The Bloodline System ศึกแห่งสายเลือด – ตอนที่ 2

ตอนที่ 2 ชายนิรนาม

“ห๊ะ? ฉันยังไม่ตาย?”

กุสตาฟตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่กลางป่า เขาค่อยๆลุกขึ้นมาปัดฝุ่นที่เปื้อนเสื้อผ้า เขายังอยู่ในชุดนักเรียน

“ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย” เขาสังเกตเห็นหลังจากตรวจร่างกายแล้ว

ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นจากทิศตะวันออกอย่างช้าๆขณะที่แสงส่องผ่านช่องว่างภายในใบไม้บนต้นไม้ข้างหน้าเขา

“ กลางคืนผ่านไปแล้วเหรอ?” ดวงตาของกุสตาฟเบิกกว้างด้วยความตกใจหลังจากที่ตระหนักถึงเรื่องนี้ แต่ในวินาทีถัดมามันก็กลับมาเป็นปกติ “ไม่ใช่ว่าใครจะสังเกตเห็นว่าฉันหายไปไหนแล้วนะ” เขาพึมพำอย่างหดหู่

เขาหันกลับไปมองภูเขาที่เขาตกลงมา เมื่อสังเกตเห็นบางอย่างกะพริบในแนวสายตาของเขาซึ่งอยู่ที่มุมซ้ายของดวงตาของเขา

ซึ่งจดจ่อไปที่ไฟกะพริบสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินและมีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

– [ยินดีต้อนรับเจ้าภาพ!]

จู่ๆตัวละครก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเขา

“ เอ๊ะมีอะไรเหรอ?” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาด้วยความประหลาดใจ เขาหันไปทางซ้ายและขวา แต่เขาก็ยังไม่สามารถดึงตัวละครออกไปจากสายตาได้

เขาคิดว่าเขากำลังฝันอยู่กุสตาฟหลับตา “ฉันคงหัวฟาดตอนที่ฉันล้มลง”

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็ลืมตาขึ้นมาและเห็นตัวละครอื่น ๆ ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

– [โฮสต์หน้าโง่ คุณได้รับเลือกให้ใช้พลังอันยิ่งใหญ่!]

“โฮสต์หน้าโง่เหรอ ตัวละครพวกนี้ดูถูกฉันเหรอ?” กุสตาฟถาม“ เดี๋ยวก่อน.. โฮสต์?” เขาถามด้วยความสับสน

– [คุณมีเวลาสิบวินาทีในการตัดสินใจว่าคุณยอมรับพลังนี้หรือไม่]

“พลังอะไร พลังแบบไหน เกิดอะไรขึ้นทำไมฉันถึงคุยกับตัวละครแปลก ๆ ฉันตายไปแล้วสินะ และนี่คือการลงโทษจากการฆ่าตัวตายหรือเปล่า ความบ้าคลั่งใน ชีวิตหลังความตายเหรอ?” กุสตาฟถามคำถามมากมายในจังหวะด้วยความรวดเร็ว ในขณะที่เขาสงสัยในการดำรงอยู่และความมีสติในปัจจุบันของเขา

ราวกับว่ามันกำลังตอบคำถามของเขาและตัวละครก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

– [คุณอาจเลือกที่จะลดพลังนี้ลง แต่นั่นจะทำให้คุณตายได้!]

กุสตาฟจับคางของเขาหลังจากที่เห็นตัวละครเหล่านี้เปลี่ยนไปอีกครั้ง

“ฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่ราคาของมันคือความบ้าคลั่งนี่สินะ” เขาสงสัยเสียงดัง “เดี๋ยวก่อน แค่ขู่ว่าจะฆ่าฉัน”

– [สิบ]

– [เก้า]

“หือ? มันเพิ่งเริ่มนับถอยหลัง” กุสตาฟสังเกตเห็นตัวละครที่เปลี่ยนไปทุกวินาทีที่นับถอยหลัง

– [เจ็ด]

“ฉันจะตายจริงไหมถ้าฉันไม่ให้คำตอบหรือปฏิเสธ” กุสตาฟรู้สึกกลัวเล็กน้อยที่จะเผชิญหน้ากับความตายอีกครั้งหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน

– [หก (คุณจะตาย)]

ตัวละครตอบห้วนๆ

กุสตาฟ : “… ”

– [สี่]

– [สาม]

กุสตาฟรู้สึกได้ว่าอัตราการเต้นของหัวใจของเขาช้าลง เมื่อการนับถอยหลังเข้าใกล้ศูนย์มากขึ้น

ตึก … ตั้ก! ตึก … ตั้ก!

