงออร่าสีทองเริ่มก่อตัวเป็นอะไรบางอย่าง…
เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นสิ่งที่เขาเชื่อ ภาษิตประจําตระกูลโซลดิ๊ก… มังกร มังกรทองที่มีร่างบาง แต่ยาวมาก ซึ่งประกอบขึ้นด้วยออร่าของเขาเพียงอย่างเดียว ออร่าที่ขัดเกลาอย่างดีของเขาที่สร้างงานศิลปะที่สวยงาม… แต่อันตราย
ยาซุโอะ เนเทโร่ และ เซโน่ ต่างก็กระโดดขึ้นไปบนมังกรทอง แต่ละคนยืนอยู่ที่ไหนสักแห่งบนหลังที่เพรียว บางของมัน จากนั้น ดราโก้ก็เปลี่ยนทิศทางการบินของเขาตามคําสั่งของ ซิลเวอร์
สัตว์ประหลาดแบ่งออกเป็นกลุ่มเนื่องจากเป้าหมายที่แตกต่างกัน
ทั้งสามมีพระราชวังเป็นเป้าหมาย เป็นทิศทางที่ต้องไป ในขณะที่หัวหน้าตระกูลโซลกมีเป้าหมายอื่นในใจ ซึ่งไม่ได้อันตรายน้อยกว่าของทั้งสามคนมากนัก
ตามที่ตามองเห็น อันตรายลดลงเพียงเล็กน้อย… แต่มีบางอย่างที่มองไม่เห็นบางอย่างอยู่ทั่วเกาะ
มีอันตรายที่มองไม่เห็น ซึ่งไม่มีใครสามารถอธิบายได้ แม้แต่ เทเนโร่ แต่อย่างน้อยเขาก็รู้ถึงการมีอยู่ของมัน
ชายชราลูบเคราของเขาเบา ๆ เพื่อดูอันตรายที่ดูไม่เป็นอันตราย เงียบสงบ และราบรื่น แต่อย่างน้อย เนเทโร่ ก็รู้ว่าดวงตาของอันตรายนั้นเปล่งประกายออกมาอย่างไร
พวกเขาเปล่งประกายไปสู่ความลึกลับของโลก ต่อสิ่งที่อันตรายไม่รู้ และสิ่งที่เขาสนใจ และนั่นก็กลายเป็นศัตรูคนเดียวกันของทั้งคู่
และแม้กระทั่งกับตัวแปรทั้งหมดที่อยู่รายล้อม ยาซุโอะ ด้วยสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ทั้งหมดที่เขาสามารถทําได้ เนเทโร่ รู้ว่ามีความลึกลับที่ชื่อว่าทวีปมืด ความลึกลับที่ไม่รู้จัก และพลังที่น่าดึงดูดที่สามารถนําจิตใจที่แข็งแกร่งที่สุดมาสู่อ้อมแขนของมันได้
ดินแดนอันตราย แต่ยังคงสมบัติล้ําค่าเหมือนเดิม และเขารู้ว่า ยาซุโอะ มีเป้าหมาย เพื่อให้มนุษยชาติปลอดภัย… สําหรับตอนนี้
ในความมืดมิดของราตรี มังกรทองดูเหมือนจะส่องแสงเจิดจ้าบนท้องฟ้า และผู้ใช้เน็นคงจะมองเห็นได้หมด หากไม่ใช่เพราะว่ามันบินอยู่บนท้องฟ้าสูงเหนือเมฆ
เมฆดําก่อตัวเป็นบาเรียที่แน่นหนาปกป้องพวกเขาจากสายตานักล่าของศัตรู แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถป้องกันจากสัญชาตญาณและประสาทสัมผัสพิเศษของผู้ล่าได้… ของนักล่ารายหนึ่งที่สัมผัสได้เฉพาะกับ ยาซุโอะ เท่านั้น
ปิโต้ ราชองครักษ์ ผู้ซึ่งมีประสาทสัมผัสเฉพาะกับราชาในหมู่คิเมร่าแอนด์เท่านั้น
แมวร่างมนุษย์ที่มีขนสีขาวเป็นลอน หูและหางเหมือนแมวของเธอถูกปกคลุมไปด้วยขนสีเหลืองและสีขาวตามลําดับ