– [สอง]

– [หนึ่ง]

“ฉันยอมรับ!” กุสตาฟตะโกนออกมา

การนับถอยหลังหยุดลงทันทีหลังจากที่เขาพูด

“ฮึบ! ฮึ๊บ! สิ่งนี้กำลังจะฆ่าฉันจริงๆเหรอ?” กุสตาฟหายใจหอบหนักหลังจากการนับถอยหลังหยุดลง

เขาวางมือขวาบนหน้าอกเพื่อให้รู้สึกถึงการเต้นของหัวใจ เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากรู้สึกว่ามันค่อยๆกลับมาเป็นปกติ

– [ยินดีด้วยที่ยอมรับพลังนี้! ชะตากรรมของคุณพลิกผันแล้ว!]

ตัวละครเปลี่ยนไปอีกแล้ว

“หืม…มันหมายถึงพลังอะไร” เขาจ้องมองตัวละครด้วยท่าทางสับสน

– [ร่างกายของคุณจะได้รับการตรวจสอบและวิวัฒนาการตามมาตรฐานแล้ว!]

ห้ะ!

กุสตาฟสังเกตเห็นว่าดวงตาของเขาเริ่มหนักอึ้ง หลังจากเห็นข้อความสุดท้ายที่ตัวละครก่อตัวขึ้น

– [โฮสต์จะถูกส่งไปยังที่พำนักของเขาและหมดสติไปอีกยี่สิบสี่ชั่วโมงข้างหน้า]

“อะไรกัน … ” ก่อนที่กุสตาฟจะพูดเสร็จเขา สังเกตเห็นภาพเงาดำทะมึนจากต้นไม้สู่ต้นไม้ห่างออกไปประมาณหนึ่งร้อยฟุตทางทิศตะวันตกของเขา

ซวี่! ซวี่! ซวี่!

ความเร็วนั้นรวดเร็วและยังคงพุ่งจากต้นไม้สู่ต้นไม้รอบ ๆกุสตาฟ

มันเป็นเหมือนเงาดำ

“นั่นใคร?” เขาจำได้ว่าเป็นคนทันที

ราวกับจะตอบคำถามของเขาชายที่มีกล้ามเนื้อสูงสองเมตรในชุดรัดรูปสีดำปรากฏตัวห่างจากเขายี่สิบฟุต

เขามีหน้ากากสีเขียวปิดใบหน้าครึ่งหนึ่ง

“คุณมากับฉันเด็กน้อย!” น้ำเสียงนั้นฟังดูแหบนิด ๆ

[สิบ]

“คุณเป็นใครและต้องการอะไร” กุสตาฟถามด้วยท่าทางตกใจ ขณะที่เขาก้าวถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว

[เก้า]

“ฉันแค่ต้องการให้คุณมากับฉัน! แบบไม่มีคำถาม!” ชายนิรนามเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่งการ

[แปด]

“คุณมีแผนจะทำอะไรกับฉัน!?” กุสตาฟตั้งคำถามขณะที่หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็ว

“แค่มากับฉันด้วยความเต็มใจ! อย่าทำอะไรบ้า ๆ ไม่งั้นฉันคงจะต้องทำร้ายเธอ!” ชายนิรนามขู่พร้อมกลอกตา

[ห้า]

ตึกตั้ก! ตึกตั้ก! ตึกตั้ก!

ทุกวินาทีที่ผ่านไปกุสตาฟรู้สึกง่วงมากขึ้น แต่เขาตั้งใจว่าจะไม่ถูกชายนิรนามคนนี้จับตัวไป ‘คนลักพาตัว? นักค้าเลือดผสม? ถ้าเขาขายฉันล่ะ? ทรมานฉัน? ตัดอวัยวะของฉันและขายมัน? ‘

สำหรับคนที่อยากฆ่าตัวตายเขากลัวความน่าสะพรึงกลัวมากตอนที่เขาถูกจับโดยคนที่ไม่รู้จักคนนี้ เขาจึงไม่สังเกตเห็นการนับถอยหลัง

[สี่]

‘วิ่ง!‘

ทันใดนั้นความคิดนี้ก็เข้ามาในความคิดของเขา กุสตาฟก็หันส้นและวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม

“บัดซบ!” ชายคนนั้นส่งเสียงดังขณะที่เขาวิ่งจากต้นไม้หนึ่งไปอีกต้นหนึ่งทำให้เป็นริ้ววงกลมรอบกุสตาฟที่ยังคงวิ่งต่อไป

ทันใดนั้นชายคนนั้นก็พุ่งลงมาจากกลางต้นไม้สูงหกร้อยฟุตไปทางกุสตาฟ

กุสตาฟที่รู้อยู่แล้วว่าชายคนนี้เป็นเลือดผสมและคำนวณการเคลื่อนไหวของเขาตัดสินใจทิ้งร่างของเขาลงกับพื้นทันทีที่ชายคนนั้นพุ่งออกไป

ชายคนนั้นก็พุ่งเข้าหาเขาด้วยความเร็วกลางอากาศ

กุสตาฟตระหนักว่า การคำนวณของเขาไม่แม่นยำนัก เนื่องจากมือของชายคนนั้นอยู่ห่างจากการสัมผัสไหล่ของเขาเพียงไม่กี่เซนติเมตร และเนื่องจากร่างกายของเขากำลังอยู่ในขั้นตอนการสืบเชื้อสาย

ราวกับว่าเวลามาหยุดลง ขณะที่ฝ่ามือของชายนิรนามกำลังจะแตะกับกุสตาฟ …

[ซีโร่]

[โฮสต์จะเข้าสู่ห้วงนิทรา!]

กุสตาฟรู้สึกได้ทันทีว่าวิสัยทัศน์ของเขามืดลง เมื่อมีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นในแนวสายตาของเขา

ทันใดนั้นแสงจ้าก็ปรากฏขึ้นมาล้อมกุสตาฟและในวินาทีถัดมา …

ชิ่ง!

กุสตาฟหายไปในอากาศที่เบาบางขณะที่มือของชายนิรนามเคลื่อนผ่านอนุภาคแสง

ตึ้ก!

เท้าของเขากลับลงบนพื้นและเลื่อนเท้าไปข้างหน้า เนื่องจากความเร็วอันมหาศาลของเขาก่อนหน้านี้

เขาหันไปจ้องซ้ายขวา ซ้ำ ๆ

“เขาไปแล้ว?” ชายคนนั้นถามด้วยสีหน้าไม่เชื่อ “ สายเลือดนั่นมันหายากขนาดไหนกัน” เขาพูดด้วยเสียงต่ำ

“แต่อย่างมาก เด็กคนนั้นจะเป็นลูกผสมของซูลู! ความสามารถของเขายังไม่เติบโตเต็มที่ซึ่งหมายความว่าเขาไม่สามารถไปได้ไกลด้วยการเทเลพอร์ตนั่น … เขายังคงต้องอยู่ในบริเวณใกล้เคียงของป่านี้” ทันทีหลังจากพูดจบชายคนนั้นก็กระโดดออกมาเหมือนผีกระโดดจากต้นไม้ไปยังอีกต้นไม้ด้วยความเร็วที่เหนือจินตนาการ

เขาตัดสินใจที่จะกวาดป่าจากทางเหนือ เผื่อว่าเขาจะเจอกุสตาฟอีกครั้ง แต่มันก็ไร้ผลเพราะในขณะนี้กุสตาฟถูกส่งเข้าไปในห้องนอนของเขาแล้ว

ลมในป่ายังคงพัดเบา ๆ ราวกับว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่กุสตาฟไม่ได้สังเกตคือภูเขาสูงที่เขาต้องการจะสร้างเซปปุกุ* ตอนนี้ภูเขาลูกนั้นถูกแบ่งเป็นครึ่งหนึ่งของที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้ไปแล้ว

—- –

-เมื่อสามสิบนาทีที่แล้ว

วันใหม่เริ่มสว่างขึ้น เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นประกาศการสิ้นสุดของคืนก่อนหน้า

คืนนี้มีไว้สำหรับการนอนหลับ แต่ดูเหมือนว่าจะตรงกันข้ามกับกลุ่มคนที่รวมตัวกันรอบ ๆ ภูเขาแห่งหนึ่งในป่าที่ขอบแพลงก์ตอนซิตี้

กลุ่มที่มารวมตัวกันที่นี่เหมาะกับเสื้อผ้าที่ดูเป็นทางการแพทย์

อุปกรณ์ที่มีลักษณะคล้ายจานรองขนาดใหญ่ลอยอยู่เหนือภูเขา รังสีของแสงสีฟ้าส่องออกมาจากมันและการสแกนภูเขาทีละนิ้ว

ชายคนหนึ่งที่มีผมสีน้ำตาลเข้มในชุดสูทสีฟ้ายืนอยู่ด้านหน้าภูเขา โดยมีบอดี้การ์ด 4 คน ในชุดรัดรูปสีเข้มวางท่าอยู่ทางซ้ายและขวา เจ้าหน้าที่ที่สวมชุดแพทย์ยังคงเคลื่อนไหวไปมา ดูเหมือนพวกเขาจะตรวจสอบปรากฏการณ์ประหลาดของภูเขาที่ลดลงครึ่งหนึ่งในคืนเดียว

————————————————————————————-

*เซปปุกุ หมายถึง การฆ่าตัวตาย