เธอมีตาสีแดงทับทิม และหัวเข่าของเธอมีข้อต่อเหมือนขาแมลง
มือของ เนเฟอร์ปิโต้ ใหญ่กว่ามือมนุษย์ทั่วไปเล็กน้อย เสื้อผ้าของเธอเป็นเสื้อคลุมสีน้ําเงินพร้อมกระดุมสีเหลืองหกเม็ดและกระดุมข้อมือ กางเกงขาสั้นและถุงเท้าสีส้มแถบสีดําบาง ๆ และรองเท้าสีน้ําเงินหนึ่งคู่
มดร่างมนุษย์มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ท้องฟ้ามืดครึมโดยไม่มีอะไรให้มองเห็น แต่… เธอมีความรู้สึก… ว่ามีบางสิ่งที่เหนือเมฆมืด บางสิ่งที่มีดยิ่งกว่าเมฆ
เธอกระโดดขึ้นไปยังอาคารที่สูงที่สุดของพระราชวังทันที ที่จุดสูงสุดของอาคาร เธอมองดูท้องฟ้าด้วยประสาทสัมผัสของเธอจดจ่ออย่างเต็มที่ ศัตรู… เธอคิด
เธอตรวจพบเขี้ยวของเสือที่มองไม่เห็น ซึ่งมาพร้อมกับสัญชาตญาณของเธอเพียงอย่างเดียว สัญชาตญาณของสัตว์ได้รับการขัดเกลาจนสุดขั้ว และเธอเชื่อในสัญชาตญาณของเธออย่างสมบูรณ์ ขณะที่เธอเชื่อว่าเบื้องบนนั้นมีศัตรูอยู่
ดังนั้น แทนที่จะเอ็นล้อมรอบพระราชวังทั้งหมดและบริเวณโดยรอบ เธอถอยกลับก่อนจะปล่อยมันอีกครั้งความแตกต่างคือ คราวนี้ เน้นเฉพาะบนท้องฟ้า ท้องฟ้าอันมืดมิดที่ศัตรูอยู่
และในขณะนั้นเองที่ศัตรูปรากฏตัวขึ้นในการมองเห็น ไม่ใช่แค่ของ ปิโต้ แต่ยังมี ชาวอาปฟู ราชองครักษ์อีกคนหนึ่ง ซึ่งต่างจากราชองครักษ์อื่น ๆ ชาวอาปูฟู มีความคล้ายคลึงกับมนุษย์มากกว่า
เขาดูราวกับเป็นชายหนุ่ม รูปร่างสูงโปร่ง ผิวสีม่วงอ่อน และผมสั้นสีบลอนด์เข้ม ปิดหน้าผากและหูของเขา
ชิ้นส่วนแมลงเพียงชิ้นเดียวที่ ปูฟู มีคือปีกผีเสื้อหลากสีและหนวดของแมลง เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกง ขายาวสีดํา และรองเท้าสีดํา
ปูฟู สังเกตเห็นกิจกรรมแปลก ๆ ของ ปิโต้ เธอดึง ‘เอ็น ขนาดใหญ่ของเธอกลับและเปลี่ยนเส้นทางไปยังท้องฟ้า ดังนั้น เขาจึงสรุปได้ว่าศัตรูมาจากที่สูงบนท้องฟ้าโดยธรรมชาติ ในขณะที่พวกเขามาในการมองเห็นของเขาในไม่กี่วินาทีต่อมา
สิ่งที่ปรากฏคือ สิ่งที่ทําให้พวกเขาตกใจในเสี้ยววินาที สิ่งที่ปรากฏเป็นมังกรทองขนาดมหึมา มังกรที่สองแสงระยิบระยับในค่ําคืนอันมืดมิดนั้นลุกเป็นไฟจนกลายเป็นดวงอาทิตย์ท่ามกลางความมืดมิด… สิ่งที่สิ่งดูดสายตา
ความดึงดูดจากศัตรูตัวจริงบนหลังมังกร แต่เอ็นที่ไม่มีใครเทียบได้ของ ปิโต้ ที่สามารถกลืนกินไปได้หลายไมล์นั้นช่างน่ากลัวเหลือเกิน ขณะที่เธอรวบรวมมันไปที่ท้องฟ้าด้านเดียว เธอก็สามารถมองขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ไกล มังกรทองและสิ่งที่ขี่มังกร
คนสองคน ชายชราสองคน และเธอวัดความสามารถของพวกเขาในทันที อย่างน้อยก็ความสามารถภายนอกของพวกเขา
ท้ายที่สุด เห็นเป็นตัวแปรที่เกี่ยวข้องอย่างมาก แน่นอนว่าพวกเขาสัมผัสถึงความสามารถของนักล่าและพร้อมสําหรับสิ่งที่มีอยู่ในแขนเสื้อ
ปิโต้ ปล่อยเห็นของเธออีกครั้ง คราวนี้ด้วยเหตุผลที่ต่างออกไป คราวนี้เธอจดจ่อเป็นของเธอเองโดยสมบูรณ์ เข้าสู่โหมดการต่อสู้เต็มรูปแบบ เตรียมแยกเขี้ยวของเธอ เพื่อฉีกศัตรูออกเป็นชิ้น ๆ ศัตรูของราชาของ เธอไม่ควรมีอยู่นั่นคือสิ่งที่เธอคิด …
ความผิดพลาดเซโน่ คิด เธอทําผิดพลาดในการสวมชุดเด็กแรกเกิดไม่ว่าเธอจะฉลาดแค่ไหน ดังนั้น ขั้นตอนต่อไปของการลงมือจึงเริ่มต้นขึ้น เหตุผลที่พวกเขาต้องการให้มังกรลงมาจากฟากฟ้า… สิ่งรบกวนสมาธิ
แม้ว่าพลังในการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของเขาจะมีนัยสําคัญ ต่อศัตรูอย่างราชองครักษ์ มันเป็นเพียงการตกลงไปในทะเลสาบ มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเขา
แต่นั่นไม่ใช่จุดประสงค์ที่แท้จริง มันเป็นเพียงสิ่งดึงดูดความสนใจ การพรางตัวสําหรับนักล่าที่จะผ่านไป ความว้าวุ่นใจที่เกิดขึ้นทันทีที่ เนเทโร่ สั่งสอน
ในเวลาเดียวกันการนับถอยหลังสิ้นสุดลง นักล่าก็เริ่มออกล่า แต่ละคนมีเป้าหมายของตัวเอง
ดังนั้น มังกรทองขนาดมหึมาจึงแยกออกเป็นมังกรส่องแสงขนาดเล็กจํานวนมากมายที่ตกลงมาบนพระราชวัง
ฉากที่น่าตื่นตาตื่นใจเมื่อมังกรส่องแสงระยิบระยับบนท้องฟ้าเหมือนดวงดาวที่ส่องแสงในความมืดมิดในยามค่ําคืน ความสามารถของ ดราก้อนไดรฟ์ ของ เซโน่
พวกมันอยู่ที่ไหน? เป็นสิ่งที่ ปิโต้ คิดว่าสูญเสียการมองเห็นศัตรูที่ดูเหมือนจะหายไประหว่างดวงดาวที่เข้ามา
ศัตรูที่มีประสบการณ์ ศัตรูที่อันตราย ชายชราสองคนระงับการปรากฏตัวของพวกเขาราวกับว่าพวกเขาหายตัวไปท่ามกลางมังกรที่ส่องแสง
แต่เมื่อต้องเผชิญกับการคุกคามต่อราชา ประสาทสัมผัสของ ปิโต้ ได้แหลมขึ้นจนถึงขีดสุด นําทางเธอไปยังผู้บุกรุกได้อย่างง่ายดาย ขณะที่เธอกระโดดโดยใช้ขาพิเศษที่ทําขึ้นเพื่อสิ่งนี้
อะไรจะอันตรายไปกว่าฝนที่ตกลงมาของมังกรจํานวนนับไม่ถ้วน… มนุษย์ที่อยู่ภาย ในขณะที่ ปิโต้ ปรากฏตัวใกล้พวกเขาภายในไม่กี่วินาทีเท่านั้น… ต้องตกตะลึง ขณะที่มองไปที่ฉากที่ไม่คาดฝันต่อหน้าเธอ
มนุษย์อีกคนที่เธอไม่รู้สึกตัว เธอไม่เห็นแม้แต่กับเอ็นของเธอ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะตกลงมาพร้อมกับอีกสองคน
